En nog was het niet de laatste keer.Het werd maart voordat het portret klaar
was. Dickens nam zijn vriend Collins mee om diens oordeel te horen; Wilkie
had een goede kijk op schilderijen. Zijn reactie was: "Eigenlijk kan geen sterve
ling ogen schilderen". Dickens zelf bleef bij zijn conclusie dat het portret
helemaal niet leek. Maar het zette hem wel aan het peinzen: "Het is natuurlijk
mogelijk dat ik mijn eigen gezicht niet ken..." Zou hij geweten hebben dat
Scheffer zich "le peintre des ames" noemde De schilder speurde en observeerde
net zo lang tot hij een bepaalde geestesgesteldheid zag. Op het portret van
Talleyrand bijvoorbeeld, is het geheimzinnige karakter van die oude ervaren sta
man treffend, Scheffers "Chopin" is de componist van de nocturnes. En Dickens
is het aan te zien, hoe rusteloos zijn brein bezig was: de prachtige ogen op
de verte gefixeerd, de werklustige handen niet bepaald berustend gevouwen.
Hij kijkt, zoals wij dat wel doen in een trein: naar buiten starend als we
onze medereizigers niet willen zien, in gedachten vèr achter de horizon.
Met welwillende medewerking van de
en de hulp van geschriften van zijn
John Forster.
directeur van het Dordrechts Museum
twee voorgangers en de biografie van
f
- 65 -
