Zomer.
Schoolboeken
Schoolboeken
ADRESBOEK
Heemstede-Bennebroek
RADIO
Zaterdag 4 Aug. 1928
Ingezonden Mededeelingbn
Bi) contract speciale
Weekblad voor Bloemcndaai,
Overveen, Aerdenhout, Beat'
veld, Vogelenzang, Kleverpark
(Haarl.) en Santpoort-Station
Derde Jaargang No. 49
Uitgave: Fa. Grammé Eikelenboom
Bloemendaal
ABONNEMENTEN-
BI oemendaalscheweg 78
Telefoon 22045
Post-Cheque- en Gironummer 22874
E, H. BROKMEIER
Port, Sherry, Madera
Fa* GRAMMÉ EIKELENBOOM v.h* P. Stins Pz*
Als Haarlem spijt heeft van het feit van de grenswijziging,
wil Heemstede medewerken om de annexatie te herroepen.
Wie heden het nieuwe
Het Wereldgebeuren.
C. J. Gude - Cuisinier j
P. VAN DER STAD f
J POELIER HAARLEM S
H. van der Steur Jr.
P. TIMMERS
IN IEDERS
A. F. VAN STRAATE!
BEREIK I
ATEN
AD VERTENTIEN
Per regel0.20
Kleine annonces „vraag
en aanbod" 1 tot en
met 5 regels 0.50
elke regel meer „0.10
(le pagina) per regel 0.45
(volgende pagina's)
0.40
Per jaar3.—
Per half jaar1.60
Per drie maanden. 0.85
(Bjj vooruitbetaling te voldoen).
Abonnementen kunnen op ieder tijdstip
- xV' aanvangen.
Losse nummers 5 cent ver
krijgbaar bjj den boekhandel en
aan het bureau van dit blad
Bureau voor Redactie en Administratie i
Aerdenhout-Heemstede
Zandvoortschel. 167 Tel. 26440
Speciaal aanbevolen:
Sherry No. 3
Roode Port No. 12
Witte Port No. 17
EEN WIJS WOORD VOOR
IEDEREN DAG.
ZONDAG.
Ware critici vergeven de kleine gebre
ken om de groote deugden. Kritikasters
vergeten de groote deugden om de kleine
gebreken.
IAANDAG.
Er zijn menschen zoo vervuld van zich
zelf, dat zij, als in een roes, meenen, dat
alles om hen draait.
DINSDAG.
Bij de opvoeding der kinderen is conse
quentie hoofdzaak.
WOENSDAG.
De vrouw verbergt hare liefde veertig
iarenjL maar haat en afkeer verbergt zij
geen dag.
DONDERDAG.
De zwakke heeft voor de openbare mee
ning, de dwaas trotseert haar, de wijze be
oordeelt, de bekwame bestuurt haar,
VRIJDAG.
Tevreden zijn is groote gunst,
Tevreden schijnen groote kunst
Tevreden worden groot geluk,
Tevreden blijven 't meesterstuk,
ZATERDAG.
Wij schatten een geluk eerst van waarde,
als 't ons ontvallen is.
.Voor hen die den herfst
des levens naderen."
„Hoe?.... Een gedicht op den zomer,
die ditmaal zich zoo laat heeft doen ken
nen? Een lofzang, gewijd misschien aan
zijn liefelijkheid en weelde, die elk oogen-
blik, door een onweersbui kunnen verkee-
ren, in schraalheid, koude of langdurlgen
regen.
De pen daalt in de inktpot en schrijft ver
volgens vier dichtregels neer, doch gaat
weldra haar oude plaatsje op 't inkstel weer
innemen; en de vier dichtregels verhuizen
vlug naar den papiermand. Het is wel zo
mer, maar de zonnewarmte oefent een ver
slappenden invloed uit op die ader waaruit
het dichtvuur moet opbruischen naar den
geest, en van daaruit naar de hand die
schrijven wil maar stil neerligt.
De zon schittert op groen en bloemen,
juist zooals zij voorheen deed, in de lang
vervlogen dagen onzer jeugd, die ook rijk
was aan idealen, aan hoop, geloof en lief
de. Neen, de zomer dien ik voor oogen
heb, zou ik niet kunnen, maar ook niet
durven, beschrijven. Ik twijfel er niet aan,
dat nagenoeg iedere oudere van dagen dit
volkomen zal begrijpen én instemmen. Het
is zomer. ja, maar het is pnzen zomer
niet. De zon schijnt vriendelijk lichtend over
't grasperk over bloemen, over heesters; de
vlinders en bijen fladderen en zoemen;
kleine wolkjes dekken zoo nu en dan het
zonlicht, doch drijven zachtjes voorbij
weg naar den Horizon. Nu is het groote
koepeldak weer effen blauw, 't Is alles
juist zooals het toen was.... toen.
Maar het is toch geheel anders. De om
geving is anders, de stemming is anders,
de oogen staren, de gedachten dwalen
vèr, vèr weg. Ze toeven in het verleden. Tal
van herinneringen komen voor den geest
opdagen; vele beelden en tooneelen, trek
ken aan ons zielsoog voorbijach, hoe
duidelijk.O ja, wat hebben wij toen
geleefd. Gezondheid, levenslust, frischheid
van geest, een voor alle indrukken van
voor alle inrichtingen van onderwijs worden door ons vlug geleverd.
Doet Uwe bestellingen bijtijds bij
Bloemendaalscheweg
78
Bloemendaal
Telefoon 22045
schoonheid en liefelijkheid vatbare ziel
dit alles was ons deel. Onze levensbladen
waren nog zoo weinig beschreven....
Voorwaar het was zomer zomer in
onze harten. Hoe heugen ons de blijde, tee-
re morgenstonden, onze vreugden en onze
verlangens, onze heeilijke bijeenkomsten,
vroolijke avonden vol luidruchtigheid en
overmoed. Maar toch ook niet minder de
stille zomernachten, met de heerlijkste wen-
schen en droomen. Het is niet te beschrij
ven wat ons warme jonge hart toen gevoel
de hoe het dweepte, hoe het liefhad en
zong.... Dat lied heeft zijn melodie ver
loren. Nu is de koepel daarboven óns, weer
effen blauw en de zon glanst over gras-
en bloemperk; de lindeboom beschut voor
de al te felle zonnestralen, en dicht bij den
hoogen top, verscholen onder de frisch-
groene bladeren, zingt de mereleven
als. Neen, dat is niet waar. Neen, het
is niet alles evenals toen. Ons hart althans,
zingt niet meer mede. Het kan niet.
Die hemel daar boven ons is niet zóó blauw
als toen; die zon die daar schijnt, brandt,
maar koestert niet, zóó als toen; dat lied
van den merel is mooi en vol, maar niet
zoo vol en zoo zangerig als toen. De wind
gaat door de twijgen daar boven ons, maar
hij fluistert en vertelt niet zooals toen. Hij
zegt aan ons hart, niet luid, maar scherp
en duidelijk: dat het alles anders is, dat er
bijna niets meer is wat er toen wèl was.
Hij somt de graven op, waar zoo velen, o
zoo velen rusten hij fluistert wel, maar
klaagt; hij zingt wel, maar 't is de droeve
groote treurmarsch, die slechts het oud
geworden geestesoor en het oude, nu droe
ve hart kunnen verstaan, Ons oog staart in
'het verleden en het zoekt om zich heen
in het heden. Weg, weg, het is alles weg.
Neen, niet alles. Gode zij dank, niet alles.
Jawel, jawel, roept ons hart, in zijn wee
moed en verplettering: „Jawel alles is
weg; want wat ons gebleven is, dat is an
ders; en die ons gebleven zijn, voor wier
verlies wij zonder ophouden ons hart hoo-
ren kloppen van angst, gevoelen, evenals
wij, dat het anders is geworden, dat dit
onze zomer, dat dit ons levenspad niet
meer is. Want dat pad was vol medereigers,
die dachten en voeldeij zooals wij. Wij zijn
in een ons vreemde wereld overgeplaatst,
als wij ons in onze herinneringen verdiepen.
Deze menschen, die wij nu om ons zien,
met wie wij dagelijks omgaan, die wij
vriendelijk, goed en f sympathiek vinden,
zijn niettemin vreemdejingen voor ons oude
hart. Want in dat hart is het geen zomer
meer zooals toen; in dat hart woont de
angst voor het heengaan van hen, die in
onzen zomer de diepblauwe lucht zich za
gen welven, die de bloemengeuren met ons
indronken, die met ons het windje hoorden
fluisteren: van teedere, liefelijke uren, van
heerlijke visioenen" en van vreugdevolle
verwachtingen. Onze Oud-geworden harten
gevoelen: dat zij niel meer thuis zijn, dal
deze wereld toebehé >rt aan een ander ge
slacht, en dat deze omer de hunne is en
niet de onze. Het g^ lacht dat nu thuis is,
erkent vast in latere^jt^en aan zichzelf, wat
wij nu aan onszelf erkënnën, n.l. deze
waarheid: dat de jeugd, de eigenlijke lente,
en de volwassen jaren in volle levenskracht
den zomertijd geven voor het menschenhart.
Het is immers niet mogelijk, dat de jongere
geslachten zich den weemoed kunnen in
denken, die eigen is aan den levensavond,
die wel zeker voor iederen ouderen in ja
ren uit verliezen, uit teleurstellingen en uit
een gevoel van krachtsvermindering ont
staat. Waar de jonge en volle levenskrach
ten om ons heen zijn, gevoelen wij wel het
meest, dat onze zomer is voorbij gegaan,
dat voor ons de wintertijd is gekomen. Wij
gevoelen dat te méér, als de Natuur hoogtij
viert. Naar den blauwen Hemel richten wij
het oog wel met herkenning van den zo
mer, die altijd wederkeert, maar wij herken
nen daarin niet den zomer, die voor ons
hart voor altijd is weggegaan. De zon schit
tert op bloem en blad, de merel zingt in
den lindeboom en een lange stoet van
ons voorgegane bloedverwanten en vrien
den trekt langzaam voor ons zielsoog heen.
Zij zijn zoo stil zij zijn zoo ernstig.
De schadeloosstelling door Haarlem aan
de door de grenswijziging verkleinde ge
meenten heeft nog geenszins haar beslag
gekregen. Integendeel, het is nog een kib
belen tusschen de betrokken gemeentebe
sturen van jewelste. Heemstede vooral
toont zich een tegenstander waarmede re
kening te houden is. Heftig was haar ver
zet tegen de annexatie en waarschuwend
voor de gevolgen, zoowel voor de annexee-
rende, als geannexeerde gemeenten, wees
Heemstede de bevoegde machten en auto
riteiten steeds op het funeste voor alle
belanghebbenden. En nu al haar gerecht
vaardigde protesten de Wet niet uit het
Staatsblad konden houden en al haar waar
schuwingen als eigen belang werden ge-
kwalificeert, laat Heemstede het volle ge
wicht als gevolg van de grensregeling ook
op de annexeerende gemeente drukken;
Heemstede eischt nu op haar beurt het
volle pont der schadevergoeding. Men kan
dat goed- en afkeuren. Maar wanneer
Haarlem zich tegen het betalen der door
Heemstede gewenschte schadeloosstelling
te weer stelt door er zich op te beroepen,
dat de grensregeling zooal geen tegenvaller,
dan toch ook geen meevaller is geworden;
dat de lasten voor Haarlem te zwaar wor
den, dan moet men met Heemstede zeggen:
„waarom zijt ge er mee begonnen; ge zijt
links en rechts voor het tot Wet verheven
plan gewaarschuwd." Er zij herinnerd aan
dat oude spreekwoord van branden en
het op de blaren zitten! In zijn verweer te
gen de door Haarlem hij Ged. Staten aan
gevoerde bezwaren van betaling der door
Heemstede o.a. gevraagde schadeloosstel
ling, zegt het gemeentebestuur van Heem
stede tot besluit: „Welnu, als Haarlem de
lasten te zwaar vindt, dan wil Heemstede
de annexatie van Noord-Heemstede nog
ongedaan maken." En wie weet hoe gaarne
men het in Groot-Haarfem óók wel zou
willen, maar daar durft men dat niet
zeggen. Enthousiasme over de annexatie is
er in Haarlem nooit geweest; wèl een geest
van „wat zijn we feitelijk begonnen". En
nu, na ruim een jaar Groot-Haarlem te zijn
geweest; nu de resultaten van een volle Be
grooting zooal niet bekend, dan toch te
overzien zijn, nu is daar opnieuw de verma
ning van Haarlem's gemeentebestuur aan
de diensten en bedrijven, dat ook de Be
grooting 1929 zoo zuinig mogelijk moet
worden opgesteld. De vraag mag gesteld, of
Groot-Haarlem er te dien opzichte niet
erger aan toe is, dan Klein Haarlem ooit
was of komen zou, omdat Klein Haarlem
geen vrees behoefde te hebben, dat kapi
taal haar grenzen zou gaan ontvluchten.
Groot-Haarlem heeft daarmede reeds on
middellijk rekening moeten houden en zal
dat voortdurend moeten doen. Het heeft er
allen schijn van, dat een kleine belasting-
vefhooging voor Groot-Haarlem zeer wel
kom zou zijn, teneinde wat evenwichtiger
te kunnen worden. Maar men durft het niet
aan vanwege de vrees voor „kapitaal-
vlucht". Zou de grensregeling voor Groot-
Haarlem dan toch een mislukking zijn en
zou men in stilte Heemstede nazeggen: „wij
hebben er ook spijt van!" Wij, Bloemen
dalers, hébben ons reeds aan weten te pas-
IOOOOOO<DOOOO<0OOQO<3OOOOOOOOOOOOO1
Jaargang 1928-'29 (Prijs f 2.50) bestelt
kan, zoolang de voorraad strekt, het
ADRESBOEK VAN BLOEMENDAAL inet
wandelkaart jaargang 1928, bekomen
a f 1.50
Verkrijgbaar in den Boekhandel en in onzen winkel
BLOEMENDAALSCHEWEG 78 - BLOEMENDAAL
TELEFOON 22045
Koooooooooooooo&oooooooooooooooS
sen bij den nieuwen, ongewilden en opge
drongen toestand, maar zouden stel het
gekke geval, dat zooiets mogelijk ware
heel graag met Heemstede aan het werk
willen trekken, om het onrecht, dat zich
op 1 Mei 1927 ook aan onze gemeente vol
trok, ongedaan te maken. Wij weten het
eclhter, zoo goed als Heemstede èn Groot-
Haarlem, dat herstel van deze fout nim
mer mogelijk is, maar wij voelen daar
om voor de actie van Heemstede, om al
thans haar rechten op financieele schade
loosstelling niet prijs te geven. Grenzelooze
spijt over de annexatie is o.a. te beluisteren
in het advies van B. en W. van Heemstede
aan den Raad dier gemeente en bestemd
voor Ged. Staten, waar B. en W. schrijven
als hun meening, „dat het gemiddeld be
lastbaar inkomen van het groeiende Heem
stede na de grensregeling, de tendenz zal
hebben lager te blijven dan het vóór de
annexatie was." M.a.w. men acht Heem
stede blijvend gefnuikt door de grensrege
ling. Hoeveel leed Bloemendaal de onder
gane amputatie ook deed en doet, het
schrijnende gevoel, dat Heemstede 'heeft
en terecht heeft Bloemendaal in elk ge
val niet. Onze. gemeente kan en zal zich
spoedig herstellen!
Buitenland.
Sir Austen Chamberlain heeft Dinsdag
in het Lagerhuis een verklaring afgelegd
betreffende een compromis tusschen Frank
rijk en Engeland aangaande de bewapening
ter zee. De regeeringen der betreffende
landen konden nog geen nadere bijzonder
heden bekend maken. Intusschen schijnt
toch reeds te zijn uitgelekt, dat de overeen
komst gebaseerd is op Frankrijks aanvaar
ding van het Engelsche voorstel, dat niet
slechts de tonnage der vloot ingekrom
pen zal worden, doch ook de verdeeling
dier tonnage over de verschillende afdee-
lingen soorten van schepen zal worden be
paald. Volgens het „Journal" zou Frank
rijk toegestemd hebben in een vermindering
van het duikbooten-program en van het
aantal moeder-schepen voor vliegtuigen.
Wanneer de geruchten juist zijn, dat de
overeenkomst in het algemeen een uitwis
seling van inlichtingen omtrent het vloot-
program betreft, alsmede een verdere ver
mindering in de vervanging van afgedankte
kruisers door nieuwe, dan mogen we toch
reeds dankbaar zijn. We zouden dan hier te
doen hebben met 'n gunstige daadwerkelijke
verwezelijking van Kellogg's anti-oorlogs
idee. De Temps" is overtuigd, dat de over
eenkomst het succes zal verzekeren van den
arbeid der voorbereidende ontwapenings
commissie en dat, zoolang Parijs en Lon
den op deze wijze samenwerken, het gehee-
le probleem van den Europeeschen vrede
vereenvoudigd wordt.
Het is een goed voorbeeld voor de an
dere mogendheden, die groote zee-belangen
hebben, om na te volgen.
In Joego-Slavië gaat het de richting uit
die wij reeds vroeger aangekondigd hebben.
De Kroaten willen absoluut een eigen Land
dag. De leider der Kroatische boeren-par-
tij, Stephan Raditsj', heeft voor zijn plot
selinge instorting nog aan een vertegen
woordiger van de „Telegraphen Union"
een mededeeling gedaan, welke in het kort
hierop neerkomt dat:
een staatshervorming noodzakelijk ge
worden is en de Kroaten een totale schei
ding verlangen tusschen Servië en Kroatië,
waarbij dit laatste een zelfstandige staat
moet vormen, slechts door een personeele
Uitzending van Diners aan huis
Iordensstraat 74 - Haarlem - Telefoon 13132 2
l Prijscourant wordt op aanvrage gaarne toegezonden 2
KI. Houtstraat 136 - Telefoon 10188 j
Opgericht 1870
Kleverparkweg 154 "4HS
Tegenover de Middelbaar Technische School
lste klas Heeren- en Dameskleermakerij
Opgericht 1903 - Telefoon 10303
Heeft voor het a. a. seizoen een ruime sorteering
stoffen voorhanden.
Ie klas afwerking Billijke prijzen
TIMMIRMAN AANNEMER j
DELFTKADI No. S
TELEF. 12884 - NA MEI IMS I 8S017 2
HET ADRES VOOR
BURQERWERK EN VERBOUWINQEN j
VRAAGT DEMONSTRATIE!
ZIJLWEQ, HOEK DUVENVOORDESTRAAT
INSTRATIE! I
tDESTRAAT I
Unie met Servië verbonden. De Koning
van Servië moet ook koning van Kroatië
zijn.
Kroatië zou dus een Vrijstaat moeten
worden zoo ongeveer als Ierland er een is.
De aangrenzende provincies, met namen:
Dalmatië, Bosnië en Herzegowina met Slo-
wenië moeten het recht hebben vrij te kie
zen tusschen een aansluiting bij Servië of
Kroatië. De Kroaten zullen geen enkele van
deze eischen laten vallen, want zij vormen
het minste van wat zij verlangen.
In zake de verhouding tot Italië zei Ra
ditsj nog, dat de Kroaten naar een accoord
streven, waarbij zij geen onverzettelijke
tegenstanders zijn van het verdrag van Net-
tuno.
Wanneer we onze conclusies trekken dan
moet ons direct van het hart, dat we de
Kroaten niet anders dan gelijk kunnen ge
ven in hun eischen naar zelfstandigheid.
Als we nagaan, dat de samenwerking in
hun regeeringsparlement, de Skoepsjina,
van dien aard was, dat een der afgevaar
digden, lid van dezelfde partij, waaruit de
moordenaar Rasjitsj stamt, reeds van te
voren verklaard had: „Ik blijf er u met
mijn hoofd borg voor, dat Raditsj hier in
deze zaal zal worden vermoord." Dit werd
gezegd door Popovitsj, terwijl een van zijn
partij-genooten na den moord de daad ge
prezen had en gezegd heeft, dat: .een
goed Serviër en Montenegrin aldus moest
handelen! Hiervan was Jowanovitsj de zegs
man. Dat een regeering, die uit dergelijke
absoluut elkaar vijandige elementen is sa
mengesteld beter tot splitsing kan overgaan
is dus duidelijk. Een andere zaak is echter
of Servië zich daarbij kalm zal neerleggen,
want per slot van rekening beteekent dit
toch een aanzienlijke machtsvermindering
ten opzichte van het buitenland. Het is
echter te hopen, dat alles vredig moge
verloopen, opdat niet opnieuw door een
binnenlandschen oorlog ook. een wereld
oorlog ontstaat, want het is zoo goed als
zeker, dat Italië zich op den duur niet zal
onthouden van inmenging in Servië's bin-
nenlandsche aangelegenheden. Als Italië
zich er echter mede gaat bemoeien dan
zullen ook de andere groote mogendheden,
die er belangen hebben, wel niet werkloos
toezien en.... dan hebben we de poppen
weer aan het dansen.
Toch zien we de toekomst niet zoo don
ker in als een specialen correspondent van
„De Telegraaf" als zijn meening laat ken
nen, die zegt:
„De volgende twee maanden kunnen ons
surprises bereiden, waaraan wij thans nau
welijks gelooven kunnen; surprises, die
zooals 14 jaar geleden onafzienbare gevol-
