IMK57- 58
Na afloop dineerden sommigen in het hotel
maar de meesten ergens in de stad, en gezien
het prachtige weer, doorgaans buiten, zoals
schrijver dezes op een terras aan de
Kloveniersburgwal.
De volgende morgen begonnen de lezingen op
klassieke wijze, namelijk in die zin dat de
diaprojector het bij aanvang van de eerste lez
ing niet bleek te doen. Niets bijzonders zult u
zeggen, maar - let wel - dit was niet de
diaprojector van de heer De Groot! De sprek
er, Michael Slater, in zak en as, de lezing was
geheel op de dia's gebaseerd. Toen bleek hoe
verstandig het was dat de heer Kooiman
optrad als dagvoorzitter, wat hij uitstekend
deed. Hij vond direct en koelbloedig de
oplossing door de eerste twee sprekers om te
wisselen, zodat de technische dienst van het
hotel (lees: klusjesman in algemene dienst)
een uur had om het euvel te verhelpen. Deze
klusjesman verdween met het apparaat onder
de arm, al mompelend "gisteren deed-ie het
nog wel" en soortgelijke teksten, maar bracht
het een uur later gerepareerd terug. Michael
Slater begon gerustgesteld aan zijn lezing,
projecteerde drie dia's en de rest niet, hield
een zeer gewaardeerd verhaal, en ontdekte
aan het eind dat hij elf dia's nog niet vertoond
had, die we toen alsnog zagen.
De lezingen waren goed en interessant, en bij
elkaar een afwisselend geheel. De teksten
ervan zullen wij - zo is het plan - ooit gebun
deld aan u aanbieden in een of andere vorm.
Dan kunt u ook vaststellen - voorzover u dat
niet al gedaan had - dat de sprekers uit onze
eigen kring, de heren Van Kessel en Lokin, de
Haarlem Branch uitstekend hebben vertegen
woordigd.
De heer Lokin toonde onder meer hoe
Nederland medio negentiende eeuw nog op
zoek was naar het hogere, een verouderd
streven dat inmiddels al lang verlaten is.
De heer Van Kessel opende met zijn lezing op
geestige en waardige wijze de herdenking van
het 50-jarig bestaan van de Haarlem Branch,
een gebeurtenis die ons nog wel even bezig
houdt.
De excursies in kleine groepjes verliepen over
het algemeen goed, alleen hadden wij van te
voren niet beseft dat de argeloze buitenlan
ders geheel niet verdacht zijn op het fietsver-
keer in Amsterdam. De Nederlandse begelei
ders moesten voortdurend de gasten voor
fatale botsingen behoeden door hen aan de
kleren te trekken of door zich op het laatste
moment voor hen te werpen.
Zelf had ik nogal eens te maken met groepjes
waarvan de leden een verschillend wandel
tempo aan de dag legden, leidend tot situaties
waarin de voorste al om een hoek dreigde te
verdwijnen terwijl ik bezorgd achterom keek
om te zien of de laatste alweer in beeld was
gekomen, hetgeen een zwaar beroep deed op
mijn herdershond-competentie, een compe
tentie die ik als vader van drie kinderen wel
behoorlijk ontwikkeld heb, maar met kinderen
is het toch makkelijker omdat je dan ongesto
ord jezelf kunt zijn, terwijl je in dit geval de
gasten toch met een minimale beleefdheid wil
bejegenen.
De avondlijke rondvaart (in professionele
kring bekend als "Candlelight Cruise met kaas
en wijn") werd niet alleen door de buitenlan
ders maar zelfs ook door de Nederlandse deel
nemers - van wie velen dachten dat ze de
grachten nu wel kenden - gewaardeerd.
De "AGM" ofwel de algemene ledenvergader
ing op zaterdag, daar kan ik u niet veel over
melden; de inhoud ontging mij vaak omdat ik
er vooral op lette of het wel op tijd afgelopen
zou zijn. Wel herinner ik me dat de secretaris
sen, Thelma Grove en Tony Williams,
aftraden, uitvoerig bedankt werden, en
opgevolgd werden door Lee Ault en Joan
Dicks, en dat een Amerikaanse branch 8000
dollar gaat schenken aan het Dickens House
museum. Het op tijd klaar zijn had te maken
met de excursie naar het Zuiderzeemuseum te
13
ian Volume XXVI
