Zending-
Allerlei.
Burgerlijke Stand van Zandvoort.
18—25 Februari 1916.
Geboren Gerard, zoon van J. L. Pfundt en S. C. Broekman.
Jacobus Anthony, zoon van J. A. Steen en A.
Meester.
Burgerlijke Stand van Bloemendaal.
GeborenJansje, dochter van P. de Cock en T. Goos.
OverledenC. J. C. Thanse 73 j.
E. Out 76 j.
E. Weel 82 j.
J. H. Behrens 67 j.
J. Boelhouwer 50 j.
Verzameld door C.
B.
EEN BIJBELSCHE CATECHISMUS OVER HET GEVE1
Vraag. Wat heeft de Heere Jezus over het geven geleerc
Antw. Dat het zaliger is te geven dan te ontvange
Hand. 20 35.
Vraag. Welke gevers zijn Gode welgevallig?
Antw. God heeft een blijmoedigen gever lief. 2 Cor. 9:
Vraag. Is het naar Gods Woord te geven in hop
daarvoor iets in ruil te zullen ontvangen
Antw. Gij hebt het om niet ontvangen, geeft het o:
niet. Matth. 10 8.
Vraag. Hoeveel moeten we geven
Antw. Een ieder naar de gave zijner hand, naar den zege
des Heeren, uws Gods, dien Hij u gegeven heeft.
Deut. 16 17.
Vraag. Wat kan men op z'n minst geven?
Antw. Van alles wat Gij (o Heer!) mij geven zult, z;
ik U voorzeker de tienden geven. Gen. 28 22.
Suriname.
VI
Nog eens willen wij den heer Weiss vergezellen op een tocht
naar het Boschland. ditmaal naar het christendorp Oanzee aan de
Boven-Suriname, de rivier waaraan ook Paramaribo ligt. In vroegeren
tijd, heel lang geleden, toen de geheele weg stroomopwaarts in
roeibooten moest worden afgelegd, nam de reis zes tot acht dagen;
later, toen stoombarkassen gebezigd werden werd die tijd zeer ver
kort en thans kan men, dank zij de spoortrein, die van Paramaribo
naar het binnenland vertrekt, in één dag Ganzee bereiken.
Eerst gaat de trein naar Kwakoegron aan de Saramacca, ook een
zendingspost van de Broedergemeente en daarna, naar het Kabel
station aan de Suriname, aldus genaamd omdat op tamelijke hoogte
een stalen kabel over de rivier gespannen is, waarlangs kleine wagens
rollen, die personen en goederen naar de andere zijde brengen, waar
de trein wacht om ze naar het volgende station Dam in het binnen
land te voeren. Die kabel doet dus dienst in plaats van een spoor
wegbrug. De zendeling en zijn beide vrienden, die zich naar Ganzee
begaven, moesten aan het Kabel-station den trein verlaten en de
rivier opzoeken, waar twee korjalen of roeibooten hen wachtten, die
uit Ganzee waren gezonden om hen af te halen.
Elke boot was met vier boschnegers bemand, drie roeiers en den
stuurman. En nu begon de reis. Hier in de binnenlanden ziet men
de rivier in haar volle kracht. Onvergelijkelijk schoon is de vaart in
het droge jaargetijde. Dan bruist de rivier hoog op en slingert haar
golven met woest geweld tegen de geweldige rotsblokken die haar
loop vertragen, en wordt het ruischen der neerstortende watervallen
diep in het bosch gehoord. Nu was het de regentijd en de rivier was
zooveel hooger, dat er van rotsblokken niets te zien was. maar daar
zij onder het water verborgen waren, was de vaart er des te ge
vaarlijker door. Bijna onbeweeglijk moeten de passagiers in de boot
blijven zitten, want van onderen is zij rond en slaat dus gemakkelijk
om.
De roeiers hadden zwaar werk en prachtig was het om die ge
spierde mannen aan den arbeid te zien. Een hunner stond vooraan
in de boot met een vier meter langen stok gewapend, waarmede hij
op gevaarlijke plaatsen de korjaal recht hield of ook, wanneer de
stroom heel sterk was, haar voortboomde. Nu en dan hielden de
beide booten een wedstrijd wie het eerst het een of ander punt
bereiken zou.
Bood de vaart op zich zelf dus reeds afwisseling, heerlijk was
ook het gezicht op de beide oevers. Weinige Europeanen slechts
weten hoe prachtig de binnenlanden van Suriname zijn. De weelderige
plantengroei langs de oevers is in volle overeenstemming met de
wild bruisende rivier. Machtige woudreuzen heffen de hooge kruinen
ten hemel, terwijl de wilde wingerd en andere slingerplanten, als
het ware uitgestrekte muren van groen vormen. En het is niet dat
eentonige groen dat aan de Beneden-Suriname gezien wordt. Neen.
schakeeringen van het diepste en donkerste tot het helderste geel
groen biedt u het oerwoud, tinten zooals het voorjaar bij ons te zien
geeft. De kleurenpracht is dan ook onbeschrijfelijk schoon.
Het is thans zes uur geworden drie uur heeft de vaart geduurd,
na de vijf uren lange spoorreis. Daar zet de stuurman een trechter
vormig blaasinstrument aan den mond en geeft het teeken dat de
boot met de zendelingen in aantocht is. Immers, achter de bocht van
de rivier ligt Ganzee, het boschnegerdorp op vijf heuvelen gebouwd.
Slechts een boschnegerdorp. maar hoe anders dan de andere
dorpen Het christendom heeft er vasten voet gekregen en „alles
nieuw" gemaakt. Zie, daar staan de kinderen aan den oever en achter
hen de volwassenen om de zendelingen te verwelkomen. Daar
klinken de liederen op die bekende wijzen, die men overal hoort
waar de Broedergemeente haar arbeidsvelden heeft, in Groenland
en Labrador zoowel als in Suriname, in Afrika zoowel als in
Queensland.
(Slot volgt.) M. F. v. L.
n.
7.
Vraag. Hoe worden onze gaven aangenomen?
Antw. Indien te voren de volvaardigheid des gemoeds
daar is, zoo is iemand aangenaam naar hetgeen hij heeft,
niet naar hetgeen hij niet heeft. 2 Cor. 8 12.
Vraag. Hoe kunnen wij den Heer eeren
Antw. Vereer den Heer van uw goed en van de eerste
lingen van al uwe inkomsten. Spreuken 3 9.
Vraag. En welke beloften hebben zij, die alzoo doen?
Antw. Zoo zullen uwe schuren met overvloed vervuld
worden en uwe perskuipen van most overloopen. Spreuk.
3 10. De zegenende ziel zal vet gemaakt worden; en die
bevochtigt, zal ook zelf een vroege regen worden. Spreuk.
11 25.
Vraag. Wat moet men doen cm te kunnen geven?
Antw. Die gestolen heeft, stele niet meer, maar arbeide
liever, werkende dat goed is met de handen, opdat hij
hebbe mede te deelen dengene, die nood heeft. Ef. 4 28.
Vraag. Aan wie zullen wij geven?
Antw. Beiden Grieken en Barbaren, beiden wijzen en
onwijzen ben ik een schuldenaar. Rom. 1 14.
GIJ ZIJT BIJ MIJ
Een vader ging met zijn dochtertje door een bosch.
Zorgeloos wandelde het kind op den breeden, veiligen weg
naast haar vader. Langzamerhand brak de avond aan de
schemering legde zich zwijgend op het donkere dennen
woud. Na eenigen tijd werd ook de weg steeds smaller
en donkerder. Hoe drukte zich nu het vreesachtige kind
vast tegen vader aan; hoe stevig hield het zijn hand! Ten
laatste had het meisje nauwelijks nog ruimte, naast haar
vader voort te wandelende weg was in een smal voet
pad overgegaan. Rechts en links hing het gebladerte over
den weg en de wandelaars werkten zich met hoofd en
armen langs de neerhangende twijgen en takken. Nu werd
het kind bang. Na een lange poos van zwijgen zei het
meisje eindelijk tot haar vader„Niet waar, vader, de Lieve
Heer heeft toch nog wel ruimte naast ons?"
Dat is het, wat wij ons gansche leven onder alle om
standigheden, moeten vasthouden „God is bij onsEn
leidt Hij ons ook langs smalle en oneffen wegen. Hij wil
ons aan de hand leiden, en veilig door benauwdheden en
droefenis, in de ruimte, in de vrijheid brengen. David zegt
(Psalm 23 4)„Al ging ik ook in een dal der schaduwe
des doods, ik zou geen kwaad vreezen, want Gij zijt met
mij, Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij." Asaph
roemt van zijn God (Psalm 73)„Gij hebt mijn rechterhand
gevat; Gij zult mij leiden door Uwen raad en daarna zult
Gij mij in heerlijkheid opnemen. Het is mij goed nabij God
te wezen ik zet mijn betrouwen op den Heere Heere".
DE BRANDNETEL.
Een eenvoudige Oostenrijksche boer, een goed Prote-
stantsch christen, woonde op een roomsch dorp. Vier
uren verwijderd van een Protestansche Kerk, hield hij
meestal in zijn eigen huis godsdienstoefening. Van tijd tot
