25 september 1986
264
Als de heer Van der Zwaag terugkijkt op het betoog van de wethouder
dan kari zijn fraktie zich daarin vinden. Als hij daarbij de woorden van
mevrouw Karssen plaatst waarin zij verzoekt om te gaan praten en tevens
begrijpt dat de V.V.O.-fraktie gezegd zou hebben daarvoor de tijd te
willen nemen dan kan spreker het met haar eens zijn dat zijn fraktie
dat gezegd heeft, maar niet in deze context. Zijn fraktie heeft gezegd:
ga praten, neem de tijd, handel zorgvuldig, maar wel tijdens de imple-
mentatiefase. Neem nu de fase van onrust en onzekerheid weg en ga ver-
der. Er is ruim een half jaar gepraat en gedacht over alle mogelijke
zaken. Zijn fraktie is tevreden over deze werkwijze en vindt dat er nu
verder gegaan moet worden.
Oe heer Huisman is ook tevreden met de toezeggingen van het college
rond de formatieregeling die gepresenteerd gaat worden. Ten aanzien van
de delegatieregeling die zijn fraktie zo belangrijk vindt is een toezeg-
ging gedaan en met name is zij natuurlijk bijzonder verheugd over het
feit dat het college zich nader wil beraden over zijn werkwijze in die
nieuwe struktuur.
Mevrouw Karssen is ingegaan op sprekers credo: pak die kans. Hij wil
daar toch een opmerking bij maken. Er ligt nu een besluit waarover zijn
fraktie van oordeel is dat daar vandaag duidelijkheid over moet komen.
Zij vindt niet dat dit nog langer uitgesteld zou mogen worden. Wat
spreker bedoelt met "pak die kans" is, dat het georganiseerd overleg in
oktober en november weer bij elkaar komt; daar moeten die kanseri gepakt
worden. De procedure moet doorgaan, maar de kansen moeten niet onbenut
blijven.
Mevrouw Karssen: "Worden ze dan wel gepakt
De heer Huisman denkt dat alles uit de kast gehaald is om het georga
niseerd overleg ervan te overtuigen dat het collegevoorstel het beste
voorstel is. Er is nu niet tot overeenstemming gekomen over het voor-
stel, maar men is nog niet uitgepraat met elkaar. Het georganiseerd
overleg heeft niet gezegd: het deugt allemaal niet. Dus spreker denkt
dat er nog voldoende mogelijkheden zijn oin te kijken of men nader tot
elkaar kan groeien in het verloop van de verdere fase.
Mevrouw Karssen: "Nam uw fraktiegenoot niet het woord "platwalsen"
in de mond 7"^
De heer Huisman: "Dat heeft u goed verstaan".
Wetiiouder mevrouw Noorman vindt het bedroevend dat een diskussie, zo
uitvoerig gevoerd en zo uitvoerig beargumenteerdleidt tot verschillen
de stel1ingname over een zaak die zo belangrijk is voor de organisatie.
Zij is blij dat twee frakties die zekerheid en duidelijkheid wel hebben
willen schapen. Zij is zich ervan bewust dat het bestuur in Heemstede
lang niet altijd adekwaat gereageerd heeft op knelpunten die in de orga
nisatie bestaan. Het feit dat de evaluatienota uit 1978, als het gaat
om het funktioneren van het g.t.b., nog steeds niet gehonoreerd is, is
daar een niet al te vrolijk voorbeeld van. In de inspraak is dat aspekt
ook meermalen naar voren gekomen. Juist het feit dat dit college bereid
was nu eindelijk wel adekwaat en duidelijk te reageren dacht zij dat
