Deze attornies hadden niet allen een juridische opleiding. Zij waren dan
'sham-attornies'. Het woordje 'sham' duidde op een misleidende schijn. Er was
sham-jewellery, een sham-bail (ook wel jew-baii), een snam-attorney, een
sham-debt (b.v. die van Sam Weiier aan zijn vaderl). Tegenover sham-debt
stond sham-claim.
Doordat er naast de attornies sham-attornies waren, terwijl niet alle attornies
geregistreerd waren bij een rechtbank en die registratie soms weer werd
ingetrokken, is het niet mogelijk een altijd duidelijke grens tussen agenten, resp.
sham-attornies, en attornies te trekken.
Een herbergier die een aantal kleine, ten dele betwiste, vorderingen had
uitstaan wilde geen dure respectabele attorney daarvoor inschakelen en
maakte gebruik van een zekere George Field, die aangeboden had een
aantal rekeningen te innen. Onder de schuldenaren was Wiley. Toen Field
ontdekt had waar Wiley te vinden was, kwam hij terug bij de herbergier en
kreeg wat geld om een writ te verkrijgen en vervolgens om de writ te
executeren, d.w.z. Wiley in hechtenis te laten nemen. Toen dat was geschied
werd Field zelf, op vordering van een andere herbergier, gevangen gezet.
Voor de politierechter bleek, dat Field zich al eerder voor een attorney had
uitgegeven en daarvoor met een openbare geseling was gestraft. Dit keer zou
hij er minder goed van afkomen, schreef de correspondent, daar Wiley een
geding tegen Field was begonnen wegens onrechtmatige gevangenneming.
De Insolvent Debtors' Court is in het begin nogal onzorgvuldig geweest met
het toelaten van 'attornies'. In zijn Report on Acts respecting Insolvent Debtors
1819 schreef het Select Committee, dat de Commissioner van de Insolvent
Debtors' Court (er was toen nog één commissioner) en de Chief Clerk salarissen
hadden van resp. £2.000 en £400 per jaar. Nochtans hadden zij als
bijverdiensten fees voor het inschrijven van agenten als attornies, die geen
gequalificeerde attornies waren. De fees bedroegen £1,9s.: £1 voor de
Commissioner en 9s. voor de Chief Clerk.
Nixon vertelde het Comité, dat vele agenten in de Fleet Prison kwamen.
Ontslagen schuldenaren werden vaak agent. De gevangenen lieten hun
papieren door dergelijke agenten invullen en verkregen dan op onjuiste staten
en valse eden de 'benefit of the act'. Voorzover hij wist, waren deze agenten
geen opgeleide juristen. Sommigen van hen kregen van de gevangenen geld,
