-44 -
de mededeling dat er korting wordt verleend als men drie pantalons tegelijk aanbied.
Gemeentebestuur van Barnhard Castle let toch op uw zaak, er zijn grenzen.
In Bowes worden wij opgewacht door Ted Shaw. De lucht is inmiddels betrokken en er begint
een druilerige regen te vallen, de atmosfeer is somber. Shaw daarentegen maakt een
onbekommerde indruk. Hij begint met uit te leggen dat er in Dickens' tijd meerdere scholen
waren in Bowes en de directe omgeving. Bowes Hall, een groot gebouw aan het begin van het
dorp, is er een van. Vervolgens komen we bij de Ancient Unicorn Inn, hier is Dickens ook
geweest. Alles ziet er nog het zelfde uit, the coach and six kan zo uit de toegangspoort van de
binnenplaats te voorschijn komen. Shaw heeft de sleutel van de oude kerk, naast de ruïne van
het kasteel, weten te bemachtigen. Het blijkt dat een van de voormalige predikanten, ene
Richard Wilson, tot zijn overlijden mede-eigenaar was van Shaw's Academy. Een plaquette
aan de binnenmuur van de kerk, aangeboden door "the surviving boys" herinnert hier
aan. Op het kerkhof treffen we de graven aan van William Shaw, zijn vrouw Bridget, van een
jonge Shaw (24 jaar) en ook van George Ashton Taylor (19 jaar) die vermoedelijk model
stond voor Smike. Op de grafsteen staat: "died suddenly at Mr Shaw's Academy". Shaw's
Academy staat helemaal aan het eind van het dorp. Op een bord aan de poort naar de
binnenplaats lezen we: "Dotheboys Hall, Immortalized by Charles Dickens in Nicolas
Nickleby". Opgewekt geeft Shaw uitleg. Zijn voorvader William had de school van 1810 tot
1830 De uitgave van Nicolas Nickleby dwong hem min of meer de school op te heffen en
elders te gaan wonen. Een derde deel van het gebouw is na zijn vertrek gesloopt omdat het te
bouwvallig was. Ook als je dat derde deel erbij denkt is Dotheboys Hall niet al te groot. Dan
had de familie Shaw zelf een derde deel in gebruik. Op de veel te krappe zolders van het
resterende twee derde deel huisden dus rond de 200 jongens. Dat moet daar een chaos
geweest zijn, vier of vijf in een bed was waarschijnlijk nog ruim. Ted Shaw ziet het echter
breed. De tochtige zolders doet hij af met: "lots of fresh air", en als de gebrekkige sanitaire
voorzieningen ter sprake komen maakt hij een wijds armgebaar richting het open veld.
Vlak voor het instappen in de bus roept een voorbij rijdende automobilist mij toe: "Take your
mind of Dickens, you should be reading Surtees". Ongetwijfeld doelt hij op Robert Smith
Surtees (1805-1864).
's Avonds treed een getergde Gabriel Woolf voor ons op. Hij leest ondermeer delen uit The
Holly Tree Inn, The Cricket on the Hearth, The Chimes, Dombey and Son en verder vertolkt
hij uitstekend Mrs. Gamp om af te sluiten met (voor de tweede maal deze conferentie) het
proces Pickwick vs Bardell. Na afloop krijgt hij van "delightfully plural" een boekje
aangeboden voor bewezen diensten tijdens zijn periode als President. Het is met recht een
boekje. Gezien het formaat vermoedt een aantal dickensians achter in de zaal in eerste instantie
dat het om een ansichtkaart gaat.
Op de dinsdag zijn er weer een drietal lezingen. We beginnen met Paul Schlicke, de
samensteller van "The Oxford Readers Companion to Dickens". Vooraf prijst Alan Watts
het boek bij ons aan want Schlicke heeft een aantal dozen meegenomen. Watts noemt het "a
book to keep you from the dishes". Als dat inderdaad zo is dan lijkt het, gezien de omvang
van het werk, raadzaam huize Watts voorlopig maar te mijden. Schlicke vertelt ons over het
tot stand komen van het boek en signeert na afloop. Dat mag ook wel voor 40 pond.
Na de koffie is er weer Ted Shaw. Hij ziet er ditmaal minder onbezorgd uit en begint met te
stellen dat: "the Yorkshire schoolmasters were in general the victims of circumstances".
