De 'waakzaamheid' van de cipiers had als gevolg, dat men bij opsluiting in
de gevangenis, zonder toestemming van de gevangenisarts, geen fles met
medicijn mee mocht nemen. Men moest met die medicijn maar wachten,
totdat de arts, een volgende dag of zo, gelegenheid had ernaar te kijken.
Aldus All the Year Round in 1867.
Er werd uiteraard ook gegokt of om geld gekaart. Het was de Marshal
reglementair verboden vrouwen en kinderen in de gevangenis te laten, maar
buiten de vrouwen van de gevangenen zelf kwamen en overnachtten er ook
publieke vrouwen. Er was zelfs kinderprostitutie. In de Fleet strekte de wanorde
zich uit tot tijdens de diensten in de kapel. De deputy Warden dacht, dat de
Fleet het grootste bordeel van de metropolis was. Volgens een ingezonden
brief aan The Times, in 1833, heersten soortgelijke toestanden in de King's Bench
Prison.
Volgens het rapport van 1818, had de invoering van de Insolvent Debtors'
Court invloed op de slechte moraal. De wanordelijkheden tengevolge van
ruzies, vrouwen, drank en andere oorzaken, waren toegenomen, doordat de
gevangenen korter in de gevangenis bleven en daardoor minder zuinig met
hun geld behoefden te zijn.
Uiteraard vonden de ergste uitspattingen 's nachts plaats. Waarom greep u
dan niet in, vroeg het 'Select Committee' op 25 maart 1819 aan Mr.Nixon. Hij
antwoordde:
For fear of getting my head broke. When people are drunk, any person
going to put them to rights most likely would have his head broke; a drunken
man does not care much whose head he breaks; and in the dead of the
night I could not open my gates to go in; it would be attended with a
considerable degree of danger to open the gate to go in in the dead of the
night.
In de Marshalsea Prison ging het netter toe. Dronkenschap kwam niet
algemeen voor. Als een gevangene te veel gedronken had, werd hem
verdere drank onthouden. De vrouwen gedroegen zich ordelijk. Dat was
echter kennelijk niet altijd zo. Op 18 februari 1820 kwam Giles Hemens in deze
gevangenis terecht. Hij ging zich mengen in de zaken van een andere
gevangene, Dolman. Hij werd op 18 mei door deze en een paar vrienden aan
zijn benen met een vieze zak over het hoofd weggesleept, naar de pomp
gebracht en 'pomped on as long as they thought proper'. De volgende dag
werd hij door twee gevangenen met staven - zij waren de 'constables' van de
gevangenen - voor hun comité gebracht, dat geen genoegen nam met
Hemens verweer en zich zou beraden. Toen hij het comité verliet, werd hij weer
aangevallen. Een beroep op een turnkey baatte niet en hij bereikte met
kleerscheuren zijn eigen kamer. Op 7 juni werd hij uit zijn kamer twee trappen
The Pickwick PapersMr.Pickwick trok, na veel te hebben gezien, zich terug
in zijn kamer en bleef daar drie maanden, de hele dag. Alleen 's nachts, sloop
hij naar buiten om wat lucht te krijgen "when the greater part of his fellow
prisoners were in bed or carousing in their rooms". Wij moeten wel concluderen,
dat hij zijn oren en ogen 's-nachts nauwelijks gebruikte.
