Kruisstraat 22, Haarlem
MODES
Maison Durate
tttsclie en ëbpIA Hen
BRANDSTOFFEN
Behangers, Meubel-
makers, Stoffeerders
Eng-elsche Canapé's, Fauteuils en Stoelen
MAISON LAMBOUR
Er komt tocl
Chapellerie en Fransche Model-Hoeden
<JCeóen geopend
r
Voor de kinderen.
OPGERICHT 1864
Speciale inrichting ter vervaardiging en bekleeding van type
Modellen in voorraad Concurreerende prijzen
Kinderhuissingel 24
J. H. BOUWER
Zadel= en Koffermakerij
Zijlstraat 20, Haarlem
Hondenartikeien Reparatiën
Van Veen Co.
Electrische Artikelen
Gampekappeti, Vzerwaren
Naaml. Venn. „Brandstoffenhandel"
voorheen N. van Breemen Co.
Alle soorten
fSnsrvB
18e JAARGANG.
De honden van den schaapherder.
In Schotland, midden op de heide, stond de ar
moedige hut van den schaapherder Jacks. De
omstreken waren wel mooi en schilderachtig, er
waren hooge heuvels, bruisende stroomen, en
bosschen met eeuwenoud geboomte, doch dit
was alles toch een heel eind verwijderd van de
hut. Waar de familie Jacks woonde, had alles
een kaal en verlaten aanzien.
En het was er zoo eenzaam, vooral in den
laten herfst, als de vele regens den grond moe
rassig en drassig maakten, of in den winter, als
de koude winden om het hutje gierden, of de
sneeuw verscheidene voeten hoog lag. Maar des
zomers als het heidekruid begon te bloeien,
wanneer de bijen kwamen om honig uit de kelk
jes te zoeken, dan was het landschap toch lief
lijk om aan te zien.
Voorbijgangers kwamen er zoo goed als nooit,
of het moest iemand zijn, die op de heide ver
dwaald was geraakt en hier naar den rechten
weg vroeg. Slechts een paar maal in een jaar
kwam Lize, de dochter van den schaapherder
in de naburige stad, die ver was, om allerlei
inkoopen te doen.
Ze was in deze hut geboren, zij en haar broe
der Will, die twee jaar ouder was. Haar moeder
was gestorven, toen ze nog maar enkele maan
den oud was, zoodat geen van beiden zich eigen
lijk iets van die moeder kon herinneren of kon
weten, wat moederliefde en moederzorg voor
een kind kon beteekenen.
De vader was een rechtschapen, eenvoudige
man, die veel van zijn kinderen hield. Will was
evenals hij, schaapherder, doch ze gingen ieder
steeds des morgens met de kudde een verschil
lende kant uit. Des avonds tegen zonsondergang
kwamen zij weer naar huis, wat voor Lize, die
steeds alleen zat, het glanspunt van den dag
was. En telkens keek zij met dezelfde nieuws
gierigheid uit of haar vader en broer gezamen
lijk thuis zouden komen, of ieder van verschil
lende kanten.
Will was niet, wat men noemen kon, een
knappe jongen, hij had rossig, steil haar, en of
schoon hij een flinke schaapherder was, was hij
klein van gestalte. Doch hij bezat iets, dat meer
waard is dan uiterlijk schoon: een goed, meelij
dend hart en dat kon ieder wel lezen in zijn
trouwe, helderblauwe oogen.
Lize was de huishoudster, een echte kleine
zorg! Zij vervulde haar plichten met een toewij
ding en een ernst, als weinig meisjes van vijf
tien jaar haar zouden nadoen. Zelfs wanneer
zi, op het eten lette, hanteerde ze nog meteen
vlijtig de breinaalden.
Twee honden behoorden ook tot de leden
var. het gezin. Wolf en Tip 'Volf ging altijd
met den ouden Jacks mee naar de heuvelen.
Tip was steeds de trouwe metgezel van Wil.
Altijd kwamen ze des avonds vooruit aange
rend, blaffend en springend, als om Lize te
waarschuwen, dat hun baas op komst was, en
ze dus wel vast het eten op tafel kon zetten. En
kwispelstaartend zaten ze dan te wachten, tot
dat hun portie klaargemaakt werd en bij hen
neergezet.
Als het eten afgeloopen was, bleven ze bij
elkaar wat zitten praten, terwijl de honden al
spoedig indommelden. Spoedig werd het dan
ook voor hen tijd, om ter ruste te gaan. Maar
eerst nam vader dan altijd den Bijbel ter hand
en las eerbiedig een hoofdstuk hieruit voor.
Op zekeren dag kwam Will uit het schuurtje
met iets onder zijn jasje verborgen en ging naar
Lize toe.
„Raad eens, wat ik hier heb!" vroeg hij.
„Hoe kan ik dat raden?" Lize keek al nieuws
gierig. „Een konijntje soms?"
„Mis! Raad nog eens!"
„Een haas?"
„Ook mis. En 't is ook geen muis of geen
vogel!"
„Ja, dan weet ik het niet. En is het iets dat
leeft?"
„Asjeblieft. Kijk maar eens hoe mijn jasje
telkens beweegt!"
„Zeg het dan toch, maar laat me niet schrik
ken. Is het een stekelvarken?"
Als antwoord sloeg Will zijn jasje een eind
open en ontwaardde Lize een heel klein, mol
lig, zwart hondje.
„Och!" riep ze blij, „wat een snoezig jong
beestje!"
„Vindt je ook niet! En ga nu maar met me
mee, dan zal ik je nog twee zulke hondjes
laten zien."
Samen gingen ze naar het schuurtje en daar
op een hoop gedroogde varens lag Tip, met
twee kleine wezentjes naast zich, die lekker
sliepen.
„Zouden ze hier wel warm genoeg liggen?"
vroeg Lize,
„Ik vrees van niet. Zie maar eens hoe de
sneeuw naar binnen stuift onder die reet door
en voel hoe de wind blaast tusschen de plan
ken."
„Zouden we Tip en de jonkies dan niet mee
kunnen nemen in de kamer?"
't Was of Tip alles had verstaan, want ineens
sprong hij op en likte Lize's handen, als om te
beduiden: ja doe dat maar!
Zoo gebeurde het dan ook. Het werd een
strenge winter en weken lang bleef de aarde
bedekt door de bevroren sneeuw. Toch moes
ten vader en zoon zich eiken dag naar de veraf
gelegen heide begeven. Doch nu was Lize niet
langer alleen, zij had Tips hondjes bij zich en
zoolang als de beestjes nog zoo heel jong waren,
mocht Tip ook thuis blijven. Ze zag hoe hun
oogjes zich voor het eerst openden voor het
licht, ze zag hun eerste pogingen om onbehol
pen op de kleine pootjes rond te scharrelen.
Toen begonnen de kleine ondeugden al gauw op
avontuur uit te gaan! Ze rolden en buitelden
met elkaar over den grond en dikwijls moest
moeder Tips staart het ontgelden. Ten laatste
waagden ze zich al buiten de hut als de deur
openstond. Dikwijls ook kregen ze Lize's brei-
kluwen te pakken en daar hadden ze dan bui
tengewoon veel pret in.
Dan zat Tip vanuit een hoek hen bewonde
rend gade te slaan. Al spoedig leerden ze ook
om zelf uit een bakje te drinken en 't was een
alleraardigst gezicht, de oude hond met de drie
jongen s morgens aan hun ontbijt te zien.
Lize had dolgraag het geheele stelletje bij el
kaar gehouden, doch dat kon toch niet. Vader
wist een goed tehuis voor twee der hondjes, en
zoo werden die, toen ze, groot genoeg waren,
naar de stad gebracht. Tip ging nu weer dage
lijks met zijn jongen meester mee en Lize hield
nog alleen Fanny over tot gezelschap.
Doch Tip scheen toch niet te vergeten, dat
Lize haar en de jongen in de warme kamer had
gehaald, want zij was, zoo het kon, tegenover
haar nog aanhankelijker dan vroeger.
Op een avond, toen Will later dan gewoon
lijk huiswaarts keerde, kwam Lize hem bij de
deur reeds schreiend tegemoet.
„O, wat ben ik blij, dat je eindelijk komt!!"
riep zij uit. „Kom toch eens gauw naar Wolff
zien. Hij is alleen thuisgekomen en zeker ge
wond, want vaders rooden zakdoek is om zijn
lichaam gebonden en hij ligt steeds te kreunen,
Er is vast een ongeluk gebeurt. O, wat moeten
wij doen?"
Toen de arme Wolf Will ontdekte wilde hij
hem tegemoet gaan, doch kermend viel het dier
weer op den grond terug, waar het uitgeput
bleef liggen.
Ja, ze begrepen duidelijk, dat er iets ernstigs
gebeurd was; wat konden zij doen? Hun eenige
hulp was thans Tip, doch hoe kon die weten,
waar Wolf hun vader had achtergelaten? Ze lie
ten Tip ruiken en snuffelen aan een kleeding-
stuk van vader en namen haar toen mee naar
buiten.
Hand aan hand begaven zij zich nu met den
hond door den sneeuwstorm op weg. Meermalen
moest Will Lize steunen als ze dreigde te strui
kelen, want de windvlagen gierden hen om de
ocren, en het werd hoe langer hoe donkerder.
De weg was lang en oneffen en zij vertrouw
den maar op Tip, die voor hen uitliep, de kop
laag bij den grond en hun telkens opwachtte, als
zij soms even bleven staan om adem te schep
pen.
Ze waren reeds enkele heuvelen over toen
Tip een luid gejank aanhief en naar beneden
rende in een diepe kloof. En met het blaffen
van Tip vermengde zich een menschelijke stem
vaders stem die riep „Hierheen, hierheen!"
Zoo hadden ze het aan de trouwe Tip te
danken dat zij vader gevonden hadden. Een
schaap was van de kudde weggeloopen en toen
vader het wilde achterhalen was hij gestruikeld
en in den afgrond gevallen en Wolf in zijn ijver
eveneens. Wolf had zich de huid opengescheurd
aan een scherpen steen, vader had den voet
verstuikt en kon, zonder hulp, niet tegen de
vrij steile wanden omhoog komen.
Met hun drieën togen zij nu langzaam op weg
en kregen zoo hun vader toch ten slotte thuis,
hij moest nu eenigen tijd rust nemen, maar was
toen ook al gauw weer geheel hersteld.
Ook Wolfs wonden heelden spoedig en als
Lize in de trouwe, verstandige oogen der beide
viervoeters keek, kon ze niet nalaten op te
merken:
„Jullie hebt samen vader gered, anders was
hij misschien in den sneeuwstorm van koude
omgekomen. Laat nooit iemand zeggen: het is
maar een beest, want dieren zijn soms aanhan
kelijker en verstandiger dan menschen".
Buiten.
Een kleine jongen ging van Amsterdam uit
naar buiten en bezocht een boerderij. Daar kreeg
hij een groot glas melk, „Wel jongen vind je hef
niet lekker", vroeg zijn mama,
„O heerlijk mama, ik wou wel, dat onze melk
boer ook een koe had",
TELEFOON 255
TELEFOON 1026
@@9®e&®«e®e®©®e®<»®®®®e««e0®®®e®«ee©®«®®&
DAMES. Zoo juist ontvangen een prachtcollectie
Afdeeling Dames- en Heerenkleermakerij bericht U
de ontvangst van de nieuwste
»e©a@®©a©®@®©©a#©®«»©®»©®®©©»®®®0®©0©®®3
Qevestigd 1850. Telef. No. 1329
Koffers, Tasschen, en fijne Lederwaren
Theehandelaren en Importeurs
Thee en Koffte van Veen Co.
is iets bijzonders. Ons adres is oud
en betrouwbaar van 1858.
Filiaal te Haarlem
Groote Houtstraat 134
Telefoon 1040
een Jïïlodern ingerichte 'Zaak in
S3loemendaalscheweg 60 - SBloemendaal
/Reparatiën aan alle electrische apparaten
SRanleg van electrische geleidingen
Geve ren en overtrekken van lamptkappen,
draadvormen enz
Beleefd aanbevelend 'cDëftliSOtl
Bakenessergraclit 78
Telefoon 70
Scliouwtjesiaan 23
Telefoon 848
BILLIJKE PRIJZEN PRIMA KWALITEITEN
A^NZEGSHUIZEN: Zaïidvoortschelaan 38
Heemstede, Tel. 261 ?6, G?n. Crotijéstr. 28 Schoten
Kleverparkweg 70, Tel. 1543
SALONS VOOR:
DAMES HAARWASSCHEN, ONDULEEREN
HOOFD EN GEZICHTSMASSAGE, MANI
CURE EN HAARBEHANDELING
Tevens uitstekend adres voor het
vervaardigen van alle soorten en mo
dellen Haarvullingen en Postiche's
P. H. BRINKMAN FIRMA J. DE REIGER
VERWULFT 7 Opgericht 1819 TELEFOON 2155
Groote sortie erimg fijn. manden work zootds:
Werkmandjes en Werktafels, Sleutelmandjes, Papiermanden,
Luiermanden enz. - Ruime keuze in Stoelen en Poppenwiegen
Beveelt zich beleefd aan.
T3I©t ZL-iingreno-TTuLis
Gen. Cronjéstraat No. 50 - Schoten
HET SPECIAAL ADRES VOOR BEBÉ-ARTIKELEN
KRAGEN, SATINETS, ONDERJURKEN, ENZ. ENZ.
ALLEENVERKOOP VAN „HADE"-CORSETTEN
VOOR SCHOTEN EN OMSTREKEN
n A AIPC HOOFDWASSCHEN en ONDULEEREN f 1.25
HAARWERKEN in elk genre.
Telef. 883 - JANSSTRAAT 69 - Telef, 883
Voor een half jaar
Dit nummer bestaat
MAANNACHT
Zoo is het levendar
Plots op een zilveren
En het glijdt voorbij
Langs de boomenrij
Weer weg uit het ge
En alsof het nooit we
Heeft nacht het terug
De maan is een zilver
Dien God aan de wei
Want de nacht is groot
En dieper dan iemanc
Soms is 't alsof er iet
Van licht achter de b
Dan ben 'k als een ki
Dat God naar hem tc
O, dichter, wien imm'
Zie, 't is slechtsmaa
(De Stroom) TON
(Nadruk ve
Toen onlangs prof.
ons land voordracht*
Volkenbond, waarbij
betrekking bekleedt,
tegen de lichtvaardig*
publiek ten opzichte
mismoedige stemmin
Wanneer men het y
uitspreekt, meesmuil
halen de schouders o
looft u daar nog in!
mers toch niets van!
Het is niet alleen j
bond, dat de twijfelzu
zich openbaart. Inzor
lander, om zijn nu
staat sceptisch tegen*
listisch klinkt. Een
menlevingeen mi
ieder voor allen en
ven; een wereld zone
rechte en eerlijke poli
der partijstrijd of lee
zijn allemaal dingen,
klinken, maar waarv
toch niets te verwezei
de menschen anders
reld anders was, maa
nu helaas eenmaal sle
onverstandig en wat
doen?
Goedig lacht men c
dwazen, die de werel*
en de menschen will
zich het vuur uit de i
eenigingen stichten, 1
den, bekeerlingen w*
en lezen en zich iede
den over een zaak, di
loren is. Men gunt hi
genoegen en laat hei
Het is geen wondei
tige ijveraars, de h,
een oogenblik ontmoe
deze sceptische houdi
publiek. Toch trof h*
als prof. van Hamel
zoo aantrok.
Moet een groot mai
aan hij zich heeft gei
punt van zijn leven
denkenLaat ze maai
die man in de tram
met zijn overbuur ov
praat, eigenlijk van
Heeft hij het bestui
van Hamel het bestuc
er in, gelijk prof. va
Merkwaardig verse
Hamel, die zelf deeli
beid van dit lichaan
mee in aanraking k<
mee tot stand brengt
van waarneemt, gelo'
■»iin rBi'fQLijiS
•v
-*•- "^^•tTgiaiiirr--^h iiü u
