352
Bestuurlijk Nederland vertoefde in de 70-er jaren nog voor een belang-
rijk deel in de strikt juridische denkwereld met als centrale positie
de gemeentewet. De bestuurstechniek met haar grote accent op output,
organisatie en efficiency, was nog in opkomst. Automatisering bestond
welmaar werd nog afgespeeld aan verafgelegen mammoet-computers
ondergebracht in mammoet gemeenschappelijke regelingen. Van Amerongen
en Baar waren nog maar net begonnen met de eerste blauwdrukken voor de
beleidsplanning. Het knappe van je aanpak was dat je in belangrijke
mate mede vorm gaf aan onze huidige werkstructuur zonder daar ooit een
voor eeuwig geldende betekenis aan te willen geven. De weg terug moest
open blijven. En het systeem moest zou zijn dat het al dan niet
aangepast ook in andere tijden moest kunnen functioneren. Het moest
00k kunnen blijven functioneren in een bestel dat anders'is gestructureerd
en daarmee komen wij dan in de wereld van het heden met zijn vaak
technisch zeer ingewikkelde aanpassingen. MARAP, bedrijfsbureau
administratie en automatisering, een ineenvoeging van twee zo lange
tijd strikt gescheiden bedrijfsculturen die de huidige werkzaamheid
van de gemeentesecretaris zozeer bepalen. Het bestuderen van je
personeelsdossier was niet interessant. Maar opvallend was de zinsnede
in de profielschets: moet kunnen leidinggeven aan een secretarie met 6
afdelingen, waar ongeveer 50 medewerkers werkzaam zijn. Ik moet denken
aan een periode in de Van Pinksterentijd, waarin je vrij emotioneel
reageerde op de veranderende positie van de secretaris, door het
opkomen van zelfstandige zorgsectoren. In de beleving van een college
van B&W zal de secretaris altijd in de allereerste plaats blijven de
voornaamste ambtelijke adviseur in de meest algemene zin van het
woord. Daarin doet de nadere inperking van zijn directe mana-
gementverantwoordelijkheid niets af. Een secretaris, die het ver-
trouwen geniet van de gemeenteraad en van het college moet zijn oog
laten gaan over het totale veld der gemeentelijke bemoeiingen. Een
secretaris die het vertrouwe.n in mindere mate geniet wordt terug-
geworpen op de formele beperkingen waarin ook zijn ambt is gevat.
Duidelijk is dat Wim van den Hoek alle 11 jaar dat vertrouwen in hoge
mate heeft genoten in Heemstede, zodat de functie die trouwens door
goede voorgangers reeds duidelijk inhoud had, optimaal kon worden
ingevuld. Als wij in alle bescheidenheid zouden kunnen constateren dat
Heemstede nog niet zo slecht wordt gerund, dan is dat mede te danken
aan de omstandigheid dat tot nu toe door de politieke wereld en de
ambtelijke wereld de eigen grenzen duidelijk zijn gezien. Niet alleen,
maar dat de feitelijke en kadastrale grenzen zo ongeveer exact is,
immers een begrip dat alleen theoretisch bestaat, overeenkwamen. Het
wordt zo langzamerhand tijd iets te zeggen over de mens Wim van den
Hoek. Na de geest van de tijd komt immers de mens in beeld, vlak voor
het moment dat deze mens het politieke toneel verlaat. En als secretaris
van de gemeente vervul je toch een formele functie binnen dat politieke
bestel. Weer naar de profielschets. De functie vereist het kunnen
werken met een diversiteit van problemen, waarbij een zekere mate van
creatief denken en snel kunnen handelen, snel kunnen omschakelen,
nodig is. Ieder hier in huis heeft zo zijn eigen herinneringen aan
je flexibiliteit, je grote kennis van zaken, je gevoel voor humor,
waarmee je instaat was in relativerende zin boodschappen over te
brengen. Boodschappen in het voorterrein, tijdens bijvoorbeeld een
reorganisatieproces, of als een beslissing was gevallen. Contacten met
de mzc, moeilijk voor iédere secretaris, omdat zijn communicatielijn
29 november 1988
