Pictures of Portsmouth
Van 14 t/m 16 september organiseerden de beide Portsmouth Branches het Nicolas Nickleby weekend.
Aanwezig waren 58 leden, de sprekers inbegrepen. Door een speling van de natuur had Portsmouth en
omgeving het hele weekend mooi weer, terwijl het overal elders in Engeland met bakken uit de lucht
kwam (it bucketed down). De laatste bijeenkomst in Portmouth was de Annual Conference in 1996.
Uw correspondent was toen ook ter plekke en hij verwacht een in grote lijnen een herhaling van het
toen heel interessante programma en dit blijkt ook wel te kloppen.
Na de ontvangst, op vrijdag, is er de bezichtiging van de Dickens Room in de centrale bibliotheek.
Hier wordt een indrukwekkende collectie bewaard. Van Dickens veel eerste drukken, de eerste tien
delen van Bentley's Miscellany waarin Oliver Twist verscheen (Dickens was enige tijd editor van
Bentley's), veel jaargangen van Household Words en All The Year Round en losse deeltjes waarin de
romans destijds als aflevering verschenen. Our Mutual Friend en Edwin Drood zijn de enige die
helemaal compleet zijn. Naast de aflevering staan er ook nogal wat advertenties in. Ik blader wat in
een aflevering van Our Mutual Friend en stuit plots op een advertentie van, ja wel, Dr. De Jongh.
Bronckhorst toen al maar nee, deze Dr. De Jongh prijst een medicinale kabeljauw olie aan. Het is
opmerkelijk wat men daar niet mee kan doen. Niet alleen de gewrichten maar ook de ingewanden en
zintuigen hebben baat bij een eetlepel daags.
Over Dickens veel biografieën, encyclopedieën, boeken over zijn illustrators, de karakters in zijn
werk, etc. Ook zijn er een aantal plakboeken over de geschiedenis van de Portmouth Branches.
Aan het begin van de avond is er de buffet receptie in de Guildhall. Het gemeentebestuur heeft de
Deputy-Mayor gestuurd. Hij draagt een enorme ambtsketen waarmee ik hem complimenteer.
Kinderspel, zegt hij fijntjes, die van de Mayor ze'lf (een fragiele vrouw van 68) is nog veel groter.
Later op de avond is de eerste lezing. Dr. Tony Williams spreekt over "The Theater in Nicolas
Nickleby". Dickens had al vroeg belangstelling voor het theater. Op jonge leeftijd werd hij al
regelmatig door James Lambert meegenomen naar voorstellingen. In Rochester, waar de Dickens
familie enige tijd woonde, zag hij in het locale theater regelmatig ene Matthews, een one-man-show
entertainer, aan het werk.
In veel boeken van Dickens komt het theater voor, maar Nicolas Nickleby "tops it" aldus Williams. De
belevenissen van Nicolas en Smike bij het gezelschap van Vincent Crummies worden uitgebreid
beschreven. Zelf stond Dickens ook graag op de planken. Dat ontlokte een toneelknecht eens de
opmerking: "what a great loss that you have become an author". Er waren in die tijd nogal wat
gezelschappen die het, net als Crummies, niet zo nauw namen met het copyright.
"Invention what the devil's that got to do with it" cried the manager, hastily.
"Everything, my dear sir".
"Nothing, my dear sir," retorted the manager, with evident impatience. "Do you understand French
"Perfectly well."
"Very good," said the manager, opening a table-drawer, and giving a roll of paper from it to Nicolas.
"There Just turn that into English, and put your name on the title page. Damn me," said Mr.
Crummies, angrily, "if I haven't often said that I wouldn't have a man or woman in my company that
wasn't master of the language, so that they might leam it from the original, and play it in English, and
save all this trouble and expense."
Zo was er een gezelschap dat Nicolas Nickleby al voor het toneel bewerkte alvorens alle afleveringen
van de roman waren gepubliceerd. Omdat de bewerker nog niet kon weten hoe het verhaal afliep
verzon hij zelf de afloop. Die rammelde aan alle kanten maar wat hij wel goed had was het feit dat
Smike de zoon van Ralph was. Dickens ergerde zich mateloos aan deze plagiators, steevast door hem
als "venr:n" aangeduid. Zo had zijn eerste reis naar de Verenigde Staten vooral ook als doel het
aanpakken van het copyright dat de Verenigde Staten in die tijd niet erkenden. Op dat punt was die
reis geen succes en Dickens haalde daarna fors uit in zowel American Notes als Martin Chuzzlewitt.
