turn a leaf over and who can tell what I may find". Het doek
valt terwijl het orkest het motief van „I.'m reviewing the
situation" speelt, maestoso, zoals de partituur aangeeft,
„while Fagin walks over the bridge off into the dawn".
Het is duidelijk, dat Lionel Bart, als gezegd zelf jood, mede
daarom Fagin in zijn stuk minder zwart heeft afgeschilderd
dan het origineel. Het lijkt trouwens waarschijnlijk dat Fagin
er ook bij Dickens wel wat beter zou zijn afgekomen, indien
Oliver Twist in i960 geschreven ware. En bovendien is één
onverbeterlijke schurk voor een musical eigenlijk ook wel vol
doende O
Hoe staan wij, members of the Fellowship nu tegenover Dickens
met zang en dans? Hebben we hier te doen met profanatie of
of moeten we ons verheugen over de succesvolle muzikale re
vival van een figuur die ons zo na aan het hart ligt.
Er zijn lieden, die blijkbaar menen, dat een musical van natu
re iets minderwaardigs is. Zo liet b»v„ een Nederlandse to
neelcriticus zich kort geleden in zijn recensie over een uit
voering van Shaw's Pygmalion er misprijzend over uit, dat men
het bestaan had dit stuk om te zetten in een laagbijdegrondse
musical. De gedeeltelijke verontschuldiging voor 's mans ge
brek aan onderscheidingsvermogen zou kunnen zijn, dat hij de
Nederlandse uitvoering van My Fair Lady heeft gezien, waarbij
de rol van-Higgins in verkeerde handen is beland. Wie het ge
luk heeft gehad de Londense opvoering met Rex Harrison te
aanschouwen, weet, dat Shaw zich in de handen zou hebben ge
wreven.van plezier als hij er bij had kunnen zijn. En hetzelfde
geldt zeker voor Dickens met betrekking tot „OliverDickens
was immers een man met een enorme „feeling" voor het theater,
was zelf een voortreffelijk acteur en zou verrukt zijn geweest
indien hij de voornaamste figuren van zijn boek op de onnavolg
bare wijze tot leven had zien gebracht als avond aan avond in
het New Theatre geschiedt. Vermoedelijk zou hij er op gestaan
hebben zelf. de rol van Fagin te spelen. Hij zou de eerste zijn
geweest om er begrip voor op te brengen, dat men om van een
boek een toneelstuk, van een toneelstuk een musical of van
een musical een film te maken het origineel noodzakelijkerwijs
een dosis geweld moet aandoen. In het midden latende of
142