361
29 november 1988
te typeren en ik weet dat jij van die toespraak erg hebt genoten, dus
wil ik hier en plein publiek nog een paar zaken herhalen. De deuren
zijn dicht heb ik begrepen Wim, dus we zijn toch onder elkaar. Ik heb
gezegd dat ondanks dat jij al zo lang lid bent, wij dat helemaal niet
erg vinden, want wij hebben jou iedere maand als vers ervaren.
Iedere keer als jij binnenstapte was het net alsof er een frisse wind
binnenkwam. Een uniek mens als jij laat zich niet eenvoudig in het
kort beschrijven. Daar ben je te veelzijdig voor. In jou huist een
beweeglijke geest, kwiek en levendig. Soms ook wat druk en vermqeiend.
Je bent zeker geen boom, waaraan uiterlijk geen beweging is te zien en
waarvan je maar moet aannemen dat zich daarbinnen sapstromen voort-
bewegen. Nee, je bent meer riet met een feestelijke pluim, altijd
bewegend in de wind. En hoe hard de storm ook is die over jou raast,
lenig als jij bent, voornamelijk geestelijk, buig je mee zonder ooit te
knakken. In tegenstel1ing tot de onverzettelijke grote eik die ten
slotte krakend ter aarde stort. Jij bent het ritselende riet. Ik weet
nog goed hoe ik je in 1983 leerde kennen. Ik was zelf nog helemaal
vers en nieuw en wist nog van niets. Mijn eerste kring in Heemstede,
ik had mij een ongeluk gezocht. Maar daar was ik dan in het mooie
sportcentrum GroenendaalWim stond daar een heel verhaal af te
steken, onderbrak even, heette mij welkom, en ging weer verder. En ik
zat tussen al die ervaren rotten uit onze kring zoals Siem Broerse
en Geert Feenstra en natuurlijk ook Wim van den Hoek, en die ging maar
door met zijn verhaalhoe ze allerlei veranderingen hadden aangebracht.
Jij wist alles, probleem a, geen probleem, oplossing x, probleem c,
geen probleem, oplossing z en dat komt natuurlijk door die bestuursschool
maar dat wist ik toen nog niet. Ik keek enorm tegen je op en toch
mocht ik zo gewoon met je omgaan. Zeg maar gewoon meneer Van den Hoek
tegen me zei jij. En 's-avonds zei ik tegen mijn vrouw Wilma: "wat ik
vandaag wel niet allemaal heb meegemaakt, die gemeentesecretaris
kan er van houden, maar ik moet wel uitkijken, anders had hij mij zijn
auto verkocht". Onlangs probeerde hij dat weer, probeerde hij die oude
Talbot te verkopen. Vervolgens wil ik nog wat zeggen over onze secreta-
rissenkring, dat is een heel hecht clubje, die secretarissenclub van
de Duin- en Bollenstreek, en ex collega's die elders in den lande een
taak hebben gevonden zeggen vaak: wat was dat een fijne tijd bij
jullie in de kring. En de geschiedenis van onze kring gaat terug tot
voor de 2e wereldoorlog. In de bezettingstijd werd de kring om
veiligheidsredenen verzet naar de huiskamers en bij toerbeurt werd
dan daar de maandelijkse bijeenkomst gehouden in het geheim. Een
soort "hagepreken". En na de oorlog is dat zo gebleven, niet zozeer
meer om veiligheidsredenen, alhoewel sommige collega's op de eerste
woensdag van de maand nog steeds roepen hé, hé, gelukkig heb ik het
raadhuis kunnen ontvluchten. Maar tegenwoordig doen we het om gezellig-
heidsredenen. We zien elkaars gezinnen, onze onmisbare achterban en we
leren nog een hoop van elkaar. En weet u wat zo leuk is, we zijn
allemaal gelijken onder elkaar, of je nou leiding geeft in zo'n klein
zeedorpje zoals ik in Noordwijk, of in zo'n wereldstad als Heemstede,
het maakt allemaal niet uit. Ja Wim, als wij dan in de kring zo samen
zijn, dan filosoferen wij wat af, we verschillen in zo wat alles van
elkaar, en toch hebben we samen veel plezier. En we stellen ons dan de
vraag is er nog een leven na het gemeentesecretarisschap, het antwoord
is: nee. Wim in de kring was jij een bindend element, nooit was jou
