Hij verzocht nu degenen, die beslist zouden gaan, de hand op te
steken. Een woud van armen ging omhoog. Daar zitten we dus aan
vast, maar ik heb genoeg vrienden in Haarlem, die bereid zijn in
1959 dit varkentje te helpen wassen.
Na afloop van de conference kwam de fotograaf, echter te laat, want
meer dan de helft van de deelnemers zat toen aan tafel. Ik moest
mijn Charter ontvouwen, die aan beide punten door een dame werd
vastgehouden, ben benieuwd hoe dat eruit ziet. s Middags tocht in
vier gigantische bussen naar Chatsworth, een kasteel van de Duke of
Devonshire, tot barstens toe vol met kunstschatten, waaronder veel
Hollandse meesters Van Dyck Landschap heuvelachtig en zeer
fraai, precies zoals ik mij een Engelse scenery had voorgesteld. De
afscheiding van de akkers door muurtjes van stenen, los op elkaar
gestapeld. Onderweg ervaren, dat deze mensen werkelijk van Dickens
houden en zijn werk terdege kennen. Het diner 's avonds was uitste
kend. Twee merkwaardigheden vielen mij daarbij op. De eerste, dat er
eerst helemaal wordt afgegeten en dan pas de toasten beginnen. Dit
heeft het voordeel, dat men ongestoord kan luisteren, het nadeel is
evenwel dat alle sprekers vlak achter elkaar komen, wat het gevaar
van oververzadiging in de hand werkt. Het tweede, dat mij trof, was
het instituut van de Toastmaster, een dignitaris met een driekante
steek en een rood pak, die men voor dergelijke gelegenheden huurt.
De man kondigde elke spreker luidkeels aan, noemde het onderwerp
en herhaalde ook de toast op het eind, de eigenlijke heildronk in
de laatste zin. Hij wordt gedurende de speeches niet geacht enige
emotie te ondervinden en blijft strak voor zich uitstaren, ook als
de spreker humoristisch is. De beste spreker was William Addison,
schrijver van "In the steps of Charles Dickens", een aardig boek,
in 1955 bij Rich Cowan, Londen, uitgekomen. Het is jammer dat ik
mij dit auteurschap niet realiseerde, anders had ik hem zeker aange
sproken. Zijn rede was uitmuntend. Ikzelf was de negende spreker,
in antwoord op de toast "Our Guests" van Dr H. Kirk-Smith, president
van de ontvangende branch. Beschreef de indruk, die "wij op het
continent" van de Engelsen hebben (Phileas Phogg) en hoe anders de
werkelijkheid was, als men eenmaal door die dunne muur is heenge
broken. Beschreef vervolgens het afscheid, toen ik uit Haarlem vertrok.
- 28 -
