IX
Wie was de man die vanaf de bok uit de hoogte op alles neerkeek, die
een goede kijk op de dingen had, die altijd de teugels in handen had, die
het klappen van de zweep kende, die in weer in wind, bij nacht en ontij
een ieder die zich aan zijn zorgen had toevertrouwd in veilige haven bracht
Het was onze vriend Gerrit Knaapen, die als koetsier bij Gebrs. Böttger
in dienst was. In den zomer reed hij met het victoriatje en in den winter
met het coupétje, de alom bekende voertuigjes op guttapercha banden, die
geruischloos voortrolden. Een gezellig gerinkel van een belletje dat op het
paardentuig was aangebracht en het gemoedelijke gehos-klos van de paarden
hoeven op de straat kondigden aan, dat een dier smaakvolle vervoer
middelen in aantocht was. Een ieder kende Gerrit en de meeste passagiers
zeiden bij het in of uitstijgen van het vehikel„Blijf maar zitten Gerrit, ik
kom er wel uit". „Goed Mijnheer", zei Knaapen dan dankbaar, omdat het
hem moeilijk viel steeds van de bok te moeten komen. Door Gebrs. Böttger
werden auto's aangeschaft, waardoor bijna niet meer met paard en rijtuig
gereden werd. Deze werden van de hand gedaan en alleen het coupétje
bleef over. Doch ook dit voertuig had zijn besten tijd gehad en het was
in October van het vorige jaar, dat Gerrit zijn laatste rit met het coupétje
maakte. Gerrit is nog altijd bij Gebrs. Böttger, waar hij reeds 37 jaren in
dienst is. Dat de firma Gebrs. Böttger het werk van haar trouwen knecht
respecteert, bleek wel uit het feit, dat hem na 30 jarigen diensttijd door
haar een gouden horloge met inscriptie overhandigd werd. Dat hij nog vele
jaren bij de firma Gebrs. Böttger in dienst moge zijn, zij onze wensch.
