-37-
Van de Redactie
Lange tijd leidde de redactie een onbekommerd, zelfs aangenaam bestaan, ook wanneer de
natuur zich verborg achter dikke, grijze mist en al het menselijk schoons werd ingepakt. Dan
was één blik op het "ivory green" - vrij vertaald: het "eeuwige Dickens' groen" - voldoende om
welke dag dan ook te beginnen. Maar ineens ontstond een gevoel van onbehagen, de redactie
dipte diep, werd onbereikbaar voor de bemoedigende woorden van de voorzitter, liep zonder
enig verlangen en vooral doelloos langs zijn Dickens-bibliotheek. De postman bezorgde enkele
artikelen voor The Dutch Dickensian, maar niet het bericht waarop de redactie al lange tijd
gehoopt had. "Dickens wrote for money", was bij een vorige gelegenheid de mededeling die
de voorzitter ons meegaf. En dan ineens blijkt onze penningmeester-secretaris wel degelijk in
staat de pen te hanteren, en een oproep tot betalen te doen, geheel in de geest van Dickens, en
dat inspireert de redactie tot de volgende vraag: zou de penningmeester-secretaris zo
vriendelijk willen zijn een bedrag van fl. 240,- te storten op 562242414 t.n.v. C. van Steijnen,
zijnde de kosten die in de afgelopen jaren door de redactie zijn gemaakt om The Dutch
Dickensian in leven te houden?
De redactie zette zich met een sprankje hoop in voor een volgende aflevering van TDD. Want
er gebeurde afgelopen jaar veel in Dickensland. Op donderdag 15 juli werd in Londen bij
Sotheby's het (familie-)archief van Charles Dickens geveild, "sold in part on behalf of the
Charles Dickens Heritage Foundation, Gad's Hill School, the Monastery of St. Francis
and Gordon Trust, the Nicholas Danby Trust, and the Dickens House Fund". De avond
voor de veiling werd tegen middernacht gebeld door een mevrouw van de radio die zich
afvroeg wat de redactie daar van vond. De redactie antwoordde iets in de zin van "great
expectations", maar de mevrouw wilde weten of de redactie van plan was te gaan bieden, op
wat dan ook. Neen, dat liet de redactie over aan de kapitaalkrachtige pseudo-Dickens-
minnaars, zoals ene Sjef de Jong uit Bronkhorst - "een ex-ziekenhuisdirecteur met een
goed pensioen" - die voor ruim fl. 12.000 lotnummer 221 - ingezet voor 500-600 Engelse
ponden - kocht, een wandelstok, "supposed to have been used by Charles Dickens".
En dan was er de Annual Conference in York, zo minitieus verslagen door ons enige
corresponderend-lid Pieter de Groot, en waar onze voorzitter een krachtig betoog hield en
een nieuw begrip van Nederlandse afkomst - naast "apartheid" en "poldermodel" - in alle
wereldtalen introduceerde: "a place of D.I.", A Place of Dickensian interest, dus zoiets als
Bronkhorst of Deventer. En wat hebben Dickens en Frans-Vlaanderen gemeen? U vindt ook
een antwoord op de vraag hoe groot de populariteit van Dickens in Nederland was toen hij
in 1870 overleed. Maar is Dickens nu nog populair in Nederland? Laat U dat de redactie eens
weten. Tot slot, natuurlijk is er geen Dickens Museum in Bronkhorst, daar bevindt zich een
raar kabinet met Dickensiana, en, o ja, voor een patatje - met of zonder en/of oorlog - hoeft U
ook niet naar Bronkhorst.
