Coldbath-field gegaan. Dit betekent dat men
er een betrekkelijk korte tijd zat. Chesterton,
de directeur, werd allengs een goede vriend
van Dickens. De achtergrond gedachte van het
Silent System was hierin gelegen dat gesprek
ken tussen gedetineerden onderling alleen
maar tot negatieve gedachten zou leiden. De
ene gedetineerde zou als het ware de andere
met zijn slechte gedachten infecteren immers
was de gevangenis niet ook de leerschool voor
crimineel gedrag bij uitstek? De stichtende
verhalen zouden een positieve invloed op de
geest van de gedetineerden hebben en het
zwijgen zou het boetvaardig nadenken over
het eermalige slechte gedrag versterken.
Deze gevangenis, gereed gekomen in 1841 was
gebaseerd op het zogenaamde Separate
System" (1)*. Het was een model gevangenis
met als doel: instructie en reclassering en
geen onderdrukkende bestraffing. Dat wil zeg
gen de gedetineerden werden in afzonderlijke
cellen opgesloten, bij luchten of andere activi
teiten waar men elkaar zou kunnen herkennen
was het dragen van een kap over het hoofd
verplicht. Er werd ter kerke gegaan in een
hokjes' kerk: iedere gedetineerden zat in een
soorthouten doos met een kant open met zicht
op de predikant. Wie in Pentonville zat werd
na ommekomst van uiterlijk achttien maan
den eenzame opsluiting opgezonden naar de
strafkoloniën. Praten, gesprekken tussen
gedetineerden onderling was volstrekt verbo
den.
De tijd doorgebracht op cel werd gebruikt om
de beginselen van een vak te leren, er mocht
gelezen worden, enig onderwijs was voor han
den en regelmatig kwamen er bezoekers dan
wel leden van de staf gesprekken voeren met
de gedetineerde.In principe kon er op de cel
gewerkt worden. Echter, het feit dat buiten de
gevangenis veel mensen te kampen hadden
met werkeloosheid en laag loon als ze al werk
hadden, maakte dat er weinig animo was bij
de autoriteiten om het werken in de gevange
nis te stimuleren. Een situatie die zich tot op
de dag van vandaag in het Engelse systeem
heeft gehandhaafd.
Het doel van dit alles was expliciet de gedeti
neerde in laten zien dat hem een ander maar
wel arbeidzaam leven wachtte in de straf kolo
nie. Door daar te voldoen aan de eisen van
goed gedrag en arbeid kon hij een terugreis
verdienen naar Engeland dan wel daar verder
een eerzaam leven als vrije kolonist gaan lei
den.
Pentonville is de gevangenis waar David
Copperfield zijn oude bekenden Uriah Heep
en Littimer ontmoet, die daar zitten in
afwachting van hun opzending naar de kolo
niën.
Maar ook in Pentonville heerste stilte, het per
soneel liep op vilten sloffen zodat ze de gedeti
neerden ongehoord konden bespieden. De cel
was modern, zeker voor die tijd:
4,3 meter lang en 2,3 breed, stenen water clo
set, een basin met koud stromend water, drie-
pot krukje, kleine tafel, een afgeschermde gas
brander voor licht, een hangmat om in te sla
pen en verwarmd met hete lucht. Lieutenant
Tracey, de directeur van Pentonville werd
ook een goede vriend van Dickens. Beiden,
Tracey en Chesterton, komen veelvuldig voor
in brieven van Charles Dickens gericht aan
Angela Burdett Coutts, in hun corresponden
tie over het wel en wee van hun gezamenlijke
project voor gevallen vrouwen: Urania
Cottage, Shephards Bush(n)
C. Wat vond Charles Dickens er zelfvan?
In American Notes staat duidelijk te lezen wat
hij van een en ander aldaar vond:
"The system here, is rigid strict and hopeless
solitary confinement. I believe it, in its effects,
to be cruel and wrong" (12)*.
Pentonville
Op de luchtplaats in Pentonville Prison, gedeti
neerden met kap op.
