Sport
Schaakrubriek
HP
HP
HP
JJJ
i^p
ÉP
wm
i
HIP
wm
1
pipg
i
gg§
i
ÉJ
Él
p
IP
3
IP
(1
Tooneel
Burgerlijke Stand
Kerkagenda
De kleeren maken den man
VOETBAL.
A.s. Zondag hebben te Zandvoort de volgende wed
strijden plaats:
12 uur „Zandvoort"-adsp.Spartaan-adsp.
1 uur ,,Zandvoort"-Jun.Spartaan-Jun.
3 uur „Zandvoort" ISpartaan I.
Zandvoort verschijnt met de gewone opstelling.
De wedstrijd op 4 Aug. tegen „Spel und Sport" 1905
uit Essen leverde een verrassend resultaat op. Hoewel
de Duitschers uit hun keurig combinatiespel het eerste
doelpunt maakte wist „Zandvoort" spoedig gelijk te
maken en boekte „Zandvoort" na een fraaien wedstrijd
een 52 overwinning. Op Woensdag, 15 Aug. heeft
een algemeene vergadering plaats, waarvoor de
agenda's aan alle leden verzonden zijn.
Door de slechte opkomst voor zomersport op Woens
dag wordt er in het vervolg op Donderdagavond ge
oefend.
Oplossingen, bijdragen, enz. te zenden aan den
Schaakredacteur, De Genestetweg 23, Bloemendaal.
PROBLEEM No. 179
J. PALUZIE (Barcelona).
wtm
m
mm
WM
wWfy.
W\1
Wm
m
WÊ
Mat in drie zetten.
Stand der stukken:
Wit: Ka3, Dd6, Tg2, Ld2, Pb4, Pc5, e4, e5.
Zwart: Kdl, Th8, Pe7, a4, c6, d3, d5, g7, h2.
le eervolle vermelding thema-tournooi Dresdner
Anzeiger (1926).
PARTIJ No. 64.
Gespeeld in tournooi A van den Wereldschaakbond
te 's-Gravenhage, 22/23 Juli 1928.
Wit: Zwart:
LAJOS STEINER Dr. K. TREYBAL
(Boedapest) (Ruzomberk)
SPAANSCH.
e2e4 1 e7e5
Pgl— f3 2 Pb8c6
Lflb5 3 a7a6
Lb5a4 4 d7—d6
O—O 5 Lc8—d7
c2c3 6 Pg8e7
d2d4 7 Pe7-g6
Pf3—g5 8
Tot dusverre is de partij gelijk aan die tusschen dr.
Lasker en (wijlen) Steinitz, gespeeld in 1895 te Has
tings, maar eerstgenoemde vervolgde veel beter, n.l.
8. Tfl—el
8 f7—f6
Pg5h3? 9
Een bizarre zet, maar consequent, want anders zou
Pg5 tempo-verlies zijn geweest.
9 Dd8c8
d4d5 10 Pc6—d8
La4Xd7f 11 Dc8Xd7
f2—f4 12 Pd8—f7
Ddl—h5 13 Lf8—e7
Pbl—a3 14 Le7—d8
Lel—e3 15 Dd7—a4
c3c4 16 Ta8c8
Dh5g4 17 Da4—d7
Dg4e2 18 c 7c5
Kgl— hl 19 Tc8—b8
Le3—d2 20 Dd7—a4
Pa3—bl 21 e5Xf4
Pbl—c3 22 Da4d7
Ph3Xf4 23 Pg6Xf4
Ld2Xf4 24 O—O
Tfl—f3 25 b7—b5
b2—b3 26 Tf8—e8
Tf3—e3 27 Ld8—a5
Pc3—dl 28 b5Xc4
b3Xc4 29 Tb8—b4
Te3—a3 30 Tb4—a4
Ta3Xa4 31 Dd7Xa4
Tal—bl 32 g7—g5
Lf4g3 33 f6—f5
De2—h5 34 Da4Xc4
Pdle3 35 Dc4Xe4
Tbl— b7 36 Te8—e7
Tb7Xe7 37 De4Xe7
Pe3Xf5 38 De7—f6
Pf5—e3 39 La5d2
Dh5e2 40 Ld2Xe3
De2Xe3 41 Df6—flf
De3—gl 42 Dfl—d3
Dgl— cl 43 c5—c4
Opgegeven.
WEDSTRIJDEN WERELDSCHAAKBOND.
Zooals wij reeds in de vorige rubriek hebben voorspeld,
na het spelen van de 13e ronde, heeft onze beroemde
Nederlandsche meester. Dr. M. Euwe, in den persoon
lijken wedstrijd (tournooi A) den eersten prijs ge
wonnen, met 12 punten. Daarmede heeft hij, behalve
n Coupe van echt Sèvre porselein, den titel ontvangen
van Kampioen van den Wereldschaakbond (Amateurs).
De verdere uitslagen waren:
2e prijs: D. Przepiorka, (Polen), 11 punten; 3e prijs:
kj ^att'SOn' (letland), 10 punten; 4e, 5e en 6e prijs:
Golmayo, (Spanje), K. Treybal, (Tsjecho Slowa
kije), en N. T. Whitaker, (Amerika), allen 9J^ punt;
7e prijs: C. Carls, (Duitschland), 9 punten.
Voorts behaalden: A. Becker 8p.; A. Chéron, A. Nil-
son en M. S. Rosselli del Turco allen 6 p.; J. J. Araiza,
L. Steiner en A. Tschépurnoff allen 5J/£ p.; A. Tyroler
5 en W. Henneberge 3 punten.
In den landenwedstrijd werden de prijswinners:
I. Hongarije, 44 p.; II. Amerika, 39J^ p.; III. Polen, 37
p.; IV. Oostenrijk 36% p.; V. Denemarken 34 p.
Nederland deelde met Duitschland de 9e en 10e plaats,
31J/2 punt, een treurig resultaat.
CORRESPONDENTIE.
De oplossing van probleem No. 174 wordt tot de
volgende rubriek uitgesteld.
Dinsdag 7 Augustus trad in den Stadsschouwburg te
Haarlem het Russisch Ballet onder leiding van Vera
Nemchinova en Anton Dolin op voor een vrij goed
gevulde zaal.
Er viel veel moois te zien en in het algemeen was het
publiek zeer tevreden. Men begon met van het pro
gramma af te wijken door als eerste nummer niet Sne-
gourotchka met muziek van Rimsky Korsnakoff te
geven, doch eerst een ballet Les Sylphides met muziek
van Chopin, dat in de plaats kwam van Le Lac des
Cygnes.
Dit was wel fijn maar wat flets van kleur en wat een
tonig van opzet. De muziek van Chopin, bedoeld voor
solo-instrumenten, wordt door de orkestbewerking
vergrofd.
Veel beter vonden we Snegourotchka, dat wij reeds
noemden, een ballet bouffe dat heel mooi van kleur
was tegen den effe blauw paarschen achtergrond, vlot
werd gedanst en waarvan de muziek uitstekend was en
ook werd gespeeld.
Als derde nummer kwam Le Spectre de la Rose, ge
danst op de muziek van Weber's Invitation waarin
Vera Nemchinova, die ons in het begin niet zoo kon
bekoren, uitstekend was. Zij mist het expressieve ge
zicht van Pawlowa en haar optreden heeft dan ook
niet de eenheid en persoonlijkheid die ons Pawlowa
zoo deden waardeeren.
Anton Dolin is een uitstekend danser en zij beiden
wisten van het duo ballet iets heel moois te maken
zonder sentimentaliteit en uitnemend van techniek
v/elke wij ook in hun verdere solonummers konden
bewonderen.
Na de pauze volgde een serie Divertissements die in
omgekeerde volgorde werden gedanst als het program
ma vermeldde. Trepak vonden we 't best. Muziek van
Tschaikowsky en mooie costumes.
Le Rossignol gedanst door Nemchinova deed ons te
veel aan Pawlowa denken, doch Raquette, een tennis-
dans, van Dolin, Pas de Quatre van Joh. Strauss en
het Rondo Capriccioso waren uitstekend.
Van de overige dansers noemen wij in 't bijzonder
Nicolas Soereff en Doris Sonia.
De Danses Chinoises vonden we banaal.
Een avond die in het algemeen de moeite zeer waard
was.
Wij deelen nog mede dat het in den schouwburg zeer
frisch en aangenaam van temperatuur was. Niemand
behoeft zich dus daarom van een bezoek aan den
schouwburg te onthouden daar het ook reeds zoo vroeg
donker is en de voorstellingen eerst om 8.15 beginnen.
Wij bevelen dan ook een bezoek aan de operette
„Wiener Blut" op Zaterdag (11 Aug.) en Zondag (12
Aug.) warm aan. Er zijn uitstekende krachten bij deze
operette die wij niet zoo gauw weer hier terugkrijgen.
Naar het Engelsch van
MABEL LODER STEARNS.
(Nadruk verboden).
Clevering ging nog eens het kleine eilandje waarop
zij na den schipbreuk waren terechtgekomen, ver
kennen. Hij bleef zoo lang weg dat Mr. Deane onge
rust werd. Maar eindelijk zag hij zijn mede-schipbreu
keling haastig aan komen loopen. Het scheen den man
in zijn met zoutwater doorweekt vest, het overschot
van zijn geesteijk ambtscostuum, toe, dat Clevering
zenuwachtig en opgewonden was.
Is er een boot in 't zicht? vroeg hij hoopvol.
Geen spoor te bekennen, antwoordde Clevering.
een heksenwerk om over die duinen heen te klimmen!
Ik zou het maar niet probeeren, als ik U was, met
dien verstuikten enkel van U.
Ik denk er ook niet aan, antwoordde Mr. Deane
grimmig. Neen, Miss Bradshaw en ik gelooven U
wel. U verlangt er immers even hard naar om hier
vandaan te komen als wij!
Het meisje, de derde van het schipbreukelingen-trio,
scheen niet te luisteren. Ze zei geen woord en bleef
maar met groote oogen, de handen in haar schoot ge
vouwen, naar de wreede witte branding kijken, die
langzaam hooger opkroop als een hongerig beest dat
op zijn prooi loert.
Clevering ging op het zand naast haar zitten.
Is er geen hoop meer op redding? vroeg ze einde
lijk.
Ik ben bang van niet. Alleen bij hevigen mist is er
kans dat er een schip bij deze zandbank komt.
Hoeveel tijd hebben we nog?
Hoogstens een uur. De vloed komt snel op: als die
op zijn hoogst is, ligt het eiland diep onder water; dan
is er geen eiland meer.
Het meisje rilde.
Het is ontzettend om zoo te moeten sterven, met
geen enkele kans op redding, zei ze huiverend. Om
tot ontdekking te moeten komen dat onze schijnbare
redding alleen maar een uitstel van executie was!
Waarom zijn we niet met de anderen verdronken?
Dat zou veel minder erg geweest zijn!
We moeten ons lot moedig onder de oogen zien,
zei Clevering dapper. Lilian, geef dit laatste uur
aan mij.
Aan jou geven? Hoe bedoel je dat? vroeg het meisje
verwonderd.
Ik zou graag willen dat je met mij trouwde.
Trouwen? Hier? Nu? Haar verbazing deed haar
een moment haar hachelijke positie vergeten.
Ja. Het zou mij zoo'n groote troost geven als ik
sterf in het besef dat jij mijn vrouw bent.
Maar waarom? Ik begrijp je niet, zei het meisje.
Ik houd niet van je, dat weet je wel. V?aarom wil je
dan in vredesnaam dat we trouwen? nu alles toch
direct voorbij zal zijn.
Omdat het voor mij zoo'n heerlijk idee zal zijn,
als ik weet dat jij mijn naam draagt; al is het maar
voor een uur. Meer vraag ik je niet, voegde hij er
haastig aan toe; zelfs zal ik je geen kus geven, als je
het niet wenscht.
Dat wensch ik zeker niet, antwoordde het meisje
gedecideerd. Maar bovendien, er is zooveel om in
dit laatste uur aan te denken, zooveel om berouw over
te hebben.
Ik wil me ook heelemaal niet in je gedachten drin
gen beloofde Clevering. Ik zal je niet storen-
alleen, laat me dichtbij je mogen zijn in het gelukzalige
besef dat jij mijn vrouw bent.
Het meisje was zoo overrompeld, dat zij niet wist wat
zij zeggen moest. Ze had het gevoel dat er een element
van egoïsme, bijna van lafheid in het aandringen van
den man was, alsof hij bescherming zocht inplaats van
bescherming te geven. Toch mocht ze hem wel lijden
en ze was graag in zijn gezelschap geweest op haar
zeereis.
Hij had al dadelijk laten merken dat zij hem niet on
verschillig was, maar toen hij haar zijn liefde ver
klaard had, had zij hem gezegd dat het haar onmoge
lijk was, die te beantwoorden. Maar ze had hem niet
verteld, dat de eenige man, dien ze deze wel geven
wilde, er nooit om gevraagd had. Wat moest ze nu
doen? Had zij het recht hem dit verzoek te weigeren,
dat zooveel voor hem scheen te beteekenen? Het was
haar alsof zij het laatste verzoek van een stervende
afwees.
Het is maar voor zoo'n kort poosje, pleitte Cleve
ring. Het kan voor jou toch geen verschil maken
voor mij beteekent het alles. Kun je me dit enkele
uur van geluk niet geven?
Het meisje zweeg een oogenblik, toen keerde zij haar
wit strak gezichtje naar hem toe en zei langzaam:
Als dat, wat je vraagt, alles is en het zooveel voor
jou beteekent, dan zal ik het doen.
Clevering greep haar hand.
Nu kan ik rustig den dood in de oogen zien!
Dominee Deane voldeed aan het verzoek van zijn tij
delijke mede-bewoners van de fatale zandbank, en
verrichtte de ceremonie, zoo goed en zoo kwaad als
het ging met zijn verstuikte enkel en in deze voor een
trouwplechtigheid weinig-geëigende omgeving. Het
meisje en de man moesten op het natte zand knielen,
maar tot Lilian's onuitsprekelijke opluchting duurde
de huwelijksvoltrekking maar een paar minuten.
Met 'n triomfantelijk gezicht keek Clevering haar aan.
Mijn vrouw! juichte hij.
Er was iets bruusks in zijn toon, dat het meisje ont
stemde. Ze had dezen man niet lief; ze huiverde bij de
gedachte alleen om een liefkozing van hem te krijgen,
maar de volkomen afwezigheid van alle teederheid,
van eenig dieper gevoel in zijn stem, op dit oogenblik,
verraste haar onaangenaam en stuitte haar af. Met
een ruk keerde zij zich om.
Ik wil graag een poosje alleen zijn, zei ze koud.
Zooals je wilt, antwoordde Clevering gewillig.
In dien tijd zal ik eens kijken hoever het water al is.
Lilian ging op het zand zitten. Waarom had ze zoo'n
afschuw van wat ze gedaan had, waarom dwaalden
haar gedachten steeds naar dien eenen, dien zij zoo
graag wilde vergeten aan wien ze haar liefde zoo
graag gegeven had en die blijkbaar zoo weinig om
haar gaf, dat hij haar niet eens goede reis gewenscht
had?
Naast haar stond de predikant, hij staarde apathisch
voor zich uit. Zij vroeg zich af waarover hij nu dacht
en of den dood voor hem den geestelijke ook zijn
verschrikkingen had. Mèt zijn ambtsgewaad dat hij in
het water uitgetrokken had, scheen zijn geestelijke
waardigheid van hem afgevallen te zijn, vond Lilian.
Zij had hem niet vaak gesproken aan boord: hij had
zich altijd erg apart gehouden.
Ze stak de hand in de zakken van haar regenmantel,
dat ze haastig over haar dunne japon aangetrokken
had, toen het eerste waarschuwingssein aan boord ge
geven was. Het was de eerste keer geweest dat zij de
jas aan had, nadat zij op reis was gegaan. Haar vin
gers voelden opeens iets hards. Brieven!
Plotseling schoot het haar te binnen dat iemand die
haar gegeven had, juist toen ze aan boord wilde gaan.
Ze had ze in haar zak gestopt, en in de drukte van
haar vertrek vergeten. Zou er een bij zijn van
Ze haalde ze te voorschijn; de adressen waren nauwe
lijks meer leesbaar door het zeewater. Maar een ervan
was haast nog droog, die had zeker heelemaal onder
in haar zak gezeten. Ze keek naar het handschrift en
met bevende vingers opende zij de enveloppe:
Liefste Lilian.
Door de plotselinge ziekte van Moeder kan ik
je helaas niet goedendag komen zeggen, maar
ik kan je toch niet laten gaan zonder je gezegd
te hebben hoeveel ik van je houd. Ik heb maar
een oogenblikje tijd, maar ik hoop dat de orchi
deeën die ik aan boord gestuurd heb, je de rest
vertellen totdat ik meer tijd heb om te schrijven.
Ik hoop op je behouden terugkomst!
Jack.
In het oneindig gevoel van geluk dat over haar kwam
en haar bijna den adem benam, vergat het meisje een
oogenblik het huwelijk van zooeven vergat alles
behalve dat de Eene van haar hield. Toen bracht het
geluid van een aanrollende golf haar weer tot de
werkelijkheid terug.
En nooit zou hij nu weten dat zij hem óók liefhad
In starren wanhoop keek zij over de eindelooze water
vlakte
Opeens hoorde zij dat dat iemand vlug kwam aan-
loopen en het roepen van een opgewonden stem.
Ontsteld keerde zij zich om en zaghaar man, die
met uitgestrekte arm naar iets wees.
Een schip Lilian; een schip! schreeuwde hij.
Ze keek hem eerst aan alsof ze niet begreep, en toen
kwam er een dolle vreugde over haar. Een schip
dat zij Jack weer zou zien en.%Clevering strekte
zijn handen naar haar uit.
Mijn vrouw, zei hij met dienzelfden triomf van
daarnet in zijn stem. Mijn vrouw, we zijn gered!
Zijn vrouw! En Jack hield van haar! De hemel mocht
haar genadig zijn! Toen schemerden zee en lucht haar
voor de oogen en in het volgende oogenblik lag het
meisje aan Clevering's voeten.
Verscheidene uren later lag Lilian zwak en uitgeput
tusschen de kussens van een dekstoel aan boord van
de „White Peacock", de mailboot die de schipbreu
kelingen had opgepikt. Vlak bij haar leunde Clevering
over de verschansing.
De kapitein van het schip voegde zich bij hen.
En knapt U al een beetje op? vroeg hij vriendelijk.
Het meisje knikte met een poging om te glimlachen.
Ik kan U verzekeren, ging de kapitein voort, zich
tot Clevering richtend, dat we blij waren dat U ons
signaal beantwoordde en dat we niet te laat zijn ge
komen.
Signaal beantwoordde? vroeg het meisje scherp.
Wat bedoelt U?
Ja zie je, zoodra wij op die bank waren aangespoeld,
bond ik mijn zakdoek aan een stok als noodvlag en
stak die in het zand voor het geval dat er een schip
in de buurt zou komen, legde Clevering op luchtigen
toon uit.
Bedoeld U dat. Kapitein? Het meisje, dat plotseling
heelemaal opgeleefd was, keek den gezagvoerder door
dringend aan.
Eigenlijk niet, zei hij langzaam. Ik bedoel dat
U ons signaal beantwoordde!! mr. Clevering. Het moet.
U wel een eeuw toegeleken hebben, maar het geluk
diende ons niet. De reddingsboot kreeg een lek toen
ze halverwege het eiland was en de jongens moesten
een andere gaan halen. Het moet wel een uur geduurd
hebben voor ze bij U waren.
Een uur! En Clevering had nog geen twintig minu
ten voor de redding opdaagde, voor het eerst ge
vraagd of zij met hem wilde trouwen!
Enfin, eind goed al goed en vannacht lekker sla
pen, dan bent U morgen weer in orde, meende de
vriendelijke kapitein, en hij ging verder.
Clevering wendde zijn blik af, toen hij het bleeke,
toornige gezicht van het meisje zag.
Dus je wist, zei ze koud en scherp, toen je me
vroeg of ik met je trouwen wilde, dat er redding in
aantocht was?
En als ik dat nu eens wist? vroeg Clevering tartend.
Was ik soms niet in mijn recht? In de liefde en den
oorlog is alles geoorloofd
Houd op! riep het meisje verontwaardigd. Zeg
dat woord niet nog eens tegen mij. Liefde! Jij! Ik wil
je gezicht nooit meer zien, riep ze hartstochtelijk.
Je schijnt te vergeten dat je mijn wettige vrouw
bent!
Lilian keek hem aan met oogen die groot van ontstel
tenis waren.
Zijn kans op succes was gering geweest; de inzet
grooten hij had gewonnen.
Hij had in de krant gelezen dat, nadat de zaken van
haar gestorven oom afgewikkeld waren, en zij het ge
weldige fortuin geërfd had, miss Lilian Bradshaw den
12den November a.s. met de „Oriënt" naar Japan zou
vertrekken om daar den winter door te brengen bij
haar neef, Mapoar Arnold Barton en zijn vrouw.
Nu waren het meisje en het geld van hem.
Door het geluid van wielen werd hij in zijn aange
name gedachten gestoord. Het was de gewonde mr.
Deane, die zich zelf in een ouden invalidestoel over
het promenadedek voortreed, terwijl zijn verbonden
enkel gemakkelijk op de voetenplan rustte.
Clevering kon een gesmoorden vloek niet onderdruk
ken. Wat moest die idioot hier?
Ik ben blij dat ik gelegenheid heb, om even met Uw
tweeën te praten, begon Deane een beetje zenuwachtig.
Ik moet U iets opbiechten.
En dat is? vroeg Lilian lusteloos. Ze wilde dat hij
maar wegging, ze moest nadenken.
Alleen maar dat U moet óver trouwen, antwoordde
Deane abrupt.
Wat bedoel je? vroeg Clevering nijdig.
Kijk eens, het spijt mij vreeselijk, maar zie je, de
kleeren maken niet altijd den man en in dit geval is
dat ook weer zoo. Ik ben evenmin dominee als jij. Ik
ben detective van mijn vak en vermom me nu eens zus
dan weer zoo. En toen ik zag hoe vreeslijk graag je
trouwen wilde, vond ik het beroerd je te moeten te-
leurstelen, omdat we toch binnen het uur met zijn
drieën in de diepte zouden verdwijnen. U zoudt beide
gelukkig den dood ingaan en er zou nooit een haan
naar kraaien. Maar ik kan U wel vertellen dat het
mij tegen de borst stuitte, toen ik de formule moest
uitspreken. Maar nu is natuurlijk alles anders en ik
moest dit zoo gauw mogelijk komen vertellen. Toen
hij klaar was met zijn bekentenis, zag hij vol verbazing
Lilian Bradshaw's stralend gezicht. Van vrouwen kon
je toch nooit hoogte krijgen! Je zou haast gaan denken
dat ze blij was!
Bleek tot zijn lippen en met woedende oogen staarde
Clevering hem aan. Deane voelde zich niet bepaald
op zijn gemak.
Ik kan U niet zeggen, hoezeer het mij spijt, ver
ontschuldigde hij zich, maar er is hier een dominee
aan boord een echte en die zal met plezier het
huwelijk voltrekken.
U bent heel vriendelijk, mr. Deane, zei het meisje
koel, maar ik zal nu toch maar wachten met trouwen
tot ik in San Francisco ben!
BEVALLEN: C. J. van den KlinkenbergBerghuis, z.
ONDERTROUWD: A. van der Kogel en W. Terp
stra; H. H. van Hooydonk en M. C. de die le Clercq;
M. J. J. Schuurbiers en H. de die le Clercq
OVERLEDEN: A. J. Swartjes, 45 j„ overleden te
Haarlem; G. Bouwhuizen, 45 j„ overleden te Haarlem;
A. C. Walterfang, 70 j.
GEVESTIGD: W. de Kogel, Graaf Florislaan 36,
Vogelenzang; F. E. Posthumus Meijjes, Brederodeweg
48, Bloemendaal; M. de Jong, Rijnegomlaan 18, Aer-
denhout; A. N. van den Bronk, Joh. Verhulstweg 20,
Bloemendaal; H. J. de Boer, Iepenlaan 66, Bloemendaal;
S. Gobets, Platanenlaan 38, Bloemendaal; Mej. A. P.
L. van den Ham, Platanenlaan 9, Bloemendaal; H. Ghi
E. Karsten, Platanenlaan 30, Bloemendaal; P. W. Bal,
Spiegelenburghlaan 14, Aerdenhout; V. Bing, Rijne
gomlaan 59, Aerdenhout.
ZONDAG 12 AUGUSTUS 1928.
BLOEMENDAAL.
NED. HERV. GEMEENTE, voormiddags 10 uur,
Dr. H. Stoel, Veenwouden.
JONGELIEDENSAMENKOMST in gebouw
„Maranatha", des voormidags 10 uur.
Geen dienst.
GEREFORMEERDE KERK, voormiddags 10 uur,
Ds. K. Spoelstra, Meedem.
OVERVEEN.
NED. HERV. GEMEENTE (Ramplaan) v.m. 10 uur,
Ds. J. H. Visser, Santpoort.
SANTPOORT.
NED. HERV. GEMEENTE, voormiddags .10 uur,
De heer Fr. Oort, Theol. Cand.
