Lek5 terwijl het buiten regenten donker en koud is,
En zo was het.
Er bestond veel belangstelling voor deze vergadering van
de Nederlandse Dickens Fellovirshipwaarbij ook weer enige
nieuwe leden-werden geïnstalleerd. Deze moeten dan opstaan
hun naam noemen en zeggen om welke reden zij tot ons geko
men zijn. Die reden moet natuurlijk hieruit bestaan., dat zij
Dickens liefhebben en Dickens kennen. De aldus overvallen
dames en heren houden dan meestal een stuntelig en verle
gen toespraak,]e3 waarbij een hoongelach der „old hands"
(die daarbij een gezicht zetten alsof zij Dickens persoon
lijk hebben gekend) het hen extra moeilijk maakt.
Zaterdag was er een kandidaat, die losweg enkele namen
van Dickens' werken noemde, die hij gelezen had. „Noemt u
er nóg eens een paar", drong de voorzitter streng aan. De
ongelukkige begon stotterend in zijn geheugen te zoeken,
totdat een der „old hands" hem hielp door hem sissend in
te fluisteren? „Alleen op de wereld". De verwarring was
gr oo t
Daarna hebben wij, onderbroken door spekpannekoeken, naar
de band van Greaves geluisterd, twee uur lang, meelezend
in een zojuist door het Londense Dickens-gezelschap uit
gegeven luxe-editie van de Christmas Carol, waarin de
achterkleinzoon van de Meester, Cedric C.Dickens, met
bloedeigen hand zijn signatuur en een opdracht geschreven
heeft, n.l. „God bless us every one". Dat is Tiny Tims
wens, uit het beroemde kerstverhaal
Twee uur naar een verhaal luisteren, dat iedereen reeds
kent, lijkt lang. Charles Dickens, die zijn Christmas Carol
zelf detijds tientallen malen heeft voorgedragen, soms voor
een zaal van 6000 mensen, en meestal voor een liefdadig
doel, deed er drie uur over^ totdat hij bemerkte dat dit
zelfs voor een 19'de eeuws publiek wat te veel van het
goede was. Hij schreef daarop een verkorte editie van 2
uur, die Greaves nu ook gebruikt.
305
