It's Dickens, therefore it must beDeep, dark, delicious Dickens!
Bleak House een kwestie van (goede) smaak
Om mij goed voor te bereiden op het lezen van het jaarlijkse book of study kijk ik altijd wat het internet aan
opmerkelijks te bieden heeft over dit boek. Hiermee hoop ik het schieten van al te grote bokken op de
bijeenkomst van onze branch te voorkomen. Ik kan er niets aan doen, maar iedere keer weer heb ik bij het
afreizen naar Haarlem het onaangename gevoel mij te gaan onderwerpen aan een zwaar examen. Ik
verdenk het bestuur ervan dit ook werkelijk te beogen. Lid zijn van onze branch mag immers niet
ontaarden in een literair niemendalletje, dat men krijgt door zegeltjes te sparen of deel te nemen aan een
Endemol quiz. Men moet dat recht verdienen en steeds weer opnieuw bewijzen het waardig te zijn. Zelfs
het zware toelatingsexamen dat ieder aspirantlid bij zijn toetreden tot de branch moet afleggen en terecht
alom gevreesd is, geeft onvoldoende inzicht in het eindeloze lijden dat een fellow van the Haarlem Branch
jaar in jaar uit te wachten staat.
Ieder jaar hoop ik dat het bestuur in haar grote wijsheid zal besluiten tot het lezen van een handzaam
werkje zoals: A Christmas Carol in Proze of het plezierig leesbare: The Pickwick Papers, maar tot nu toe
vergeefs. Iedere keer is het weer een dik boek of één dat vol staat met allerlei ingewikkelde sociale en
economische verwijzingen en vaak is zelfs beide het geval. Zelfs bij: The Mistery of Edwin Drood maakte
ik mij blij met een dode mus. Het werkje was dan wel dun en eenvoudig te lezen, maar vervolgens raakten
we weer verstrikt in een onontwarbare knoop bij het beantwoorden van de vraag: Who did it?
Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik dit alles onderga, zeker als de jaarlijkse overdracht van mijn
contributie weer aan de orde is. Vergeten is echter al dit leed als ik mij met de geraniumspeld op mijn
revers onder het volk begeef, een eenvoudige persoon mij vraagt naar de betekenis van dit kleinood en na
enige uideg van mijn kant, zachtjes maar vol ontzag door de ruimte gonst:"Meneer is lid van de
Dickensfellowship".
Nu u weet waarom het draait bij het lezen van Dickens terug naar de keuze voor 2004. Op de
kerstbijeenkomst vernam ik dat het bestuur voor dit jaar heeft besloten de lat weer een streepje hoger te
leggen. We worden nu geacht ons al in de zomer door het book of study te hebben gewerkt. Daarnaast is
ook de keuze van het boek weer van de gebruikelijke strengheid. Bleak House is niet alleen dik, men moet
het eigenlijk ook meer dan één keer gelezen hebben en bovendien is het geen boek om in één ruk achter
elkaar uit te lezen, kortom dat wat we van een 19de eeuwse roman mogen verwachten. De tv kan de
komende weken rustig uitblijven en het abonnement op de krant worden opgezegd. Aan de slag; het
bestuur heeft gekozen dus ik lees, maar eerst kijken op het internet.
Bij het intypen van de titel van zo'n bekend boek verschijnt altijd als één van de eerste verwijzingen op het
scherm naar wat waarschijnlijk de bekendste internet boeken winkel is: Amazon.com. Hier kunnen
lezers/kopers die ons al zijn voor gegaan hun mening over het boek geven, waarna bij een provocerende
mening andere eerdere lezers/kopers zich niet onbetuigd laten om de eerste schrijver te wijzen op zijn
totaal verkeerde opvatting en gebrek aan inzicht. Dit roept natuurlijk weer nieuwe reacties op en zo raakt
naar verloop van tijd het beeldscherm gevuld met meningen, die een mogelijke koper in volledige
verwarring achterlaat. Dit gebeurde dus ook bij Bleak House.
Zoals gebruikelijk tijdens onze bijeenkomst waar het book of study aan de orde komt, is redding en
verlossing alleen mogelijk waar eerst volledige verwarring en chaos heeft geheerst. Om aan deze
verwarring en chaos een creatieve bijdrage te leveren heb ik hieronder de meest extreme anti- en pro-
Bleak House meningen integraal over genomen. Ik zou zeggen zet u schrap, want de reviewers nemen
bepaald geen blad voor de mond.
It's Dickens, therefore it must be April 19, 2003
Reviewer: Lynette Leach from British Columbia
GoodDickens may be a venerated classical writer, but unless one is fascinated by books of this period, or by Dickens'
writings, there is little to be satisfied in reading this book. I'm sorry, but Dickens' "Bleak House" is like a poorly done soap
opera - it goes on and on, in interminable detail and description, and one comes to believe it will never end! There are whole
chapters where nothing happens yet, if you skip ahead,you may miss one important detail. It is, quite frankly, boring! The
reader practically falls asleep reading and often even misses the interesting segments because their minds have been numbed by
