360
iets wat in het management maar al teveel ontbreekt. Ik hoop Wim,
afsluitend, dat wij geen van allen hier in deze zaal een
beroep op jouw interim-kwaliteiten zullen hoeven te doen; dat zou
namelijk kunnen betekenen dat er problemen zijn die door een sterke
hand van buitenaf moeten wordën opgelost. Laten we hopen dat we dat
zelf kunnen en ik mag dat rustig zeggen, want er is alle reden en
reden genoeg om je eventueel nog regelmatig in ons midden te begroeten
en te zien. Ik hoop ook trouwens dat we in kleine kring van gemeente-
secretarissen daar nog gelegenheid voor zullen krijgen, wanneer je wat
zicht op je agenda hebt in je nieuwe baan, zullen we daar ongetwijfeld
weer contact over opnemen en ik hoop dat je dan niet met bescheidenheid,
maar met een zekere onbescheidenheid en afstand genomen
hebbende van deze periode je nog eens wat wijze lessen zult willen
concluderen uit datgene wat je allemaal gedaan hebt in de afgelopen
jaren. Ik sluit af, de kring heeft mij ook voor jou iets meegegeven,
een klein cadeautje dat je volgens je eigen wensen zelf mag invullen.
Ik mag je dat graag overhandigen en jou en je gezin alle goeds toe-
wensen in de komende jaren". (applaus)
De heer Ponjée:"dames en heren, beste Wim, lieve Marjan en kinderen.
Wim, alvorens îk namens de kringgenoten een enkel woord tot jou zal
richten, wil ik toch nog wat opbiechten aan jouw nog huidige werkgever.
Het feit dat u hier allen zit en ik hier sta, komt natuurlijk omdat
Wim naar het ODRP gaat. Maar dat hij dat doet dat is voor een klein
beetje ook mijn schuld. Ik heb namelijk Wim een keer een verhaaltje
verteld en dat heeft hem zo getroffen, dat hij daarna aan andere
horizonten is gaan denken en omdat u allemaal zo aandringt zal ik dat
verhaal eens vertellen. Er was eens een befaamd industrieel, die had
een probleem. En daarom zocht hij contact met een nog befaamder organi-
satie-adviseur. Deze industrieel was een rijk man en resideerde in een
prachtig kantoor. Hij ontving de organisatie-adviseur en omdat het
schitterend weer was, besloten zij samen in de riante tuin over de
zaken te prate'n. Hoe is uw aanpak, wilde de ondernemer graag weten,
terwijl zij samen een prachtige boom naderden die in het midden van de
grote tuin stond. De organisatie-adviseur hield halt en zei tegen de
ondernemer: "ik zal u het geheim van mijn aanpak tonen". Hij klapte
2 x luid in zijn handen en zie daar, er was opeens een geweldig leven
in de boom, de vogels vlogen verschrikt alle kanten op. Het was een
getjilp en een leven in die boom. En geheel verbluft door de doel-
treffendheid van zo'n simpele aanpak haastte de ondernemer zich naar
binnen om de adviseur direct een contract aan te bieden. En toen de
adviseur ook zijn handtekening zette en de ondernemer tevreden in zijn
handen wreef en toevallig in de richting van de boom keek, zag hij
geleidelijk alle vogels weer terugkeren. Maar, maar, maar, kijk nou,
alles zit er weer, "ja" zei de adviseur achteloos, "maar ze
zitten nu allemaal op een andere tak". Dit verhaal heeft Wim altijd
zeer geïntrigeerddat je met zo'n geringe inspanning zo'n groot
effect teweeg kunt' brengen. En als ik hem in de kring wel eens gade
sloeg, dan zag ik hem af en toe dit doen, (een soort handgeklap??) en
dan dacht ik, hij probeert het ook. En ik denk, nu hij de techniek
thans zover machtig is, dat hij de grote sprong naar het interim-
management durft te maken. Beste Wim, toen wij op 19 november jl.
binnen de kring van jou afscheid namen heb ik getracht jou enigszins
29 november 1988
