188
een tot nu toe onbekend gebleven manspersoon genaamd „Joma".
Maar de juiste man op de juiste plaats, hij, die de benoeming
ongetwijfeld vereerd aangenomen zou hebben, kreeg ook maar één
stem. Deze man was de heer Oe Thant. Jammer, jammer van de
gemiste kans.
Een ander treurig punt was het afscheid van onze presidente.
Zij was bijna niet te overtreffen. Gelukkig, geen afscheid
voor altijd. Mevrouw Mayer is vice-presidente geworden. In
haar afscheidsrede stipte zij de „lage lusten der mannen aan"
onverschillig voor „the blush on the cheek of the young per
son". (Mr.Podsnap/Our Mutual Friend, Bk 1, ch.Il)
Mevrouw Heldring had voor een fijn boeketje gezorgd. De heer
Jo Beek begon zijn regering met een kus. Hij deed nog meer op
merkelijke dingen. Ten eerste sloeg hij zo hard met zijn hamer,
dat wij voor de toekomst vreesden en ten tweede gaf hij een
rondje. Wij mochten allemaal wat bestellen. En in onze hors
d'oeuvre kregen vrij een opkikkerend scheutje. De ergste op
roerlingen zaten in het donker te eten en te toeteren.
Little Margery in Our Mutual Friend (Bk 2, ch-l) leerde het
ons al, toen zij „severely rebuked the miller when she was
five and he was fifty, uit alles kun je een les trekken. En
wat wij uit deze politieke rompslomp kunnen leren is dits hoe
minder je je inspant, hoe meer kans je maakt om gekozen te
worden. Want, waar de heer M.Beek, als wijlen de heer Piche-
gru met trompetgeschal de grote rivieren overstak, stond de
heer J.Beek bruin en waardig in een hoek, „with a lurking
look of triumph". (Barnaby Rudge, ch.ILIIl).
Tenslotte nog deze vraags „Wat zullen de nieuwe leden van ons
gedacht hebben?" Het antwoord hierop geeft Fanny Squeers
(Nichl.Nickl.ch.XXXIX)s „Tilda, dear, really, we shall be
taken for I don't know what."
THE MEETING OF THE 18th OF APRIL 19^4 IN ZOMERZORG
Gekalmeerd kwamen wij terug om te kijken hoe de nieuwe presi
dent het doet. „He'11 do", zou Tim Linkinwater zeggen.
(Nichl .Nicklch.XXXVTl). Dat wij niet meer door een tere
