Het middag uitstapje begint met een bezoek aan Cobham Hall. Dickens was indertijd
bevriend met de eigenaar en wandelde regelmatig over de gronden. We gaan eerst de
tuinen bezoeken en worden rondgeleid door de hoofdhovenier die werkelijk bij ieder boompje
een uitgebreide uitleg geeft. Wij blijven zelfs staan op plaatsen waar bomen hebben gestaan
alvorens ze door een zware storm werden ontworteld. Hier valt niets meer te zien, maar de
gids neemt geen risico. Vervolgens krijgen we cream-tea aangeboden. Een der Japanners
wekt alom verbazing door zijn whipped-cream in de thee te deponeren.
We vervolgen met een tour door de Hall. De uiterst nerveuze gids voert ons door de zalen.
Cobham Hall blijkt, net als Gads Hill, inmiddels ook al een meisjeskostschool te zijn. Er
hangen verschillende werken van Nederlandse schilders. Ook blijken Nederlanders een
aantal gevels gebouwd te hebben. Zo zie je maar, niet alleen De Ruyter heeft indruk
gemaakt in die contreien. Opvallend is een spreuk boven een schoorsteenmantel die er op
neer komt dat: "every man makes his own shipwreck". Een aardig detail is dat in Cobham
Hall de bokaal met "The Ashes" heeft gestaan. Voor hen die nu niet meer weten waar het
over gaat even een korte uitleg. In 1883 verloor het Engelse cricketteam van Australië. Een
aantal Engelsen was daar zo verbolgen over dat zij een overlijdensadvertentie in The Times
lieten zetten met de boodschap dat het Engelse cricket was overleden en zou worden
gecremeerd. Daar reageerde iemand op door twee bails te verbranden en de as in een soort
bokaal te doen. Vanaf dat moment strijden Engeland en Australië iedere vier jaar om "The
Ashes". De volgende (serie van) wedstrijden is volgend jaar. U kunt het op de BBC volgen.
Na Cobham Hall vertrekken wij richting het dorp Cobham. In de bus spreek ik met Michael
Eaton, scriptschrijver voor de BBC. Hij werkt momenteel aan het script voor zes afleveringen
van de Pickwick Papers. Als alles volgens plan verloopt dan komen die in december 2001 op
de televisie. In Cobham staat de "Leather Bottle", bekend geworden door de Pickwick
Papers. Maar ook Dickens zelf bezocht dit "clean and commodious village alehouse"
regelmatig. Aan de overkant van de weg staat de kerk met daarachter de "almshouses"
(vertaling: privately supported houses offering accommodation to the aged and needy). Deze
vreemde oude woningen stonden waarschijnlijk model voor "Titbull's almshouses" waarover
u kunt lezen in The Uncommercial Traveller.
's Avonds treden Joy and Nick Hunter uit Canada voor ons op met een aantal "dramatic
readings". Zij lezen onder meer "the refreshment scene" uit Bleak House, het slot van
Christmas Carol en een aantal scènes uit David Copperfield.
Zij hebben niet alleen cassettebandjes te koop maar ook een gratis foldertje meegebracht
waarin staat wat zij zoal gedaan hebben en wat zij nog steeds doen. Achterop staat: "If you
enjoyed tonight, tell a friend, tell everyone", hierbij dus.
Dinsdag:
Vandaag, de laatste dag van de conferentie is het "Uncommercial Traveller Day".
Er is maar één lezing, alvorens we richting Dockyards vertrekken. Malcolm Andrews spreekt
over: "Uncommercial saunterings - Dullborough and the Dockyard".
Het gaat over de veranderingen die Dickens in Chatham constateerde toen hij er als
volwassene terugkwam. Dickens besteedt hier in een aantal artikelen in The Uncommercial
Traveller aandacht aan. Andrews stelt dat Dickens zijn fantasie grotendeels gevormd is in
Chatham en dat hij daarom extra gevoelig zou zijn voor de veranderingen die zich in het
stadje voltrokken hadden na zijn vertrek. Een van die veranderingen is de aanleg van de
spoorlijn en het spoorwegstation. Hij constateert dat het spoorwegstation zijn speelveld heeft
opgeslokt "while beyond the station an ugly dark monster of a tunnel kept its jaws open".
Dickens vertrok destijds per postkoets en keerde later terug in een trein. De naam van de
postkoets was "Timpson's Blue-Eyed Maid" en die van de trein SER. No. 97. Beter is de
kwestie niet samen te vatten denk ik.
