298
27 november 1986
Of inspraak van de burgers, betrokkenheld bij zaken die hun belanqen
kunnen raken tot de kategorie "spelen" kunnen worden gerekend zou ik
niet durven beweren.
Wêl zijn deze inspraak en betrokkenheid zaken die in onze huidiqe
deniocratische opvattingen een vooraanstaande plaats innemen Wii
willen ze als overheid, landelijk of lokaal, graag aanwakkeren.
voor ons zien wij een ideaalbeeld waar ieder, op democratische wijze
yoor zijn rechten en belangen opkomt; waarbij velen zich laten horen"
(en er dus nauwelijks sprake is van een "silent majority") en waarbij
en dat is misschien wel eén van de moeilijkste kanten van dit model
"'nderheid zich uiteindelijk schikt in het meerderheidsstandpunt
zonder het gevoel te hebben hierin terecht te komen als een verliezende
part 1 j
Dit ideale proces vraagt veel van de spelers, de burgers en de overheid
Communicatie, vroegtijdig, zo open mogelijk en met zo groot mogelijke
duidelijkheid speelt hierin in het algemeen een grote rol.
^et is JU1!st communicatie, telkens weer beginnend met de vraaq: wat
moet er aan informatie worden overgebracht, in welke vorm en hoe
gedoseerd, dat één van de moeilijkst te hanteren middelen is.
Verschillen in menselijke beoordelingen, overleg en ervaringen liqqen
er aan ten grondslag; het computertijdperk zal naar mijn inschattinq
hierin geen wezenlijke verandering brengen.
Waarom deze inleiding bij onze algeinene beschouwingen van vanavond?
Omdat het betrokkenheidsthema in de meest ruime zin ons en onze over-
heden dagelijks raakt.
Of het nu akties van voetbal-supporters betreft, de beiasting-moraal
de medewerking van de burgerij bij het bestrijden van het vandalisme,
het creeren van een goed draagvlak bij aanpassing van gemeentelijke
taken of, om de willekeurige opsomming te besluiten: het uitvoeren
van de woonwagen-wet.
Zoals eerder betoogd: goede communicatie en Informatie is bii al deze
zaken essentieel
Op enkele van de, als willekeurig gekenschetste voorbeelden, wil ik
iets minder v/illekeurig, ingaan.
Allereerst wil ik iets zeggen over de uitvoerinq woonwaqen-wet: dit
îs een aktueel onderwerp dat zich snelzoals eïders al aangetoond
m een spanningsveid bevindt.
Allereerst nog even de feiten:
Heemstede is, op grond van de wijziging van de Woonwagenwet in 1977
verplicht om op haar grondgebied êën of meer woonwagencentra in stand
te houden; de invulling, op basis van het Provinciaal Woonwagenplan
Noordholland, betekent dat vöör 1 januari 1986 het aantal stand-
plaatsen moest worden uitgebreid. Uitvoering van deze Woonwagenwet is
m principe een verplichting voor alle gemeenten in Nederland.
voorts moeten deze lokaties aan een aantal voorwaarden voldoen; een
prob emaliek waarmee veel gemeenten het, soms om uiteenlopende redenen,
moeilijk hebben.
Niet: zo vreemd doet het daarom aan dat bij de aanzet tot feitelijke
învulling van deze wet een diskussie ontstaat waarbij een deel van de
burgers in konflikt komt met het gemeente bestuur. De betrokkenheid van
de betreffende burgers is groot, maar de communicatie verloopt, vanaf
het begin, om het zachtjes uit te drukken, stroef.
