vroeger eeuw en kleeding, rijker dan nu
in dit land zijn,", en maar nauwelijks heeft
hij liet beeld voleindigd, of hij vraagt
zich af
„Was zoo de zee? Neen, neen, een stad
geleek
Ze, pleinen en straten in de kerniisweek,
Boerinnen en hoeren, en muziek en dans."
Wat later weer vergelijkt hij de zee met
een ..wijd tooneel", waar, ais in een oud
drama, ..veel geroep van moord is, en de
lucht van bloed hangt in de zaal de
- scène is leeg: er woedt
Een dolle storm om "t hooge huis, er vallen
Schcor'steenen en de wachten op de wallen
nooren geluid van vijanden in 't veld.
l)e regen huilt en gudst, wind giert, daar
snelt
Een moordenaar het huis uit en men weet
Bat daar een lijk ligtdonder rolt en wreed
Bijt over liet tooneel de maan een streep."
Heb ik het u niet gezegd, dat er veel
romantiek was in die z.g. ultra-realistische
beweging der Nieuwe Gidsers? O, die
eeuwige tegenstelling van romantiek en
realisme, o, de verwarringen, die daardoor
ai ontstaan zijn!
Men moest, althans tegenover leeken,
eigenlijk nooit van al die -ismen eu -ieken
gewagen. Wij, schrijvers, zelf begrijpen
elkander soms al zoo slecht, wanneer wij
die termen gebruiken, in den laat sten tijd
wordt weer lievig en in 't openbaar ge
theoretiseerd. Men beweert, dat individua
lisme altijd gepaard gaat met realisme,
werkelijkheidszin; gemeenschapszin met
romantiek, een term, die inen dan gemaks
halve gelijkstelt met stileering! De rea
list, zegt men, streeft naar objectiviteit,
het doen spreken der objecten zonder in
menging van hun schepper, de romanticus
geeft zijn subjectieve levensvisie. Maar hoe
zit, dat dan met het samengaan van realis
me eu liet ten top gevoerd individualisme,
de beruchte zelfvergoddelijking der Nieuwe
Gidsers Kunst, zei Kloos, en Van Deyssel
geeft blijk het met hem eens te zijn, is
allerindividueelste expressie tan allerindi
vidueelste emotie; do beweging, waarvan;
deze dichters aan 't hoofd stonden, heet
een realistische bewegingrealising tracht
naar objectiviteit rara, hoe zit dat?
Allerindividueelste expressie en objectivi
teit tegelijkDe waarheid is dat. volstrekte
objectiviteit in de kunst niet bestaat. All e
grootc kunst daarentegen is betrekkelijk
objectief, d. w. z. de schrijver is zicli van
zijn nietigheid bewust en toont eerbied
voor leven en natuur. Maar ook al
beschrijft hij liet hem omringende of liet
in zijn verbeelding geziene nog zoo be
scheiden en nauwgezet, een kunstenaar is
nu eenmaal iemand, die zich uitspreekt
over de wereld hetzij direct, lyrisch,
hetzij episch of dramatisch door keuze
van stof, compositie en veie andere mid
delen expressie van bezonken emotie
geeft liij altijd en overal. Of dat nu juist
allerindividueelste emotie moet
zijn, of dat het ook kan met emotie, die
door duizenden gedeeld wordt, zij hier even
buiten beschouwing gelaten.
Groote kunst ontsnapt aan alle rubri-
ceeriug', geen etiket van -isme of -iele past
er op. Wij kunnen in 't algemeen dit zeg
gen: tusschen die eene doodelijk-kaude
pool: de absolute objectiviteit, reproduc
tie van werkelijkheid zonder meer, en die
andere, de absolute stileering, de verstarde,
aandoeuingiooze formule, beweegt zicli alle
kunst en van beide poler. blijft zij v e r r e
geen kunst die leven kan buiten do warme
landen om de evenachtslijn, die midden-in
ligt tusschen de beide polen, Geeu groote
kunst zonder sterk realisme, liever gezeget:
zonder diepe 011 eerbiedige liefde voor
waarheid en voor die. eeuwige mysteries, j
die wij wereld en leven norjnen, geen kunst
ook zonder keus, samenvatting, stileering,
zonder vergelijking, beeld, verbeelding, ro-
mantiek.
(Sterk individualistisch, dab is eenvoudig
sterk persoonlijk, het persoonlijke zoeken
de, cultiveerende, was zeer zeker de eerste
Nieuwe Gids-kunst. Er waren zelfs tijde
lijke excessen in die richting. Van Deyssel
met zijn z.g. ultra-sensitivistisch proza
(stukken als Sneeuw, In de Zwemschool),
Gorter met zijn sensitivistische of impres
sionistische verzen alleen voor henzel-
ven begrijpelijk en dan nog misschien al
leen in liet uur, waarin zij schreven en
niet zij alleen, maar ook Frans Erens, vooral
Jan Hofker (ps. Delang), zochten niet
alleen naar het allerindividueelste, maar
naar hot slechts in enkele oogenblikken
levende, het meest verbizonderde, bijna
verijlde leven, liet onuitsprekelijk eigene
in hun waarnemingen en sentimenten.
Daarvan zijn die schrijvers zeiven - Gor
ter, Erens en Van Deyssel ten minste
- later geheel teruggekomen, Hofker heeft
er zich mee begeven in een impasse, waar
uit hij nooit terugkeeren zou, hei is oi
zijn talent in die verijling verdroogd, ver-
poeierd is. Toch, ondanks die excessen,
ondanks hot algemeen individueel karakter
- zeer begrijpelijke reactie op het banaal-
gomeenscha pi .olijke, liet gcmeenplaatsige.
dat er aan voorafging hoe sterk men-
schelijk is de kunst der tachtigers geble
ken, hoevele duizenden zijn er door in 't
hart gegrepen, getroost, bevredigd. Dat de j
Nieuwe Gidsers nooit eigenlijk populair
geworden zijn, liet, is hun dikwijls teil
laste gelegd, maar hoeveel ervan komt voor
rekening van onzen cultuurloozen tijd,
waarin geen enkele echte, fijne kunst tot
het volk doordringt, waarin bij de massa
de koude techniek heerscht met biosco
pen en pianola,'s? En dan nog iets wat
te denken geeft. Al in de eerste jaargangen
van de N. G. verschenen socialistische
artikelen, Frank v.an der Goes en P. L.
Tak waren .in de redactie hoe is dat
Ie rijmen met hot z.g. ten top gevoerd
individualisme der beweging? En toen later
Gorter socialist werd, sloeg hij toen om
in zijn tegendeel, of kan zijn groote na
tuurliefde al dadelijk ook de menschen,
d'" gemeenschapszin hebben inbegrepen,
die zich slechts logisch te ontwikkelen
had?
Het is mijn plan dezen avond te beslui
ten straks, na een kleine pauze met
de voorlezing van een prozawerk van Ary
Prins, zijn Sint Margarera. Deze keuze heb
ik vooral gedaan, omdat, ik in liet werk
van Prins een der meest typische stalen
van Nieuwe Gids-kunst zie. Het verwon
derd en bewonderend lie,schrijvende karak
ter, de frissche beeldingslust komt er in
de eerste plaats sterk in uit. Prins is een
visionair artist, llij ziet voor zich, wat hij
beschrijft, en llij beschrijft niets anders
dan hetgeen hij voor zich ziet. Tooli bestaat
dat alleen in zijn verbeelding; over tie
middeleeuwen schrijft hij het liefst. Zullen
wij zijn werk romantisch noemen? Aan
vankelijk, evenals Frans Nelscher, ja nog
vóór Frans N-etscher, geestdriftig' volgeling
vau de fransclie naturalisten en schrijvende
schetsen uit het hem omringende leven
(onder het pseudoniem A. Cooplandt), is
Prins plotseling begonnen aan zijn mid-
delceuwsclie verhalen, zijn visionaire be
schrijvingen liever gezegd, en nu begrijpt
toch eigenlijk wel iedereen, dat zijn selirij-
versaard niet plotseling veranderd is, dat
hij, bij het beschrijven van zijn verbeel
dingsvisies, even sterk realist moet zijn
gebleven als hij was bij hot z.g. weergevm
van de wereld, die 0111 hem leeft. En
t oc li zoo romantisch in alle beteelcenissen,
van heldenvereering, avontuurlijkheid, ge
heimzinnigheid ja, ook van stijl, toon,
atmosfeer, is deze kunst.
E11 daarbij die taal van Prins. Aan geen
andere-, .schrijver hebben de nuchtere, prac-
tischc, maar op de uiterlijke vormen ge
stelde hollandsche burgers zich zoo ge
ërgerd! Jets van sehoolmeestersstr. nghoid i
leeft in bijna lederen echten hollanden
men werd boos op Prins, omdat hij de
syntaxis verwaarloosde. Hij schreef zinnen
zonder werkwoorden of gebruikte ze al
leen in den infinitivus. Het is nog altijd
niet velen gegeven zonder vooroordeel te
kijken of te luisteren naar een kunstwerk.
Prins' taal en stijl zijn zeer persoonlijk,
zeer individueel, maar toch eigenlijk zoo
eenvoudig, op 't simpele af. Hij voelde deze
taal noodig te hebben voor zijn onmiddel
lijke plastiek. Straks zag liij zijn visioenen
-- dikwijls droomvisioenen voor zich, als
schilderijen zoo strak, bijna onbewegelijk,
en deze svrakte wilde hij bewaren, er geen
beweging in brengen door 'u vervoegen van
werkwoorden.
Maar nog een derde, en misschien liet
belangrijkste kenmerk der N. G. kunst
openbaart zicli in liet werk va,n Ary Prins.
Dat is de innigheid, de vrome toewijding,
het geestelijk en hartelijk doordringen zoo
wol in wat de franschen .,1'ame des clio-
ses" noemen als in Tame des hommes,
en in lame de 1'huma.nité, in het diepste,
eigenlijkste van mensclienzielen en va.11 de
ziel der menschheid. Zien en zien is twee,
men kan zien met de oogen alleen, men
kan ook zien met zijn gansche ontvanke
lijke wezen. Dat is liet groote en diepe
zien. Als je iets beschrijft, heeft Van Looy
mij eens gezegd, moet je het woord innig
eigenlijk niet noemen, maar je moet er j
net zoo lang eu zoo goed naar kijken, tot
wat jc ervan zegt vanzelf innig wordt.
Zoo is het. Deze artistieke innigheid is
'vooral aandacht, concentratie.
Maar het is ook nog wat anders, het is ook
warmte, liefde, menschenliefde in de eerste
plaats, en, óm den menseh, liefde tot de
dingen, die hij gemaakt lieoft en die waar
mee hij leeft, zijn kleeren, zijn meubelen,
zijn huizen. Menschenliefde vrij van alle
kleinheid, van alle vooroordeel, bewonde
rend en beminnend liet verschijnsel mensch
overal waar liet zich voordoet als een
onbegrijpelijke, diep mysterievolle, schep
ping Gods. Van kleine ethiek, van een
scheiding in boozen en goeden, van braaf-
heidsvereering is deze menschenliefde ab
soluut gespeend. Adeldom en heldhaftig
heid, waarachtigheid en trouw vereert zij
de 1 raafheid ligt achteraf.
Ja, ziedaar wel de grootste winst onzer
letteren door de. beweging van 1880; met
haar is de hartstochtelijke innigheid geko
men om ons hopelijk nooit meer; te verlaten.
Al wat mevrouw Bosboom, al wat Pot
gieter en Huet, al wat Hildebrand van
den mensch en zijn omgeving hebben
gezegd, het is koel en bijkans oppervlakkig
vergeleken bij hetgeen Van Looy, Prins,
v. Deyssel, Emants, Aletrino, De Meester.
Coenen ons vau hem geopenbaard hebben.
Tan Looy en Prins, zij sluiten zich, wat
hei visionaire van hun wezen betreft, over
de eeuwen lieen, bij Vondel aan, bij den
Vondel der groote treurspelen, wat de
milde innigheid hunner menschenliefde
aangaat bij Yondel's Uitvaart van Maria
van den Vondel, en bij den Breeroo der
amourcuso liederen.
De Nieuwe Gids-kunst was, uit reactie
op liet karakterloos a.lgemecno, gemeen-
plaatsige van het geschrijf tusschen 1860
en .1880, al te individueel, maar de roep van
haar onbegrijpelijkheid is verbazend over
dreven zij, die ervan gewagen, komen al
tijd weer aan met dezelfde, misschien te
zamen een vijftigtal,, bladzijden van Gor
ter, Van Deyssel en Delang. Het werke-
1 ij k groote nadeel van liet sterk indivi
dualistisch karakter der Nieuwe Gidsers
was liet kortademige, het fragmentarische
van hun werk, dat er het begrijpelijk ge
volg van was. Hoeveel bewondering zij
ook hadden voor hun groote voorgangers,
voor een reuzenfiguur als die van Gusrav
Flaubert- b.v., in hen leefde een onuit
gesproken overtuiging, dal dikke boeken
geel: goede boeken kunnen zijn. Men moes',
iets moois maken in een stemming, een
inspiratie, een élan, een geestelijken roes,
en er dan verder afblijven. Dal liet
mogelijk is, inspiratie vast ie houden of
eigenmachtig op te roepen, en in plaats
van schitterende fragmenten schoons com-
1 si fit's te maken, zij zagen het wel in
de luitenlandsche litteratuur maar
haalden hun schouders op zwegen, i rolleer
den het zei ven niet. Eerst hun leerlingen eh
uagekomenen zouden zich weer wagen a an
het sohooiie geheel. De artistieke
waarde, het kunstelement der com
positie werd in de Nieuwe G ids-periods
verwaarloosd. Het was in de gelijktijdige
schilderkunst ongeveer liet zoo. Een schil
derij, geheel kompleet en af, men maakte
het wel voor den verkoop, maar men
j minachtte het feitelijk een beetjein de
schets, bet los neergeworpen fragment zag
ca waardeerde men elkanders b 'doelingen,
elkanders zieleleven, veel beter. Zola heeft
met zijn ..documents liuinains" groote kunst
werken geschapen, de Nieuwe Gidsers lie
ten liet dikwijls bij de artistieke visie
van een document huniain. Maar in hun
fragmenten hebben zij dan ook dikwijls
bereikt dat, wat zij wenschten te berei
ken: de uitdrukking vau hun intense vi
taliteit, hun hartstochtelijke innigheid,
hun schoonlieidsdorst. Eu enkele malen
gaven zij kleine composities, die in hun
kortheid vc naakt zijn. Vau deze kleine
composities wil ik u er nu straks een voor
lezen.
Volgentien keer de beschouwing van en
kele hoofdfiguren uit de Nieuwe Gids-
periode eu een vluchtige schets van de
evolutie der litteratuur, die daarop is
gevolgd.
Amsterdamsch Tooneeloverzicht.
van 10 Februari tot 10 Maart.
De dood in den potBij Boyaards is de
honderdste opvoering van „Mijlpalen" ge
weest, bij Heyermans net vandaag (10
Maart) de vijftigste van „Pro Domo". De
firma Felix Bloch Erben heeft ..Pro Domo"
aangekocht en liet zal waarschijnlijk in
het. Lessing-Theater worden opgevoerd.
Proficiat! Mij dunkt: een kwaden koop.
Do Duitschers laten zich, in zaken van
knustgeen knollen voor citroenen ver-
koopen
Louis Bouwmeester gaaf ih het ko
mende seizoen naar het Leidsche Plein
en cmdflc hij het prettig vindt óók
proficiatLouis de Vries gaaf naar lu-
di.ë, maar zijne vrienden zeggen dat hij wel
ij Heyermans zal belanden. Louis Chris-
pijn Jr. viert triomfen in den Frascati-
schouwburg in „her Cafétje". Vanavond
de lóöe opvoering!
..Het Neder la ndsclt Tooneel" heeft eene
volks-voorstelling gegeven van Vondel's
,,8amson".
Van de tweede afdeeling van Boyaards'
gezel chap zagen wij, onder regie van Jan
Musch, eene wèl verzorgde opvoering van
Moli.ère's „Geleerde Dames". De vertaling
van Wendol is knap en het stuk is nog
heel frisch. De oude heer Faassen was
een pracht-pantcffelheid als Chrysale, me
juffrouw Henriëtte Demmink (Henriëtte)
zegt goed, beschaafd, maar iet-wat koel.
Caro van Dommelen is lang niet koel, maar
als Philajninte was zij er wat naast. Louis
Vaal born deed mij als Aristc ara,u Boyaards
denken', maar was noch eene slechte, noch
eene overdrevenc copie. Elise le Maire,
bij wie ik vroeger nog geen talent be
speurd heb, speelde nu kostelijk de keu
kenmeid Martine. Levendig eh fleurig! Van
Praag heeft, als hij onder Boyaards' regie
uit is, den Boyaards-toon - in den goeden
ziu van hot woord niet te pakken.
Als Trissotin was hij wel potsierlijk, maar
hij speelde „dik" en naturalistisch: In
vloed van „de Nederl. Toonoelvereeniging".
Ko Arnoldi was een stijve minnaar, me
vrouw FaassenHeyblom eene „komische
alte" Bélise.
Mevrouw Anna Sablairolles heeft als
moeder Gudula in „de Vijf Frankforters"
haar 30-jarig jubileum als tooneelspeel-
ster gevierd. Bloemen, geschenken, toe
spraken, tranen!
In het „Panopticum" eene „revue" van
Barl arossa, getiteld „O, die poes", parodie
op ..Oedipus", op Boyaards eu op Am-
sterdamsche toestanden. Nog al!
■Edmond Visser.
De zevende aflevering van het fotoblad
„Focus", onder leiding van Adriaan Boer,
bevat o. m. weer zeer fraaie kieken.
Vooral de photo „Mistige Morgen" lijkt
ons al zeer voortreffelijk.
Jn het nummer van 7 Maart van het
studentenweekblad „Propria Cures" wekt
de heer S. H. E. Dome la. Nieuwenhuis
Nij egnard de Hollandsche studenten op
om het vijfde Groot-Nederlandsche Stu-
dontencongres, dat van i tot 6 April te
Gent wordt gehouden, te komen medevie
ren; opdat zij datar ook eens nader bekend
zullen worden met den Vlaiamschen Hooge-
scliool-strijd.
In het maandblad „Levenskracht" vin
den wij een oproep aan allen, die voelen
voor „de lichamelijke en zedelijke verhef
fing van het levenspeil, en de heerschappij
van hei honger geestelijke bnvéii liet
lager d i e r 1 ij k c in den mensch. Daartoe
worden die jongelieden ipgewekt, welke
kunnen voelen voor „geheel-onthouding, ve
getarisme, nnti-rooken en Hein-leven'".
Heelciiiaai begrijpen we dit niet, wat
het t cgen-dierlijke der genoemde genoe
gens betreft. Wij hebben nooit van ons
leven een dief zien roOken, voor zoover
we .ons herinneren.
Van de N. V. Uitgevers-Maatschappij v.hl
1'. Harms Ticpen te Amsterdam, ontvingen
wij de uveede aflevering van haar „Maand
blad voor Munt- en Penningkunde", onder
redactie van L. Fuldauer en A. Saalborn.
Dit nummer maakt wederom een goeden
indruk
In „De Ploeg" van Maart schrijft B.
Casimir over „Herinneringen uit de le
vensjaren' vau mr. II 1'. G. Quack, en
.Jeugdherinneringen'' door .Jan Ligthart
en prijst beide, ziet zelfs iets, dat beide
.iiaiirien gemeen hebben: „eenebewogen
heid om ellende; om maatschappelijks el
lende Lij den een, om kinderleed hij den
ander. Is beider leven niet gewijd geweest
ia-n het tot elk'i tr brengen van wat in een
gemeenschap niet boert gescheidenmaat-
liaPi olijke kringen bij den eerst kinde
ren en opvoeders bij den laatste.
Te Ponaan is een inschrijving geopend
iot het bijeenzamelen van 2 00.1 franken,
oiri de leelijke torenspits van de Bouaan-
sclic kathedraal te laten vergulden. Ge
troffen door het wonderlijke van dit
i denkl eeld, heeft een der redacteurs van
lie1 Parijsclie blad Paris-Journal", naar
het gebruik in dezen tijd wil, een rondvraag
j gericht tot vele kunstenaars en schrijvers
m den lande. Hij vraagt of al deze mcii-
schen het niet, evenals liij, een dwaasheid
vinden? De ingekomen antwoorden komen
vrijwel alle met zijn inzicht overeen. Ver
hoeren wil het geld liever besteden om
I don toren af te breken; Fa.uchois wil het
i geheele gebouw met ripolin besmeren en
een zoeklicht in den torentop laten plaat
sen Goliier voelt ook vo'or iets dergelijks,
en zou het dan het zinnebeeld van den
hedendaagschen Franschen parvenu willen
noemen; Fernaud Gregli wil, als er dan
met alle geweld verguld moet worden vooi
dat geld, liever den Eiffeltoren een beurt
geven.
Do „Bevuc bleue" publiceert onuitgege
ven brieven van Montesquieu, welke zeer
de belangstelling wekken.
De uitgever L. J. Veen te Amsterdam
zendt ons weder een nieuw nummer van
zijn „Gele Bibliotheek". Ditmaal is het
een tweetal novellen van Stijn Streuvels.
„Een beroerde Maandag" en „De Lawine".
Wij bevelen gaarne deze boekjes van de
„Gele Bibliotheek" bij onze lezers' aan. Ze
zien er keurig uit, en kosten goed gebonden
slechts 50 cents per stuk.
In het Theatre Idéaliste te Parijs gaat
men thans een drietal tooneelstukken van
Saint-Pol-Boux spelen: „Les personages de
1'Individu", „Tristan la Vie", en ,,1'Amc
noire du prieur blanc". De decors zullen
van den begaafden schilder Tobeen zijn.
In de kunstzaal van onzen plaatsge
noot, den lieer Van Delden, aan het Bokin
126 te Amsterdam, is thans eene tentoon
stelling' van portretten en schilderijen van
■J. G. van Caspel. Wij vinden er menig
fraai portret onder. De gelijkenis der por
tretten van eenige bekende persoonlijkhe
den viel ons zeer op. We raden onzen
lezeressen en lezers eens een kijkje in dc
kunstzaal Van Delden te gaan nemen.
De Nieuwe Gids van Maart begint
wederom met een der geestige „Nieuwe
Bijlagen" van Jacobus vau Looy; daarna
vinden wij proza van G. van Hulzen, het
welk ons zoo min als ooit bekoren kan.
De aanhef van dit stuk is waarlijk al
zèèr vervelend, al ware het alleen wijl die t
ons aan don deerniswa.ardigen roman „Lief-
de» Tussclieuspel" herinnert. Voorts vin-
den wij van Frans Erens een zaakkundig
en gced gesteld artikel over den hier wei
nig bekenden klassieken Franschen dichte
Bonsard. Frans Vink schrijft over Prof. D
Hugo Biemann en de toonkunstpraktt
Dr. .J. de Jong over de Hollandsche Opei
Kloos bespreekt in zijn letterkundig ov»
zicht Jac. van Looy's „Beizen", hetw
hij, en zeer terecht, prijst en hij kpr.
daarbij tot de volgende uitspraak„V;
Looy's kunst zal door haar schoonhe
en levensvolheid, door haar weldadig ge
brek aan redeneerend zeuren, en dus door
haar echtheid en altijd leesbare frischhei
blijkên een der blijvendste van onzen t
te zijn.
C'lir. Nuys leverde zijn Buitenland.'
staatkundige Kroniek. Frans Netschcr zf'
Binnenlandsohe ditmaal niet, doch dl
daarvoor ditmaal een tooneeloverzicht
In den kunsthandel C. M. van G
Bokin 115, Amsterdam, zijn weder ee
nieuwe werken van Piet van Wijnga
te zien. We troffen daaronder verst
dene stukken van goede hoedanig
in de Lekende latere manier van d
schilder.
De Koningin heeft aan het Hildebr
Comité een bijdrage van f 50.voor
te stichten gedenkteeken gegeven. Ook
den Prins ontving het Comité f 25,—
Dit nummer bestaat
In dit weekblad is
„HET MIDDEN", waar
derlijke reeks is afgesl
24 Januari l.l.
GEMEENTEBEST
Doiulcrdiigmidd.'ig (c 2
Voorzitter was de burgeine
'weren Van Stolk. La
n fwczig.
De agenda was lijvig en
kinnen stukken:
Verzoeken om ontheffing
arf. lOhfs der bouwverc
machtiging tot verhuur va
ren crediet voor het afwe
wegen; vaststelling van i
u i'.'T voor ffemeentedienste
v ijziging en aanvulling i
ningen voor genieente-ainh
wen en weezen; nadere r
jaarwedden; aankoop van
M 1 I.. O.; udvies der
onbewoonbaar-verklaring v
name van den Kinheimw
Slingerweg tusschen Veldla
terrein met piketten uitge;
bosch; vaststelling van liet
den lioofdelijken omslag.
itgebraeht waren de j.
laalselijke Commissie v
dclbaar Onderwijs over
school voor Meisjes;
ommissic van Toezicht
over den toestand van het
('zondheids-commissie,
daal e. a.;
Voorts van dr. A. Kou-
Vogelenzang.
Vndat de heer De Roo
commissi!1 n hulde had gel
en duidelijke verslagen. 1
gedeelte van het verslag
w aar de sc-hool te Overveei
iiuiering en besprak koi
-lichten loestand waarin
wilde hierop nu verder mr
dat zulks niet aan de ord
bekend, doch hij wilde toe
-lag gemaakte opmei'kinge
dat de raad zieli nu einde
zou ontfermen.
Ja. zeide de voorzitter
zoo niet langer. Er moet
Maar waar
O, antwoordde mr. Jaeo
Be voorzitter beaamde
raad er over dacht als o]
plaatst zou worden ,,nie
Algemeen juichte men dit
"on eu de sclioolcommissi
pen doen, noodig om een
ti bereiden.
Zoodat het sehoolvraags
plotseling een grooten stap
Verder bevond zich oir
een verzoek van de N. Z.
mogen plaatsen ten behoe-
wuiftgrens Bloemendanl
kunstig geadviseerd, doch
bespreking welwillender te
voor vooral dr. Bornwat
zoodat na stemming het
't Ging 6 tegen 4. De hoe:
mr. Teding van Berkhout,
liet, dr. Bornwater en
standers.
Tnzake liet door den
I wcedo Kanier te zenden
worp van wet tot vorlee
••»nn behoefti«jen, werd do
adhaesie te betuigen. Zul
Van do E. N. E. T. waf
aarin in verband met
'Medegedeeld, dat de kosten
zullen bedragen f 7445
bestrating, tijdelijke maal
'j t tramverkeer, gaslani
zicht en bewaking, enz. f
Rogeven. zoodnt de totale
jerk 10.445 zullen bed
oer gemeente zal komen e.
Indien dus de raad, al<
sluit dit bedrag te voteere
"et geheele werk onder ha
ning der gemeente, uit te
bijdrage (die der E. N. E
worden verrekend.
Het bedrag was den ras
veel gepraat, werd het ac
w ijzend te beschikken, aa
Een verzoekschrift van
Dverveen, om een rijwielb
Ran den Kennemerweg, w
den om nader advies. V.
haal der opneming van k
ra?fÜr der Rcmeente, wa
1382,27"^goedgekeurd
e ingekomen stukken
eu nu kwam punt 2.
Verzoeken van onthefi
et. 10bis der bouwverc
van
den lieer S. P. Rijnierf
wel Zijlweg 15, verbom
eten heer Johan M.
