no.g7-
Hij komt tot die conclusie na een uitvoerig
bezoek aan de Eastern Penitentiary van
Philadelphia, PennsylvaniaVerenigde Staten.
Ook heeft hij in New York the Thombs en de
Sing Sing bezocht, over de laatste laat hij zich
tamelijk lovend uit. Tijdens de trip naar
Canada bezocht hij ook de gevangenis in
Kingston, dat toen formeel nog onder Engels
gezag stond. Hoewel hij stelt dat 'the separate
system' wellicht in de kern goed en menslie
vend is, vindt hij dat de wijze van ten uitvoer
legging, tot twaalf jaar eenzame opsluiting, het
tot een onmenselijk systeem maak. In die
periode komt men de cel niet uit. De cellen op
de begane grond beschikken over een kleine
luchtplaats, de gedetineerden op de verdiepin
gen beschikken over een dubbele cel. Er is wat
werk voorhanden, onder voorwaarden mag er
gelezen worden, tegen het personeel mag
gesproken worden, er zijn ook special bezoe
kers die het welzijn van de gedetineerde voor
ogen hebben, maar familie bekenden etc
zijn absoluut taboe. Tijdens zijn rondgang
door de Eastern Penitentiary, die een hele dag
in beslag neemt, spreekt hij met nogal wat
gedetineerden, meest mannen maar er zitten
ook vrouwen, immers niemand ziet elkaar.
Wat daarin opvalt, is dat Dickens de ontred
derde staat van eigenlijke alle gedetineerden
beschrijft:
'But you are resigned now!' said one of the
gentlemen after a short pause, during which
he had resumed his former manner. De ans
wered with a sigh that seemed quite reckless
in its hopelessness,Oh yes, oh yes! I am
resigned to it'. 'And are a better man, you
think?'Well, I hope so: I'm sure I hope I
may be'.And time goes pretty quickly?'
Time is very long, gentlemen, within these
four walls.' Deze passage komt in een wat
cynischer vorm terug in David Copperfield als
David de cellen van Littimer en Uriah Heep
bezoekt.
De monotonie was schier ondraaglijk, suïcide
kwam dan ook veelvuldig voor of de gedeti
neerde werd gewoon gek. Dickens beschrijft
een gedetineerde die 'n konijn op z'n cel
mocht houden. Vanwege de stank gingen ze
maar niet naar binnen maar mocht de man,
konijn in de handen even naar buiten komen,
het konijn slipt uit de handen van de man de
cel in en de gedetineerde gaat daar op handen
en voeten achteraan.
Het duidelijks spreekt Dickens zich uit in Pet
Prisoners" (13)*. In dit artikel gaat hij uitvoe
rig in op de, in zijn ogen, vermeende verdien
sten van het Separate System. Naar zijn idee
verworden de gedetineerden onder dit regime
tot geestelijk minder volwaardigen dan wel
doen ze aan schijnaanpassing. Ook de variant
van The Associated Silent System: 12 uur in
stilte werken, leren en luisteren temidden van
ander gedetineerden, ziet hij niet zitten. De
andere 12 uur werden individueel op cel door
gebracht. Hij beschrijft hoe het zingen tijdens
de kerkdiensten gebruikt werd door de gedeti
neerden om onder elkaar te praten en zelfs
een opstandje voor te bereiden. Vanwege het
groot aantal bestraffingen is hij ook geen
voorstander van het oorspronkelijke Silent
System.
Naar zijn mening heeft geen enkel van de
genoemde systemen een direct, primair posi
tief effect op houding, geest en gedrag van de
gedetineerden. Het enige systeem waar
Charles Dickens wat in ziet is dat van captain
Maccannochie, die jarenlang een strafkolonie
in Australië geleid had. Het systeem kwam er
op neer dat goed gedrag gewenst gedrag
gericht op arbeid en positieve geestelijke ont
wikkeling) beloond werd met meer vrijheid en
kortere strafduur en dat slecht gedrag, dat wil
zeggen ongewenst, niet op werk en ontwikke
ling gericht, bestraft werd.
Een ander punt wat hem steekt in de uitvoe
ring van het gevangeniswezen is de voeding
van de gedetineerden. Hij maakt een vergelij
king met het eten dan inwoners van een
Workhouse krijgen ten opzichte van dat in de
Pentonville Prison. Tot zijn bevreemding eten
de gedetineerden er beter en meer dan de
inwoners van het Saint Pancras Workhouse.
Charles Dickens vindt dat zulks eigenlijk niet
kan. Al bij al was hij het weer eens niet eens
met de wijze hoe regering en lokaal bestuur
met de uitvoering van wet regelgeving
omgingen.
Charles Dickens bezocht veel gevangenissen in
Engeland, zoals gezegd heeft hij er meerdere
bezocht in Amerika, maar ook op het conti
nent heeft hij er vele van binnen gezien.
29 The Dutch Dickensian Volume XXVI
