VAN DE REDACTIE
De redactie was de afgelopen weken in Frankrijk, in de campagne wel te verstaan, en herstelde
daar van een pijnlijke val welke hem in ieder geval drie tanden kostte. En de redactie vroeg zich af
of Dickens wel eens problemen met zijn gebit had gekend. Dat moet ooit zijn beschreven, want
iedereen en alles is met Dickens verletterd. In Frankrijk beschikte de redactie slechts over één
Dickens-biografïe, maar het was niet de minste: de biografie die Peter Ackroyd schreef. In het
register werd onder de kop "Health" veel persoonlijke ellende genoemd, zoals daar zijn:
nierproblemen, hoofdpijn, aangezichtspijn,een fisteloperatie, hoesten, galstenen, zeeziekte, een
oorontsteking, maagklachten, depressies, vaatklachten, erysipelas, hartritmestoornissen, en
uiteindelijk de fatale hersenbloeding waaraan hij zou overlijden, en dus niet, zoals een enkele
Dutch Dickensian wellicht denkt, aan een hartaanval.
Wordt Dickens nog gelezen in Frankrijk? In ieder geval in het verleden, want de redactie kocht
op diverse brocantes de Franse uitgaven van zijn werk. Maar echt herkend wordt hij niet meer,
want toen de redactie onlangs op een brocante in La Machine een schitterende koperen plaquette
van Dickens' profiel, aangebracht op een fraai bewerkt houten paneel, aantrof, beweerde de
kraamhouder bij hoog en bij laag dat het hier Victor Hugo betrof. De redactie overtuigde hem
omdat hij altijd wel een beeltenis van de Meester op zak heeft, en op dat moment daalde prompt
de prijs van 10 naar 5 euro.
's Avonds waren er op de buis bij een Nederlandse zender beelden van de Bomans-
tentoonstelling in het Letterkundig Museum in Den Haag. Rond 1970 de meest gelezen
Nederlandse schrijver. Maar nu herinneren de oudere mensen zich hem alleen nog als de
performer, "een man met verfijnde humor". Zijn boeken worden nauwelijks meer gelezen. Hoe
zou dat geweest zijn als hij was blijven leven? Hij was dan nu 89 geweest. De volgende dag
verzamelde de redactie alles wat in de uitgaven van The Dutch Dickensian tussen 1961 en 1967
door Bomans was geschreven en over hem werd geschreven, en vooral de verslagen van de
bijeenkomsten, vastgelegd door Louise Overbeek, maken duidelijk dat Bomans in die tijd met
overtuiging "The Chair" bezette.
