/en 22029
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout en Vogelenzang
Zelfbestendiging.
keu van Boorden,
Opmaakwasschen
ANSDORP
ESSEX
J. H. KRUL Jr. jf
n StrijkinriGhting
Fotografisch Atelier p ICHB"Gr Hout8tr169'TeL3472
'18e JAARGANG.
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1924
F E N S
HAARLEM
fl il No. 33
Uitgever: A. EIKELENBOOM, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: Bloemendaalscheweg 42. - Tel. 22324.
1000000000?
PLAATSELIJK NIEUWS.
BLOEMENDAAL.
OVERVEEN.
HOTEL „DUIN EN DAAL"
ZONDAGMIDDAG-CONCERT
1 van vertrouwen, wend U
;n oud vertrouwd adres. L)e
i) waarborgt de kwaliteit.
n en omstreken zonder prijs-
at 12, Haarlem. Telef. 1212
len - Motorrijwielen
an Luxe Automobielen
g en Onderhoud
scheweg 8 - Tel. 22387
OEMENDAAL
igisterij W. Scheepstra,
bouw P. E. N., BI daal.
BLOEMIST
en. Levering van boomen,
Wilweg 74.
an 22, Overveen. Tel. 3819.
9Q®0©©a©®C©<0®®®****^
5EST
17—22012
1 uur alléén 22012).
jevangene was gemaakt in der!
zoo zou ik nu doen, nu ik ge-L
ïw aanblik en u mag dienenl
:rtwijfeling om u riep in Gracel
niet, en toen ik kwam om
te waarschuwen, hadt I
sien, en uw blik was teleurl
j zaagt. En ik wist, dat het zo'
teruggeekerd zijn naar Grace
j hadt bevolen. Want dan no!
weest met 't geen ge me een|
k nu nog wil ik gaan, U «ij
ohts dit ééne vragend dat H
beroofd van 't geen ge mij een.;
e, Isouit?" vroeg hij fluisteren!
ïw eer te bewaren, heer", ant
lar gekeken, lang vóór ze be
lat haar oogen groot en donke
:id en onwankelbare moe
kaarsen spiegelden er zich b
e had haar handen over haa'
als wilde ze een schat M
Hij wist nu, dat hij haar dit
idnnen; in deze geëxalteerd
zich eerder hebben gedoi
hebben geduld', en toen ze h
hij, dat ze de waarheid b
arheid, die hem de oogen de'
og trachtte hij haar te ove
zich op de knieën, wond ha,
eld ze in de zijne, pogend
door betuigingen van liefde
oorden klonken hol en zij
neer, hoewel teeder, hem
met al haar liefde. Nog hief
verlangend zijn pleit te winn
a liefde als gij voor mij het]
En moet ik toestaan, dat
ottig wordt bij u, en u bij
als een dienaar en u nimrtj
t uw wil is. Ik smeek u, scheef
;ld, dat ik in mijn hart bewJ'i
lit zijn knielende houding
ch Zijn woorden kwamen k<"
t den ouden bevelenden kla
hij inderdaad zich haar
aar hand uit, ietwat besc
strijd was gewonnen, hernam
n heerschersstaf hij vatte
rde zich om, om te gaan.
i hij uit. „Jij zult liggen in
e deur!"
en zoo bleef het, zoolang
i huisvesting gaf.
MENDAAL
WEEKBLAD
Abonnement:
Voor een half jaar 1.75
LOSSE NUMMERS 5 CENT,
Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of meer, korting.
Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 10 regels
1.elke regel meer 10 cent. Tusschen den tekst of op een bepaalde
plaats speciaal tarief.
Met woorden schetsen, wat men voorheeft, valt
niet zwaar, de daad die 't uitvoert, toont eerst
's geestes kracht. INDISCHE WIJSHEID.
BEDE OM SLAAP.
O goede slaap
Kom aan mijn oogen!
Wieg mijn bewogen
Hart te rust
Spoel me in uw schaduw
Blaas gij mij aan uw
Stille kust!
C. S. ADAMA VAN SCHELTEMA.
AGENDA:
SCHOTEN.
Gebouw „Geko", Spaarndammerw. hoek Floresstr.
Zaterdagavond van 811 uur concert. Zondag
n.m. 36 uur matinee, 's avonds van 811 uur
concert.
Maandagavond vergadering Commissie Konin
ginnedag 8.30 uur in de bovenzaal.
BLOEMENDAAL.
Hotel Rusthoek. Tuinconcert van 7.4511 uur.
Hotel Duin en Daal, Tuinconcert, 's middags 3
5.30 uur.
HAARLEM.
Atlanta bioscoop. Alle avonden 8 uur voorstelling
Zondag, Woensdag en Zaterdag matinee van
24.30 uur.
(Nadruk verboden.)
Er komen oogenblikken in het leven,
waarin men onwillekeurig terugschouwt
op het verleden. Dan ziet men zichzelf in
een vorig tijdperk van zijn bestaan, en het
is, of men met een ander wezen heeft te
doen, waartegenover men met zijn voldoe
ning of veroordeeling en meest met zijn
meelijden staat. Dickens beschrijft in zijn
Kerstverhaal, hoe de oude Scrooge zich
zelf als kind op school ziet zitten en bij
den aanblik van dat jongetje, dat hij zoo
goed kent en met wien hij thans in zijn
ouderdom zoo weinig meer gemeen schijnt
te hebben, bevangt hem een wonderlijke
ontroering.
Welk een afstand is er tusschen dat een
zame kind in die naargeestige kostschool
en den lateren vrek, die, hard als een kei-
steen op zijn handelskantoor zit te reke
nen. En toch is het dezelfde Scrooge, en
wanneer de herinneringen uit het verleden
het harde hart hebben ontdooid, blijkt er
toch nog veel overgebleven van de gevoe-
hge kinderziel.
Wanneer wij tegenover ons verleden
komen te staan, verbijstert ons vaak de
gedachte aan de vergankelijkheid. Niet
alleen onze voormalige omgeving is ver
dwenen of heeft zich althans tot onher
kenbaar wordens toe gewijzigd, maar ook
wijzelf zijn veranderd. Het heet, dat het
lichaam om de zeven jaar zich volledig her
nieuwt; zou het zoo ook zijn met des men
schen innerlijkste wezen, dat zich in dat
lichaam openbaart?
Het lichaam is onderhevig aan voort-
"re™eAfwisselinghet verliest be-
anddeelen door slijtage; het bouwt nieu-
bestanddeelen op in zijn groei. De ma-
ena en, waaruit het is samengesteld, ont-
eent het aan de buitenwereld en aan die
ui enwereld staat het zijn verbruikte ma-
erialen weer af. Evenwijdig met de stof
wisseling loopt de gedachtenwisseling, de
i wisseling ook van gevoelens. Voortdu-
i end werkt de invloed der buitenwereld op
onzen geest en voortdurend bevruchten
wij den geest onzer omgeving.
Al moge het waar zijn, dat wij aan ons
ichaam geen spiertje of vezeltje meer be-
,i n van ons hchaam van zeven jaar ge
leden, toch herkent een vroegere vriend
ons onmiddellijk. Het schijnt dat de nieuw
toegetreden stof zich geschikt heeft naar
net model van het oude, zich gepast heeft
naar den vorm die eenmaal bestond en dat
net gelijksoortige het gelijksoortige heeft
aangetrokken en vervangen. Al is dus het
ncnaam Van nu van volkomen nieuw
hlfft r'' de zeer geleidelijke hernieuwing
toch een bestendiging van het een
aal aanwezige mogelijk gelaten.
?z.® zelfbestendiging is ook op te mer-
ons geestelijk wezen. Wanneer wij
P 6K6n van DPVark/^nK-ilrlioirl /Ir»al cm ixri-ï
on u iVan Persoonlijkheid, doelen wij
der 6!|f n' die zichzelf gelijk blijft on-
y.„j. f wisselingen en wijzigingen van
oortrollende leven. Hoe sterker de
Een aardig KINDERPORTRET^ X*-# verhoogt het geluk van uw jaardag
persoonlijkheid, des te volmaakter hand
haaft zij zich.
Echter is er niet zelden een scherpzin
nige blik noodig, om de zichzelf gelijk blij
vende kern in de zich steeds vernieuwen
de vormen te ontdekken. Wanneer men
schen, die elkander in hun jeugd van zeer
nabij hebben gekend, op lateren leeftijd
elkaar weer ontmoeten, schijnt er soms
van het oorspronkelijke karakter weinig
te zijn overgebleven en teleurgesteld
zucht men wederzijds: „Hij is de oude
niet meer!"
Maar zulk een volstrekte omkeering is
vaak niets dan oppervlakkige schijn. Het
eenige, wat is gebeurd, is dat de vroegere
onbevangenheid heeft plaats gemaakt
voor een terughoudendheid, welke de her
haaldelijk onzachte aanraking met het on
verbiddelijke leven heeft noodig gemaakt.
Men geeft zich niet meer zooals men in
werkelijkheid is, men speelt een rol,
neemt een houding aan. En de vroegere
vrienden laten zich door het gereserveerd
uiterlijk bedriegen.
Er ligt iets zeer troosteloos in al het
vervluchtigende van h et bestaan. Oude
banden breken en nieuwe betrekkingen
groeien. Het is een voortdurend afscheid
nemen, een onafgebroken zich richten
naar nieuwe doeleinden. Ouders en kinde
ren ontgroeien elkaar, vrienden vervreem
den, bekende piekjes verdwijnen; maar
met deze bestendige slijtage gaat de op
name gepaard van versche indrukken, de
verwerking van nieuwe denkbeelden, de
kennismaking met ongewende toestanden
en onbekende menschen.
Lijdt de zelfstandigheid van de men-
schenziel niet mede onder al deze wisse
ling? Dwingt het nooit stilstaande ont-
wikkelings- en groeiproces haar niet tot
voortdurende trouweloosheid? De man uit
één stuk wil zichzelf gelijk blijven; hij
wenscht rotsvast te blijven staan op het
fundament zijner oude beginselen en zich
onveranderd te houden bij hetgeen een
maal zijn toewijding won. Hij zweert bij
het bestaande en het stemt hem kregel
dat dit bestaande steeds door wordt onder
mijnd. Want hij gevoelt, hoe de wankel
heid zijner omgeving de hechtheid zijner
persoonlijkheid ondermijnt, hoe hij zijn
innerlijk wezen niet kan houden buiten de
voortdurende vlucht om zich heen.
Deze angst is het, die hem intusschen
juist verhindert aan zijn bestemming te
voldoen. Want eveneens als het lichaam
zichzelf door voortdurende stofwisseling
bestendigt, handhaaft de persoonlijkheid
zich door onafgebroken uitwisseling van
gevoel en gedachte. In dat opzicht is het
vermogen van den geest grenzeloos. „Het
menschenhart", aldus zegt een Scandina
visch schrijver, „is de eeuwige oculeertak,
die in alle stammen kan vastgroeien en in
alle werelden nieuwe loten schieten."
Aldus blijft onze persoonlijkheid zich
zelf gelijk, en, wanneer wij eenmaal dit
vermogen tot zelfbestendiging hebben lee-
ren kennen, zijn wij vrediger komen te
staan tegenover de wisselingen des levens.
Want dan hebben wij ervaren, dat ons
leven ondanks alles een eenheid is en dat,
om een anderen schrijver aan te halen,
in de gestadige spanning en opheffing van
tegenstellingen binnen deze eenheid onze
rijkdom en onze ellende besloten is.
H. G. CANNEGIETER.
Aanrijding. Zondagmorgen omstreeks half
twaalf werd ter hoogte van het eindpunt der tram
alhier een fietsrijder door een auto aangereden
met het gevolg dat het rijwiel werd beschadigd,
doch de berijder met den schrik vrij kwam. De
autobestuurder reed evenwel door. Door den
wielrijder werd het nummer der auto genoteerd.
Reisbeschrijving van twee Bloemendaalsche
jongens in het Belsenland.
(5de brief.)
,,La Petite Suisse Luxembourgeoise". Dit is het
mooiste gedeelte van Luxemburg en ik vind dat
het nog mooier is dan de Belgische Ardennen.
Achtereenvolgens hebben we Vianden, Echternach
en Müllerthal bezocht.
Maandagochtend zijn we van Esch am Sauer
vertrokken alwaar we onze bagage achterlieten.
We gingen over Ettelbrück en Dickirch. Jn Heider-
scheid was een kleine kermis, niet zooals bij ons
doch nog een echte ouderwetsche.
Ettelbrück is een klein stadje dat de omgeving
bijna van alles voorziet, want in de kleine dorpjes
is niets te krijgen.
We passeerden ook Diekirch. Dit is meer een
luxestad, voor toeristen enz.
In den namiddag kwamen we in Vianden aan,
wel wat laat, doch mijn vriend Soc houd er niet
van zich moe te rijden.
Om half acht of acht uur gebruikt men hier het
middagmaal.
Vianden is een klein dorpje. Het ligt in een
diep dal aan de Our. De wegen er naar toe loo-
pen zig-zags-gewijze over bergruggen en bieden
de schoonste natuurtafereelen. Dit plaatsje noemt
zich ,,La perle de Luxembourg", waarom weet ik
niet, daar het toch niet zoo bijzonder mooi is. Het
eenig aantrekkelijke van dat dorp is een mooie
ruine, boven op een rots.
Als het donker is lijkt dit dorp uitgestorven.
Enkele hotels zijn nog verlicht, maar dat is dan
ook alles.
De weg van Vianden naar Echternach gaat eerst
tot Diekirch terug en daarna langs de Sauer, Het
Sauerdal is prachtig en heelemaal te fietsen. Tus
schen Reisdorf en Dillingen komen rotsen te voor
schijn en heel opmerkelijk it dat de rotslagen ab
soluut horizontaal liggen. Bij Wallendorf blijft de
v/eg op den linkeroever, de rechteroever is
Duitsch.
Echternach is een aardig stadje, op het oogen-
blik is het vol met Hollanders, zooals men trou
wens overal hier Hollanders aantreft. Onz'e hotelier
raadde ons aan een uitstapje naar Trösknepchen
en de Wulfschlueht te maken. We hebben zijn
raad opgevoigd en waarlijk 'r was prachtig. Vanuit
Trösknepchen heb je een uitzicht over de geheele
stad. Verder voert een boschpad naar de Wulfsch
lueht en nog verder naar verschillende beziens
waardigheden. De boomen langs dit pad zijn allen
met een B. gemerkt. Naar Müllerthal met een M.
De Wulfschlueht is een rotspartij, vroeger waar
schijnlijk één rots, doch thans gespleten. Door de
ontstane nauwe spleten voeren paden naar om
hoog. In het bcsch krijgen we allerlei rotspartijen
te zien. De mooiste er van zijn toegankelijk ge
maakt en hebben een naam gekregen. De bosschen
zijn donker, slechts enkele zonnestraaltjes dringen
tot den bodem door. Gelukkig hadden we in Ech
ternach onze schoenen laten beslaan me<t punten.
Dat is hier beslist noodzakelijk als men buiten de
begane paden gaat, daar men anders gevaar loopt
bij het beklimmen der rotsen uit te glijden.
Met het geld is het hier een gekke toestand.
Belgische en Fransche franken worden hier in be
taling aangenomen tegen dezelfde waarde als de
Luxemburgsche franken. Ook kan men nog wel
met Hollandsch geld betalen, als men 't maar even
omrekent, doch Duitsche marken worden gewei
gerd.
Naar Müllerthal is de weg weer bergachtig. Hij
gaat ever Berdorf en is een van de mooiste welke
wij tot nu toe bereden hebben. Onderweg pas
seert men een prachtige rotspartij. Even later
maakt de weg een eigenaardige bocht en een plot
selinge daling, zocdat wij beiden mei onze fietsen
in een greppel vlogen.
Müllerthal is geen dorp. Er staan twee hotels
meer niet. De omgeving is de mooiste van Luxem
burg.
Den volgenden morgen vertrokken we over
Ettelbrück naar de stad Luxemburg. De weg is
tamelijk vlak en wordt bij de stad steil, doch
hij is mooi geasphalteerd.
Luxemburg is een flinke stad. Er rijden zelfs
trams, echter zonder veel bezienswaardigheden.
Roekelooze vliegers. Men herinnert zich, hoe
ook beven onze woonplaats af en toe een militaire
vlieger ten overstaan van zijn familie en kennissen
bravcure-stukjes pleegt uit te halen.
Deze virtuoos op staatskosten schijnt niet alleen
te staan. Ook Frankrijk, dat na den oorlog het
monopolie van de militaire brani van Pruisen
heeft overgenomen, blijkt er dergelijke helden op
ns te houden. Wij lazen althans het volgende:
Een overmoedige, jonge vlieger, de twee-en-
twintig jarige Marcel Rapin, heeft te Bourg-la-
Reine, waar zijn ouders wonen, een tragisch onge
luk veroorzaakt. Tegen den namiddag verscheen
sergeant Rapin met zijn vliegtuig boven zijn ge
boorte-dorp en gelijk hij reeds herhaaldelijk had
gedaan, begon hij boven het stadje met zijn vlieg
tuig allerlei gevaarlijke kunsten te vertoonen.
Daartoe behoorde ook, dat het jonge mensch met
zijn vliegtuig vlak boven de daken van Bourg-la-
Reine scheerde. Ditmaal echter zouden de stoute
stukjes niet goed afloopen. Een der vleugels van
het vliegtuig bleef aan de telefoondraden haken
en natuurlijk stortte de machine omlaag. Een der
huizen in de dorpsstraat werd geheel verwoest, de
vlieger brak zijn twee beenen, de man, die bij
hem in het vliegtuig zat, was op slag dood, ook
twee vrouwen op straat verloren het leven, door
het vliegtuig verpletterd en drie andere werden
gekwetst. Tot haar behoort de moeder van den
onbesuisden vlieger, die met zwaren schedelbreuk
in hopeloozen toestand is opgenomen.
De bladen spreken hun verontwaardiging over
het gebeurde uit en reeds heeft het Kamerlid
Girod, afgevaardigde voor het Doubs-departement,
een verzoek tot interpellatie ingediend.
De Fransche bladen maken inmiddels alweer
melding van een nieuw vliegtuigongeval door roe
keloosheid van den vlieger, dat veel gelijkenis
vertoont met dat te Bourg-la-Reine. Gelukkig was
dit ongeval niet zoo ernstig in zijn gevolgen als
dat, veroorzaakt door sergeant Rapin. De vlieger
zelf moest echter zijn roekeloosheid met den dood
bekoopen. Kapitein Pinsol, zoo heette de ongeluk
kige, maakte Vrijdagavond eenige toeren boven
La-Teste-de-Buch, bij Arcachon, waar zijn familie
woont. Hij vloog op een gegeven oogenblik zoo
laag, dat zijn toestel de telegraafdraden raakte.
Het rukte het dak af van twee wijnschuren en
vloog vervolgens tegen den muur van een hooger
pakhuis te pletter, waarin het een gat maakte en
een wijnkuip vernielde. Daarna stortte het neer op
de binnenplaats van een woonhuis, waar zich op
dat oogenblik drie menschen bevonden, die als
door een wonder ongedeerd bleven. Het toestel
was totaal vernield en onder de wrakstukken
vond men het lijk van den kapitein, die op slag
dood moet zijn geweest. Het lijk is overgebracht
naar de woning van 's kapiteins ouders, welke on
geveer tegenover de plaats des onheils is gelegen.
Het ongeluk heeft in La Teste en te Arcachon,
waar kapitein Pinsol welbekend was, veel ont
roering gewekt.
Dumesnil, de minister van Marine, die minister
van Oorlog ad interim is, heeft, naar aanleiding
van het ongeval 'te Bourg-la- Reine, in een leger
order de militaire vHegers gewezen op de bepa
lingen inzake het vliegen boven bebouwde kom
men en er hun aan herinnerd, dat het vliegen op
geringe hoogte boven dorpen en steden een straf
baar feit is. Zij, die de bepalingen overtreden, wor
den bedreigd met verwijdering uit de rangen der
bestuurders van vliegtuigen, ongeacht de discipli
naire straf en de veroordeeling van den krijgsraad,
waaraan zij zich blootstellen. Chefs, die door na
latigheid of een ongeoorloofde toegeeflijkheid, bij
hun ondergeschikt personeel niet voortdurend ge
waakt hebben voor het nakomen der desbetref
fende bepalingen, zullen eveneens gestraft wor
den.
De openluchtvoorstelling op het terras van
„Kraantje Lek".
Dat was nu eens iets buitengewoons voor onze
gemeente, een openluchtvoorstelling. We hebben
over zulke voorstellingen al zoo vaak gehoord en
gelezen dat men per slot niet goed weet of men
het moet bevorderen of tegengaan. Uit een finan
cieel oogpunt bekeken zouden wij het nooit dur
ven aanbevelen, daar de weersgesteldheid er zoo
ontzettend veel aan kan doen, wat men toch nooit
één dag vooruit bekijken kan, dat eenigefinan-
cieele voorspelling zeer gewaagd zou zijn.
Het stuk, „Het noodloit van Samuel Prikkc-
been", leende zich heel goed voor deze omgeving.
Trouwens hoe kan het ook anders, het stuk was
voor openluchtspel bewerkt. Ook de „Vergulde
Hoef", (de benaming „Kraantje Lek" moest voor
deze beide avonden maar eens vergeten worden)
was als buiten-decor geknipt voor deze opvoe
ringen.
De oud-gelige muur, de vierkante venstertjes
even groen aangetint, met het diepere geel van de
rolgordijnen er achter. De luiken groen, rood en
wit, de hooge boomen op den achtergrond, en een
fijn getemperd avondlicht.
Over het stuk is niet veel te zeggen. Laten we
zeggen middelmatig, terwijl er goed gespeeld werd.
Het succes had natuurlijk Samuel Prikkebeen
(H. Bakker), de bewerker van het stuk.
Na afloop werd er nog een dansje gemaakt.
Schietwedstrijd. Woensdag hield de Bloemen
daalsche Politie-Schietvereeniging, begunstigd
door prachtig zomerweer in de duinen bij het
Brouwerskolkje haar jaarlijkschen schietwedstrijd.
Alhoewel er den geheelen dag bijzondere span
ning was, heerschite er onder de leden een gezel
lige stemming. Vooral was elk lid benieuwd naar
den uitslag. Er kon een gouden horloge door een
der leden gewonnen worden.
Geschoten werd met pistool op 18 Meter af
stand. De uitslag was als volgt:
1. C. Hobo, 52 p.; 2. J. P. Carstien, 48 p.; 3. R.
de Jong, 47 p.; 4. W. Zwemmer, 44 p.; 5. K. C.
Mooienweer 41 p.; 6. D. Kerkstra 40 p.; 7. H.
Alberts 38 p.; 8. A. Kranenburg, 37 p.; 9. G. de
Veer, 36 p.; 10. W. A. Ooijen, 36 p.; 11. P. van
Nobelen 35 p.; 12. A. Aartsen 34 p.; 13. W. F.
Roosen 33 p.; 14. W. Flooren 31 p.; 15. P. van der
Meij, 30 p.; 16. G. Bakker 30 p.; 17. A. Bellis 30
p.; 18. C. Schuijt 29 p.; 19. S. W. Hagedoorn 28 p.;
20. P. C. Maas 20 p. Het gouden horloge werd be
haald door den heer J. P. Carstien. Doordat de
heer C. Hobo wel hooger stond, maar reeds al in
het bezit was bij vorige wedstrijden van het gou
den' horloge, legde deze beslag op den eere-prijs,
aangeboden door den beschermheer C. D. van der
Vliet, de Rozenprijs was voor den heer W. Zwem
mer.
Denzelfden avond had in café „Het Roomhuis"
de uitreiking der prijzen plaats, waarbij alle leden
met hunne dames tegenwoordig waren.
Precies acht uur opende de voorzitter, de heer
C. Hobo, dezen feestelijken avond, heette allen
welkom en memoreerde de goede en gezellige
verstandhouding die onder de leden merkbaar
was. Hij hoopte Jat dit zoo moge blijven. Van den
heer C. D. v. d. Vliet was een telegram ontvan
gen dat hij tot zijn spijt verhinderd was dezen
avond bij te wonen. Hij voegde er een douceurtje
voor de leden bij om de vroolijke stemming er in
te brengen. Dit werd met een driewerf hoera ge
accepteerd.
De prijzen bestonden uit luxe voorwerpen. Voor
de keuze er van was een commissie benoemd. Wie
alle eer voor haar werk toekomt. Door den voor
zitter werden de prijzen met een hartelijk
speechje aan de winnaars uitgereikt. Heit verdere
gedeelte van den avond was in goede handen.
Het Haarlemsche trio, de heeren W. van Rijn,
J. Kollaart en de heer Stolwijk als pianist heb
ben op humoristische wijze getoond, de leden
en hunne dames een aangenamen en prettigen
avond te kunnen bezorgen waarvoor hun alle eer
toekomt. Na elk stuk werden ze door applaus
beloond. Elk stukje viel zeer in den smaak.
Het geheel had een gezellig verloop en men
bleef nog langen tijd te zamen, tot eindelijk het
uurtje van scheiden kwam en de voorzitter zijn
dank betuigde in het bijzonder aan het Haarlem
sche trio, en aan de leden meit hunne dames, die
allen hadden medegewerkt tot het welslagen van
dezen feestdag. N. Haarl. Crt.
Fietsongeval. Een dame, die per rijwiel de
Elswoutslaan in reed, kwam door een zenuwtoe
val te vallen. Een brigadier van politie was juist
ter plaatse aanwezig, en verleende de eerste hulp.
Bijgestaan door eenige burgers, werd de dame
ter zijde van den weg gelegd en door met frisch
water te wasschen, gelukte het hun, zonder me
dische ihulp, na verloop van ruim een uur haar
zoover bij te brengen, dat zij loopend huiswaarts
kon gaan. Door den val had zij bijna geen letsel
bekomen.
Spoorwegbrand. Maandagmiddag omstreeks
twee uur ontstond brand in het talud van den
spoorbaan OverveenZandvoont bij Kilometer zes.
Vermoedelijk is de brand ontstaan door een vonk
uit de locomotief, die in deze droge helm gretig
voedsel vond. Het vuur breidde zich zeer snel
uit. Zocdat binnen korten tijd ongeveer honderd
meter diepte der duinen in lichte laaie stond.
Aan de oplettendheid der spoorwegarbeiders A.
K„ J. Th. S. en van S. die spoedig met zand gin
gen blusschen is het te danken, dat verdere onhei
len werden voorkomen. Ongeveer 300 Meter werd
hierdoor verbrand.
HAARLEM.
Jubileum G. J. van Gasteren. In September
zal Gerrit Jan van Gasteren den dag herdenken,
dat hij 25 jaar lang Schouwburgdir cteur is.
Dat wil wai zeggen.
Wij Bloemendalers, die vooral de laatste jaren,
sinds de bespeling van den Stadsschouwburg veel
met hem kennis maakten, hebben t n alle tijde on
dervonden, welk een joviale, oprechte, gemoede
lijke man de heer van Gasteren is. En al zijn wij
dan al geen Haarlemmers en al hopen wij dat ook
nooit te worden, terwijl dit toch een Haarlemsch
jubileum is, toch hebben wij met blijdschap boven
staand bericht vernomen.
En laten wij nu alvast profeteeren dat Bloemen
daal op waardige wijze mee zal helpen om dit
jubileum zoo grootsch mogelijk te maken. Ons
wordt nu ook eens de gelegenheid gegeven, even
zoo als met zijn 70ste verjaardag om te toonen
wat wij voor den heer van Gasteren gevoelen.
Hoe gezien van Gasteren is in en buiten Haar
lem is treffend gebleken bij de viering van zijn
70sten verjaardag, twee jaar geleden. Hij is toen
meer dan hartelijk gehuldigd en alle gezelschap
pen en artisten boden als om strijd hun medewer
king aan om hem te helpen huldigen. Het was toen
een mooi feest en verdiend, want wel zelden vindt
men grooter welwillendheid, grooter vriendelijk
heid, grooter tact, menschenkennis gepaard aan
deugdelijke „vakkennis" dan bij onzen schouw
burgdirecteur. Het feit dat hij op 72-jarigen leef
tijd nog altijd als gemeente-ambtenaar blijft ge
handhaafd spreekt boekdeelen. Slechts als het
niet anders kan, zal Haarlem hem als directeur
moeten missen.
Het is ook van Gas'teren geweest, die Haarlem
van groote tooneel-evenemenien heeft doen ge
nieten. Aan hem is het te danken dat de Haarlem
mers kennis maakten met het spel van de grooten
onder de grooten, zooals Sarah Bernhardt, San-
drach, de Coquelins, Isodora Duncan, Sorma e.a.
Onder zijn leiding vierden hier Louis Bouw
meester, mevr. Mann-Bouwmeester, Munk, v. d.
Horst, Royaards, Chrispijn en zooveel anderen hun
tc-oneeljubilea. Altijd ook was hij er bij wanneer
er te huldigen viel en zoo is het niet te ver
wonderen dat een man, die zooveel vriendschap
won, zelf ook op hartelijke wijze zal worden ge
huldigd.
Het Cinema-orgel. Wij waren deze week
vcor het eerst in de gelegenheid bij een voorstel
ling het orgel te hooren in de Cinema-Bioscoop
aan de Groote Houtstraat.
In de eerste plaats kan van dit orgel getuigd
worden, dat het 'n werkelijk cinema-orgel is, iets
dat van sommige andere in Europa vervaardigde
zoogenaamde concert-orgels niet altijd met de
hand op 't har kan worden beweerd. Om verschil
lende redenen is dit orgel voor den cinema-orga
nist buitengewoon interessant. Het is waarschijn
lijk het eenigste van dit type op de geheele we
reld, want de bouwer heef hier geheel nieuwe en
zelfstandige wegen ingeslagen om zijn ideaal, de
grootst mogelijke verscheidenheid van klankkleu
ren, te bereiken,
VAN 3-5.30 UUR
