J
HET GRAF IN DE GOLVEN
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout, Vogelenzang, Jan Gijzenvaart en Santpoort
mmmmmumamummumunMBmmnMmmumum
DE INDISCHE CRAFTEMPEL
Buurschap.
Hl Fotografisch Atelier Gr. Houtstr. 169, Haarlem
Plaatselijk Nieuws.
CINEMA PALACE
Van Vrijdag 3 t m Maandag 6 November
Van Dinsdag 71 m Donderd. 9 November
OTHELLO
P. VAN DER STAD
X
16e JAARGANG
ZATERDAG 4
EMBER 1922
No. 44
BLOEHENDiiLSCH WEEKBLAD
Uitgave van de Vereenigde Drukkerijen, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: De Genestetweg 23. - Tel. 2 2 003
Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of
meer korting. Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en
verkoop, van 1 tot 10 regels 1.elke regel meer 10 cent.
Tusschen den tekst of op een bepaalde plaats speciaal tarief.
Dit Nummer bestaat uit Twee Bladen
Ach, hoe groot zijn de dingen, die gaan be
ginnen! Er is nooit iets kleins in een begin.
Barbusse.
cBo o'.'o ctjn cOo c\Qo cQo cOn oQo cQo 0O0 ortn 0Q1 rffo
DE ONTKOMEN ZWERVER.
Ik weet niet meer wie achter is gebleven
Sinds ik mijzelf de poorten opende.
Het is mij voortaan om het even;
Mij lokt alleen het vreemde leven
loopende, loopende
Eerst hulden alom neevlen nog de verte,
en mij hun walmende benauwenis
Maar dit verwoei; weer slaat een
koele vlam mijn herte
Uit naar het licht dat goud en open is.
De stad waar zij mij vingen is verdwe
nen.
O, weemoed, uw verrukking neemt geen
end
Ver zie ik in het licht verschenen
de dorpen waar mij niemand kent.
(A. Roland Holst).
H| heeft de eer zijn geachte clientèle er op attent te maken (om teleurstelling te |J3
H| voorkomen) zich nu reeds voor de a.s. ST. NICOLAAS te laten fotografeeren. [g|
„Een goede buur is beter dan een verre
vriend". Is dit spreekwoord met het verleden
verdwenen; heeft het zijn kracht verloren en
zullen de nazaten, één geslacht verder, er even
weinig van begrijpen als wij van sommige
duistere Bijbelteksten?
De buurschap laat zich in onzen tijd van
snelverkeer niet meer zoo gelden als in den
ouden tijd. Men heeft den „verren vriend",
die vroeger onbereikbaar was, thans bij de
hand: 't is een wipje op de fiets, een mi
nuutje met de auto en, wanneer men telefoon
heeft, hoeft men er zelfs niet voor op te
staan van zijn stoel.
Wat heeft men dan zijn buren nog noodig?
Als 't allemaal nog „goede" buren waren,
maarmen herinnert zich van vroeger ook
de verhalen van kwade buurschap; hebben bu-
rentwist en burengekibbel niet maar al te
veel stol geleverd voor rechtzaken en klucht
spelen? Wie zich niet met zijn buren bemoeit,
voorkomt heel wat herrie, en onaangenaamhe
den heeft de mensch in dit lastige leven toch
al genoeg.
Daaromgeen buren meer! Men woont
in een huis vol menschen; menschen boven en
beneden, menschen links en menschen rechts,
maar buren zijn het niet. Men weet niet hoe
ze heeten en vraagt er niet naar. Men weet
alleen, dat ze hier een vervelende piano heb
ben en ginds een schreeuwend kind. Buren,
men wenscht ze naar de maan! Buren, dat
zijn gramofonen en honden en hanen, en soms
zijn het, ergste van alles, soms zijn het
kinderen.
Wie bekommert zich om de natuurgenooten,
die met hem onder hetzelfde dak, aan de
zelfde straat, in dezelfde wijk wonen? Wat
weet men van zijn buren? Soms wordt er een
lijk uitgedragen en soms ontwaakt men 's
nachts door het gedraaf om de vroedvrouw,
maar men let er niet op en hoort er verder
niet van.
Toch is er een tijd geweest, dat de buur
schap een heiligdom was als het gezin, als het
vaderland, als de vriendschap. Men kende het
woord: buurschap en het werkwoord: buurten.
De buurschap was een organisatie, een gemeen
schap gelijk het dorp en de stad en de staat.
Er lag in die oude organisaties met hun
ongeschreven wetten iets bekoorlijks, dat onze
gereglementeerde tijd mist. Wie stierf, werd
door zijn buren begraven. Kosteloos en zonder
sprake van uniform of tarief. Men had het aan
gename vooruitzicht, dat de handen, die het
lichaam zouden afleggen en de baar zouden on
dersteunen, bevochtigd zouden zijn van tra
nen, die niet ambtshalve vloeiden doch op na
tuurlijke wijze ontsprongen aan het gemoed.
Buren haalden de vroedvrouw; buren waak
ten bij ziekte; buren staken de vlag uit als
men ging trouwen.
Nu is de begrafenis in een onderneming ge
organiseerd en de ziekenzorg in een fonds ge
reglementeerd. En wie beschikt er nog over
een vlag?
Op de dorpen houdt het verleden langer
stand dan in de steden, en de ontbinding der
buurschap heeft in de stad ook het snelst haar
beslag gekregen.
Onwillekeurig vraagt men zich af, wat er
voor de oude instelling in de plaats zal treden.
Want de mensch heeft, ook in de moderne
maatschappij, toch den mensch noodig.
Er schijnen teekenen te zijn, waaruit men zou
kunnen opmaken, dat de buurschap in nieuwen
vorm herleeft. Zelfs in de groote stad. 't Ge
beurt bij feestelijke gelegenheden, dat „straat-
vereenigingen" ontstaan. Voorshands hebben
deze een zakelijk karakter, en blijven ze be
perkt tot de winkelwijken. De winkeliers ver
eenigen zich, om gemeenschappelijke belangen
te behartigen; om eenheid te krijgen in de
wijze, waarop ze hun waren uitstallen; om
overleg te plegen ten opzichte van maatrege
len, die oneerlijke concurrentie zouden kunnen
uitlokken.
Ook in de zoogenaamde volksbuurten bloeit
de buurschap nog op Oranjedagen of wanneer
de gemeenschappelijke straatversiering een
gouden bruiloftspaar geldt.
Maar overigens
Hebben de bewoners van „deftiger" wijken
geen gezamenlijke belangen? Zijn leeraren en
officieren en handelsagenten en rentenierende
landbouwers boven de gedachte aan buurschap
verheven?
Men zou zoo meenen, dat de nieuwe wijze
van woningbouw noodwendig tot buurschap
leidt. Is heel de wijk niet het eigendom van
dezelfde bouwvereeniging? Heeft men niet al
len denzelfden huisheer, hetzelfde woningtype,
hetzelfde belang bij een tramhalte en hindert
niet allen dezelfde hond?
Men heeft reeds de proef genomen met een
gejmeenschappelijken tuin. Zou men zoo ook niet
de proef kunnen nemen met in het bouwcom
plex een gemeenschappelijke soci teit te be
sluiten, met een conversatiezaal. een leeskamer
en een biljart? In dit buurschapshuls zouden de
bewoners elkaar leeren kennen en inplaats van
als vreemden langs elkander te gaan, elkaar
als buren leeren waardeeren.
C.
BLOEMENDAAL
Zondag 29 October j.l. was J. F. van Gulick,
gemeentearbeider, 40 jaar aan de gemeente.
Dit is geen kleinigheid. 40 lange jaren heeft
hij de gemeente zijn diensten verleend, terwijl
het hem al dien tijd niet ontbrak aan ijver en
werklust. De gemeente heeft niet nagelaten den
trouwen dienstman te beloonen voor deze 40
jarige plichtsvervulling. Zaterdagmiddag werd
Van Gulick met zijn vrouw ontvangen door
den heer Jongepier, directeur der Gem. wer
ken. Na een gezellig onderhoud verzocht de
directeur hem even op zijn kantoor te komen.
Daar waren al de gemeentewerklieden, zijn
collega's, bijeen.
De heer Jongepier nam het woord en sprak
den jubilaris hartelijk toe, waarna hij hem na
mens zijn collega's en spreker zelf een oor
konde en een gouden horlogeketting aanbood.
(De oorkonde was door den heer Jongepier
zelf vervaardigd)
Zondagmiddag stond hem nog een groote
verrassing bovendien te wachten. Toen kwam
de burgemeester, Jhr. Bas Backer met zijn
dochter namens de wethouders en raadsleden
den jubilaris gelukwenscheni. Deze geluk-
wensch ging vergezeld van een gratificatie van
f 50.en een schrijven van B. en W.. In dezen
brief stond behalve de felicitatie nog dat de
jubilaris na zijn pensionneering zijn verder le
ven in het huis waar hij nu woont, en dat aan
de gemeente behoort, mag blijven wonen. Toen
Van G. dit las, kon hij zijn oogen bijna niet
gelooven en was diep bewogen. Dat was wel
het mooiste cadeau, dat hij gekregen had.
Toen wij hem Zondagmiddag de hand kwa
nten drukken, zat hij met een gezicht waarop
geluk, vreugde en groote tevredenheid te lezen
stonden te midden van de bloemen, die natuur
lijk niet achterwege waren gebleven. Hij was nog
vol van den brief van B. en W., evenals
zijn echtgenoote, die het geluk met hem deel
de. Na een 40-jarigen diensttijd zal hij dus
eert onbezorgd leven kunnen leiden en na zijn
pensionneering uitrusten van zijn zwaren arbeid.
„Na gedane arbeid is het zoet rusten". Dit
zal van ook ondervinden. Dat hij nog vele
genoeglijke jaartjes in zijn woning mag door
brengen is onze wensch.
m Hief na sprak de heer J. Nieuwpoort, een der
c'jilega's van den jubilaris, nog eenige waar
derende woorden.
Er is aan de Donkerelaan hard gewerkt,
zoodat deze niet te lang voor het rijverkeer
afgesoten is geweest. De slechte bestrating is
vervangen door bazalt en evenals de Zomer-
zorgerlaan en Kennemerweg laat deze weg
niets te wenschen over.
GROOTE HOUTSTRAAT 111-113 HAARLEM
TELEFOON 671
IETS BUITENGEWOONS
Drama van de zee in 6 acten.
Onderzeeër gezonken op 15 vadem diepte.
Iedere poging om de boot te redden is
mislUKt.
Een duiker moest het waagstuk reeds met
zijn leven betalen.
Moeten de mannen daar beneden om
komen?
Slechts één kan hen redden.
Zal hij het doen?
Een film welke niet alleen buitengewoon
sensationeel is, d„ch waarvan tevens een
groote charme uitgaat door het schitterend
spel der hoofdpersonen.
DE MOOR VAN VENETIË
Groot cinematografisch schouwspel in 7
acten naar den roman van SHAKESPEARE
en de opera van VERD1.
OTHELLO - EMILE JANNINGS.
VRIJDAG a.s. begint de groote Schlager
van dit seizoen
MIA MAY OLAF 1ÖNSS
CONRAD VEIDT - JOE MAY.
□□□□□□□□□□□□□□□□□caDnoaaaDDDDD
a POELIER Tel. 188 HAARLEM
Van de inbraak in de villa 't Hoekje ver
nemen we nog het volgende:
De villa 't Hoekje, die eenigen tijd geleden
betrokken is, wordt bewoond door een familie
M. Tijdens de inbraak stond de villa onbe
heerd, daar de familie was gaan wandelen.
Toen de heer en de vrouw des huizes van
hun wandeling terug kwamen, ontdekten zij
vlak bij hun woning twee jongens, die naar
het scheen, op den' uitkijk stonden. Bij het na
deren van de villabewoners kozen zij het ha
zenpad. In zijn woning gekomen, ontdekte
de heer des huizes dat er inbrekers waren
en spoedig had hij een belhamel te pakken. Met
behulp van een fietsrijder, die voorbij reed en
wiens hulp ingeroepen was, werd het tweede
boefje gepakt en beiden bracht men naar het
politiebureau aan de Busken Huetlaan. Daar
werden' zij in verhoor genomen, spoedig waren
ook de namen van de jongens, die op den uit
kijk hadden gestaan bekend, en waren ook deze
gesnapt. De jongelieden hadden het voornemen
om in onze gemeente eenige bezoeken af te
leggen, hetgeen1 daaruit bleek, dat zij voor deze
inbraak nog in een villa waren binnengedrongen
waarvan zij eenige sleutels hadden meegeno
men.
Wat moet er van zulke jongens terecht ko
komen?
OPGERICHT 1870
Hazen
Faisanten
Patrijzen
Eendvogels
Talingen
Watersnippen
Reevleesch
Poulardes
Kapoenen
Braadkippen
Soepkippen
Gemeste
Eendvogels
Duinkonijnen
Heden is het 121/, jaar geleden, dat mej. A.
C. Trimp bij de familie Furstner .alhier, in dienst
trad. Zeer zeker zal de familie Furstner haar
getiouwe gedienstige niet vergeten en voor
haar op dezen dag eenige verrassingen berei
den.
Zaterdag 11 November e.k. zullen de eerste
bioscoopvoorstellingen in Vreeburg plaats heb
ben. Des middags een kindermatiné en des
avonds een voorstelling voor volwassenen.
Ook des Zondags zal er gedraaid worden.
Zoowel voor de middag- als avondvoorstellin
gen is, naar de directie meedeelt, een go id
programma samengesteld. Een' gang naar het
bioscooptheater zal belangstellenden in de ge
legenheid kunnen stellen zich een persoonlijk
oordeel over deze nieuwe onderneming te
vormen.
□□nnonoooaaaDooDDDDDDc
Kennemers-Bloemendaal 14. Ze schijnen
het te gaan meenen, onzevoetballers! Ten
minste werd er Zondag weer een gevaarlijke
klip omzeild, en werden de Kennemers in Be
verwijk met niet minder dan 41 geslagen in
een wedstrijd, die gedurende den geheelen duur
een duidelijke „BloemendaaI„-suprematie liet
zien.
Veel toeschouwers uit Beverwijk, Velsen en
Bloemendaal waren getuige van den strijd, die
door het zich verlaten van den scheidsrechter
eerst over half drie een aanvang nam. „Bloe
mendaal" is volledig, Kennemers heeft een in
valler voor haar spil J. Groot, die aan een
onwilligen enkel laboreert.
De gastheeren winnen den toss, waardoor
onze plaatsgenooten tegen den kouden noord
ooster en tegen den heuvel op spelen. Niette
genstaande deze handicap is „Bloemendaal" di
rect in den aanval, en behoudt ook verder het
initiatief. Toch wordt er niet gescoord door
haar, eensdeels door uitstekend verdedigen van
de rood-zwarte achterhoede, anderdeels door
den invloed van den wind en den heuvel, waar
door zuiver plaatsen bijna onmogelijk is. Wel
krijgt Sunter een goeden kans, maar door te
lang wachten gaat zij verloren. Succes komt
juist aan de andere kijde, als Beijk bij een
Kennemers attaque het uitzicht belemmerd
wordt, en de bal op gelukkige wijze in 't
Bloeemndaal doel belandt.
Rust gaat dus in met 10 achterstand.
Als er weer begonnen wordt zwermt de wit
te voorhoede onmiddellijk om het vijandelijke
doel en het duurt niet lang of Sunter stelt Pauw-
tactisch in de gelegenheid voor den gelijkmaker
te zorgen.
Eenige minuten hierna een trough-pass van
den middenvoor naar Jansen, onze linksbuiten
(bopt even door, een met een formidabel hard
schot zorgt deze voor de tweede goal. De
Bloemendaal voorhoede, keurig gevoed door
