H J L
Bloementento
Barteljoriss
m
af, zoodat, dank zij deze goede inrichting, het binnenkomen
der zaal zonder het minste gedrang of tijdverlies kon plaats
vinden. Frappant was de aanblik dien de Schouwburgzaal
bood. Schitterend het effect dier vele keurige damestoiletten
te midden van smaakvol aangebracht groen, keurig afge
wisseld door bloemen, tapijten en wat dies meer zij. In één
woord dus, 't was overweldigendAlles wat in Haarlem op
schoonheid en kennis van schoonheid roemt, alles wat te
Haarlem op kunstgebied den toon aangeeft of zulks vermeent
te doen, was aanwezig. Was het dus wonder dat mijn
verwachtingen groot waren?
Welnu, het moet mij dan maar dadelijk uit de pende
uitslag heeft deze verre overtroffen.
Toen allen gezeten waren, traden de autoriteiten, de
gasten uit buiten- en binnenland en de besturen der ten
toonstelling binnen. Als geëlectriseerd rijst de geheele zaal
overeindhet orkest valt schallend met het volkslied in,
zakdoeken worden gewuifd, bloemen van boven geworpen en
de laatste maten van het orkest zijn, niettegenstaande de
uiterste krachtsinspanning van Kriens' stoere mannetjes,
onhoorbaar door den golf van geestdrift, die als een alles-
overdonderende welkomstkreet de gasten tegemoet jubelt.
Hemel! welk een schouwspel. Er komt geen einde aan de
toejuichingen. Onvermoeit spant ieder zich in; 't is of de
zaal, of de muren moeten ineenstortentot de artis
tieke leider van den feestavond zijn hand opheft en hier
door ten slotte stilte verwekt. Nauwelijks is deze ingetre
den, of het scherm gaat omhoog en haarlemsch kranigst
mannenkoor, de trots van onzen nationalen zang, zingt het
krachtige lied van onzen gevierden Philip Lootz, waarin
allen worden welkom geheeten op dezen kunstavond. Nóg
zoeken de laatste wegstervende accoorden een uitweg, of
een bestuurslid der vereeniging treedt naar voren en houdt
een gloeiende toespraak, waarin hij namens zijne vereeniging
autoriteiten en gasten begroet. Fanfares klinken, wederom
gejubel en toejuichingen en dan, dan komt het begin van
't schoons hetwelk de verwende gasten een denkbeeld zal
geven van Neerland's kracht.
De zaal wordt in donker gebracht.
Het eerst komen de beroemdheden der bloembollen. Na
tuurlijk. Eere wien eere toekomt. Er is geen gebrek aan
applaus. Bij elk nieuw beeld gaan de handen tegen elkaar,
houden hak en vloer onstuimig voeling. Met overleg is het
getal portretten gekozen er is niets te veelniets te weinig,
't Is merkbaar dat ieder zich prettig gevoelt en in steeds
behaaglijker stemming komt.
Dan, een korte pauzeering om zich voor te bereiden op
wat volgen zal. Weer wordt het duister en als de beer
Albert zijn toovermachine laat werken, gaat een kreet van
voldoening door de zaal. Allen genieten in klimmende be
wondering. Daar ontrolt zich voor 't verrukte oog van land
genoot en vreemdeling het geweldige schouwspel der groote
werkplaatsen van de firma Lips te Dordrecht. De mensch
schijnt een kind te midden dezer ontzaglijke werktuigen die
staal en ijzer als deeg behandelen. Ah's van bewondering
ruischen door de donkere zaalgrot.
Men woont thans de bewonderenswaardige vuurproef bij,
die in binnen- en buitenland de kroon zou zetten op den
roem dezer energieke Nederlanders met hun karakteristiek-
korten naam Lips: flink als staal. Dan volgt een reeks
afbeeldingen van even groote krachtsuiting. Het ontzaggelijke
Fijenoord met zijn wereldbloedde reusachtige fabriek dei-
firma Van Houten; de Schelde-Maatschappij met een modern
zeemonster op stapel; Stork, de Van Heekerens, Beynes,
welke firma haar pas geleverde waggons voor deze gelegen
heid had laten kieken, de werf Conrad, Figée, Regout, Spakler
en Tetterode. Men kreeg een juist beeld der groote graan
silo aan het Y, van het scheepvaartverkeer op de Maas,
maakte kennis met eenige onzer schoone kunstwerken op
architectonisch gebied, men woonde een schitterende parade
in de Maliebaan bij, zag onze Jantjes in actie, het reddings
werk aan de kusten, maakte een reisje mee, kort maar be
koorlijk, met de grootste boot der HollandAmerikalijn,
zag hoe groot ons kleine volk is op het gebied van water
staat, heideontginning, ontginning der Peel't ging
alles als in ééne verrukking voor het oog des door zooveel
levenskracht met stomme bewondering geslagen vreemdelings
voorbij.
't Was pauze geworden eer men er aan dacht. Door
eenige jonge dames werden gracieuselija: ververschingen rond
gediend, waaronder onze beroemde Haarlemmer Halletjes zeer
in den smaak der dames bleken te vallen. De diverse dranken
waren natuurlijk van goede, oud-bollandsche echtheid en
deden het huis Ferwerda en Tieman alle eer aan.
Het tweede gedeelte van den avond was aan muziek ge-
wjjd. Het was gelukt de hand te kunnen leggen op eenigen
onzer beroemde nationale sterreu, die met bereidwilligheid
hunne talenten wilden dienstbaar maken om grootere wijding
aan dezen avond te geven. Aan den fraaien Bechsteyn van
den heer Van Ooy had Willem Andriessen plaats genomen.
Behoef ik u te zeggen hoe hij, deze 21 jarige kunstenaar,
aller oor door zijn meesterspel verrukte onnoodigevenmin
als ik dien te vermelden hoe de zang van onzen veelbe-
lovenden plaatsgenoot Jac. van Kempen een storm van be
wondering te voorschijn riep. En toen, nadat nog eenige
nummers van hoogstaand muzikaal gehalte gegeven waren,
waaronder vooral een nooit genoeg volprezen toonwerk
van Verhulst, met piëteit door het orkest voorgedragen,
bijzonder werd toegejuicht, nadat door Royaards een frag
ment uit «Julius Cesar» was voorgedragen en het koor,
hetwelk zich op den huldigingsavond van Leander Schlegel
van zoo gunstige zijde had laten kennen, een gelegenheids
lied den gasten had toegezongen, kwam als een waardig slot van
dezen avond, die ongetwijfeld nog lang in veler herinnering
zal voortduren, de goedgeslaagde bioscoop-opname der luister
rijke overwinning van ons glorie-elftal: 70. Wat vermag
mijn arme pen u te beschrijven welke gevoelens toen in
mij omgingen Ik waag er mij niet aan, alles heeft grenzen.
Intusschen was het 1 uur geworden en werd het tijd
van vertrekken. Buiten stond een eindelooze file van auto's
en rijtuigen. De groote uittocht begon en langzamerhand
ledigde de eivolle zaal zich. Juichend en jubelend, verrukt
kwamen de vreemdelingen buitenals in een schoonen
droom was Nederland, dat geminachte lage landje aan de
zee, aan hunne blikken voorbijgegleden, had het zich ge
openbaard als te bezitten een krachtig volk met krachtige
uitingen op alle gebied.
Ja, vrienden, zoo had het kunnen, zoo had het moeten
zijn. Maar helaas, het is geweest, het lust mij niet er méér
van te zeggen, de jammerljjkste vertooning in een dergelijk
milieu die ooit bedacht werd, een beleediging voor onze
autoriteiten, voor de kranige mannen der tentoonstelling,
en voor de gasten.
Ay lief Haerlem, bloemenstede. ick sie uw vreedig aen-
sight by de rosenvingerighe dageraat der toekomst stil
straelen gelyck een flaau afschijnsel van een menschelyck
weesen, eenmael levendigh, thans innerlyck sonder kraft,
dat wilde dog niet en kon ay, lief Haerlem, wel hebt gy
u self aen de mou te trecken. Te laet kunt ge uw ver-
metelheyt beklaegen gelyck Faëton, die van den allerhoog-
sten geblixemt wert.
Corbasius.
Een schoon resultaat.
Plaatselijk In het district Bloemendaal, zich uit-
Nieinvs. strekkende van Driehuizen tot Zandvoort,
is ten behoeve van de Een-cents-Ver
eeniging voor de Lighal in Maart zooveel opgehaald dat de
penningmeesteresse van het district dezer dagen over de
maand Maart 80 gulden heeft kunnen afdragen, d.i. dus
8000 centen.
Behalve de groote erkentelijkheid van het bestuur der
Vereeniging tot bestrijding der Tuberculose verdienen de
kleine collectanten voorzeker aller waardeering en aan
beveling.
Maandagavond heeft in het gebouw der Bloemendaalsche
School vereeniging een tentoonstelling plaats der voorwerpen
vervaardigd op den cursus voor huisvlijt. De tentoonstelling
is toegankelijk voor ouders van de meisjes die deel nemen
aan dezen cursus, voor leden van den Volksbond en voor
belangstellenden.
Veranderingen te Bloemendaal.
Bijna steriotyp hoort men uit den mond der bewoners,
van kleine dorpen, dat 't bij hen een «dooie boel" is,
dat er nou nooit eens wat gedaan wordt, dat alles maar
blijft zooals 't is. 't Omhakken van een paar boomen, 't bou
wen van een nieuwe schuur, 't benoemen van een nieuwen
hulp-ondermeester zijn dan voor hen feiten van beteekenis
't geeft stof tot praten, geeft afleiding in 't dagelijksche
kringloopje van opstaan, eten en werken en weer slapen
gaan.
Wij, Overveners, tellen zoo iets niet meer, gewoon als we
zijn aan bijna dagelijksche veranderingen. Maar als we met
onze gedachten eens een jaartje teruggaan en eens nagaan,
wat er in dat jaar al zoo gegaan en gekomen is, dan blijkt,
dat ons kleine, bedrijvige Overveen heel wat veranderingen
ondergaan heeft, veranderingen, die 't uiterlijk van ons dorpje
zeer ten goede zijn gekomen.
Behalve de natuur, die op 't oogenblik weer bezig is,
alles in zomertooi te steken, doen gemeente-bestuur en par
ticulieren op lofwaatdige wijze hun best, Overveen te ver
fraaien en 't zoodoende zoowel voor zich zeiven als voor
den vreemdeling aantrekkelijker te maken. Wilde ik een
opsomming geven van alles, wat er 't laatste jaar al zoo
veranderd is, dan zou 't een lange lijst worden Dan zou
'k moeten gewagen van den Zijlweg, die verbreed, van den
Tetterodeweg, die geplaveid, van den Juliana weg, die heele-
maal nieuw aangelegd werd, enz. Als we nu maar eens blijven
bij den allerlaatsten tijd, dan zien we, dat op den Zijlweg,
aan de grens der gemeente, tegenover 't nieuwe, fraaie,
degelijk uitziende perceel van den heer Hin, dat in de plaats
kwam van de leelijke, beschuttingde ruimte, 't bouwvallige,
grijze blok, aan 't begin van den nieuwen weg, verdwijnen
gaat. Wat er voor in de plaats komt, weet ik niet, maar
zeker is 't, dat dit gevalletje den Zijlweg in de hoogste mate
ontsierde en dat de Zijlweg er alleen bij winnen zal. Verderop
hebben enkele onbebouwde stukken grond plaats gegeven
aan nette villa's met aardige tuintjes. Mevrouw Roozen
heeft nu aan haar huis bijna een linkervleugel staan. Nu
moet er rechts een dito aan. (Zou Huygens gebeente niet
rammelen van ergenis over deze letterdieverij?) De vieze
stinksloot voor 't huis van Dr. Bornwater begint zoo lang
zamerhand te verdwijnen. Nog een paar huizen erbij, en
bij 't binnenkomen van Overveen aan dien kant zal men
niet meer met reukwerk ontvangen worden. En wat zal er
nu nog eens komen op 't plekje duur gekochten grond bij
de tol? Geen gemeentehuis, als «men" 't bij 't rechte eind
heeft. En dat is volgens hen, die niet in merg en nieren
Overvener zijn, maar goed ook. „Stel je voor", zei er
een, »'t paleis op den Dam verplaatst naar den Nieuwen-
dijk, hoek Kapelsteeg. Zulke waarheden als-een-koe-zeggers
toch, hé? Neen, dan nog lievermaar we hebben niets
te lieveren, want van een nieuw gemeentehuis blijven we
voorloopig koud.
Verder den Bloemendaalsche straatweg opgaande, komen
we voorbij de wei, door de jongens «Ezelenwei" genoemd
en in huur aan den heer Reinierse, die tot dusver een ge
schikte speelplaats was voor onze en toekomstige anderer
politiehonden. Ook daar komt verandering in, want
maar apperepo, wanneer zou er nu eens verandering komen
in dat afgebrande Roomhuis? Met al dat geprocedeer zit de
directeur van het postkantoor maar maanden lang tegen de
verkoolde binten, dicht getimmerde ruiten en afgebrokkelde
muren te kijken. Als dat nog lang duurt, zullen vleermuizen
en uilen daar hun intrek nog nemen gn zal 't moderne
Overveen zoo goed z'n ruïne krijgen als Bloemendaal, met
dit onderscheid, dat ze hier meer voor de hand ligt. Wat
er ook verandeit, dat maar niet. De San-Franciscoers bouwen
geloof ik nog eerder een heele stad van lucht-, wolken-,
of andere scrapers op.
Als we 't nu toch over gewenschte veranderingen hebben,
dan mocht de gymnastiekzaal van de openbare school, alias
binnenplaatsje met z'n in den weg staanden hulst ook wel
eens veranderd worden. Binnenkort vangt de gyranastiek-
misère weer aan op dit plaatsje, waar 't nu eens te zonnig,
dan weer te winderig, en dan weer te nat, maar altijd
ellendig gepruts en tijdverknoeien is. Neen, dan lappen ze
't 'm in Bloemendaal beter. Maar. «vaarwel, ongastvrij
oord", zou Heemskerck zeggen. We gaan naar 't Kweek-
duin, waar 't in korten tijd heel wat knapper is geworden
en waar men nu weer van z'n lastigen logee «Klaas" af is
En als nu de laatste sporen van zijn verblijf zijn uitgewischt,
dan ziet 't Kweekduin er weer uit als een burgerman in z'n
zondagsche pakkie. Ook in 't Kweekduin zijn moderne, mooie
villa's met tuinen in de plaats gekomen van woesten-. kalen
duingrond. Door aankoop van een flinken lap door den keer
Boot zal, de zin voor 't schoone van den »Natuur"-bewoner
staat er ons borg voor, 't Kweekduin er slechts bij vviq. I
nen. De «driehoek" bij het politiehondenterrein ondergaat!
ook een heele gedaanteverwisseling. Dit, gevoegd bij den
verbeterden en verfraaiden aanleg van tuinen daar in d, I
buurt, maakt 't tot een werkelijk aardig plekje, dat eenI
nieuw daar te bouwen gemeentehuis geen oneer aan /.ojl
doen. Dan waren we meteen van de onooglijke verzamelplaats!
van puin en rommel, of te wel het hondenterrein, af ge.
weest. Hondenterrein zal 't toch wel niet zoo lang meer)
blijven, want de inspecteur heeft aanzegging gekregen, naar I
een nieuw terrein te moeten omzien.
Ook hier, in 't Kweekduin, zijn, evenals in andere i
van de gemeente, verschillende voetpaden verder in orde
gebracht. De politie kijkt nu verder toe, dat er geen vei.
keerde elementen op komen. Hieronder vallen ook, en de
zijn speciaal aan den zorg van de politie toevertrouwd,
wielrijders, die 't «lekkerder" rijden vinden op de mooie,!
gladde voetpaden dan op de dribbelende klinkers. De vorige I
week hebben al een 60-tal van deze menschen kennis ge-
maakt met de «bon" en een bekeuring aan hun broekie)
gekregen. Zulke brutalerikken ook! Waarom komen ze ook)
op den smallen weg, die ten kantongerechte leidt
Ook hierin dus verandering enverbetering. Vroe-|
ger gingen zij, die het 't wandelend publiek lastig maak.)
ten, vrij uit. Nu zullen ze wel anders gewaar worden. Nu)
wachten we alleen nog maar met smart op een maximum-1
snelheid voor automobielen en andere wegverslinders. Zelfs
den meest vooruitstrevenden Overvener moet 't een gruwel
zijn, dat sommige automobilisten ons schijnen te willen!
promoveeren tot automobielvleesch. Naar 'k vernam, zal in)
de naaste toekomst hieiin verbetering komen, door 't be-1
palen van een maximumsnelheid van gemeentewege. Go
zoo! Maar ook voor de stoffelijke belangen van baarI
ambtenaren zorgt de gemeente, 't Hoofd der school te
Overveen krijgt n.l. een gratificatie van 100 pop voor
toezicht op 't herhalingsonderwijs. 'k Heb eens bij een I
onderwijzer geïnformeerd, waarin dat toezicht bestond. En I
wat gaf hij mij ten antwoord? «Je kunt me evengoed vra
gen met welk merk van scboenencrême Nebucadnezar z'n
zondagsche schoenen poetste", 'k Weet niet, wat hij hiermee
bedoelde, maar 'k heb zoo'n vermoeden, dat hij bedoel le:
«zoo min N. schoenencréme gebruikte, zoo min woidl er
door het hoofd der school te Overveen toezicht uitgeoefend)
op het herhalingsonderwijs als andere onderwijzers les geven.
Nu, dat vind ik verstandig van den man. De onderwijzers)
hebben toch volledige bevoegdheid. Intusschen voor het I
hoofd een boffer. Maar vreem'd blijft het zeker, dat, waaiI
2 onderwijzers nog geen f 40 samen verdienen, dat erI
voor toezicht alleen f 50 wordt, betaald.
Bijeenkomst Natuur-Historische Vereenigi v. I
In vergelijking met andere bijeenkomsten had de N. H V,
Woensdagavond niet te klagen over de opkomst, want vuim I
30 leden, misschien wel aangespoord door het zoele April-
weer, hadden zich een wandeling getroost naar bet gebouw
der Bloemendaalsche School vereeniging. Er was dan ook vel
iets, dat moest trekken. De heer J. P. Thijsse zou n.l. uaar|
aanleiding van door den heer Burdet van Lindei.heuvel'
vervaardigde foto's een causerie houden over eenige, hierI
te lande voorkomende vogelsoorten. Als dat dan ook niet
trekt, trekt niemendal.
De heer Thijsse, die over een enorme dosis vogelkemiis|
beschikt, 't resultaat van nauwgezette studie en langdurig»
waarnemingen, verstaat in hooge mate de kunst, om z'n ge-f
hoor op prettige en leerzame wijze bezig te houden. Muil
door de kunst van den heer Burdet vond spreker hierin!
een niet genoeg te waardeeren hulpmiddel. Welk een geduld!
en wat 'n moeiten moet 't dezen natuurvriend niet geLoll
hebben, om zijn gevederde vrienden zóó te kieken, dat wt|
ze als 't ware in natura voor ons zagen. Want een vogel isl
nu juist niet iemand, die erg van poseeren houdt, om ziclil
later in al z'n intiem huishoudelijk gedoe te laten kijken!
aan hen, die 't makkelijker vinden 't vogelleven van 't wittel
doek dan door eigen waarneming te leeren kennen. Muil
hoe goed 't gepluimde volkje z'n broedplaatsen ook weet!
te onttrekken aan 't onbescheiden menschenoog, voor 'I
«nieuwe oog der menschheid" zijn ze toch nog niet ver-!
borgen genoeg. Waar de alles bespiedende verrekijker tot iil
de intiemste hoekjes van het vogelhuishouden was door g-T
drongen, daar zorgde de camera er voor, dat ook anderen!
behalve de waarnemer zelf, hun neus konden steken in ander-[
mans huiselijke aangelegenheden. En zoo zagen we, om
't vele maar iets te noemeneen aalscholver-kolonie, >e|
staande uit ruim 1000 nssten, bij de eendenkooi te Lekker!
kerk. Tot groote ergenis van de in de buurt wonende visscher-l
wordt deze kolonie door den eigenaar der kooi altijd
beschermd. Verder een nest met eieren en een met jongerl
van den zeldzamen purperreiger in het Naardermeer, eeil
groote stern verzamelplaats op 't eiland Schouwen, een bioiT
dende eidereend van 't eiland Vlieland. Dank zij de bemidJj
ling van den heer Burdet mag de eidereend, die zich deel
laatsten tijd hoe langer hoe meer op Vlieland gaat vestigen!
zich tegenwoordig verheugen in de bescherming van Vlielancl
burgemeester en zijn bewoners. Eenige hooge interessen:!
kiekjes kregen we verder te zien van kluit., plevier, nieii|
enz. enz.
Uit de mededeelingen van den heer Thijsse bleek, dn' 1
onze vogelwet verouderd is en noodzadelijk herzien monl
worden. Spreker vond 'tjammer, dat 'ter op gaat lijkeiI
dat we van Minister «Talmmaar" in dit opzicht niets t'l
wachten hebben. Vóór 't verorberen van den hoofdschote l
waren eerst eenige huishoudelijke zaakjes afgedaan. Dot
den secretaris, den heer Vrij, werd 't jaarverslag over 19
uitgebracht. Hieruit bleek, dat op 1 Jan. 1910 'taant!
leden 65 bedroeg tegen 73 bij 't begin van 1909. 't Financial
verslag van den heer Ulehake bracht een nadeel ig said!
van f8 185 aan 't licht «Mocht," zei de voorzitter, „iemai
soms roeping gevoelen, om dit tekort door een vrij willig!
bijdrage uit de wereld te helpen, dan kan hij zich ten alle'I
tijde bij den heer U. aanmelden.
De heer Burdet, aftr. bestuurslid, werd bij acclamat:
herkozen.
Vervolgens werd een werkplan voor den a.s. zomer vast'
gesteld.
De heor Th. stelde voor op een nader te bepalen datum-
een excursie te houden naar de kweekerij van duinbeplanti»!
van den heer Peek, te Schoorl. Verder, om 2 avond- fI
1 nachtwandeling te houden, de laatste met 't oog
Halley's komeet Met applaus werd dit plan de campagi j
begroet.
Concert
Indien het oogmerk
een goedkoop reclame
we ons niet voorste
heel poovertjes ge we
waarin het «Trio
programma, noch he
zijn in staat ge wees
kunst, in eenigszins
lokken. Met z'n dei
't ware medeplichtig
«Trio" opgelegd, om
schamend klein aanta
gedrukte, onbehaaglij
in 't lieve zaaltje, wa
als was men bang,
breken.
Over 't geen 't
lof. Zoowel in 't e
zich kunstenaressen
gaf blijken van een
ziel. De pastorale
Handel gaven gelege
te waardeeren. Ook n
van Teneglia, en
als violiste te bezit
gedragen Zweedsche
den waan gebracht
muziek te hooren, in
sparren wouden, eentc
Mej. Cato van der H
(violoncel solo) te gei
Van de nummers
van F. Mendelssohn,
van L. vun Beethove
HAARL
Alléénverko
in hunne kiot
en in 't Ma
