355
29 november 1988
Je deed dit altijd met volle inzet van al je capaciteiten, meestal als
een rots in de branding, zelfs al gingen de zeeën soms hoog zoals bij
de recente reorganisatie, vaak ook heen en weer schietend als een vis
in een aquarium, bij unieke gelegenheden ook als een lyrische bard.
Resultaat gedreven en het belang van Heemstede steeds voor ogen houdend;
een tacticus zowel als een strateeg.
En het is daarom dat je naar onze mening zeker ook een begrip in het
Heemsteedse bent geworden.
En een goede secretaris is goud waard, dat is ook vanmiddag weer ge-
bleken.
Voor dit alles is de V.V.D.-fractie je zeer dankbaar en wenst je van
harte geluk met je welverdiende Heemsteedse onderscheiding.
Wij hopen, Wim, dat de nieuwe baan de uitdagingen mag geven die je zoekt
en zou het soms wat tegenzitten blijf dan éën van je vele lijfspreuken
indachtig:
Van het ene probleem naar het andere probleem, dus dat is geen probleem.
Marianne, Wim en kinderen, het ga jullie qoed".
(overhandiging van een geschenk) (applaus)
Mw. IJsselmuiden:"Voorzitter, Marjan en Wim, en in het bijzonder
ook Janet en Hans, mevrouw Van den Bosch, dames en heren. Uit hoofde
van mijn nevenfunctieshoevele, welke en wat ik er mee verdien, nog
steeds verborgen voor de raad en de Heemsteedse burger, totdat in de
nabije toekomst een beleidsintentie dienaangaande zal zijn gerealiseerd.
Maar in ieder geval uit hoofde van één van mijn lucratieve baantjes
werd mij in het begin van deze maand gevraagd een lezing te houden in
België voor de bond van gemeentesecretarissen. Ik spreek graag in het
Vlaamse land, de mensen zijn er liever, ze reageren spontaner en ze
denken ook dat je alles meent wat je zegt. Er waren geen Walen in de
zaal en dus zongen wij na afloop met gebalde vuisten: "Wij zullen hem
niet temmen" en verder kent u het. Daarna wandelde ik arm in arm met
de voorste rij notabelen naar mijn hotel. Een hotel met de uitbundige
en toch wat mislukte Franse sfeer. Ze zijn niet jong meer maar ook
niet oud genoeg. Op de kroonlijst stonden 6 marmeren beelden die in
een toestand van de hoogste opwinding naar de overkant wezen, ofschoon
daar niets te zien was dan een 1ingeriewinkeleen handel in ijzerwaren
en een banketbakkerszaakwaarin een late juffrouw nog taartjes
schikte. Ze keek even op en glimlachte. De deur daarentegen waar ik
door moest was zo zwaar dat de portier schuin achterover hing en hem
als een brandkast weer achter me dicht drukte. Net binnen ging de
portier achter de bar staan, verwisselde zijn uniform voor een rood
jasje en sch.onk mij een glas bordeaux in. Hierna zette hij het ronde
petje van de chasseur op en ging mij voor naar de lift. Het bleek dat
ik de enige gast was. Men had dan ook de Napoleon-suite voor mij
bestemd. Het vermoeden dat hij ook de enige bediende was won aan
waarschijnlijkheid. In de lift bleven wij ruim 3 minuten zwijgend
tegenover elkaar staan en traden toen opgewekt naar buiten. Maar tot
mijn verwondering bevonden wij ons op dezelfde plek, die wij zojuist
verlaten hadden. Hij heeft er vandaag geen goesting in, stelde de man
hoofdschuddend vast. Er zal wel iets aan mankeren. Misschien heeft hij
dat al jaren gezegd, "maar allez, vervolgde hij blijmoedig", we nemen
de trap. De Napoleon-suite was op het eerste verdiep. Mijn begeieider
draaide de sleutel om, het was geen kamer maar een zaal. En middenin
