380
16 december 1987
hi.j jullie te mogen zijn en te mogen ervaren hoe de waardering vanuit de
ruad, de waardering vanuit het ambtelijk apparaat, waardering ook van de
commissaris van de Koningin, jullie wordt toegespeeld en dat lijkt me in alle
opzichten terecht.
Het is trouwensom even op de politieke diskussie in te gaan, toch ook een
accentuering van de juiste waarde van het selektiebeleid van de benoemde
collega's dat u ientand zo geknipt krijgt uitgerekend in deze twee gemeenten
en de vraag is nog maar of dat nu zo zal slagen wanneer je dat gaat verkie-
zen. Daar hebben we dan ook een commissaris van de Koningin voor met zijn
kabinet om dat allemaal uitstekend te regelen.
Er is veel veranderd. Oscar, jij kunt over 25 jaar ervaringen meepraten.
Ik wil nog een keer accentueren dat we erg blij zijn met jullie aanwezigheid
in de kring, maar dat we nog meer blij zijn dat jullie het onder zoveel waar-
dering mogen accepteren en dat je dus ook weet dat je met een gerust hart
en met blijdschap nog de komende jaren tegemoet kunt gaan." (applaus)
De heer Van den BoschIk wil beginnen met twee mensen te noemen die in
mijn leven bepalend zijn geweest voor de afgelopen 25 jaar. Dat is mijn vader
geweest. De commissaris heeft, dat heb ik buitengewoon gewaardeerd, daar een
accent op gelegd. Ik heb vandaag een beetje het gevoel alsof ik dingen oogst.
die mijn vader had moeten oogsten, want die heeft het zo veel moeilijker gehad
dan ik. Hij heeft een onnoemelijk zware periode gehad, crisis en oorlog achter
elkaar. Ik heb in welvaart en in vrijheid en in een totaal andere situatie mogen
oogsten waar hij tot en met zijn gezondheid toe eigenlijk voor heeft gewerkt.
Dan natuurlijk mijn vrouw, en die vindt het verder helemaal niet goed als ik
daar verder op inga. Ik was nooit burgemeester geworden als ik niet getrouwd
was. Er is het liedje "het wordt niks zonder jou Annabel", in die trant.
Mijnheer de voorzitter, u bent, en dat had ik ook wel een beetje verwacht,
op de struktuur van het geval ingegaan. Mag ik er dan maar meteen op een wat
persoonlijke manier op antwoorden, want dat zijn we hier in de raad met elkaar
gewend en dat is het grote plezier als het klimaat goed is door de jaren heen,
dat je toi li wel een beetje tot elkaar doordringt. U bent degene die er was in
het college toen ik kwam en u was bij die bushalte met de secretaris, de enige
van die groep. U bent een vast element geweest. U bent een totaal andere man
dan ik. De struktuur is meer bij u verankerd, de doelstel1ingen en alles wat
daarbij hoort. Daar heb ik nog wel eens tegenaan geschopt op een wijze waar-
door u misschien wel eens gedacht heeft: nou vrind, verdiep je nu maar meer
in die dingen want dan zou je er meer van begrijpen. Daar heeft u dan materieel
nog vaak gelijk in gehad ook. De reden dat ik me, daar wil ik toch wel even
iets van zeggen, er vaak tegen afzet is dat je natuurlijk vele rollen als
burgemeester hebt, ik voel me aangesproken tot de irrationele faktor in een
rationele wereld. Oin twee redenen.
Ik geloof dat het in het algemeen aan de orde is, het irrationele in onze
steeds verzakelender maatschappijen de automatisering is daar maar een
onderdeel van.
Ik las tot mijn stomme verbazing in één of ander raar komputerblaadje, dat
je dan op je bureau krijgt zo even in die korte periode, die steeds korter
wordt, dat je naar de post mag kijken, dat men in Amerika voor een komputer-
firma een vent zocht met een Indiaanse achtergrond. Nu bedoel ik dat niet
racistisch, maar er werd bijgezegd: die mensen hebben zo'n andere geestelijke
toestand, dat was een soort van medicijnmanHet was nog serieus bedoeld ook.
