BETSY TROTWOOD
EEN SYMPATHIEKE DRAGONDER
Voorjaar 2005 no. 52
door Liesbeth van Aalst
Miss Betsey Trotwood of, gezellig vertaald,
juffrouw Dribbelbos, is een karakter van
formaat in David Copperfield; zij is sterk,
zoals alleen vrouwen dat kunnen zijn in
een tijd, waarin kracht en zelfstandigheid
uitsluitend waren voorbehouden aan
mannen.
Zij is ook loyaal, principieel, absoluut
integer en wars van vleierij en ijdelheid.
Haar liefdevolle hart verbergt zij onder een
nors uiterlijk en een abrupte manier van
spreken. Ook deze eigenschappen worden
als typisch mannelijk gezien;
dientengevolge staat zij als 'excentriek' te
boek.
The Dutch Dickensian Volume XXV
Haar eerste contact met Clara Copperfield wekt
zelfs zoveel angst op bij de arme vrouw, dat deze
spontaan in barensweeën uitbreekt, waardoor
onze held David nog diezelfde nacht zijn intrede in
de wereld doet.
Ook de ijlings ontboden dokter Chillip raakt
geheel van zijn a propos door de aanblik van een
hem volstrekt onbekende dragonder met watjes in
de oren in de zitkamer van zijn patiënte.
De goede dokter, toch al geen macho in zijn beste
dagen, wacht het verdere gebeuren bevend af,
gezeten op de trap en blootgesteld aan een lelijke
tocht.
Betsey's reactie op het mannelijk geslacht van de
baby is een klassieke: zij straft de boodschapper
van het slechte nieuws -de dokter- af met een mep
van haar muts en verlaat sprakeloos het pand. De
dame heeft géén hoge muts op van het manvolk
en de reden hiervan is gelegen in haar
stormachtige huwelijk met een jongere, knappe
man, lang geleden. Deze echtgenoot viel onder te
brengen in de categorie 'hansome is, that
handsome does' oftewel: 'van een mooi bord kun
je niet eten'. Hij gebruikte zijn vuisten om z'n
argumenten kracht bij te zetten en het gerucht
ging, dat hij haar zelfs eens uit het raam van de
tweede verdieping had gepoogd te werken.
Na hem afgekocht te hebben, vestigde zij zich,
onder haar meisjesnaam, in een huisje aan de kust.
Sindsdien huldigt zij het standpunt: 'elke man is er
één te veel', zélfs als het een micro-mannetje van
enkele uren oud betreft, zoals David.
De eerste ontmoeting tussen David en zijn tante
vindt plaats na maanden van emotionele
verwaarlozing door mr. Murdstone en zijn zuster
en de vernedering en armoede bij het wijnhuis
Murdstone en Grinby, een episode waarin de enige
-wat wankele- lichtpuntjes bestaan uit de omgang
met de familie Micawber.
Na een verschrikkelijke voettocht arriveert David
bij het huisje van miss Trotwood, zijn enige
familielid.
Deze reageert -na haar aanvankelijke verbijstering-
op de haar eigen resolute wijze; zij sleept hem
lijfelijk naar binnen. De scène die nu volgt, is van
een onvervalste Dickensiaanse humor; teneinde
het hysterische kind bij zijn positieven te krijgen,
dient zij hem een cocktail toe van ansjovissaus,
anijswater en salade dressing, regelmatig
roepend:" Merci on us!" Zij legt mr. Dick, haar
beminnelijke maar geestelijk zwakke huisgenoot,
de woorden in de mond voor een oplossing. Want
ondanks haar: "he has run away. Ah! His sister
Betsey never would have run away" is het de lezer
1 4
