overdekt, hier ziet ge 's avonds Zandvoorts lichten twin
kelen terwijl het „vuur" van IJmuiden's redzame Toren
u over het aangezicht strijkt, dan weer is 't Alphen of
Schiphol zelf die als bij toerbeurt u hun bestaan door
lichtseinen openbaren. En als een moeder die haar kin
deren bewaakt staat daar beneden in het huizencomplex,
dat Haarlem heet, de Bavo op verlichten wijzerplaat
waarschuwend 't uur u wijzend dienstig om naar huis te
gaan. Alles ademt hier vrede, vrede op een hoogte-punt,
vrede in rust om en in de natuur, vrede dat is Recht,
recht op rust, recht op genieten, recht op orde, orde ook
die aan de bouwsels rondom toeroept: tot hiertoe en niet
verder, recht van de gemeenschap ook om te behouden
deze omgeving in dezen vorm, opdat nog tientallen ge
slachten den rijkdom van het leven, ook zijn rijkdom aan
tegenstellingen, hier kunnen beleven. Er klinkt muziek.
In ,,de Uitkijk", daar beneden in het westen, krachtig
bouwsel bestemd tot plaats voor verpoozing van krach
tige menschen, die houden van vergezichten over duin,
van ruimte, zee en wolken, in „de Uitkijk" wordt een
goede gramofoonplaat afgedraaid. Herinnering wordt
wakker aan Willem Hutschenruyter en Berlage's stoute
droom: 't Beethovenhuis dat hier zou zijn verrezen als
XIX
VI. ,,'t Huis te Vogelenzang"
