Plaatselijk Nieuws. erieen Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal, Overveen, Aerdenhout en Vogelenzang A.H.V.A STEUR Jr. - GARAGE esse; Herwaardei Tabakscollege. Iraagt prijsopgaaf FotopafiSGh Atelier DIPHF HAARLEMSCHE BANKVEREEN1G1NG - BLOEMENDAAL Amateurskiekjes. I Se JAARGANG ZATERDAG 28 FEBRUARI 1925 lichelin Motoren en Rijwielen] te huur npl. Rustenburgerl. 14r.j 65, Haarlem 2470 No. 8 Uitgever: A. EIKELENBOOM, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: Bloemendaalscheweg 42. - Te!. 22324. van Luxe Automobielen ig en Onderhoud ilscheweg 8 - Tel. 2238J| LOEMENDAAL voordeelig pend Beton-platei 3ER GARANTIE at 28 B - Tel. 1399J MODERNE DAMES- EN 1Lj EFFECTEN EN COUPONS BUITENLANDSCHE WISSELS - VERSTREKT CREDIETBRIEVEN DOCUMENTAIRE CREDIETEN VREEMD GELD CREDIETEN DEPOSITO'S OP BINNEN- EN BUITENLAND LOKET-KLUIZEN BLOEMENDAAL. KLEVERPARKWEG 154 TEL. 10303 lardigen van alle soorten oor nieuw en reparatie :n wagens "SCHERT HILVERSUMl it 12 - Tel. 2493 voor alle voorkomende IKELEN AKKUNDIGE ADRES an zeer ruime keuze BLOEMENDAALSCH WEEKB Abonnement: Voor een half jaar 1.75 LOSSE NUMMERS 5 CENT. Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of meer, korting. Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 10 regels 1,elke regel meer 10 cent. Tusschen den tekst of op een bepaalde plaats speciaal tarief. qqqOOOOOOOOOCOOOCWOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOC Datgene, wat ons afhoudt en nog langen tijd zal afhouden van de schatten van het Heelal, is de erfelijke gelatenheid, waarmede wij in de trooste- looze gevangenis onzer zinnen blijven. MAETERLINCK. oooooooooooooc JCaarlem IXXXXXXXXPOOOOOOQOCXX) elen - Motorrijwielen; en laatste: ,,Ga jij eens uit ïatuurlijk niet prettig, maar men. Hij ging dus uit de kamt: dan achter de deur en lega :t sleutelgat. Hij moest en wi-1' em verhandeld werd. liet heelemaal zooals 't behoo'| t of wij in rijn plaats and" aan. m graag lijden'', zei Lars. wanneer je 'hem reeds moré" aan?" Niels zóó geweldig te prijze' te een kleur kreeg tot bov" eer het spreekwoord zegt eigen schande afluistert, z° t spreekwoord ongelijk, waH anders dan lof over zichzc 1 gebruiken als een volwas*1, reeds iedere soort van arb"j gehoorzaam en gewillig' enlijk en hij loog nooit. hebben wilt", zei Lars. „Voor dertig daalders wil 1 lee gaan". am niet voor nog een be' ïdert de jongen is aangenoff eente niets meer voor hem- edig loon uitbetalen. Ik za den jongen geven wil. Ik 1 I en wollen lap geven voor I eed, bovendien zes zakdoe 'e t een pond koffie. Meer Er zijn ook nog andere )01 (Wordt vervolgd) LAAT MIJ MIJN ZIEL. Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang! Tussen geringen staan en hun oogen richten naar boven, waar blinken Uw eeuwige sterren. Ik wil een snoeier zijn in den wijngaard, een werkman bij de druivepersen. Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang! Mijn woord in den mond van stamelaars, Mijn hand voor wie liggen langs het pal. En voor het raam van mijn woning een vlam in den nacht: dat wie verdolen mocht richt zijn schreden naar het Huis van Toevlucht. Ik zal het wasbekken klaar zetten, brood en wijn op de tafel en het Boek geopend aan de parahei van de Goede Herder. Nieuwe Geluiden. WIES MOENS. (Nadruk verboden). Neen, ik ben geen beginselruiter tegen de nicotine. Bijna zou ik, bijwijze van pa rodie op Van Deyssel's lofrede op het pro za, kunnen getuigen: „Ik houd van het rooken!", al gaat het mij hiermee als met zooveel andere genietingen, die mooier lijken, wanneer men er van ieest of hoort dan wanneer men er inderdaad kennis mee maakt. De tabakspijp, de cigarette en zelfs de sigaar hebben haar poëzie en er zou veel schilderachtigs verloren gaan, zoo het roo ken werd afgeschaft. Al rookt men zelf niet, men kan met welgevallen een ander zien rooken. In elk geval gaat het niet aan, een ander iets te verbieden, omdat men er [zelf niet van houdt. Echter heb ik tegen één ding bezwaar, [en dat is tegen het rooken in vergaderin- [gen. Het is onder den verschen indruk van leen bijeenkomst, waar men den rook wel [kon snijden, dat ik deze ontboezeming poos. En ik bedenk, hoe het bijkans twin tig jaar geleden is, dat ik als een mijner eerste pennevruchten een betoog tegen het [™°ken in vergaderingen de wereld inzond, wintig jaar, hoe weinig is de wereld ver- inderd Want nu ik hier weer behaaglijk aan lijn schrijftafel zit, na eerst heel mijn poorrookte plunje aan de lijn te hebben gehangen en mijn doorrookte poriën in een Jwarm bad te hebben gereinigd, komt het nij zoo dwaas voor, dat dit rooken in ver gaderingen, restant uit een verouderd tijdsgewricht, nog maar steeds zich hand haft in een overigens zoo gemoderniseer- fde maatschappij. oen de vrouw in de vergaderingen ver- jscheen, dacht ik: nu gaat de rook er uit. 'annen^zijn hoffelijk jegens het „zwakke [geslacht"; ze staan op voor een vrouw in tt Gr. Houtstr. 169, Tel. 13472 HEERERPORTRETTEN I I ïden spoorwagen; ze dragen haar koffer, ze laten haar voorgaan. Iemand, die geen [rekening houdt met de eigenaardige be- Ihoelten der vrouw, die haar bizondere eischen niet eerbiedigt, die haar niet ont- Iziet en beleefdheid bewijst, verloochenen I zij als een pummel. Mannen doen alles en laten alles uit hoffelijkheid voor een [vrouw; alleen het rooken laten ze niet. Ik zag ze zitten dezen middag in de ver gaderzaal; er waren er omstreeks vijf op [veertig mannen. Toen de zaal gaandeweg [blauw was geworden, begonnen ze zich te [gedragen als ter dood veroordeelde dieren; haar angstige pupillen gluurden naar de [gesloten vensters, naar 't gesloten pla it0™. naar de gesloten deuren. Want een [lookende man verdraagt geen tocht, geen 'er. geen rooster. Het moet alles potdicht, IJ* D zijn zin hebben. En ten overstaan |hun zin Vrouwen ^e^ben veertig mannen imÜn h6t eigenliJ'k "iet ongerijmd, dat de 'Ja vrouw den toegang tot het Ihaav ri!,e en te hebben geschonken, e voorwaarden weigert, waaronder zij dit openbare leven verduren kan? Een rookende man is ongerijmd. Of laat ik hier niet in het enkelvoud spreken. Want met het verschijnsel: roo ken in vergaderingen hebben wij te maken met een geval van massa-psychologie. Wat de enkeling niet meer voor zijn ver antwoording neemt, durt de massa nog aan. Wie als enkeling slechts met woorden strijdt, grijpt als bestanddeeleener massa naar 't geweer. Dacht gij dat de menschen, die De Witten op straat vermoordden, die Jezus het „Kruist hem!" toeriepen stuk voor stuk tot hun ellendige en laffe daad zouden zijn gekomen? Evenmin als fatsoenlijke burgers stuk voor stuk een misdaad kunnen verrichten, als de slag aan den IJzer, kunnen zij stuk voor stuk weerlooze vrouwen in tabaks damp vergiftigen. Hiervoor moeten zij zich onderdeel eener massa gevoelen, want het is valsche schaamte, die de massa be- heerscht. Valsche schaamte, om gevoelig of medelijdend of eenvoudigweg goed te lijken. In de vergadering stelt de man zijn mannelijkheid niet in de waagschaal door op te komen voor een vrouw. In de verga dering wil hij met de mannen man zijn vóór alles. En deze massa-psychologie voert hem tot ongerijmdheid. Eens woonde ik een vergadering bij, die geleid werd door een sociaal-democratisch predikant. Als predikant was deze man een Christen van de praktijk; als sociaal democraat was hij doordrongen van partij discipline. Toen hem uit de vergadering verzocht werd, het rooken te verbieden, gaf hij aan dit verzoek gehoor. Maar on middellijk daarna stak hij, met een oolijk knipoogje naar het publiek, een nieuwe sigaar op. Dit verschijnsel, dat ik sindsdien vaker heb waargenomen bij menschen, die voorl zichzelf de bescheidenste eischen stellen en voor anderen de offervaardigheid zelf j zijn, heeft mij wel eens verbijsterd. Waar-1 om kunnen zij van alles afstand doen ter-j wille van hun genooten, behalve van hun sigaar? Waarom overtreden zij, die ove-1 rigens een toonbeeld van nobele gezind heid zijn, te dezen opzichte de voorschrif ten van elementaire wellevendheid? I Het rooken in vergaderingen is een ge val van meer beteekenis dan men denkt, omdat het een sociaal verschijnsel is. Men treft er de maatschappij mee in haar ont wikkeling. Want niet alleen de vrouw, wier aandeel in het openbare leven hierop een nieuw stempel heeft gedrukt, belem mert men met deze hebbelijkheid, maar ook de lichamelijk zwakken of geestelijk gevoeligen onder de mannen weert men uit zijn bijeenkomsten. Er zijn ei', wien de geneesheer louter om de hebbelijkheid van het rooken, het bezoeken van vergaderingen verbiedt. Overigens valiede menschen, maar die een beetje voorzichtig moeten zijn om hun borst, om hun hart, om hun keel, of hun oogen. Er zijn juist onder hen belang stellende leden, superieure geesten mis schien. Men sluit ze uit om zijn onafschei delijke sigaar. Immers niet allen hebben voor 't rooken het offer over hunner gezondheid, dat de mannelijke man, zoo hij tuberculeus is van aanleg of sukkelt aan zijn stem, gaarne aan zijn manlijkheid brengt. De manne lijke man betaalt zijn mannelijkheid graag met een dag hoofdpijn of een nacht van onafgebroken hoest. Deze mannelijke man beseft niet, dat hij als massaal wezen een restant is van een vervlogen cultuur-periode, die hij als e,nkeling verloochent. Het rooken in een rgadering is een terugval tot de bar- arschheid, waarin bruten de beteekenis hunner genooten aan het lichamelijk uit houdingsvermogen toetsten. Wie het bij 't vechten, bij 't drinken, bij 't rooken het eerst opgaf, werd als minderwaardige weggehoond. Kruitdamp en tabaksdamp vermengden zich tot het aureool der held haftigheid. En het is een van de vreemdste verrassingen, in bijeenkomsten, die als centra van hedendaagsche beschaving moeten gelden, de begrippen van den Ouden Frits en zijn tabakscollege besten digd te zien. C. 'k Had 's avonds Iaat aan een kiekje zitten werken. Of het door de roode lamp kwam of door den in vloed van de „hypo", dat weet ik niet, maar ik was wat doezelig in m'n hoofd toen ik naar bed ging. Hoe Iaat "t was toen ik wakker werd, weet ik niet, maar wel, dat ik danig schrok, toen daar een klein, goudgebrild, miezerig kereltje voor me stcnd en me met zijn kleine scherpe oogjes door dringend aanzag. Hij had een stevig portefeuille tje in de linkerhand, dat hij gebruikte als schrijf tafeltje en in de rechterhand een vulpen. Nog voor ik gelegenheid had te vragen, wat of zijn aanwe zigheid in mijn slaapkamer te beduiden had, stelde hij zich aan mij voor als ambtenaar van de belas tingen en hij vertelde me, dat 't vandaag mijn beurt was om eens nagegaan te worden, teneinde te kun nen vaststellen aan welke weelderigheden ik me bezondigde. Oogenblikkelijk begon hij zijn onder zoek met de vraag: „je doet, geloof ik, aan kiek jesmakerij, hè? Dat is weelde". En hij noteerde 2.50. „Ja, maar", bracht ik er tegen in, „bij mij is 't geen weelde, ik doe 't, om m'n ambtenaars- tractementje door een kleine bijverdienste wat draaglijk te maken". „Nonsens", repliceerde hij. „Je geeft je uit voor amateur, dus basta. En" ging hij voort, „gebruik jullie een lits-jumeaux? Twee halve bedden voor 2 personen? Dat is weel de". En de vulpen noteerde 3.50. „Maar me neer", antwoordde ik, ,,ik kan toch dit ledikant niet doorgaan?" „Waarom niet?" zei 'het gedrocht, „heb je geen zaag? Kun je de mijne wel krijgen. Boven dien, ik slaap zonder jumeaux, jij ook maar of betalen. En kleed je nu maar aan". Z'n oogen vie len op de beide wollen dekens. „Zoo, zoo!" zei 'hij met een grijns, „twee wollen dekens en dat in zoo'n zachten winter, daar moet je voor betalen, baasje". En de vulpen noteerde 1.'k Was al iblij, een streepje te zien en geen 50. 'k Trok dus m'n sokken aan en m'n pyama (door mijn vrouw gemaakt naar 't model van een op zicht gevraagd exemplaar) uit. „Nou, nou", zei hij met iets hate lijks in z'n stem, „dat schijnt er 'hier aan te zit ten, Diogenes droeg geen sokken en pyama's, dat is dus weelde". En weer kwam de vulpen in actie door 't noteeren van ƒ2.'k Wou er wat tegen inbrengen, maar 't was of zijn priemoogjes me hyp notiseerden en z'n „st. st." was voldoende, om me t' zwijgen op te leggen. Ik ging dus verder met m'n toilet en goot de lampetkan leeg in de wasch- kom. „Wel, wel, ook al een waschtafel gebrui ken? Ik wasch m'n eiges onder de kraan, in de keuken, met gele zeep. Dat kost je een pop". En 't rijtje op 't witte papier werd verlengd met 1. „Da's een knap pakje, zeg!" merkte hij op, toen hij m'n colbertpakje van 52.50 over de leuning van een stoel zag hangen. „En scheer je je nu al weer? 't Was nog heelemaal niet noodig. Sinter klaas scheert zich nooit. Allemaal weelde". En de vulpen maakte 2 aanteekeningen, een voor 't knap pe pakje en een voor 't scheren. „Wel verduiveld", viel ik uit, „als ik me niet schoor en m'n baard liet staan, zou jullie in staat zijn, m'n haard te be lasten". Ondertusschen moffelde ik stiekum m'n bretels in m'n 'broekzak weg, bevreesd voor een notitie. Bloedzuigertje grijnsde, maar plotseling werd hij ernstig en met een blik op m'n nog slapende vrouw, zei hij: „nee maar, die is goed, die zou ik heelemaal vergeten. Wie er zoo goed bij zit, dat hij een vrouw kan onderhouden, die moet dan ook maar betalen. Ja, ja, Paulus had wel gelijk, toen hij zei: trouwen is goed, maar niet trouwen is beter en goedkooper, want dat kost je 10.extra. En nu zullen we elke post 2 maal nemen, behalve die voor schoenen, want je vrouw draagt zeker ook kousen en pyama's". 'tWerd me angstig te moede. Waar was 't eind!? We gingen naar beneden. Onderweg werd de cocoslooper op de trap genoteerd. In de huiska mer maakte hij direct de opmerking: „hè, 't is hier beter dan hoven, 't Kacheltje blijft 's nachts zeker aan. Da's erg duur, hoor!" En hij maakte de be kende beweging van te zullen gaan schrijven, 'k Hield 'm tegen en merkte op, dat aanblijven goedkooper is dan de kosten van aanmaken. „Zoo, zoo?" gaf hij tot bescheid, „is dat zooveel goed kooper, nu dan zal ik maar 0.50 noteeren". En 't stond er 0.50. Om 'm gunstig te stemmen, bood ik 'm een sigaar van 6 cent aan. Deze offerande had evenwel negatief resultaat, want terwijl hij de sigaar aanstak, kwam er onder afgebroken gpff, pff. uit: „dat zou je toch niet zeggen, hè? pff. dat lui, die voor tractementsverbetering ama teurskiekjes maken, pff, heele kistjes sigaren kun nen koopen. Ik dank je zeer, dat je me een handje meehelpt, om je naar waarde te taxeeren". En een aanteekening onder het steeds langer worden de rijtje volgde. Ondertusschen loerde hij maar steeds rond. 't Morgenblad van De Telegraaf bracht al direct z'n vulpen in beweging. Beleefdheidshalve werd een kopje thee uit 't theemandje aangeboden. Jammer genoeg, want de thee en de suiker waren geschikte objecten, om 't rijtje langer te maken. Toen m'n vrouw beneden kwam, zou hij deze ook weer noteeren, maar hij herinnerde zich plotseling, dat die al een beurt 'had gehad. „Jonge, jonge, wat schijnt 't zonnetje hier lek ker door de ramen en wat zingt die lijster daar lief", merkte de vent op. En met iets droevigs in z'n stem, ging hij verder: „als ze daar aan ge dacht hadden, dan zou je daar niet zoo goedkoop aan komen hoor! Ik denk toc'h, dat ik ze daar eens opmerkzaam op zal maken". En 'k dacht bij me zelf: „plus royalist que le roi même". Nog was hij niet aan 't eind van zijn onder zoek 'en achtereenvolgens kregen de poes, m'n schoenen, de mondharmonica van m'n jongsten zoon, de pop van m'n dochtertje, m'n tabakspijp, 't plakje kaas op de boterham, 't asperientje, dat m'n vrouw voor de hoofdpijn innam, de crocusjes en 't grint in 't tuintje, m'n fiets en tientallen an dere dingen een beurt, om 't eindbedrag te helpen vergrooten. Eindelijk was 'hij klaar en 'k vroeg benieuwd, wat wel 'de som was van 't eindeloos lange rijtje. Met een sarcastisch lachje gaf hij ten antwoord 237.75. Maar -vulde hij aan dat scheelt je ongeveer 15.in je andere belastingen". Toen liep de gal me over en 'k wilde hem een schop geven, zoodat hij de voordeur uitstoof. Maar inplaats van 't ha telijke kereltje raakte ik 't voeteneindschot van m'n ledikant, hetgeen me een pijnlijke groote teen en een allesbehalve prettig ontwaken bezorgde. Gelukkig, 't Was maar een droom geweest. Of de werkelijkheid van de weeldebelasting minder bitter zal zijn? DIXI. Afdeelfngen Bloemend, en Santpoort der S.D.A.P. Openbare vergadering op Zaterdag 7 Maart, 's avonds 8 u. in de E.N.O.T. Duinlustparkw., waar Mevrouw Suze Groeneweg van Rotterdam het woord zal voeren met als onderwerp: „Waar wacht gij op?" Muzikale medewerking van den heer Jac. Cozijnse van Santpoort. Toegang vrij. Debat vrij. Met het oog op de kamerverkiezingen van dit jaar rekenen de besturen nu reeds op een flinke opkomst. Maandagmorgen j.l. heeft er een staking plaats gehad onder de arbeiders van de vuilnisophaal dienst die ruim 21/. uur duurde. Toen de eischen der werklieden ingewilligd werdén, ging men we derom aan den arbeid. Redenen van deze staking was hoóger loon. Daar de arbeiders niet meer dan 22.50 per week verdienden, was het begrijpelijk, dat men een hooger loon eischte. Zooals men weet waren er om iedere straatlan taarn bij „Ons Huis" te Overveen, vierkante re flectors gedaan zoodat het licht zich niet kon ver spreiden, maar alleen de plek verlichtte alwaar de lantaarn stond. Dit bij wijze van proef. Deze proef is mislukt, en men 'heeft thans aan de lantaarns de gewone reflectors aangebracht, die overal in on ze gemeente gebruikt worden. (Tegenover de Middelbare Technische School) OPGERICHT 1903 voor Elegante Heeren- en Dameskleeding BILLIJKEN PRIJS is toch wel een beetje te erg, daar er in de groote plaatsen heel ander materiaal voor bovengenoemde operaties gebruikt worden. Men moet met zijn tijd meegaan. Zoo denkt de heer D. Vermeer, kapper alhier, er ook over. Daarom heeft hij voor de zaak 'n electr. haarsnijmachine aangeschaft, waarmde hij zijn klanten thans 'knipt. Men hoort bij deze behan deling alleen het zoemen van den motor maar voelt absoluut niets en in ongelooflijk korten tijd is het haar geknipt, bijgepunt enz. Alles wordt met de machine gedaan en men heeft thans geen last, dat er haartjes tusschen de tondeuze blijven zitten, hetgeen altijd iet of wat pijn veroorzaakt. De electr. haarmachine, kan een groote aanwinst voor de zaak genoemd worden en een ieder, 'die er zich mee heeft laten knippen, wil met geen ander ma teriaal geholpen worden. Het zandtreintje puft al eenige dagen langs onze wegen, vol beladen kipkarren trekkende met zand. Voor de veiligheid van de overwegen, waar over het zandtreintje moet gaan is voldoen'de zorg gedragen. In de eerste plaats staan er op tal van plaatsen waarschuwingsborden en in de tweede plaats rijdt iemand de trein vooruit en geeft op de overwegen een sein met de roode vlag, ten teeken dat hei zandtreintje in aantocht is. We zouden ouders van kinderen gaarne op het hart willen drukken om hun kroost te waarschuwen, niet met 'het treintje mee te hollen en er ook niet onder het rijden op te springen, hetgeen thans gedaan wordt. Vergeet niet, dat alle ongelukken die hieruit voorkomen, voor rekening van den machinist komen, ook al heeft hij geen schuld. In het afgezette gebied van het Bloemendaal- sche bosch staan al een groot aantal sneeuwklok jes en crocusjes te bloeien. Een pracht gezicht en een voorbode van 'het voorjaar. Om zich in de 20ste eeuw bij een kapper te laten knippen met een doodgewone tondeuze waarhij dan gewoonlijk ook nog een schaar te pas moet komen, Jaarvergadering Bloemendaal's Bloei. Woensdagavond hield de vereeniging Bloemen daal's Bloei haar jaarvergadering in hotel Vree burg van den heer Van Holst, onder leiding van haren voorzitter mr. D. E. Lioni. Deze sprak na opening allereerst den wensch uit, dat de heer Koolhoven, de vorige vice-voor- zitter der vereeniging, weer spoedig geheel gene zen in zijn geliefd Bloemendaal moge terugkeeren. Daarna bracht Jhr. De Jonge van Campen Nieuwland als secretaris 't jaarverslag over 1924 uit. Dit gewaagde van de op 1 Sept. gehouden volksspelen, van de aanvulling van 't bestuur met 4 leden, waardoor dit klom tot 15 leden; van de concerten, gegeven door de muziekvereenigingen „Euphonia" en „Sursdm" (bekostigd door de Ver eeniging BI. BI.); verder van 't vormen van een sub-commissie voor 't organiseeren van attracties. Inzake de grenswijziging vermeldde het verslag, dat het bestuur waakzaam is en dat 't maatregelen zal nemen, zoodra een wetsontwerp is ingediend, 't Verslag eindigt met den wensch, dat in 't vol gend verslag zal vermeld kunnen worden, dat de gemeente Bloemendaal onversnipperd uit den strijd te voorschijn is gekomen. Vervolgens deelde de Voozitter mede dat het slagen van den eersten kunstavond voornamelijk te danken is aan den arbeid van den heer Bos kamp. Het ledental is hierdoor gestegen met 21. Dit moedigt aan tot het organiseeren van een tweeden avond, die in voorbereiding is. Het bestuur van B. B. heeft de leiding gekregen van een groot comité uit alle standen van de bur gerij, tegen de annexatie. De rekening van 1923 is nagezien en goedge keurd door eene commissie bestaande uit de hee ren Valekamp, Trap en Overzee. Beide eerste hee ren en de heer Hirschfeld worden benoemd om de rekening van 1924 na te zien. De aftredende bestuursleden, de heeren J, A. Boskamp, Jhr. B. de Jonge en S. G. Visker worden hij acclamatie herbenoemd. De begrooting voor 1925 werd in ontvangsten en uitgaven vastgesteld tot een bedrag van 1259. Na rondvraag, die geen bijzonders opleverde, werd de vergadering gesloten. Het volgende stuk vonden wij in de N. Rott. Crt. onder de rubriek ingezonden: Annexatie-Haarlem. In de vorige week werd op een te Haarlem ge houden vergadering ter propagandeering van de door die gemeente gewenschte annexatie van aan grenzende gemeenten een motie aangenomen, waarin uitgedrukt werd de noodzakelijkheid van

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Het Bloemendaalsch Weekblad | 1925 | | pagina 1