Do geest der middeleeuwen „Waarom verwoest gij, twintigste-eeuwer, wat bartaaarsche eeuwen hebben gespaard?"
De Duitsehe soldaat: „Hoor eens, man, met dergelijke nonsens-praatjes kurnenwij ons thans het hoofd niet
breken. Wij moeten de beschavicg redden, begrepen?"
KERK-AGENDA, Zondag 20 September.
Haarlem: (Geb. Protb.) 10 u., Ds. VandeBergh
van Eysinga; Rem. Ger. Gem. 10 u., Ds. Haent-
jens; Ev. Luth. Gem. 10 u., Ds. Schade van Wes
trum Ver. Doopsgez. Gem., 10 u., Ds. Binnerts.
BloemendaalNed. Herv. Gem. 10 u., Ds.
Van Leeuwen.
HeemstedeHerv. Ned Gem., 10 a., Ds. Rozemeijer.
Houtriik en Polanen Ned. Herv. Gem., 10 u.,
Ds. B. Baljon.
Spaar ndam Ned. Ilerv.Gem.,10 u., Ds. S.A.Baljon.
Santpoort: Ned. Herv. Gem., 10 u., Ds. Snetlilage.
IJmuiden Ned. Herv. Gein., 10u., Ds. Creutzburg;
5 u., Ds. CreutzbergDoopsgz. gem. en Ned.
Protb. IOV2 uDs. Hylkema.
Zandvoort Ned. Herv. Gem 10 u., Ds. Post
humus Meijes.
AGENDA.
BLOEMENDAAL.
Café „Rusthoek" iederen Zondagmiddag en avond
concert.
HAARLEM.
Bureau van Consultatie tot verleenen van rechts
bijstand aan onvermogenden. lederen Vrij
dag houdt het bureau des namiddags ten half-
twee zitting in het gerechtsgebouw aan de
J ansstraat.
Koloniaal Museum (Paviljoen.) Dagelijks ge
opend van 104 ure.
Museum van Kunstnijverheid. (Paviljoen.)
Dagelijks geopend van 104 ure.
Gemeentelijk Museum. Dagelijks geopend van
104 ure. Entree f 0.25 p.p. Ie "VVoensdag
van de maand vrij. Zondags van 10—3 vrij.
B i s s c b o p p e 1 ij k Museum. (Jansstraat 79.) Ge
opend behalve Zondags en R.-K. feestdagen
van 105 ure. Toegang 25 cents.
S tad s-B i bliot heek. (Prinsenhof.) Dagelijks ge
opend (behalve Zondags) van 104 uur.
Groote Kerk. Dinsdags van 12 ure, en
Donderdags van 2—3 ure. Orgelbespeling.
Teyler's Stichting. (Spaarne.) Geopend (be
halve Zaterdags en Zondags) van 11 3 ure.
De bibliotheek alle werkdagen van 14 ure.
Kunstzaal De Bois, Kruisweg 68, Haarlem,
tentoonstelling van Kunstwerken. Dagelijks ge
opend van 9 5 uur.
Dagelijks Bioscoopvoorstellingen, Apollo-Theater.
Barteljorisstraat.
Uit het p o 111 i e-r a p p 0 r t.
Proccsse 11-v e r b a a 1 zijn opgemaakt
wegens: loopen over verboden grond; stel
len van wildstrikken; diefstal van geld.
Gevonden en terug te bekomen bij
L. F. de Stoppelaar, aan den Potgieterwcg
te Bloemendaal, een gedeelte van een gou
den lorgnet; K. E. Veltman, villa „Hilver-
lieuvel", te Bloemendaal, een portemonnaie
met inhoud; J. G. Verbeek, Bloemendaal-
scheweg N°. 12, te Bloemendaal, een dames
handschoen; Mej. Holtzapffel, Bloemen-
daalscheweg N°. 164, te Bloemendaal, een
fantasie broche; aan het bureau van politie
te Overveen, een lorgnet in étui; een eind
ijzerdraad, een zakmesje en een windbuks.
Verloren: een bruin lederen porte
monnaie met inhoud, twee z'lverbons van
2,50, een sigarenkoker, een gouden arm
band, twee bloedkoralen en een honden
collier.
BURGERLIJKE STAND.
Van Vrijdag 11 September tot en met
Donderdag 17 September.
Geboren: z. van J. P. Huijbens en
A. M. Beke; d. van A. Cassee en M. P.
Visser.
Ondertrouwd: J. C. Kaars Sijpe-
steijn en J. M. Holst.
Getrouwd: Ch. van Kessel en J. M.
Loerakker.
Overleden: P. Schrama, 20 u.; J.
Schrama, 4 d.
Overleden in het gesticht Mee-
renberg: S. Cornelisse, 50 j.W. H.
van der Colk, 37 j.W. C. J. de Bos, 39 j.;
J. Bakker, 28 j.
dan genoeg daarvoor is, dan heb je een
kwartier tijd om met haar te spreken.
Een kwartier is daar niet voldoende
voor: ik wou dat een beetje diplomatisch
aanpakken, eerst over iets anders beginnen,
en dan zoo ongemerkt, zoo langs mijn neus
weg, haar de ophanden gebeurtenis mee-
deelen. Je kan maar niet zoo met de deur
in huis vallen; er moet wat overleg bij ge
bruikt worden. Neen, een kwartier is daar
voor niet voldoende. Ik zal wel een flink
halfuur daarvoor noodig hebben.
Sta dan wat vroeger op.
- Zelfs dan zal ik nog geen tijd over
hebben. Ik moet baar apart nemen, en
langzaam voorbereiden. Ik moet wat door
dacht te werk gaan.
Doe dat dan, viel de moeder bits uit,
dan, de schouders eens ophalend: Je praat
al zoolang zoo; döè het nu maar. Het is
meer dan tijd.
Vergeet niet wat een slag het voor
Jeanne wezen zal, tobde de vader verder,
dat kind bad zoo gehoopt dat het erbij
gebleven was. Ze heeft al wat afgesold;
eerst met Kees, die zoo gesukkeld heeft
met zijn ingewanden, toen met Greetje, die
zulke stuipen had, toen met Els met de
Engelsche ziekte, en toen met den kleinen
Niel, dien .ie wel door kon lichten. O, als ik
bedenk wat die kinderen al afgesukkeld
hebben, de laatsten wel het ergste, elke
nieuwgeborene is weer minder dan de vo
rige. God weet wat deze zijn zal. Mis
schien komt dit wel dood ter wereld!
Spreek niet zoo, je maakt me naar,
kreunde de moeder akelig.
Het kan, het kan, meende de vader,
de mo"eliikheid is er. Dat zal ik Jeanne
UIT ANDERE GEMEENTEN.
Notarishuis te Haarlem.
Maandagmiddag hebben wij het Notaris
huis van den heer Sarlet, Bilderdijkstraat,
te Haarlem, bezichtigd.
Van uit den hoofdingang komt men in het
verkooplokaal, een zeer groote ruimte, uit
stekend verlicht, zoowel overdag als des
avonds. Er is daar eene verhooging voor
den afslager; onmiddellijk aan dit lokaal
grenzen verschillende kamers, o. m. die
voor de notarissen, terwijl op de gaanderij
in het lokaal zelf de kantoren van de ma
kelaars zijn.
Het geheel maakt een zeer flinken indruk
en wij twijfelen dan ook niet of de heer
Sarlet, zal met zijn nieuwe verkooplokaal
veel succes hebben.
Weldadigheid naar Vermogen.
De vereeniging „Weldadigheid naar Ver
mogen" verspreidt een omzendbrief, waarin
een beroep op de offervaardigheid der be
woners van Haarlem en Omstreken gedaan
wordt, en zulks, onder de zorgwekkende
omstandigheden met dubbelen aandrang.
De omzendbrief behelst een verslag der
verrichtingen van het Genootschap, terwijl
de heeren J. Krol en A. van Rossum, beiden
te Haarlem, gaarne nog nadere inlichtingen
omtrent de werkzaamheden der vereeniging
geven.
erbij zeggen; dat zal veel verzachten.
En moed vattend voor den volgenden
morgen, klopte hij zijn pijp uit, en ging de
deur grendelen, waarna hij het lantaarntje
in de gang en de lamp in de huiskamer uit
blies met behulp van een lange zinken pijp,
w ant zoo kon hij er niet bij. Daarna gingen
ze samen naar hun slaapvertrek, en kleed
den zich uit, zooals dat de gewoonte van
de menschen is. Dan ging de moeder in
bed door eerst erop te gaan zitten en daarna
de beenen van den grond te lichten en uit te
strekken tusschen de lakens, waarbij dan
gelijktijdig het hoofd op het kussen gelegd
werd. De vader zette een been op het bed,
stapte over haar heen, trok het andere heen
bij en liet zich met de handen vooruitgesto
ken, langzaam voorover komen, met het
hoofd op zijn kussen. Beiden rolden zich
toen in de dekens, wat een onbeduidende
kibbelpartij gaf wie het meeste dek nam,
maar allengs verveelde hun beiden dit nach
telijk gekijf, en gaven zij elkaar den gebrui-
kelijken en onverschilligen nachtkus. De
moeder sliep dadelijk in, maar de vader
bleef nog een heele poos liggen denken aan
den volgenden morgen en wat deze mee
bracht: de ellendige verplichting aan Jean
ne de blijde boodschap voorzichtig en toch
manhaftig mee te deelen.
Wakker wordend den volgenden mor
gen in dien toestand van vage maar gaan
deweg helderder wordende bewustheid, die
wij, menschen, allen bij ondervinding ken
nen, was het eerste wat de vader zich her
innerde, iets heel onaangenaams, maar wat
dit was, wist hij niet zoo dadelijk. Na twee
a drie seconden herinnerde hij zich wat er
Gaarne wekken wij onze lezeressen en
lezers, die nog geen lid of donateur der
vereeniging zijn, op, het in deze dagen te
worden.
Ko Doncker voor de Militairen.
Donderdagavond vertoonde Ko Doncker
zijn schimmenspel „De Liefde door alle
tijden", wederom eens voor onze militai
ren, ditmaal in „De Doelen", te Haarlem.
De fijne en menigmaal geestige schaduw
beelden en de koddige begeleidende verzen
deden het weer uitmuntend.
Het is telkens weer een lust Doncker te
hooren. Een volgende maal vindt men vaak
nog meer er in, als verborgen aardigheden,
die bij een eerste kennismaking u ontgin
gen; dit schimmenspel wint er dus, naai
ons oordeel, bij, wanneer men het voor
een tweeden keer gaat zien en hooren. En
dit is een buitengewone verdienste.
De militairen genoten er volop van; er
werd gelachen, gejuicht en medegezong.r,
cn in de pauze zag men op de maat der
aardige muziek van „Doncker's Schimmen-
corps" op het stroo van het lokaal, waai
de vertooning plaats had, eenige kuiten
flikkers slaan; alles ten bewijze hoe Ko
Doncker de lustige stemming er in te bren
gen wist.
Het was zeer genoegelijk.
Dezer dagen treedt Doncker, door de
bemoeiing van het comiteit tot ontspanning
an militairen waarschijnlijk te Half
weg op.
Museum van Kunstnijverheid.
De prachtige platen, voorstellende mo
numenten der Belgische steden, welke thans
in het museum van kunstnijverheid te
Haarlem zijn tentoongesteld, zullen ook
deze week nog te bezichtigen blijven.
Zondag is de toegang kosteloos.
LETTEREN EN KUNST.
Oorlogstentoonstellingen in den
Larenschen Kunsthandel.
Welk een naam voor een kunsttentoon
stelling. Hij doet denken aan bajonetten,
sabels en kogels. Toch zijn 't schilderstuk
ken, die u te zien krijgt en géén voorstel
lingen van veldslagen, bestormingen, enz.,
maar landschapjes, bloemstukjes en bin
nenhuisjes. En dat alles op de eerste ex
positie te koop voor een eenheidsprijs van
tien gulden.
De stukken, geëxposeerd op de „oorlogs
tentoonstelling" van deze maand, zijn ech
ter niet voor een eenheidsprijs te koop.
Maar veel moois is er toch niet. Frans
Hoogerwoerd heeft er aardige schetsen. De
bedoeling dezer soort tentoonstellingen is
den vorigen avond tusschen hen beiden
afgesproken was, en hij schrikte er zoo
van, dat hij weer ineens zijn hoofd onder
de dekens trok. Maar begrijpend' dat dit
niets gaf, sloeg hij de dekens weer weg, en
stapte uit het bed.
Het was donker regenachtig weer, en de
wind blies in den schoorsteen.
De vader voelde zich ellendig te moede;
zijn hoofd deed hem pijn, zijn ziel was
zwaar als een halter. Hij begon zich te
kleeden.
Beneden hoorde hij de moeder, die bezig
was met den kinderen brood te snijden.
Het was een duivelsch lawaai daar in de
woonkamer. Wat een schreeuwlelijken,
mompelde hij goedig, het is geen wonder
ook, zoo'11 partij.
En met een droeven veelbeduidenden
glimlach voegde hij er, terwijl hij zijn bie-
tels vastknoopte, aan toe: „Er zijn er nog
niet genoeg."
Wanneer hij gereed was, overwon hij zijn
aarzeling en ging de kamer van de meis
jes binnen, waar Jeanne, die natuurlijk al
meer toilet te maken had dan de andere
kinderen, om dien tijd gewoonlijk nog be
zig was. Ditmaal was zij er niet; hij her
ademde.
Terwijl hij echter op het punt was het
kamertje uit te gaan, hoorde hij Jeanne op
de trap aankomen. Hij voelde het ineens
als iets onaangenaams, dat zij binnenkwam
terwijl hij daar al was; dat zij hem daar
betrapte, noemde hij het in zichzelf, en hij
was er wat verlegen mee, zocht zich een
houding te geven. Wat deed hij daar
Wat had hij er noodig? Daar was ze op
de gang. Hij kon voor het raam gaan staan
kijken, maar daar was niets bizonders te
zien, niets anders dan uit het venster van
zijn eigen kamer. Er lag een kam op de
waschtafel. Hij zou zijn haar kunnen gaan
kammen, maar dat had hij al gedaan. Hij
wilde den tandborstel grijpen, maar zijn
tanden waren al gepoetst. Daar was ze.
De deur kraakte. In zijn verwarring greep
hij de lampetkan, en hield die voorover,
maar in hetzelfde oogenblik voelde hij aan
het geringe gewicht dat de kan leeg was.
Hij wilde iets anders grijpen, maar be
speurde niets meer dat daarvoor in aan
merking kwam; hij had zichzèlven wel bij
de keel willen grijpen .maar deed ook dat
niet en bleef in een deerniswaardige houding
staan, vlak voor de waschtafel. Zijn dwa
lende blikken kwamen ineens op den spie
gel terecht; hij bemerkte dat zijn gezicht
erg rood was, en als een vuurpijl schoot
het zijn hoofd inIk ben rood. Ik bloos
toch, kan het dus nu ook wel zeggen," en
zich omkeerend, snauwde hij het meisje,
dat verbaasd naar hem keek, kwaadaardig
toe: „Wij krijgen nog een kleine erbij.
Heel gauw. Over een maand. Over een
week. Over een dag. Over een uur. Mis
schien is het er al."
Jeanne barstte in huilen uit. Van schrik,
omdat hij zoo raar deed.
Even, plotseling, wou hij haar troosten,
en het schoot item te binnen wat hij den
vorigen avond als een mogelijkheid gedacht
had en uitgesproken, als een verzachtende^
omstandigheid. „Misschien komt het wel
dood ter wereld!" riep hij bijna juichend,
en liep de kamer uit, geheel ontdaan, en
zoo bleek alsof hij zelf dood ter wereld was
gekomen. STEYNEN.
