VRLEMj
MMAMM
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout en Vogelenzang
TENTOONSTELLING
A. H. v. d. STEUR Jr.
GARAGE
JCaarlem)
tsche Stoffen
chelin
Strijkinrichtmg
rotten
ufiEen
erËen
2tn
nmini
Wij hebben het zoo druk.
Fotografisch Atelier DÏPHF
Amateurskiekjes.
felefoon 14376 S
!EN „HALLER" S
E, het duurzaamste
WERK
ramiiieschalen J
3d. J. de Reiger
anH, DEMON
19e JAARGANG
:sglazen - Kijkers,
jheerapparaten, enz,
llijk
OPTICIEN
otoren en Rijwielen!
huur
I. Rustenburgerl. 14r.
FENS
digen van
ZATERDAG 28 MAART 1925
No. 12
Uitgever: A. EIKELENBOOM, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: Bloemendaalscheweg 42. - Tel. 22324.
ft Gr. Houtitr. 169, Tel. 13472
REPKODIJCTIKS
P. J. HOBBEL, Kunstpottenbakker, en TOON DE JONG,
Etser, exposeeren van 21 Maart tot en met 4 April in
de Toonzaal der Fa. J. A. BOSKAMP Zn. te Overveen
en noodigen U tot een bezoek uit. Geopend van 9-6 uur
BLOEMENDAAL.
KLEVERPARKWEG 154 TELEFOON 10303
HEEREN- EN DAMESRLEERMAKER
Voor bet komende saison een aparte collectie
MODERNE STOFFEN
brandend
billijke prijzen
19 TELEF. 12155
ing
r.N SERRE-MEUBELEN
Reis- en Waschmanden,
•PARATIE-INR1CHTING
- jPapentorenvest 54
ercoliectie van primal
Speciale prijzen "^1
tresstraat 71 - SCHOTEN)
A AT 63 SCHOTEN
HAARLEM
rrft mni
BLOEHENDAAL
WEEKBLAD
Abonnement:
Voor een half jaar 1.75
LOSSE NUMMERS 5 CENT.
Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of meer, korting.
Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 10 regels
1.elke regel meer 10 cent. Tusschen den tekst of op een bepaalde
plaats speciaal tarief.
ZUCHT NAAR GOD.
O vlam, o vlam,
hoe snel omhoog
ontwikkelt ge u,
nog rapper
dan in de breedt
gij loopt en laait,
al vecht gij al-
zijds dapper.
O liefd', o liefd'
hoe dringt gij ook
het meest gezwind
naar boven
om al zoo hoog
gij klimmen kunt
te laaien en
te loven.
August Heyting.
:pje jongens en meisjes aan
e tafel, waar aan ze zitten,
oudste heet Jens, de jongste
zonen van Niels en Elsbeth.
even, want nu gebeurt er
staat een vrouw op, die wil
reen zwijgt direct. Spreken
voel wat wij allen voelen
Leve Sundal en dat er vee'
onden worden als onze Niels,
broer, maar ons aller broer
ndal en de Sundalers en bo
en".
lawaai van belang.
1. 't Leek werkelijk of hij nie'
Hij sloeg de oogen neer en
n keel. Toen stapte hij naar
den in de zaal sloeg hij «F1
n kuste haar en zei hardop-
zuster Emma, ik wilde dat
;en dag hadden mogen bele-
ïw was Emma, Niels zuster,
•d is met een van Niels vrien-
zit midden in de groep van
en haar lief frisch gezichtje
•perroode kleur toen ze moe
de groote feestzaal hoorde-
ed ze weer zoo hard ze kon
reden tot juichen,
de zijnen en ook het gezh'
in Niels' groote huiskamp
yver het feest kwaimën vec
ran vroeger. Juist was er bc
met Hanna en Johannes op
ïg, en toen men ('t was ree
1 nam, herhaalde Niels, wa
nma, Emma, laten we dan
helpen, zooals wij gcholpe"
EINDE.
(Nadruk verboden).
Het was bij gelegenheid van een feest
dag, dat ik verschillende gelukwenschen
ontving. En mij trof het, hoe al deze brie
ven, van hoe verschillende herkomst zij
j waren, één regel als een refrein herhaal
den. Alle schrijvers verontschuldigden de
kortheid van hun epistel, omdat ze 't zoo
druk hadden.
Men hoort veel klagen over het inspan
nende tempo van den modernen tijd. De
industrieel, de zakenman, de bedrijfsiei-
der, ze werken zoo intensief en zoo snel,
dat ze vóór hun tijd op zijn. Ze verwaar-
[ioozen hun slaap, hun maaltijden, hun fa-
jmilie, omdat de arbeid geheel hun bestaan
in beslag neemt. Ze zijn werktuigen ge
worden, rusteloos rondwentelende machi
nes gelijk de motoren en turbines in hun
fabriek. En men klaagt over de afjakke
ring en de jacht van het moderne cultuur
leven en zint op middelen, om door doel
treffender arbeidsverdeeling en gelijkma
tiger tempo het evenwicht tusschen den
mensch en zijn levensomstandigheden te
herstellen, dat door de werkdrift van het
tegenwoordig stelsel zoo hopeloos is ver
broken.
Ik betwijfel, of deze pogingen tot verbe-
Itering van het arbeidssysteem iets zullen
geven. Mijn brieven hebben mij overtuigd,
dat de overmatige drukte haar oorzaak
niet vindt in den arbeid, maar in den
jmensch zelf.
Want een van mijn gelukwenschen was
ïeschreven door een vrouw van over de
kachtig, die als moeder en grootmoeder
jyan een haar vereerende familie de haar
toekomende rust waardig kan smaken en
'die geenerlei zorg voor zichzelf of voor an
deren kwelt. Toch is zij haar tijd niet
meester; ze voelt zich voortgestuwd door
jduizend en één plichten en takenze komt
fijd te kort en draaft de wijzers der klok
ïchterna.
i De tweede klacht kwam van een school
hoofd op een dorpje, dat amper tweehon
derd zielen telt. Een Amsterdamsch koop
plan, die met de telefoon aan het oor en
pet potlood in de hand zijn boterham naar
rinnenwerkt en in de auto, die hem van
Se beurs naar een conferentie brengt, zijn
correspondentie doorvliegt; wiens schielijk
lakengesprek twintigkeer wordt onder
broken door dringende boodschappen en
Hue als een veldheer zijn staf van kantoor
personeel dirigeert, lacht hoonend om de
^■rukte van dat simpele schoolmeestertje
en toch, deze geruste landman, wiens le-
■ten schijnbaar genoeglijk daarheen rolt,
■loet zich straks wegens overspanning on-
Hei behandeling van den zenuwarts stel-
Jen.
De derde klacht kwam van een jong
ietsje, dat de school heeft doorloopen en
ij moeder thuis op den waren Jozef
vacht. Men zou zeggen: waarmee kan nu
pn jongmeisje, dat geen betrekking en
leen gezinszorgen kwellen, het zoo druk
Ct ui drijft, dat ze een week lang
et bed heeft moeten houden, daar het
achtige leven haar afgemat heeft. Het is
I va" 't ééne pretje naar 't andere en
par usschen door lezingen, cursussen,
tv>>, Gn 6n kranten O, wat is het leven
ach overstelpend druk!
bplii'V^6'] "l6, gebr'gerd over deze onbegrij-
Ln' mil ,I?aar toen een week later
r mezelf ™,d'f\jarig was' betraPte ik
°P> dat ik met een briefkaartje
vkkukootim;kat t*AVA■11—'
meende te moeten volstaan, omdat ik geen
tijd had voor een ouderwetschen, langen,
gezelligen brief. Toen had ik 't land aan
mezelf en aan de heele wereld en plotse
ling werd het me duidelijk, dat we met
z'n allen den verkeerden weg ophollen en
inderhaast het mooiste, wat het leven ons
biedt, als ballast wegwerpen, om nog maar
gauwer te kunnen gaan.
Wij hebben het zoo drukMet wat Met
noodzakelijke dingen, die dure levensplicht
ons oplegt? Maar wij zoeken de drukte,
wij willen het druk hebben, en, als de
noodzakelijkheid ons in den steek laat, ne
men wii .onze toevlucht tot oyerbcdighc
den. De jacht, de haast, we kunnen er niet
meer buiten; het is een bedwelmend gif,
waaraan wij ons verslaven.
Waartegen hebben wij het noodig? Laat
ons ons een oogenblik dwingen tot vol
strekte rust. Zetten wij ons kalm voor de
ze vraag: wat zoeken wij met onze druk
te, die vaak geen ander doel lijkt te heb
ben dan de roes, die zij ons verschaft.
Zou het niet zijn, dat de ontstentenis
van bezigheid ons onverdragelijk is? Ge
lijk de molenaar zich onbehaaglijk ge
voelt, zoodra zijn molen is stilgezet en de
smid somber wordt als het getik van den
hamer op 't aambeeld zwijgt, bevangt ons
een gevoel van leegte, zoodra wij den tijd
hebben. Wat moeten we met den tijd? We
weten er geen raad mee.
Er is iets niet in orde met de menschen-
ziel. Zij is als een klok, waaruit de slinger
is gevalien. Zij moet dóór-rikketikken, in
snelle vaart, onafgebroken, met toene
mende haast, totdat het uurwerk is af-
geloopen. Oud en jong, man en vrouw
doen aan dezen zonderlingen wedloop mee,
die de wereld doet gelijken op dat schip
uit Prikkebeen, waar alles elkaar op het
dek nazet in wilde, vliegende ren, totdat
tenslotte het schip zelf mee aan het
draaien raakt.
Zóó draait onze wereld om haar eigen
spii, zonder doel of nut en wij rennen rond
met jachtige oogen en ademloozen mond,
rusteloos al rondom, rondom, en we weten
zelf niet waarvoor.
Het is een ziekte, deze drift tot bezig
heid. Als wij maar zoover zijn, dit te er
kennen, is genezing op komst. Als wij het
doel van ons jagen maar eerst gaan bekij
ken, nuchter en met ironischen blik, dan
blozen we eerst over onze dwaasheid en
barsten dan uit in een hartelijken lach.
En dan gaan wij eens zitten, echt op ons
gemak, zooals onze grootouders dat heb
ben gekund, en we gaan onze doeleinden
opnieuw classificeeren en we zeggen: de
dingen die 't leven waard zijn, gaan voor.
De overtolligheden moeten wijken.
Er zijn enkele elementaire levensvreug
den, waarvoor we steeds tijd moeten heb
ben, onder alle omstandigheden. Hebben
we er geen tijd voor, dan zijn we ziek.
Vriendschap, gezelligheid, liefde; een
stille zomeravond, het landschap in de
sneeuw; het spel van ons kind, de stem
van den verteller, de biecht van een hul-
pelooze, het carillon van den toren, het
zoemen van de bij boven een bloem, al
die groote en kleine geheimen van het
wonderbaar rijke bestaanscherts, lach en
tranen, wie hiervoor geen tijd kan
vinden, is beklagenswaardig ontaard. Zij
zijn belangrijker dan al onze vergaderin
gen, zaken ^en boeken, die slechts een
weerspiegeling van het leven zijn. Maar
wij hebben de wereld op haar kop gezet
en de weerspiegeling voor 't leven geno
men. Wie leeft, haast zich niet; wie zich
haast, leeft niet. C.
De laatste dagen werd mijn gevoelige plaat
ik bedoel mijn gevoelige amateurskiekjesmakers-
hart (mijn oudste dochter die op de 'H.B.S. is en
dus deskundige meent te zijn op 't gebied der Ne-
derlandsche taal, is 't met deze uitdrukking niet
eens en beweert, dat ik moet spreken van mijn
amateurende gevoelige-kiekjesmakershart) aange
naam getroffen door een drietal gebeurtenissen op
't gebied der fotografiekunst, die me aanleiding ge
ven, daarover een paar velletjes vol te schrijven.
Nu moet ik tof m'n spijt erkennen, dat ik me kort
geleden ook reeds aan 't zelfde 'onderwerp bezon
digde. Maar dat js ren. gcès^k ,vap vel;: amateurs.
Die lui schijnen geen andere genoegens te hebben
dan 't berijden van hun stokpaardjes. Kom bij
voorbeeld een volbloed-voetballiefhebber tegen.
Tien tegen één, dat hij het korte oogenblikje
dat hij met je spreekt, benut om te vertellen, dat
Van der Meulen uit 't Nederlandsche elftal in den
HollandBelgië-wedstrijd een reuzekieper was.
Heb je 't genoegen, iemand onder je kennissen te
hebben, 'die kort geleden een ra'dio-toestel aan
schafte, dan kun je er zeker van op aan, onthaald
te worden op mededeelingeri omtrent zijn resulta
ten met 't nieuwe toestel. Ik spreek nu verder maar
niet van liefhebbers in postzegels, zwemmen, schil
deren en de rest. Zij allen kunnen niet zwijgen en
moeten hun mede-schepselen op de hoogte bren
gen van hun ervaringen, vorderingen, teleurstel
lingen en wat er al meer te koop is in 't artikel
liefhebberen. Trouwens, als dit niet zoo was, dan
zou 't spreekwoord van 't volle hart en 'den over
loopenden inond wel afgeschaft kunnen worden.
Ik breng deze dingen naar voren (om in kranten
stijl te spreken), om een soort van apologie te ge
ven op 't mogelijk Verwijt, dat ik voor de tweede
maal in korten tijd de lezers van 't Bloemendaalsch
Weekblad op 't lijf kom met gedachten over de
fotografeerderij. De lezers van 't Bloemen'daalsch
Weekblad is eigenlijk te verwaand gesproken Er
zijn er bij, 'die zoo verstandig zijn, zich te bepalen
tot de degelijke hoofdartikelen van C. en 't ama
teurs-werk van Dixi over te slaan. Maar er zijn
anderen, die de krant lezen van a tot z, met 't
idee: ik betaal de krant, dus wil ik 'm lezen ook.
En voor hen is mijn verontschuldiging dan ook
bestemd.
Om 't waterhoofd van dit wurm nu niet nog
grooter te maken, wordt 't tijd, -dat ik op de be
doelde gebeurtenissen, in 't begin genoemd, terug
kom.
De eerste was de bijenfilm, Zaterdag 21 dezer
in Vreeburg vertoond, 'k Had 't genoegen, die film
's avonds te zien afdraaien. Ik dacht toen terug
aan mijn eigen schooljaren. Als de onderwijzer
eens goed geluimd -was, dan hinig hij een plaat
voor de klasse en dan kregen we plaatvertellen.
Als er dan maar verteld werd van een olifant,
die met een leeuw of een tijger vocht, dan was
't in orde en we maakten er volstrekt geen aan
merking op, dat leeuwen en olifanten heel weinig
kans hebben met elkaar aan 't bakkeleien te ra
ken. Maar als er gelezen werd van kikkers, die
hun leven als kikkerkuit beginnen, om dan lang
zamerhand 'de gedaante aan te nemen van een
fatsoenlijke kikker, och, dan was de aandacht
vaak ver te zoeken en hadden we meer interesse
voor een zuiger of een glazen knikker. Die heele
kikkerhistorie kenden we op ons duimpje. Hadden
wé echter films gehad, als de vertoonde bijenfilm,
dan zouden er minder werkwoorden om te ver
voegen in 8 tijden zijn opgegeven als belooning
voor onze absentie van geest, d.w.z. absentie van
de kikker-geschiedenis.
Toen, dien Zaterdagavond van de bijenfilm kwam
de gedachte bij me op: is dit niet iets voor Bloe
mendaal, om dergelijke films, de meest pfactische
lessen in aardrijkskunde, geschiedenis (er zijn ook
geschiedenisfilms!) plant- en dierkunde, meer sys
tematisch te vertoonen?. In andere gemeenten
heeft men het groote nut van de schoolbioscoop
ingezien. Wellicht, dat Rotterdam en den Haag,
waar de schoolbioscoop reeds ingevoerd is, te vin
den zijn voor verhuur hunner films.
En Dinsdagavond, toen de heer Van Staveren,
'de directeur der Haagsche schoolbioscoop eenige
aardrijkskundige films voor de leden der Nederl.
Reisvereeniging vertoonde, toen.... toen sloeg
m'n hart zwaarder slagen, en 'k dacht: op zoo'n
manier zou 't aardrijkskundig onderwijs niet meer
behooren tot veler kind'ren plagen.
Och, och, wat moesten wij toch een boel mis
sen, vergeleken bij de Hagenaartjes.
In ons aardrijkskundig leesboek stond b.v. een
plaatje van den Groote Sint Bernard: een witte
driehoek met ronde punt. Dat was de berg. 'tWit
was sneeuw. Op de punt een huisje, als uit een
speelgoeddoos. Dat was 't hospitum, de verblijf
plaats van monniken en honden. Maar die zag je
niet. En nu Dinsdagavond! Een Alpenlandschap,
dik onder de sneeuw. Een eenzame reiziger, mei
moeite wadend door de hooge sneeuw, terwijl de
sneeuwstorm hem 't voortgaan schier onmogelijk
maakt. Eindelijk, hij 'kan niet meer. Hij valt neer
en spoedig ligt hij ondergesneeuwd. Volgend tafe
reel. De honden gaan er op uit. Men ziet ze
dwalen door de sneeuwwoestijnen. Daar vinden
ze den ondergesneeuwden reiziger. Een der hon
den gaat hulp halen aan 't hospitum. De monni
kenbrigade trekt er op uit. Deze bereikt den ver
ongelukte, waarmede de honden in actie zijn, om
hem te verwarmen. Dan de tocht terug naar 't
hospitum. 't Was aangrijpend, 't Was leerzaam,
't was schoon. Kom, mannen en vrouwen bij 't on
derwijs, zet jullie je schouders er eens onder en
doe wat ge doen kunt, om de Bloemendaalsche
jeugd de voordeelen van dergelijke prachtige leer
middelen, deelachtig te doen worden.
De derde gebeurtenis op fotografisch gebied er
voer ik Donderdagmiddag, 's Middags waren de
Koningin en haar gevolg op de tentoonstelling te
Heemstede, 's Avonds wan'delt H.M. bij de men-
schen in huis, door middel van een der Haarlem-
sche couranten, die toen reeds met kiekjes ver
scheen. Dat was knap werk. Mijn oudste dochter,
die op de 'H.B.S, is en dus min of meer alles weet,
beweerde dat 't kiekjes waren van andere tentoon
stellingen. Maar 'k heb gezegd: zwijg nest! Zulke
dingen halen ze alleen maar uit bij openingen van
Staten-Generaals. Daar hebben ze ouwe kieken
van liggen die ze als nieuwe in de krant afdruk
ken, 3 dagen te voren, o'm andere kranten voor te
zijn. Kijk maar naar de mode van den hoed cn
de lengte van de japon van de Koningin.
En wat zei 't nest? Net, of een mode van verle
den jaar of van voor 2 jaar al weer niet 10 maal
veranderd is en al niet weer nieuw geworden kan
zijn,
Da's waar. Als iemand 't met haar eens is, dan
is 't in elk geval DIXI.
ONS LAGER ONDERWIJS.
Heden bereikte ons het „Verslag omtrent den
toestand van het Lager Onderwijs in de gemeente
Bloemendaal gedurende het jaar 1924".
Het verslag begint met er op te wijzen, dat on
der „verslag" moet verstaan worden den uiter-
lijken toestand van het onderwijs. Immers, de be-
oordeelirig van het onderwijs blijft onder de wet
1920 geheel aan het Rijksschooltoezicht, de school
commissie is hierbij zoo goed als uitgeschakeld.
Echter wordt geconstateerd, dat zij een soort van
verantwoordelijkheid voor den goeden gang van
het L.O. in de gemeente gevoelen, welke zij niet
dragen kunnen. Andere leden zijn echter van mee
ning, dat de schoolcommissie is geworden een com
missie van advies.
De commissie bestaat uit 5 groepen:
a. Ouders leerl. openbare scholen: Mr. D. E.
Lioni, J. Romeyn;
b. ouders leerl. Bijz. scholen: A. F. Bos, J. C.
Brussaard;
e. onderwijzers openbare school: A. IJzerman,
J.C. de Vries;
d. idem Bijz. school: S. A. Wilson, H. v. d.
Werff (ontslag genomen);
e. overige inwoners: Mej. A. C. W. Reinierse,
P. Blankevoort Czn.
De commissie vergaderde in 1924 vijf maal naar
aanleiding van door B, en W. gevraagde adviezen.
De heer A. F. Bos werd als secretaris vervangen
door den heer S. A. Wilson, de heer De Monnik
als 2e voorzitter door ds. Brussaard.
Adviezen werden gevraagd:
a. Omtrent verzoek ouder-commissie O.L. School
te Overveen om instelling van schoolwijken.
Geadviseerd werd hiertoe niet over te gaan,
maar aan de school een 4de leerkracht aan te
stellen.
b. Uniforme regeling vacanties.
c. Steun aan Ver. School- en Werktuinen, afd.
Haarlem.
Geadviseerd, dat een soortgelijke vereeniging te
Bloemendaal in wording, in de eerste plaats te
steunen.
TEGENOVER DE MIDDELBARE TECHNISCHE SCHOOL
OPGERICHT 1903
d. Reorganisatie Lager Onderwijs.
De commissie zette daaromtrent haar meening
uitvoerig uiteen.
e. Instelling zelfstandig Voorbereidend Onderw.
Geadviseerd werd daartoe over te gaan.
Verder werd aan B. en W. in overweging gege
ven een credief voor schoolreisjes uit te trekken.
Omtrent gezondheidstoestand wordt opgemerkt,
dat die bij het personeel goed was.
Onder de leerlingen van O.L. en Bijz. Mulo-
school kwamen mazelen voor, zoodat wijziging ge
bracht moest worden in sommige vacanties.
Te Vogelenzang kwam aan de St. Jozefschool in
toenemende mate malaria voor.
Omtrent het Vervolg-onderwijs wordt opgemerkt,
dat in den winter 19241925 aan de O.L. scho 1
te Overveen en aan de O.L, school te Bloemen
daal geen vervolg-onderwijs werd gegeven.
De gebouwen verkeeren in goeden staat. De
O.L. school te Overveen lijdt onder het drukke
verkeer langs den Zeeweg en van de nabijheid
van een werkplaats van een motorhersteller.
De bevolking op deze school nam van 68 leer
lingen toe tot 98. In de gem. Mulo-school wordt
nog steeds geklaagd over tocht. In Sept. 1924
werden 2 nieuwe scholen g opend, n.l. de St. The-
resia-school en die der Schoolver. Aerdenhout
Bentveld.
Gememoreerd wordt, dat de commissie zich
meende te moeten onthouden aan actie tegen de
verschuiving van den leerplichtigen leeftijd.
Op slechts 3 van de 11 scholen kwamen leerlin
gen voor, voor wie onderwijs voor achterlijken
werd noodig geacht. Op de school der BI. School-
vereeniging werd een proef genomen met het Dal
ton-systeem in het 7de leerjaar. Op 1 Sept. werd
hieraan eenige uitbreiding gegeven.
'Bijlage A vermeldt de aan de verschillende scho
len verbonden leerkrachten en de opgave van het
aantal leerlingen, die van de verschillende scho
len overgingen naar Middelbaar of vakonderwijs.
Bijlage B. geeft een overzicht van het aantal
leerkrachten en het aantal leerlingen op de ver
schillende scholen.
Op de openb. scholen gingen in 1923 590 leer
lingen, in 1924 637.
Op de Chr. scholen resp. 234 en 256.
Op de R.-K. scholen resp. 342 en 429.
Op de Neutr. Bijz. scholen 141 en 163.
Tehuis voor alleenstaande blinden" te Wolf hezen.
Naar wij vernermen zal de jaarlijksche collecte,
ten bate van de Nationale Stichting:: „Tehuis voor
alleenstaande blinden" te Wolfhezen eerstdaags
plaats hebben. In dit Tehuis, waarin onvermogen-
ien geheel kosteloos opgenomen zijn, is plaats voor
blinden1 uit het geheéle land en van elke Gods
dienst en overtuiging. Reeds vanaf de oprichting
bleek, uit het groote aantal aanvragen om opna
me, hoezeer naar 'deze instelling werd verlangd
en nog stee'ds komen aanvragen om opname in.
Om de stichting in stan'd te houden, de talrijke
verpleegden het noodige te verschaffen is er zeer
veel geld noodig, zoodat de uitgaven nauwelijks
door de inkomsten worden gedekt.
Blind Wilt ge U even verdiepen in de betee-
kenis van dit woordt ;Slechts één oogenblik na
denken over de mogelijkheid dat gij-zelf blind
waart? Zijn de blinden niet bijkans de ongeluk
kigste stervelingen in onze veeleischende samen
leving en mogen wij hen zonder meer laten dolen
in dien nacht waarop geen dageraad volgt? Moe
ten wij niet juichen, dt er een mogelijkheid bestaat
om het hittere lot van die stakkers iets te ver
zachten?
De Stiohting te Wolfhezen moet zoo goed als ge
heel van Nationale liefdadigheid bestaan.... Laat
toch ieder helpen, naar vermogen! Houdt allen
Uw gift gereed!
Woensdag raakte een schooljongen met zijn voet
bekneld tusschen de dubbele rails van het zand
spoor, daar, waar dit spoor den Bloemendaalsche
weg kruist, juist toen een volle zandtrein naderde.
De man, die met een vlag in de hand, dezen
trein altijd «voorafgaat, wist door luid schreeuwen
en dcor het geven van seinen den machinist te
waarschuwen. Deze wist den trein nog net bij
tijds tot staan te brengen. Na eenige moeite ge
lukte het, den jongen uit zijn lastigen toestand te
bevrijden.
Dat het knaapje van streek was laat zich be
grijpen.
