133
24 april 1986
IJsselmuiden, waar geen trommel omheen zit, dacht ik, ik geef dit huis,
de raad, een koektrommelwaarin men dus de koekjes kan opbergen en voor
de komende raadsperiode goed kan bewaren. Ik dank u voor het gegeven
woord en ik wil tevens graag één koekje als eerste "inleg" aanbieden."
De heer Lefebvre: "In het rijtje geboorteplaatsen van de raadsleden
die afscheid namen, was er êên zeer exotische en dat was dan mijn ge-
boorteplaats. Tegenwoordig kom je dat niet meer zoveel tegen; in het
voormalige Nederlands Indië, Djocjacarta, ben ik geboren, maar het heeft
weinig gescheeld of ik was in Heemstede geboren. Ik ben namelijk op zeer
prille leeftijd teruggekomen en in Heemstede neergestreken en vandaar
dat ik mij ook zeer verbonden voel met Heemstede. Ik heb daarna pal ten
zuiden van de Hout gewoond, over de Crayenestervaartmaar dat was ook
eigenlijk Heemstede; het is ten onrechte door Haarlem geannexeerd.
Ik heb al eens gezegd dat we daar toch weer eens wat aan moeten doen.
lk hoop dat die opmerking nog eens wordt opgenomen want dat geeft toch
meer duidelijkheid. In elk geval heb ik hier met veel plezier mijn jeugd
gesleten. Daarna ben ik elders met studie bezig geweest en heb ik ge-
werkt in Amsterdam en toen het eindelijk zover was dat ik zelf een huis
kon aanschaffen was ik in de bevoorrechte positie dat ik in Heemstede
het huis kon overnemen van iemand die het land ging verlaten en daarom
mocht ik, hoewel niet ekonomisch gebonden, ik werkte immers in Amster-
dam, Heemstede binnenkomen en dat vonden wij erg fijn; een vertrouwde
omgeving en heel plezierig. Ik kan mij nog herinneren dat wij dat huis
de nodige opknapbeurten gaven. Mijn vrouw had toen ook een afspraak met
de P.T.T. om een telefoon te installeren en toen ik 's-avonds thuiskwam
vertelde ze dat ze de P.T.T.-man had gevraagd om een witte telefoon.
Dat was 22 jaar geleden heel bijzonder, er waren er nog niet zoveel.
De man van de P-T-T. had toen geantwoord: mevrouw, u woont in Heemstede,
half Nederland wil in Heemstede wonen en nu wilt u ook nog een witte te-
lefoon. Mevrouw, u heeft een telefoon, weest u daar maar eens blij mee.
Enfin, wij hebben dus jarenlang erg blij met een zwarte telefoon getele-
foneerd, tot op een gegeven ogenblik het gewicht van de klok erop viel
en wij eindelijk een moderne nieuwe telefoon konden aanschaffen.
Ondertussen is het aanzicht van Heemstede in die 22 jaar wel enigszins
gewijzigd. Het dorp van weleer is gegroeid en er komt nog steeds meer
bij. ledereen die van buitenaf zo'n dorp binnenkomt denkt: ik ben de
laatste, de deur gaat dicht, er komt niemand meer bij. Dat is natuurlijk
een illusie. Als we bedenken dat er de laatste jaren elk jaar een aan-
tal Nederlanders en medelanders bij zijn gekomen in Nederland, ter groot-
te van het totale inwonertal van Heemstede, is het geen wonder dat er al-
lerlei plannen zijn ontvouwd, ook in Heemstede, om die nieuwe burgers de
gelegenheid te geven ook een plezierige en prettige woonruimte te krij-
gen en we zijn daar nog steeds volop mee bezig. We kunnen het betreuren
en kunnen zeggen dat het dorpse een beetje teloor gaat, maar ik denk dat
ook Heemstede eraan mee moet doen, ook door de verdunning van de huishou-
deiis. We hebben het daar in de comnissies uitgebreid over gehad, door de
verdunning van de huishoudens zullen we moeten bouwen om hetzelfde inwo-
nertal te handhaven tenzij we, zoals ik al suggereerde, nog eens wat gaan
terug-annexeren.
Ik voel dat ik niet te ver op dit stokpaardje moet ingaan. Tenslotte was
ik een incident in alle raden die Heemstede heeft gehad. Ik neem afscheid,
ik heb altijd met veel plezier hier in Heemstede gewoond, zonder dat ik er
erg oplette hoe het bestuurd werd. Nu heb ik aan de binnenkant mee kunnen
