maar hun cliënten kwamen niet ongeschonden door de Insolvent Debtors'
Court. Dit bracht Nixon, de Deputy Warden van Fleet, ertoe een
bemiddelende rol te spelen, waarbij de gevangene het honorarium voor de
agent aan Nixon in handen gaf. In die gevallen had Nixon enige controle op
de betrouwbaarheid van de agent of attorney.
Het Comité van 1819 hoorde ook Mr.George Graham. Hij was een attorney
en vanaf het begin betrokken bij de Insolvent Debtors' Court: Zijn verklaringen
voor het Comité gingen vnl. over de agenten. Er waren vele wantoestanden,
waarin de rechtbank geen inzicht kon hebben, omdat de misbruiken zich
afspeelden tussen de schuldenaar en zijn agent. Een van die agenten was
Samuel Emery. Hij deed zaken in bijna alle country gevangenissen van het
koninkrijk. Alvorens naar de gevangenis te gaan raadpleegden schuldenaren
Emery, hoe zij het best uit hun problemen konden komen. Graham getuigde,
dat er zelfs valse writs werden gemaakt met nagemaakte zegels van de Court
of King's Bench. In één geval heeft hij dat helemaal uitgezocht. Maar intussen
had de betrokken schuldenaar wel de 'benefit of the act' gekregen. Emery
was oorspronkelijk een boer in Staffordshire, die zelf drie jaren wegens
schulden in de gevangenis zat. Daarna was hij gaan optreden als agent.
Graham legde zelfs een reeks van namen over van personen, die de benefit of
the act hadden verworven, met behulp van vroegere voor schulden
gegijzelden, die na hun gijzeling als 'attorney' in York werkten en gebruik
maakten van Londense agenten. Om de schuldenaren naar Londen over te
brengen, werden ook writs van habeas corpus vervalst. De sham-attornies en
agenten verspreidden een brief onder wegens schulden gevangenen, die
nauwkeurig uiteenzettehoe men de crediteur op kosten kon drijven. Aan het
eind werden de proceskosten en die van de 'attorney' opgeteld: 'Plaintiff's
Costs £314 - Defendant's Costs £24.19s.6d. Er was dus een heel netwerk van
sham-attorneys, friendly arrests, vervalste writs, meineden, waarmee met
succes velen ten onrechte de 'benefit of the act' verwierven en practisch
van hun schulden af waren. De agenten verzonden zelfs gedrukte circulaires,
met lijsten van hun tarieven, die aanzienlijk onder die van de bona-fide
attornies lagen. Deze bevindingen werden bevestigd in het Report from the
Lords Committees to enquire into the State of the Laws as they affect Insolvent
Debtors in England van 1820. Zij rapporteerden de volgende kwalijke
praktijken van agenten:
Removing Debtors by Habeas Corpus from one Gaol to another, the better
enabling them to defraud their Creditors; advising them to plea to Actions
when they have no Defence; hiring Bail, which is done at a Per-Centage of
2s. in the Pound upon the Amount of the Debt; employing Persons in Prisons
to act as their Agents in procuring them Business; and acting generally as
regular Attorneys.
Het kwam herhaaldelijk voor, dat het een rechtbank duidelijk werd, dat bij
die rechtbank erkende attorneys onjuiste handelingen verrichten. Zij werden
dan geschrapt van de rol. Een niet erkende attorney (agent of sham-attorney)
die voor een rechtbank optrad, kon gevangenisstraf krijgen wegen contempt
of court. Schrappen noch gevangenisstraf kwamen vaak voor. De Insolvent
Debtors' Court heeft in 1830 ook een poging ondernomen om een einde te
