Voor eiken dag.
Uit de Gemeente.
Mededeelingen.
En zijt daders des woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valsche
overlegging bedriegende. jacobus i 22.
FEUILLETON.
Verzameld door C. B.
Gods liefde wandelde eens de wereld door. Gij weet
noe het er mee ging, nietwaar? Eerst zwierf die rond: „Er
was geen plaats in de herberg" Met vermoeide voeten,
zonder een plek waarop het hoofd kon neergelegd worden.
Die stierf dakloos „zij verstieten haar, de stad uit", en
de menschen hadden geen rust voor zij haar doorboord
hadden en geloofden dat zij gedood was. Waarom Omdat
zij voelden, dat die Liefde nooit genoegen zou nemen met
minder dan die inhield: niet te eischen, maar te brengen
dat die nooit tevreden zou zijn met weinig, of half te geven.
O! had Gods liefde toch alleen maar met een hongerende,
dorstende, ontevredene, begeerige menschheid te doen,
een menschheid, die al haar leege schalen toonde en haar
oneindigen drang om die eindeloos te laten vullenAnders
verlangt die Liefde in het geheel niet; er staat: „Doe uwen
mond wijd open en Ik zal hem vervullen".
Gods Liefde heeft te doen met een treurig bescheiden,
een jammerlijke menschheid, die met alles tevreden is, die
vergeten is wat hooge eischen beteekenen, wat een groot
verlangen is, een menschheid die Gods Liefde het grootste
lijden berokkent: die ongebruikt te laten.
Een van de eerste teekenen dat men zijn hart voor Gods
Liefde geopend heeft, is dat men zelf behoefte heeft om
die liefde te toonen, dat men voelt welk een groote schuld
men tegenover zijn naaste heeft, hoe koud men tegenover
hem gestaan heeft, hoe vijandig en ongevoelig.
Niets geeft meer kracht en meer levensmoed dan het
bewustzijn aan hooge eischen te moeten voldoen.
Ik wil gelooven aan Hem, die mij ontnomen heeft aan
dat leven, waartoe Hij mij zelf de roeping en het talent
gegeven had, en die mij dwingt een andere, onverschillig
welke, plaats te zoeken, waar ik nooit mijn taak vervullen
kan, nooit mijn verlangen voldaan zal zien en nooit mijn
persoonlijkheid tot haar recht kan laten komen. Want dat
Hij van mij eischen kan iets te doen wat geheel met mij
zelf in strijd is, wat de grootste ongerijmdheid genoemd
kan worden,is voor mij een bewijs dat Hij bestaat,
persoonlijk bestaat en het leven in Zich heeft. Zoo durft
slechts iemand nemen, die oneindig veel meer te geven
heeft.
Of we het leven ook al onder den een of anderen vorm
opgeven, of dat we het in vrede mogen behouden, het
harteleven wordt altijd van ons geëischt.
(Uit „Ina" door Ingeborg Maria Sick)
Namen der Kinderen gedoopt Zondag 14
Februari 1915.
Albert, zoon van Arend de Wid en Elisabeth Groen.
Jacob Elias, zoon van Willem Volkert van Petegem en
Elisabeth Louisa Johanna Loos.
Hendrik, zoon van Huig Paap en Saartje Schaap.
Arie, zoon van Cornelis Paap en Johanna Judith Kulk.
Volkert, zoon van Pieter Paap en Krijntje Schaap.
Klara, dochter van Jacob Kemp en Adriana Paap.
Evert, zoon van Jacob Kerkman en Jacoba Schaap.
Steun-Comité. Het geld is op De kas van den penning
meester is leeg! Dat zou een inderdaad verschrikkelijke
werkelijkheid zijn, als daartegenover niet een andere
werkelijkheid stond, geruststellend genoeg om de verschrik
king te verslinden tot vertrouwen, déze werkelijkheiddat
er in Zandvoort en omgeving nog genoeg geld is om de
financieele Commissie in staat te stellen met de wekelijksche
uitkeeringen voort te gaan.
Hoe echter dat beschikbare geld in te zamelen? Deze
vraag heeft het punt van bespreking uitgemaakt in de ver
gadering van het Dames-Comité, 1.1. Maandag ten Raadhuize
gehouden. Besloten is toen om een loterij te houden en
met de opbrengst daarvan den met-zijn-handen-in-'t-haar-
zittenden penningmeester uit den brand te helpen. De loten
kosten slechts 25 ets. per stuk en zijn bij de leden van
het Dames Comité verkrijgbaar.
Intusschen: de prijzen kunnen natuurlijk niet gekocht
worden. De gehééle opbrengst der loterij moet ten bate van
het Steun-Comité komen. Daarom wordt den lezers dezer
VIJF MINUTEN.
Bij gelegenheid van het jaarfeest eenerjonge-
lingsvereeniging te New-York werd aan ieder
spreker slechts vijf minuten voor zijne toespraak
gegund. De docter in de godgeleerdheid Irenaeus
Prime opende het feest met de volgende woorden
„Mijne jeugdige vrienden! ik ben uitgenoodigd
u gedurende vijf minuten en niet langer toe te
spreken. In vijf minuten kan weinig gezegd,
veel gedaan worden. In vijf minuten kan een
geheele stad aangestoken, een schip in den
grond geboord, een ziel verloren worden. De
verkeerdheid van één oogenblik veroorzaakt
de smart van een heel leven. Legt deze ge
dachte in uwe harten weg. en mijne taak is in
één minuut volbracht in plaats van vijf. Menig
jong mensch heeft in een onbewaakt oogenblik,
of in groote verzoeking ellende over zich gebracht,
welke het langste leven niet weder hersteilen
kan. Eéne misdaad, ééne zonde, één gebrek, of
slechts één verzuimde plicht, en de gevolgen
blijven niet uit! In één oogenblik van honger
verkocht Ezau zijn geboorterecht; duizenden
knapen verdartelen het hunne voor minder.
Een oneerlijke daad, een onheilig woord bevlekt
de ziel zoo, dat de oceaan haar niet rein kan
wasschen Bedenkt, wanneer gij tot zonde ver
zocht wordt, dat gij in vijf minuten uwen goeden
naam verliezen, uwe ziel levenslang met ge-
wetenspijn belasten, en uwe ouders door hart
zeer een vroegtijdig graf bereiden kunt.
Kan er nu in vijf minuten zooveel kwaad
gesticht worden, er kan in denzelfden tijd ook
veel goeds gedaan worden. Gij kunt het voor
nemen opvatten, een nuttig en deugdzaam leven
te leiden. Alles staat in uwe keuze, en dit
voornemen laat zich evengoed in vijf minuten
als in vijf jaren opvatten. Let op de centen, en
de guldens zullen voor zich zelf zorgenge
bruik de minuten en de uren zijn de uwe. Aldus
schreef ik eens een klein geschrift. In de ont
bijtkamer bevonden zich pen, inkt en papier,
en als op den bepaalden tijd het ontbijt niet
gereed was, schreef ik eenige woorden of
regels, al naar dat ik wachten moest. Lang
zamerhand kwam het boekje gereed, en nadat
het eene week het licht zag, vernam ik van den
zegen, dien het reeds gesticht had. die weldra
zich verder verbreidde. Het kostte mij geen
minuut, die ik op andere wijze nuttig had kunnen
gebruiken.
Kleine droppels water.
kleine korrels zand,
Vormen d'Oceanen
en het vaste land.
John Bradford zegt: „Ik reken het uur verloren,
waarin ik door mijn pen of door mijn tong niet
iets goeds verricht heb", en Seneca leert, dat
de tijd de eenige schat is, waarbij gierigheid
een deugd kan genoemd worden. Wanneer ik
al de vijf minuten tot nuttig studeeren had
kunnen gebruiken, waarvan ik door langdradige
menschen ben beroofd, of die ik door anderen
verloren heb die op vergaderingen niet tijdig
verschenen, ik zou heden meer zijn dan ik ben,
meer weten dan ik weet. Verspilt nooit vijf
minuten van uw eigen tijd en ontrooft ze niet
aan anderen door het wachten op u. Vijf
minuten 's morgens en vijf minuten 's avonds
kunnen u in twee. drie jaren tot kennis eener
vreemde taal brengen. Verloren geld kan terug
gevonden, verloren vermogen herwonnen, ge
zondheid door geneesmiddelen en voorzichtig
heid herkregen worden, maar verspilde tijd
keert nimmer weder. Minuten zijn kostbaarder
dan juweelen, het geheele leven bestaat uit
oogenblikken. Zij vormen den diamanten drempel
tot wijsheid en bekwaamheid niet alleen voor
dit leven, maar zij zijn ook de ladder naar boven.
Maar ik moet eindigen voordat de hamer
des voorzitters mij beschuldigt den bepaalden
tijd overschreden te hebben. Mijne vrienden,
acht vijf minuten nooit gering; niemand heeft
vijf minuten noodig om eene goede daad te
verrichten; en eiken dag een goede daad ver
richt, verzekert u een eervol en nuttig leven
op aarde en is van beteekenis voor de eeuwig
heid".
V. L.
