Om de bewuste toneelgroep die zo met Nicolas Nickleby was omgegaan aan te pakken voerde Dickens
in hoofdstuk 48 Vincent Crummies en zijn gezelschap weer ten tonele hoewel hij dat oorspronkelijk
niet van plan was. Daar ontmoet Nicolas een "literary gentleman"een bewerker van romans voor het
toneel. Dickens laat Nicolas naar hem uitvallen:
For instance, you take the uncompleted books of living authors, fresh from their hands, wet
from the pressfinish unfinished works, hastily and crudely vamp up ideas not yet worked out
by their original projector, but have doubtless cost him many thoughtful days and sleepless nights...."
"Men must live, sir," said the literary gentleman, shrugging his shoulders.
In Dickens' tijd werden er veel dramatische stukken opgevoerd, waarbij de komische karakters
herkenbaar waren aan de vele gebaren en de licht gebogen benen
Naast veel toneel in Nicolas Nickleby ook een sterke sociale agenda, aldus Williams.
De organisator Tony Pointon bedankt hem met de wat cryptische opmerking: "we never knew why we
liked the book so much, but now you told us". Pointon heeft nog een fraaie prent meegebracht waarop
het oude, inmiddels gesloopte theater van Portsmouth staat afgebeeld.
We beginnen de zaterdag met een paar uitgebreide mededelingen. De eerste gaat over de komende
Nicolas Nickleby tentoonstelling in Doughty Street die op 1 oktober 2001 begint en doorloopt tot
ergens in 2002. Er is daar veel te zien, onder andere de originele etsplaten en ook een aantal illegale
kopieën van het boek.
De tweede mededeling gaat over het Tall Stacks festival dat jaarlijks in North Kentucky wordt
gehouden. Het gaat hier om een festival waarbij de oude rivierboten centraal staan. "With their
paddlewheels churning and smoke billowing from their tall stacks". Op het eerst volgende festival, in
oktober 2003, is er speciale aandacht voor Charles Dickens die tijdens zijn bezoek aan de Verenigde
Staten van zo'n rivierboot gebruik maakte. Ook de jonge Martin Chuzzlewitt en Mark Tap ley reisden
naar en van Eden per rivierboot. Het idee was om ons een video van het festival te laten zien, maar die
is door problemen met het luchtverkeer niet gearriveerd.
Na de koffie is daar Professor Barbara Hardy. Haar lezing gaat over "The Talkative Women in Nicolas
Nickleby". Het grote voorbeeld daarvan is natuurlijk Mrs. Nickleby. Volgens Hardy is dat het type
vrouw waaraan je nooit moet vragen hoe het met haar gaat, want dan gaat ze je dat ook vertellen. Ook
noemt zij Mrs. Nag als een voorbeeld van een spraakzame vrouw. Hardy vergelijkt Mrs. Nickleby met
de voedster uit Romeo and Julia.
Aansluitend is er een lezing door Professor Michael Slater over "Shakespeare in Nicolas Nickleby". In
het werk van Dickens komen veel verwijzingen naar het werk van Shakespeare voor en zo ook in
Nicolas Nickleby. Hamlet komt vooral terug in het toneelstuk voor Miss Snevellici en McBeth
ondermeer in het gedrag van Ralph Nickleby als hij, na ontdekt te hebben dat Smike zijn zoon is, zich
naar huis en vervolgens naar zolder rept om zich te verhangen. Slater trekt verder nog een vergelijking
tussen het gedrag van Ralph en de vlucht van Bill Sikes na de moord op Nancy en met de atmosfeer
die er in Cloisterham hangt ten tijde van de verdwijning van Edwin Drood.
De middag is gereserveerd voor het uitstapje. Wij reizen per touringcar door Portsmouth en doen
verschillende locaties aan. Allereerst naar de St. Albans Church waar het originele doopvont staat
waarin Dickens op 4 maart 1812 is gedoopt. Het dateert vermoedelijk uit de vijftiende eeuw.
Vervolgens gaan wij richting het oude kerkhof waar een aantal "Dickensian graves" te zien zijn.
Omdat de dames van de Rochester Branch in ruime mate vertegenwoordigd zijn blijven wij niet te
lang bij het graf van Ellen Teman toeven. Wel bij dat van Maria Beadnell dat onlangs van een frisse
steen is voorzien. Hoe langer wt rondlopen hoe zwakker de relatie met Dickens wordt. De bui en van
de Dickens familie, de koper van het geboortehuis (Dupree), de dochter van de rechtskundig adviseur
van Dickens, etc. Als we de poort uitgaan valt de blik op een pub, "The Jolly Gravediggers".
