Herfst 2007110.61
functie die ik nog jaren voor haar heb mogen
vervullen. Een vrij hopeloze taak overigens,
dus toen ik zelf de leeftijd voor lang los haar te
boven raakte heb ik maar de schaar in mijn
kapsel laten zetten. Toen ik de dame aan mijn
andere kant vroeg of ze ook zo van Dickens
hield zei ze" Nee, maar ach, ik ben nu eenmaal
met die man getrouwd". Ze leek me ondanks
haar hoge leeftijd toch echt te jong voor
Catherine of zelfs Ellen Ternan, maar Nel, de
schat ziende hoe verbaasd ik was, legde met
een uit dat het om de echtgenote van één van
de bestuursleden ging. Vraag me niet wie de
spreker was, maar 't was reuze gezellig. Eén
van de gebroeders Beek was president, en
Keene was de secretaris. Zijn administratie
was berucht chaotisch, pogingen je op de
Dickensian te abonneren liepen altijd fout,
maar in Londen hoefde je dat in Doughty Str.
maar te vertellen en je kreeg alle achterstallige
nummers, en vaak zelfs nog wel eens wat
extra's (Ok, toen was ik nog 'n aardig uitziend
jong ding van in de 20), onder vele verzuch
tingen van O, mr. Keen
Op een van de bijeenkomsten werd gemeld
dat de kas leeg was en de penningmeester
zoek, maar dit leek niemand erg te deren.
Heel aangenaam. Mijn neeije Jan (die met z'n
zus nu zo trouw z'n tante naar bijeenkomsten
brengt) is najaar '81 zelfs als ongeboren kind
mee geweest, zijn moeder wou na alle verha
len dit gezelschap ook wel eens zien. (Daar
Roosendaal wat ver weg is sliep en slaap ik
altijd in Lisse na een bijeenkomst, en heb zo
de kids aangestoken met Dickensitis). Op een
gegeven moment is de macht overgenomen
door "de Groningse Maffia en dit ging
gepaard met uitgebreide onthullingen over
allerlei excessen uit 't verleden. Heerlijk. Wie
herinnert zich niet de geschiedenis van de
notaris uit Dantumawoude"?
Maar na al die vrolijkheid moest er wel een
donkere schaduw vallen. Ik doel natuurlijk op
de Dordtse Vete". In '88 was ik met mijn
ouders op een tentoonstelling in Dordt,
ondanks de bij ons in 't Zuiden bekende waar
schuwing "hoe dichter bij Dordt, hoe zotter 't
wordt". Kerkscheurders en ketters algemeen
bekend. Helaas ontdekten wij na de tentoon
stelling nog iets veel erger. In dat hellegat
schonk men bier in glazen die men bij ons
thuis te klein voor sherry zou vinden. Niet
alleen branden in 't hiernamaals maar ook nog
dorst lijden in 't heden! Uiteraard heb ik nog
onze mede Dickensians uit dat oord der ellen
de hierop aangesproken, maar hun chauvinis
me was sterker dan hun dorst, (typisch
Hollands!) Een vete was geboren, ijverig aan
geblazen door secretaris-penningmeester Jan
Kabel, die beide partijen heftig tegen elkaar
opzette, x'oen de heren Klok en Waaifoort
eens na het kerstdiner hun "Dutch
Dickensians" vergaten, ongetwijfeld als gevolg
van overmatig koffiegebruik, suggereerde Jan
prompt dat ik ze wel ontvreemd zou hebben.
Niet alleen had ik geen motief (wie wil er nu
drie DD's, tenzij om te controleren of in elk
echt 't zelfde staat), ik had wel een ijzersterk
alibi. Ik ben altijd vóór de koffie weg! Enfin,
we hebben al jaren lol van die vete. Een of
ander Oost-Europese dame die lid was gewor
den om over Jane Austin te babbelen werd
ooit door dhr Waaifoort aan mij voorgesteld,
en hij eindigde met de woorden "daar is de
afdeling Roosendaal, en daar praten wij niet
mee. Pilsje Karla?' In opperste verwarring
werd zij fgevoerd en nooit meer teruggezien.
Ongetwijfeld lid geworden van de beruchte
Shakespeare Society.
Bij een andere gelegenheid, een buitendag in
Dordt, lieten de heren Klok en Waaifoort een
emmer bier aanrukken, "om eens en voor
altijd die kwestie van de bierglazen uit de
wereld te helpen". Smaakte reuze hoor, alleen
zielig voor al die mede Dickensians die sneu in
hun borrelglaasjes bier zaten te turen.
Volgens mijn neeije en nichtje zij de afdelin
gen Dordrecht en Roosendaal zelfs ooit tijdens
een diner gefuseerd tot Dordaal of
Roosendrecht. Hoe dat afgelopen is konden zij
zich ook niet herinneren 'want ze waren aan
geschoten". Die jeugd van tegenwoordig! Niet
dat wij 't nog weten, maar wij zullen dan ook
binnenkort een wetenschappelijk congres
organiseren, om via de "drunken goldfish"
methode de waarheid te achterhalen een of
andere krankzinnige wetenschapper heeft ooit
een goudvis dronken gevoerd en toen een
kunstje geleerd, dat dat beest alleen kon her
halen als ie weer dronken was. Wat een ver
spilling van tijd en - vooral- alcoholica!) U
hoort de uitslag nog.
-< >s <c„ rM iimmÊMWMW hmÊ&Ê
