Weijert van Zanen
uerorooiingen in
sepia Plaiinaiypie
GM. tel. 222U MeeieMaal
DIEKMANN'S
DELICATESSEIIANDEL
UW ADRES
latn de kans mum
Kleuterklas
FAILLISSEMENT
VIOOLLES
BRAN DSTOFFEN
A.F.KORS - GARAGE
FIRMA J. P. STAAL
Atelier voer artistieke Fotografie
Vera Oajsa Raneken
E. YAN DES BOSCI
J. J. LANSDORP
eioemendagischeiueg 8, Tel. 22387
F. DE GRAAF - OVERVEEN
MAISON DE PARIS
J. v. EK
NI HOENDERDOS
VUNDERINKS
Stock Micheiin
A. VAN WEERT, Riet-meubel-industrie
Comestibles - Fijne Vleeschwaren
Binnen- en Buitenlandsche Biscuits
Bonbons Dessertwerken
SPECIALITEIT in het OPMAKEN VAN SCHOTELS
ALS DE WINTER KOMT
Meubel magazijn „De Hoop"
DRUKKERIJ E. HUIZING
Foto-Magazijn en Electrisch Atelier
Van alles wat.
Met October a.s.
Opening van de
BAAN 17
wordt gegeven door
ORANJE NASSAULAAN 9 - OVERVEEN
IRANDSIOFFENHANDEL
LeidsGSiepiein 15-19, - Haarlem
Verhuur van Luxe Automobielen
Stalling en Onderhoud
BLOEMENDAAL
Stock - Micheiin HUDSON ESSEX
Herstelptaats van Auto's, Motoren en
Rijwielen Luxe Auto's te huur
Lange Wijngaardstr. 27 - HAARLEM
Bloemendaalsche Straatweg 1, BLOEMENDAAL - Tel. 22242
KLEVERPARKWEG 94
Telephoon 14565 - Telephoon 14565
IS OOK -
VOOR
Steeds het nieuwste op dit gebied
DOMPVLOEDSLAAN 35
AANLEG EN ONDERHOUD VAN TUINEN
Complete Meubileering en Stoffeering
Rijksstraatweg 29 - SCHOTEN
KL Heiligland 38, Haarlem
is het adres voor Uw DRUKWERK
168 GROOTE HOUTSTRAAT
RUIME KEUZE
168
FEUILLETON
nog bij heel mooi, maar wanneer met het
aan den arbeid gaan gewacht wordt tot de
rapporten zijn verschenen, geraken wij
steeds verder van huis.
Den boel maar laten waaien, zooals het
waait, is verkeerd. Dit hebben wij vijftig ja
ren geleden gezien. Men heeft ingezien dat
niet ieder aan zijn lot kan worden overge
laten. Het duiveltje in den mensch zou dan
vrij spel hebben. Nu wij weten dat wij allen
zoo'n duiveltje in ons hebben, lijkt het mij
nog al voor de hand liggend, dat wij allen
den strijd tegen die duiveltjes aanbinden
en niet zooals wij nu doen, elkander verwij
ten, dat wij zoo'n kwelgeest in ons hebben.
Je zult zeggen „vader heeft mooi praten"
en de lezers van je krant zullen denken:
„Barend Looier, je had dominé moeten wor
den", maar ik blijf er bij, dat ik gelijk heb!
Gedwongen of vrijwillig, één lijn moeten wij
trekken tegen alle gevaren. De ramp van
Borculo is een natuurramp, waartegen wij
machteloos staan, maar wanneer je goed
nagaat zijn ook de sociale rampen natuur
rampen.
Zij worden veroorzaakt door de natuur in
den mensch. En dan blijft ook voor ons nog
waar het rijmpje van den ouden, ouden
dichter
Twee worde in die werelt sijn
Dats allene wijn ende dijn.
Machtmen die verdriven
Pays ende vrede bleven fijn,
Het ware al vri, niemand eygijn
Mannen metten wiven.
Het is een heele preek geworden dezen keer,
maar dat kan geen kwaad. Er is meer mis
verstand dan slechtheid in de wereld; de
meeste strijd, de grootste ellende spruit
voort uit misverstand. Dat heb ik in de veer
tig jaren, dieik achter de toonbank door
bracht, ervaren; en waarom zou ik van mijn
ervaring dan niet spreken? Iedereen moest
dit doen, er zou heel wat minder getwist
zijn, want per slot van rekening is, in het
Leven, ervaring de beste leermeesteres.
Gegroet door je
Vader
Verdiende loon.
In 1903 stierf in Frankrijk een zekere
Jean Laurent, een oude vrjjer, die er
warmpjes in zat. Hjj had de gewoonte om
in een dagboek alles nauwkeurig te notee-
ren wat hem zooal wedervoer. En aan 't
eind van ieder jaar liet hij de daghoek
bladen keurig inbinden en er aan den bui
tenkant met gouden letters op drukken:
„Histoire de ma vie".
Hij had vier oudevrienden, aan wie hij
zijn dagboek dan liet lezen.
JDe vier vrienden lazen nooit meer dan
een paar bladzijden van het dagboek,
maar toch vertelden zij den ijdelen Lau
rent, dat zij het geheel gelezen en er bui
tengewoon van genoten hadden.
Door een toeval kwam de oude zonder
ling er achter, dat zijn vrienden hem be
drogen. Dit gebrek aan waardeering
bracht hem er toe op bladzijde 647 van
het dagboek van 1901 zijn testament te
schrijven. Hij vermaakte zijn geheele be
zitting aan de vier vrienden. Dezen wisten
er niets van, maar kregen toch volop ge
legenheid er kennis van te nemen, want
ook het dagboek van 1901 gaf hij aan hen
te lezen.
Toen Laurent stierf, vond men geen
testament en een verwijderde bloedver
want kwam in het bezit van het groote
vermogen. Tien jaren later vond men bij
toeval het testament. En na een langdu
rig proces ontvingen de beschreven erf
genamen nog 100000 francs, die er nog
over waren van het bedrag, dat hun oor
spronkelijk was toegedacht.
Het Tcnehelhuis.
Op den muur van een knekelhuisje te
Leeuwarden stond misschien staat het
er nog het volgende rijmpje:
O wandelaar, bedenk het regt,
Hier ligt de heer al bij de knegt,
Wat gij nu zijt, was ik voor dezen,
Wat ik nu ben, zult gij eens wezen.
Dergelijke rijmpjes trof men vroeger
algemeen aan op de knekelhuisjes, in def-
tigen stadhuisstijl bekkeneels- of doods-
beenderenhuisjes genoemd.
We zijn tegenwoordig niet meer gesteld
op zulke afschrikwekkende knekelhuisrij-
men, maar onze voorvaderen vonden ze
mooi. En zelfs de jeugd van toen scheen
weinig afschrikwekkends in die gebouw
tjes te zien. Zij speelde op het kerkhof,
rondom het knekelhuisje, en daarbij ke
ken de jongens en meisjes door het lucht
gat. Zij lachten en joelden en zongen
ondertussehen:
Bessie zat in 't knekelhuis
En zei: wat is de mensch?
Die langer leeft as ie dagen heeft,
Is een ongelukkig mensch.
Robberdebob zei Bessie,
En ze dronk 'reis uit 'r flessie,
En ze dronk nog eene keer,
En Bessie was er niet meer.
O, die spelling.
Er is in de laatste jaren nog al eens ge
schreven over onze spelling. Er wordt
geijverd om de spelling te vereenvoudi
gen.
Maar ook vroeger schijnt over de spel
ling al heel wat te doen geweest te zijn.
We lazen tenminste van een dominee, die
op een dorp in de buurt van Leiden zijn
loopbaan zou beginnen. In zijn vrije uren
deed de geestelijke herder aan oudheid
kunde. Toen hij zijn pastorie betrokken
had en een inspectiereis door den tuin on
dernam, vond hij daar achterin, aan den
kant van de sloot, die zjjn tuin van het
weiland scheidde, een kleinen bouwvaL
Slechts een oude half vermolmde deur
was nog als zoodanig te herkennen.
En wat het meest de aandacht van den
predikant trok, was een inscriptie op die
deur. Er stond nog vrij duidelijk te lezen:
D. I. T. I.
S. E.
E. N. S. E.
C. R. E. E. T.
Dominee had dadelijk begrepen dat dit
latijn moest zijn en hij schreef de woor
den over in zjjn zakboekje.
Een poosje later zat hij op zijn stu
deerkamer ijverig te zoeken naar de be-
teekenis van de inscriptie. Na lange stu
die en onder 't rooken van menige pjjp
tabak schreef hij ten slotte een zeer ge
leerde dissertatie over de belangrijke
vondst en zond zjjn opstel ter beoordee
ling aan de literarische faculteit te Leiden.
De Leidsche professoren waren het met
de verklaring van dominee niet eens. En j
ook onderling verschilden ze van mee
ning. Niet over de eerste drie regels.
„Diti" moest de datief van „Dis" zjjn.
„Se" beteekende „zich" en „Ense" kon
niet anders beteekenen dan: met of door
het zwaard. Hierover bestond eenstem
migheid, zoodat de eensluidende conclu
sie werd, dat het opschrift gewaagde van
iemand, die zich met zjjn zwaard aan den
onderaardschen God gewijd had. Maar de
laatste regel? Men kon het niet eens wor
den. De een beweerde, dat „Creet" een
woord was en een samentrekking van
creavit. Een ander beweerde, dat het
cremavit voorstelde. Een derde was van
meening, dab men met twee woorden te
doen had: ere en et. Cre moest dan een
verkorting zjjn van crepitans, zoodat men
lezen moest: „Krakende wijdde hjj zich
met het zwaard aan Pluto en"De rest
ontbrak en zou misschien nog ter plaatse
te vinden zjjn.
De hooggeleerde professoren gingen
naar de pastorie en met den dominee
stond men weldra voor de oude deur.
Maar een hoerenjongen vras hen nageloo-
pen en juist zou 't onderzoek een aanvang
nemen, toen hij het opschrift overluid aan
de heeren voorlas: „Dit is een secreet".
dan ten koste van allerlei bittere ervarin
gen, dat wjj nooit gelukkig kunnen zijn,
voordat wjj ophouden met het pogen om
ons gelukkig te maken.
De theestruik is evenals de den en de
spar altijd groen.
Het is een waarheid, die wij allen moe
ten leeren, en meestal niet anders leeren
onder leiding van INA HESSELING
Voorbereidend muziekonderwijs roor kinderen
van 6—10 jaar. Ontwikkeling van gehoor, rhyt-
misch gevoel en kennis der elementaire
muziektheorie, f25.—per jaar bij voldoende
deelname. Inlichtingen en aanmelding Woens
dagsavonds van 71/28V2 uur, Zuider
Stationsweg 7 Telef. 22042. Pianoles
van INA HESSELING f25.per kwartaal
voorheen te Bioemendaal
Ter kennis van belangheb
benden wordt gebracht, dat
de verificatie-vergadering in
opgemeld faillissement door
den Heer Rechter-Commissaris
nader is vastgesteld op Vrijdag
20 Nov. a.s. te 10.15 uur v.m.
De Curator
Mr. P. TIDEMAN.
Zweedsche Heilgymnastiek,
Massage, Ademgymnastiek,
Zonnelampbehandeling
Bloemendaalschestr. 98a
Telef 22014 Bioemendaal.
Telefoon 10773
BESTELHUIZEN KLEVERLAAN 139, BLOEMENDAAL, Tel. 22444
BLOEMENDAALSCHEN WEG 265, OVERVEEN, TELEFOON 3816
Automobielen - Motorrijwielen
Werkpl. Schapenplein, Woonpl. Rustenburger! 14r
Voor het Beitsen en Repareeren van Uw rieten
Tuin-, Serre- en Kamer-Meubelen is Uw adres
(Zijstraat Smedestraat) BELEEFD AANBEVELEND
OPGERICHT 1845
- COMESTIBLES -
FIJNE VLEESCHWAREN
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllig
LEVERING VAN ALLE SOORTEN HEESTERS
AANLEG EN ONDERHOUD VAN TENNISBANEN
HAARLEMS ASYL D1ERENPENSION
KBNNKL - „HABRLEM"
TERSPYTSTRAAT 3 (BIJ DEN STADSKWEEKTUIN) TEL. 14479
Pension roor honden, katten, konijnen, plnlmvee, gevogelte, enz.,
GEHEEL MODERN INGERICHT BEDRIJF
dan moeten onze bedden voorzien worden van dekens
Wij leveren U prima wollen dekens 0.50, /Tl.öOen hooger
Prima gestikte dekens f 11.25, 12.50, 15.— en hooger
Molton dekens ƒ2.50, ƒ3.75, ƒ5.—
tegen betaling van ƒ1.— per week
OP GEMAKKELIJKE VOORWAARDEN
Beleefd aanbevelend
Geen filialen te Ilmutden ol Wijkeroog
Goedkoop Nette afwerking Vlugge levering
STBINMETZ
v/h. chef atelier van| wijlen P. Clausing Jr., HAARLEM
Rijksstraatweg 14 b/h Soendapleit
ONTWIKKELEN 9/12 per stuk f 0.10, 6 stuks f 0.55
AFDRUKKEN 9/12 f 0.12, 6 f 0.65
Vakkundige behandeling
Prijzen billijker dan elders
Uit het Amerikaansch
door
HOMER CROY
11)
Toen hij in de Handelskamer zijn
rede hield, bleek hij precies uitgerekend
te hebben, hoeveel menschen iederen dag
Junction City voorbij kwamen en rekende
hij voor, door hoeveel menschen het bord
jaarlijks gelezen zou worden. Het was ge
weldig. Hij organiseerde een „opruimings
dag", waarop de heele stad door alle wegge
worpen blikjes, gebroken flesschen en aller
lei rommel werden verzameld en verwijderd.
Hij riep de winkeliers bij elkaar en wist
hen ertoe te brengen aan alle boeren, die
's Maandagsmiddags zaken in de stad kwa
men doen, vrijkaartjes voor de bioscoop te
geven. Hij gevoelde een onblusehbaren
baat tegen alle andere steden, die in
eenig opzich als mededingers van Junc
tion City beschouwd konden worden
en als hij in zijn auto een uitstapje
buiten de stad ging maken, had hij er een
groote vlag achteraan wapperen, waarop
met letters, die, aan het begin het grootst
en naar het einde toe steeds kleiner wor
dend, duidelijk de woorden „Junction City"
prijkten. De denkbeelden, die de heer Arn-
halt aan de hand deed, waren practisch en
kostten haast nooit extra belasting.
Hij bezat nog een anderen, sterk op den
voorgrond tredenden karaktertrek. Naast
zijn succesvol streven naar het bevorderen
der aardsche belangen was hij een vurig aan
hanger van Adriaan Plummers kerk. Hij be
kleedde een kerkelijke waardigheid (1). Eiken
Zondagmorgen liet hij het kerkezakje
rondgaan en hanteerde dit dan met licht
gebogen hoofd. Maar zijn oogen volgden
nauwkeurig het bedrag, dat ieder erin deed,
als bij er de zitplaatsen mee langs ging. En
zoo ging het dan van rij tot rij. Geen van de
andere bestuur deren der kerk was zoo vin
dingrijk in het bedenken van verlotingen,
muziekuitvoeringen en gelegenheden voor
het houden van maaltijden als hij.
Nu, een leegen stoel in 't oog krijgend,
bewoog Arnhalt zich met gebogen hoofd
over den salonvloer, juist alsof hij aan 't
collecteeren was, en kwam toen met een
licht geknor te zitten. Gelijk met hem was ook
zijn dochter Dessie binnengekomen. Zij had
denzelfden smallen neus als haar vader en
ook diens indrukwekkende manier van op
treden; op haar bovenlip vertoonde zich een
(1) Hij was een „usher", zooveel als kos
ter bij ons, maar iets „hooger".
licht spoor van snorgroei. Zij was orga-
niste in de Zondagsschool. Men kou haar
roepen wanneer men maar wilde en haast
altijd was zijn bereid te helpen. Hulp verlee-
nen was haar een genot, zeide zij. Voor zoo
ver het jongelieden betrof, had Dessie niet
veel „omgang", maar als 't zoo uitkwam,
kon zij best voor zichzelf zorgen. Zij vond
nog een plaatsje op een vouwstoeltje en be
gon daar, zich met haar teenen schrap zet
tend, de menschen op te nemen, waarbij zij
echter haar hoofd nauwelijks bewoog. Ten
laatste bleven haar blikken op Guy rusten.
Guy zat stil naar de menschen te kijken
en naar hun gefluister te luisteren, zich be
denkende of hij ook iets zou zeggen. Tot er
eenig geraas vernomen werd en zijn vader
op komst bleek te zijn. De deur van de stu
deerkamer werd gesloten; een geluid van
zware voetstappen en zijn vader verscheen in
de deuropening, den versleten bijbel in de
hand geklemd. Er lag een waas van toewij
ding, eenvoud en macht over hem, welke bij
dergelijke gelegenheden nimmer nalaat de
menigte te beroeren. Zeer, zeer vaak reeds
had Guy gezien, dat menschen, die eigenlijk
gekomen waren om zich met de vertooning
te amuseeren, geëindigd waren met neer te
knielen.
„Laten wij knielen voor het gebed," zei
Adriaan Plummer.
Het was meer dan een gebed; het was een
hartstochtelijk, smeekend pleiten. Stoelen
kraakten en werden terzijde geschoven, daar
steeds meerderen zich op de knieën wierpen.
Zijn vader, de lange, houterige beenen ach
ter zich uitgestrekt, bedekte zich het gelaat
met de gebruinde, knokige handen. Er was
kracht en gevoel in zijn gebed en de men
schen bewogen zich rusteloos, alsof een
vreemde geest in hen gevaren was.
„Laten wij zingen," zeide hij opstaande en
keek daarbij naar Dessie.
Dessie nam haar plaats op het krukje in,
trotsch op de onderscheiding. Het overtrek
sel van de pedalen was weggesleten en het
koper was glimmend door het gewrijf der
vele voeten. De hennepen strook, die de
blaasbalgen aan den gang bracht, was ver
sleten en uitgerafeld, maar de klank van het
orgel was aangenaam. Adriaan Plummer
sloeg de maat met zijn boek.
„Nu allemaal," zei hij.
Hij las het verhaal voor van Christus, die
den kreupele genas en daarop, zijn boek op
het orgel leggend, begon hij te spreken. Eerst
was zijn, stem zacht en onzeker,' doch besten
dig aan werd zij luider en vaster; spoedig
was hij geheel opgegaan in zijn onderwerp.
Zijn emotie begon weerklank te verkrijgen
bij de hoorders. Datzelfde reageeren had Guy
ook op de openluchtmeetings waargenomen,
als zijn vader in Augustus onder een linnen
afdak waar het koren bijna tegenaan groeide,
stond te vermanen tot het zweet hem van het
gelaat druppelde. Spoedig bracht hij dan de
menigte tot het slaken van kreten. En als
de meeting dan voorbij was, was zijn vader
dagenlang stil en zwaarmoedig.
Maar nu schoot zijn oog vonken en een in
zijn binnenste verborgen bron van kracht
brak zich baan. De menschen waren niet lan
ger onrustig; zij bogen zich voorover en
wendden zich van tijd tot tijd in de richting
van mevrouw Gropper, die was gaan ker
men. Adriaan Plummer werd nu kalm en,
met den rug van zijn hand zijn tranen afve
gend, stapte hij op mevrouw Gropper toe.
„De Heere lenigt de smarten en keert alles
ten goede."
Mevrouw Plummer verscheen in de deur
met een kom in de handen. Er .was olijfolie
in en Guy zag zijn vader de mouwen om
slaan en zoo zijn manchetten vertoonen, maar
niemand lette er op. Zijn vader doopte de
vingertoppen in de olie en liet die toen rus
ten op mevrouw Groppers arm.
„Bidt!" riep hij daarbij uit met rollende
stem, „bidt allen mee!" Er ontstond een' be
wegen van lippen, een zacht fluisteren. Met
een onverwachten, sterken greep omsloot
Adriaan Plummer den zieken arm. Toen
kwam er een oogenblik van gespannen
ademloosheid en de arm begon te buigen.
„Het gaat!" schreeuwde mevrouw Gropper.
Er gingen kreten uit de vergadering op,
stoelen werden omver geworpen, de menschen
drongen op.
Wordt vervólgd).
LEIDSCHE UITGEVERSMAATSCHAPPIJ, LEIDEN
