transparant en rimpelig is gemaakt. De lange
sluier voor het gezicht zorgde ervoor dat
vrouwen slecht konden ademhalen en er werd
zelfs gedacht dat dit ziektes kon veroorzaken.
Vooral de verf die in de stof gebruikt werd zou
schadelijk zijn voor de gezondheid. Vrouwen
werd op een gegeven moment aangeraden om,
ondanks de mode en de heersende regels, de
weduwensluier terug te slaan, zodat zij vrij
konden ademen en hun gezondheid niet op het
spel werd gezet.4
Crêpe had het nadeel dat het niet tegen regen
kon, het rimpelde, vuil hechtte zich eraan en de
plooien gingen plat zitten; de vrouw zag er dan
uit als een verdronken, vieze kat. Uiteindelijk
werd er een waterdichte variant ontwikkeld.
Vrouwen werd aangeraden om deze te
gebruiken, het was een stuk goedkoper en het
zag er beter uit.5
Na het eerste jaar van zware rouw kwam een
halfjaar van halfrouw. Hierin verdween de
crêpe overrok, mochten de manchetten en de
kraag van de jurk wit zijn en de zware sluier
werd korter. Sommige weduwen kozen ervoor
om deze fase de rest van hun leven vol te
houden.
De gewone rouw duurde drie maanden tot een
halfjaar en hierin verdween alle crêpe van de
jurk. Ook de zware voile die al die tijd het beeld
van de weduwe (en haar zicht) had bepaald,
hoefde niet meer gedragen te worden. In deze
fase van de rouw was het toegestaan om iets
meer versiering te gebruiken zoals franje langs
de parasol of bloemen op de hoed.
In de laatste fase van de rouw mochten er
andere kleuren dan zwart gedragen worden.
Betamelijk voor deze periode werden grijs, wit,
paars, mauve en lila gevonden. Het was in deze
periode ook toegestaan om iets meer naar de
mode te kijken en hieraan mee te doen, wat
betreft model en snit van de japon. Deze
periode werd de lichte rouw genoemd en ook
deze fase kon de rest van het leven duren,
hoewel velen er na een halfjaar mee ophielden.
Niet voor iedereen was de rouw zo lang of zo
intensief. Een weduwenaar had in zijn kleding
heel wat minder mogelijkheden of
verplichtingen om de rouw tot uitdrukking te
brengen. Vaak droegen mannen al een donker
pak. Er werden dan alleen zwarte das, een crêpe
band om de hoed en om de arm en
zwartgerande zakdoeken aan toegevoegd.
Eventuele glimmende knopen werden
vervangen door doffe knopen. De rouw duurde
voor een weduwenaar ook veel korter; ongeveer
zes maanden. Dit verschil is misschien te
verklaren door het idee dat een man een nieuwe
vrouw en een moeder voor zijn eventuele
kinderen nodig had, en dus snel weer moest
kunnen hertrouwen.
Een vrouw uit de middenklasse en de hogere
klasse zal in de meest gevallen met haar
kinderen terug hebben kunnen vallen op haar
familie. Een vrouw uit het volk zal de rouw niet
zo lang hebben gedragen als hierboven
beschreven is. Een arme vrouw had vaak geen
familie die haar en haar kinderen kon
onderhouden en zij zal een nieuwe kostwinner
hebben moeten vinden door opnieuw te
trouwen.
Over hoe de kinderen aangekleed moesten
worden tijdens de rouw, zijn de meningen
verdeeld. Er is een voorschrift bekend waarin de
kinderen ook in het zwart moesten en zelfs de
babykleding voorzien was van zwarte linten6,
maar de meeste journaals en handboeken uit
die tijd schijnen diepe rouw en vooral het
gebruik van crêpe voor kleine kinderen
overbodig hebben gevonden.
Kinderen die over hun gestorven ouders in de
rouw waren en ouders voor hun gestorven
kinderen, waren hier volgens de etiquette even
lang mee bezig. Voor deze rouw stond een jaar.
Hiervan was een halfjaar zware rouw, drie
maanden halve rouw en drie maanden lichte
rouw. Voor elk soort familielid was er een
passende periode, waarbij voor schoonfamilie
op dezelfde manier gerouwd diende te worden
als over eigen familie. Gedurende de 19e eeuw
werden allerlei handboeken en artikelen
gepubliceerd waarin precies werd uitgelegd wat
de regels waren en welke rouwperiode voor
welk familielid passend was.
Gezien het hoge sterftecijfer in de 19e eeuw kon
het voorkomen dat sommige vrouwen aan de
lopende band in de rouw waren, steeds voor
andere familieleden. Rouwkleding kon op deze
4 www.morbidoutlook.com/fashion/historical/2001 03 victoriamourn.html en www.victoria.com/library/
harpers/funeral.html.
5 www.quilthistory.com/VCM.htm
6 http:/ky.essorten.com/victorianmourni_rise.htm
