26 november 1987
303
roepsbeoefenaren 24 uur per dag beschikbaar te stellen voor de bewoners
zegt spreker dat de gemeente die mogelijkheden niet heeft, zelfs niet
°P het ogenblik. Het enige dat zij zou kunnen doen is plannen.
Zoals men weet is er volgens de huidige algemene maatregelen van bestuur
voor de vestiging van artsen een regeling. Maar de staatssecretaris
heeft intussen al in het parlement gezegd dat de regering van oordeel is
dat die regeling weer zou moeten worden ingetrokken. Nu is het nog niet
zover en zolang die regeling er is zal de gemeente daar uiteraard loyaal
aan meewerken. Er is een commissie aan het werk om daarover te adviseren.
Het is tekenend voor de sfeer dat er een maatregel is genoinen en dat de
regering een jaar later zegt dat die maatregel eigenlijk zou moeten wor-
den ingetrokken. Wat moet men dan? Gewoon even rustig afwachten wat er
uit de bus komt. Spreker denkt dat het ook verstandig is om er nog eens
op te wijzen dat het de vraag is of de gemeenten in de hele planning van
de gezondheidszorg gehouden zijn zo'n zware plaats in te nemen als in
de W.V.G. was voorzien. Is de gemeente voldoende geëquipeerd om begrip-
pen als substitutie in de gezondheidszorg en ziekenhuisproblemen op
haar nek te nemen? Hebben de gezamenlijke gemeenten van verschillende
grootte voldoende know how om dat werkelijk te schragen? Betekent dat
niet dat men op de duur een tussenorganisatie gaat krijgen die ongecon-
troleerd die know how gaat aantrekken op een professionele manier?
Komt de democratische contrôle dan niet in het gedrang? Dit soort van
vragen bevestigen het beeld dat men even moet afwachten hoe die wat be-
scheidener plaats van de gemeente uit de bus zal komen. Dat de thuis-
zorg in ieder geval een affaire van de gemeente zal blijven daar twij-
felt spreker niet aan. A1 in de jaren van dokter Droog is hier in de
gemeente aan een gezondheidscentrum gezicht gegeven dat toen uniek was
in Nederland. De gemeente zal zeker een taak krijgen die ook verder uit-
gebouwd zal moeten worden. Dus spreker zegt niet dat die volksgezond-
heid voor de gemeente er niet is, die is er wel degelijk. Aan de basis-
gezondheidszorg wordt nog altijd gezwoegd door de gemeenten in het
Haarlemse en om dat van de grond te trekken zal zeker een belangrijke
plaats moeten innemen. De gemeente zal zich moeten richten op die zaken
die wettelijk aan onze aandacht en aan onze verplichtingen worden on-
derworpen. Men moet vooral niet teveel gaan fantaseren over wat mis-
schien in dat opzicht gedaan zou moeten worden.
De gemeente heeft trouwens aan die basisgezondheidszorg de handen vol
om daar op een behoorlijke manier gestalte aan te geven en dan is er
ook de nodige know how in het eigen gebied in de adviserende sfeer van
de gezondheid. Terecht is erop gewezen dat met alle planning van de
voorzieningen de gezondheid zelf - men denke maar aan het aspekt van
nieuwe ziekten die er thans zijn - erg belangrijk is en dat men ook in
de advisering over professionele apparaten beschikt die rechtstreeks
beschikbaar en toegankelijk zijn en waarin de gemeente haar eigen in-
breng tot uiting kan brengen.
De meerderheid van de raad van Heemstede heeft uitgesproken dat het
verstandig is om te onderzoeken of met Oost-Europa contacten mogelijk
zijn. Er zijn een aantal initiatieven in die richting geweest in onze
gemeente. Spreker wijst erop dat het geen rozengeur en maneschijn is.
Met Leamington Spa zijn vlak na de oorlog vriendschapsbanden ontwik-
keld op een puur particuliere manier. Spreker heeft daar als burgemees-
ter, evenals zijn voorganger en ook de heer Van Rappard destijds, vol-
gaarne ook in de begeleidende sfeer bemoeienis mee gehad. Het was een
particuliere situatie, ook in die tijd uitdrukkelijk door de raad naar
aanleiding van de uitgebrachte nota in dat kader geplaatst. Men stelde
