"NASTY PRISONS"
Mr. Colcraft, de beul, dient weerhouden te worden van zijn gebruikelijke grapjes, vloeken en brandy.
Bij de executie dienen vierentwintig getuigen aanwezig te zijn in drie groepen van acht, die in rang en
stand de gehele bevolking vertegenwoordigen.
Hoewel Dickens zeker invloed heeft uitgeoefend op het afschaffen van de openbare executie, zou het nog
vele jaren duren, voor de executie uit het straatbeeld zou verdwijnen, in 1868 om precies te zijn, twee jaar
vóór zijn dood.
Waarom hij van gedachte veranderde en de doodstraf in andere omstandigheden wèl wilde handhaven, is
niet duidelijk maar misschien is de simpele reden geweest dat hij ouder werd en "wiser and sadder"
waardoor —zoals bij de meeste mensen, -toen en nu- een zekere verrechtsing optrad, om een modem
woord te gebruiken.
In ieder geval schreef hij in 1864 aan een Quaker die zijn naam wilde gebruiken in een argument tgen de
doodstraf: "Distinguish if you please in quoting me, between Public Executions and Capital Punishment.
I should be glad to abolish both, if I knew what to do with the Savages of civilisation. As I do not, I
would rid society of them, when they shed blood, in a very solemn manner."
Dickens was een man van "law and order"; bekend is het incident van een meisje dat onbetamelijke taal
bezigde in de straat en onmiddellijk door Dickens, met behulp van een politieagent naar het
dichtstbijzijnde bureau werd gebracht: "the police were surprised, but courteous, I was evidendy regarded
as a much more objectionable person than the prisoner". Toen hem gevraagd werd, of hij het meisje naar
de gevangenis wilde sturen, zei hij grimmig: "If I didn't, why should I take the trouble to come here?" Tot
zijn verontwaardiging kwam zij er vanaf met een boete van tien shillings.
Hij vond het strafbeleid inzake bijvoorbeeld openbare geweldpleging véél te soft. In de praktijk werd een
persoon die een politieman verminkte voor het leven, veroordeeld tot gemiddeld drie maanden
dwangarbeid. Dickens pleitte voor veel langere straffen in "nastier prisons". Tegelijkertijd wekten
mishandeling en opsluiting van arme kinderen en het verbieden van onschuldig vermaak op zondag, zals
wandelen in het park of het luisteren naar muziek, zijn grote woede op.
Dickens, die vele gevangenissen in binnen- en buitenland bezocht, heeft talloze uitlatingen gedaan over
gevangenis discipline. Philip Collins (Dickens and Crime): "he approved of severe penal measures,
and inclined more towards a deterrent than a curative policy, and that the inclination became stronger,
and was more vehemently expressed, the older he grew".
In de vroege jaren dertig werden twee gevangenissystemen overgenomen uit Amerika, die als grootste
kwaad van niet-gereformeerde gevangenissen de "Association" zagen: de vrijheid van gevangenen,
onderling te communiceren en zo de relatief onschuldigen te corrumperen.
Bij het Separate of Solitary System verbleven de gevangenen dag en nacht alleen in hun cel. Als ze boften,
kregen ze een bijbel om te lezen, maar meestal was er geen sprake van enige bezigheid, teneinde de
medidatie over hun zonden te bevorderen. Het luchten gebeurde in gescheiden plaatsen en de
kerkdiensten werden gelezen in de gang.
Bij het "voederen" waren de luiken zó geplaatst, dat de bewaker de gevangene kon zien, maar zelf niet
gezien werd. In Engeland werd soms een uitzondering gemaakt bij bepaalde gelegenheden waar meerdere
gevangenen in dezelfde ruimte verbleven. In dat geval werden maskers gedragen en stonden er strenge
straffen op spreken en zelfs oogcontact.
Het Silent Associated System stond gevangenen toe, samen te werken onder streng toezicht en eveneens
een strikt spreekverbod. Aangezien zij met meerderen in een cel sliepen, was dag en nacht bewaking
nodig om communicatie te voorkomen.
Coldbath Fields, onder de leiding van Chesterton, een goede vriend van Dickens, koos voor het Silent
System vanwege een gebrek aan individuele cellen. De wat humorloze maar zeer integere en
hardwerkende Chesterton accepteerde de vele harde straffen die op overtreding van het spreekverbod
stonden als onvermijdelijk en in de praktijk zeer wel uit te voeren: .after all, only three percent of my
charges are punished on any one day", zoals hij trots verklaarde.
Behalve workshops voor het maken van matten, stratenmaken en oakum picking (het splitsen van touw)
dienden de gevangenen ook niet-productief werk te verzetten: shotdnll, het doorgeven van kanonskogels
van man tot man, de crankmachine, waarbij een hendel zo'n tienduizend keer per dag werd rond gedraaid
