2. Hele hoofdstukken kunnen zonder al te veel
bezwaar worden overgeslagen omdat er niets in
gebeurt.
2. Dickens slaagt er uitstekend in bij de lezer een
geloofwaardige wereld voor de lezer op te roepen
3. Door de beschrijving van een groot aantal
onbelangrijke details loopt de lezer de kans juist
belangrijke punten te missen.
3. Het ritme van het boek is duidelijk '19de-eeuws, maar
zeer de moeite waard om aan te wennen. Lees als je
begint aan Dickens anders eerst een korter verhaal.
4. Dickens is van belang voor de literatuur
geschiedenis, maar dat is geen reden om zijn
werk als lezer van nu kritiekloos te bewonderen
4. Dickens weet meesterlijk allerlei sentimenten neer te
zetten, kommer en kwel naast blijdschap, tragedie
naast humor, passie naast satire.
5. Om inzicht te krijgen in de 19de-eeuw kan men
beter een goed geschiedenisboek lezen.
5. Het verhaal mag zich in de 19e eeuw afspelen, de
zaken waar het omgaat zijn van alle tijden.
6. Met inkorten wordt het misschien nog wat, maar
onverkort is het te zware kost voor de
gemiddelde (niet onervaren) lezer.
6. Dickens was en is een begaafde verhalen verteller en
Bleak House is een van zijn meesterwerken.
Wat opvalt is dat beide schrijvers het op een aantal feitelijke punten met elkaar eens zijn, maar daar een
andere waardering aan geven. Het boek is dik en de beschrijvingen zijn uitvoerig met veel details. De één
beoordeelt dat als om niet door te komen, terwijl de ander zich juist geheel in die beschreven wereld
verliest. Het boek is echt 19e eeuws qua stijl en ritme, maar daar zit volgens de één nog een laag onder die
de ander door de barokke eerste laag niet of te laat ziet. Het advies wat beide geven is zo bezien dan ook
niet zo gek. De een adviseert om het in te korten, terwijl de ander pleit om eerst meer ervaring met dit
soort literatuur op te doen door te beginnen met een dunner boek.
Hoe eindig je nu zo'n artikel? Bij de eerste lezing van de commentaren dacht ik dit komt nooit meer goed.
Bij herlezing kom ik echter tot de conclusie dat dit stukje een aardige poging is een vierkante cirkel te
beschrijven. Er zijn zeker aanknopingspunten te vinden om op onze bijeenkomst zo niet tot het
verlossende woord dan toch zeker tot een levendige discussie te komen. Wat mij nu nog rest is om aan
Bleak House te beginnen en eens kijken in welk kamp ik mijzelf na lezing van this biggie zal bevinden. U
hoort nog wel van mij
Guus de Landtsheer
