naar beneden gesleurd en in de privy gegooid. Een paar gevangenisbewakers
bevrijdden hem en sloten hem veiligheidshalve op in de strafcel (strongroom)
van de Admiraliteitsgevangenen. Hij werd door de andere gevangenen naar
'Coventry' gezonden (niemand mocht met hem omgaan of praten). Er kwam
een onderzoek, waarbij de 'keeper' zich niet geheel kon vrij pleiten. De
nauwkeurige afloop is niet gerapporteerd.
In 1823 vond een onderzoek plaats door de politierechter in het kantoor van
de Marshal van King's Bench Prison. Mr.Roubel, een solicitor, had een cliënt,
Jacobs, in de gevangenis bezocht. Toen hij de gevangenis wilde verlaten,
werd hij door meerdere personen vastgegrepen. Hij werd omhoog gehesen,
waarbij hij zijn portefeuille verloor. Hij wist weer op de been te komen, maar
werd neergeslagen. Via trap N°5 werd hij naar de pomp gesleept, in een trog
gedompeld en 'gepompt'. Hij wist te ontsnappen, maar werd weer gegrepen
en opnieuw 'gepompt'. Tenslotte kon hij gaan. Verscheidene getuigen
(gevangenen) bevestigden zijn verhaal.
Dergelijke toestanden kwamen ook in de jaren dertig nog voor. Het Fourth
Report on the Superior Courts of Common Law wees er nl. op, zonder erover uit
te wijden. De commissioners lieten de verklaringen van de gevangenen weg,
waaruit bleken de "pernicious effects of such imprisonments on the habits and
morals". Hun verklaringen bevatten talloze gevallen van 'great hardship and
oppression', maar omdat vele namen werden genoemd van personen, die
zich niet konden verdedigen, zijn deze verklaringen niet in de 'minutes of
evidence' opgenomen.
Er waren ook immorele rijken. In 1833 schreef Crux:
I shall attempt a delineation of those who squander, in the most reckless
and dishonest profusion, that property, which by the existing laws is still theirs,
although the claims of creditors, and just claims too, may and often do
amount to ten times the extent of that property. Of this class there are
always a considerable number in the Bench [King's Bench Prison], -
gentlemen of large fortune, commoners, barones, and lords unmentionable.
Several have been spending inmense incomes, without paying any debt
whatever for a number of years scarcely credible. While residing in the "state
house" of the Bench or elsewhere, many a person of rank or otherwise has
spent from 1,0001. to 10,0001. per annum, under and upwardsIn the Bench
there has always existed every facility for the waste of money. There are not
only taps, ginshops (called "tape-shops"), and an hotel, but even (sub rosa)
brothels; and, in fact, every accommodation, that a golden key usually
causes to fly wide open. Many a debtor here, who has enough of his
creditors' money at his disposal, keeps an extravagant woman as a
mistress....
9. 'Sham-attornies'.
The Pickwick Papers voeren ons ook naar de Insolvent Debtors' Court, waar
wij een merkwaardige groep van personen aantreffen: 'the attorneys'.
