Pianolessen
Weninglnrlchtlna
KORT VERHAAL
JL 6 6.1. EIQROiS
Fa. Ant Cassée en in.
N. VAN BEEM,
v.h. J. H. KRUL Jr.
JAN F. VAN DANTZIG
BURGERLIJKE STAND.
INGEZONDEN STUKKEN.
SPORT.
TOONEEL.
UIT BOEK EN BLAD.
Een klok die men niet
behoeft op te winden.
Wat is geluk?
!n literflesschen 32 ct.
Voer huishoudelijk gebruik
Schoorsteenvegers
Herstr.ir* Haarlem, Tel. 13310
NAAIMACHINES
L CBMEI. Mtlnal 1) Win Win 13531
KERKPLEIN 12 BLOEMEND AAL
Telef. 22260. Opgericht 1828
Schitterende collectie GORDIJN-,
MEUBEL- en BEKLEEDIMSTOFFEN
Autobekleeder - Zadelmaker,
Korte Kleverlaan 76, Tel. 23187
PREDIKBEURTEN.
PRIMA BRANDSTOFFEN
PRIMA BEDIENING
N.V. STEENKOLENHANDEL
TEL. 116171410b. OVERVEEN
INGEKOMEN PERSONEN.
1118 Augustus 1932.
Mej. J. M. van Zonneveld, Grenslaan 3,
Aerdenhout; wed. M. W. Bijvoet-Eldering,
Bioemenaaalscneweg 28V, Overveen; Mr. w.
A. J. Stortenbeker, Ign. Bispincklaan 18, Bloe
mendaal; H. W. L. Callenfels, Zandvoorterweg
65, Aerdenhout; wed. J. Wijn-Zijl, Houtvaart-
kade 42, Aerdenhout.
GEDIPL. N.T.V.
OUD-LEERLING o.a. van wijlen DIRK SCHaFER
BLO EMEND .WEG 98a,
TEL. 22014
BLOEMENDAAL
Bevallen: D. J. Vader-van Groningen, d.; M.
C. van der Prijt-Zonneveld, d.
Getrouwd: Th. J. de Lange en C. M. Hand-
graaf; C. van Roode en A. M. Ehser; C. A.
Spierenburg en M. Th. G. Smolenaars; P. van
der Meer en G. H. Lasschuit.
Overleden: L. W. Nolke, 63 jaar.
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie).
Bloemendaal, 13 Augustus 1932,
Aan de Redactie van het Bloe-
mendaalsch Weekblad te Haar
lem.
Geachte Redactie!
Gaarne wilde ik het volgende onder Uw
aandacht brengen:
le. Indertijd zijn de hoornen op het „Kopje"
aanzienlijk verlaagd, zoodat men ook werke
3ijk kon genieten van het mooie uitzicht, maar
waarom heeft men ze zoo hoog gelaten in de
richting der pieren van IJmuiden? Ongetwij
feld zou men anders vanaf het Kopje de uit
einden der pieren kunnen zien en bij storm
achtig weer de golven er overheen zien slaan.
2e. Waarom plaatst men niet veel meer
flinke handwijzers met de aanwijzing, waar 't
„Kopje", een der mooiste uitzichtspunten van
Nederland, is? Mij is laatst overkomen, dat
iemand, in een auto komende van Bloemendaal
bij Overveen vroeg, waar nu eigenlijk het
„Kopje" was. Moet er o.a. niet een flinke hand
wijzer gezet worden bij de beroemde nieuwe
trap van 183 treden?
3e. Waarom worden er geen tegei-voetpaden
gemaakt, nu de voetpaden verbeterd dienen te
worden, en wèl tegelfietspaden, zooals b.v. aanj
den Kennemerweg? Waarom geen fietspaden
a la A. N. W. B. Zijn die dan zoo treurig
Integendeel, men is er juist zeer over voldaan.
Indien men begint met tegei'oedekking, moe,
ten de tegels toch in de eerste plaats bestemd
worden voor voetpaden, want die hebben van
de diverse hakken toch meer te lijden dan de
fietspaden van de fietsbanden.
4. Is 't wel goed gezien, de wegwijzers in
de gemeente Bloemendaal te zetten tegenover
den aan te wijzen weg en niet in 't begin er
van Vreemdelingen zien nu dikwijls een weg
wijzer over 't hoofd.
5e. Wanneer komt er een verbindingspad of
weg van Haarlem-Noord met Station Bloemen
daal
Hoogachtend,
J. BLAAUBOER..
Dr. D. Bakkerlaan 31,
VOETBAL.
Na eenige maanden van welverdiende rust,
beginnen de voetballers zich weer op te maken
ter voorbereiding van het nieuwe seizoen.
Eigenlijk is het nog te vroeg... en te warm,
en we zouden het ten zeerste toejuichen, indien
voor 'n gereglementeerd gesloten seizoen ge
zorgd zou worden, b.v. van 1 Mei—1 September.
Nu echter ieder nog vrij is, wordt ieder goed
willende wel verplicht mee te doen, opdat de
eerste competitiewedstrijden door gebrek aan
uithoudingsvermogen niet alle verliespunten
opleveren.
Reeds in Juni begon het Bloemendaal-bestuur
het vóór-programma te verzorgen, zoodat
achtereenvolgens gespeeld wordt (werd)
14 Aug.: Alcmaria VictricBloemendaal.
21 Aug.: B. F. C. (Bussum)Bloemendaal.
28 Aug.: A. S. C. (Leiden)Bloemendaal.
31 Aug.: BloemendaalKinheim.
4 Sept.: BloemendaalV. O. C.
11 Sept.: BloemendaalZ. V. V.
Zondag werd dus gespeeld in Alkmaar. Eerst
kwamen de veteranen-elftallen tegen elkaar in
het veld. Dat werd een aardige ontmoeting, die,
dank zij den niet-veteraan-keeper der Alkmaar-
ders, door dezen werd gewonnen met 32. De
doelman der Bloemendaal-ruïne Kus van
Maren, was in zoo'n vorm, dat de Alkmaarders
van meening waren, Jan Beyk in de goal te
zien!
Hierna werd het echt! Bloemendaal verscheen
in de volgende opstelling:
Huisman.
Jonkergouw Parson
Immer Beijk Kuiper
Ad Cassee, de Bock, J. van Beem. Kohier, Strik.
missen dus den steun van J. Cassee,
Fran. Bakker en van Gelder, drie voorhoede
spelers waardoor deze linië wei verzwakt was.
Toch hebben de plaatsvervangers zeer goed hun
best, gedaan en gegeven wat zij konden. In 't
bijzonder komt Van Beem een woord van lof
toe!
Alcmaria beschikt dit seizoen over een keu
rig elftal, dat zeer zeker een hartig woordje
mee zal spreken in den strijd om 't kampioen
schap. In hun nieuwen keeper Van Gelder
(ex-G. V. A. V.) hebben zij een kracht van
beteekenis gekregen. De ploeg speelt snel en
soepel. Vooral de voorhoede, met de linker-
wing BosHamstra is gevaarlijk, hoewel het
schieten nog voor verbetering vatbaar is.
Hierbij dient echter opgemerkt, dat de goal-
getter Peereboom, die op de ziekenlijst staat,
in dit belangrijke onderdeel de noodige verbe
tering kan brengen.
Maar ook Bloemendaal speelde een zeer aan
trekkelijke partij voetbal. Er zat tempo in het
elftal en wat meer zegt, dit tempo werd, op
een enkele uitzondering na tot het einde_ toa
volgehouden. De resultaten van de zomer-trai-
ning waren heel goed merkbaar!
Jammer was het, dat het plaatsen voetbal-
technisch onjuist was. Er werd n.l. over het
algemeen te hoog gespeeld. Is dit überhaupt al
onjuist, nu wreekte deze fout zich te meer,
waar onze voorhoede uit kleine spelers bestond.
Daardoor kreeg de Alcmaria-verdediging, die;
stuk voor stuk langere spelers telde, het wel'
wat te makkelijk. Aan het goed toespelen van
en na afloop op de Groote Markt ging men
poffertjes eten bij Wesseling of appelbeignets
bij Consael met een Amerikaansch grocje er
bij, waarin de brand kon worden gestoken, een
nieuwigheid van 50 jaar geleden.
Dat is nu alles anders, maar er moet toch
iets zijn. De hr. Kaart heeft den goeden inval
gehad een zomerzotternij, een- studentenklucht
te doen geven, die ten deele zich afspeelt in
een fraai aan Baarn of Aerdenhout herinne
rend tuin-decor, een luchtige reeks onzijdige
tafereelen, gebouwd op dit stramien: Ella Heu-
veling, Heuvelman of Heuvelaar, een onecht
wicht met pretentie's is de leidster van een
zomeruitgangetje van studentinnen, die als le
vende ziel Erica Wendelaer in hun midden
hebben. Deze is een drukke, gezellige zus en
vindt de dingen die Ella eng of vulgair vindt,
juist knallend en reuze, en als Ella met haar
protserige praatjes komt, vraagt ze daar als
jeblieft mee op te houden, „anders ontplof ik",
enfin in de bekende reuze-trant. Ella heeft
vue's op den jonker, die dit merkt en zich het
heele stuk door om haar te foppen uitgeeft
voor zijn eigen chauffeur, terwijl de boeren
zoon-student Gerrit Jan Loots, 's jonkers
den bal dient dan ook meer zorg besteed tej plaats inneemt en deswege, niettegenstaande
zijn pieter-statok-achtig gedrag, door de we-
reldsche Ella wordt aangebeden, bezongen, ja
zelfs gekust en niet minder dan ten huwelijk
wordt gevraagd. De boerenjongenheer weet zich
er niet uit te redden, vergeefs verschanst hij
zich zelfs in kiespijndoeken en voorgewende
ziekte; Ella neemt de verlovingskus, ze ont
leent die tegen zijn wil aan zijn wangen en
waant zich daardoor meesteres van het ter
rein. Zoo komt er steeds meer actie en zelfs
spanning in het geval, waarbij een rol spelen
regens, onweeren, bliksemstralen (inderdaad
zeer natuurgetrouw nagebootst), Engelsche
lessen, autoritten en flirterijen van Erica (Pit)
met den correct zich beheerschenden jonker-
quasi-chauffeur (voor de mop zoolang Lucas
Bols geheeten) en dan is er nog 's jonkers
tante Melie, verdienstelijk door Marie Meunier
gespeeld. De ontknooping komt op een tuin
feest in avondtoilet, maar dat moet men zelf
gaan zien.
De Schouwburg van den heer Kaart ziet er
weer keurig uit, zijn personeel is de voor
komendheid zelve, de fietsenstalling is in de'
Parklaan achter dat kleine dubbele deurtje,
waar een Haarlemmer, die zich de oude ker
missen nog best herinnert en die menig moei
lijker waschje vlijtig versjouwde, zelfs uw
tufje zorgzaam toedekt.
Wegens het groote succes wordt het stuk
Zaterdag en Zondag weergegeven. Voor alle
leeftijden voor jonge n isjes - ze lachten den
heelen avond hardop om te schudden i
oudere dames om zich haar bakvisschetijd mei
genoegen te herinneren en voor het manvolk
om zich vroolijk te maken om al die genoeg
lijkheden bij elkaar. Goed weer of slecht weer,
in den Schouwburg Jansweg is het de nu
komende avonden onschuldig vroolijk weer.
T.
worden.
De ster van het veld was ongetwijfeld kee
per Huisman, die talrijke „open doekjes" in
ontvangst te nemen had. Wim heeft Zondag
weer bewzen, dat indien hij wil, hij 't ook kan,
mits hij maar zijn taak serieus opvat. Typisch
was het, dat hij de wijze lessen van trainer
Addicks in practijk bracht, en b.v. bij het
uittrappen steeds trachtte den bal op de vleu
gels te plaatsen. Als Huisman dezen vorm
weet te handhaven zijn wij voor de keeper
plaats gerust.
Parson toonde zich als linker-back de tac
ticus en voetbal-rot hij uitnemendheid! Zijn
opstellen afnemen en plaats-en was af, maa^
'bovendien brengt zijn kalm optreden 'n welda
dige rust over zijn medespelers, die zijn aanwij
zingen tijdens het spel dan ook gaarne accep
teeren. Jonkergouw hoede zich voor onverschil
ligheid. Deze speler heeft ongeiwijfeld voetbal-
capaciteiten; echter moet hij het niet te mak
kelijk, nóch te mooi willen doen. Zijn opdringen
is dikwijls gevaarlijk (hierdoor ontstond het
eenige doelpunt van den wedstrijd) en speciaal
zijn drijven voor de goal is uit den booze. Hij
verzwaart daardoor zijn eigen taak, en die
van zijn medeverdedigers.
Immer en Beijk speelden als van ouds, d.w.z.
keurig. Het plaatsen van Immer is beter, daar
entegen is Beyk de baas in het koppen. Jam
mer was het dat Kuiper, die uitstekend begon,
het tempo niet kon volgen. Krijgt deze spe
ler meer uithoudingsvermogen, dan zal hij een
goed bruikbare kracht zijn, omdat hij de tech
niek en halbehandeling volkomen beheerscht.
Hoewel onze voorhoede verre van zwak was,
voldeed zij als linie toch het minst. Als excuus
moge de onvolledigheid gelden. Is de aanval
compleet, dus van links naar rechts: Strik,
Van Gelder, Frans Bakker, De Bock, Jo Cas
see, dan is zij zeker in staat voor de noodige
doelpunten te zorgen.
De Bock was niet gelukkig met enkele goede
schoten en kopballen, evenmin als Van Beem,
die dikwijls verrassend snel doorbrak en dan
niet bang was een schot te lossen.
Kohier doet dikwijls te veel en daardoor,
hoe vreemd dit moge klinken, te weinig. Hij is
meer bewegelijk dan noodig is, verspeelt daar
door te veel energie, waaronder de afwerking
op het juiste oogenblik lijdt. Een goede eigen
schap van hem daarentegen is het plaatsen,
dat meestal langs den grond geschiedt.
De vleugelspelers hadden beiden de fout on
productief voor te zetten. Dit was óf te hard
óf te zacht, en dan nog meestentijds buiten
het bereik van de binnenspelers. Dit was te
meer jammer, daar het opbrengen snel was.
After all was het een prettige, mooie wed
strijd, het aanzien alleszins waard. Het pu
bliek genoot dan ook ten volle, en waardeerde
het spel van heide partijen. Bloemejidaal heeft
den goeden roep die in Alkmaar van haar uit
gaat volkomen bevestigd en kan met genoegen
op den eersten oefenwedstrijd van seizoen 1932
—'33 terugzien.
Zondag a.s. naar Bussum. We verschijnen
vermoedelijk in de volgende opstelling:
Huisman
Jonkergauw v. d. Meij
Immer Beijk Parson
M. Drost De Bock Fr. Bakker Van Gelder Strik
De ontmoeting vindt plaats in het Bus-
sumer Sportpark en vangt aan 2 uur (14 uur).
Schouwburg Jansweg, Haarlem,
Telef. 11430.
,,'N ZOMERZOTHEID".
Studentengrap in 3 bedrijven naar
het bekende boek van Cissy van
Marxveldt. Bewerking en regie
van Dom de Gruyter.
Hoofdpersonen: Julia de Gruyter
als Erica Wendelaer (bijgenaamd
Pit), Leonie Madier als Ella Heu-
veling (vrouwelijke studente) en
Cces Laseur als Jhr. Padt van
Heyendael en (last not least)
Kien van Noppen als de rood
harige beuilbrilde Gerrit Jan
Loodts.
Er is veel voor te. zeggen om zelfs in dezen
mooien zomer althans éénmaal vóórdat „het
gewone leven" weer begint, naar den Schouw
burg te gaan. In het gewone leven vertegen
woordigt de Schouwburg voor den doorsnee
Nederlander wat de badstoel aan Zandvoort's
strand is voor den doorsnee Amsterdammer.
Schouwburg en badstoel zijn instrumenten voor
rustig waarnemen, hooren, zien en zwijgen. En
thuis kan men nog wel eens na-genieten.
Trouwens in den zomer wekt in Haarlemmer
en omstrekenaar de Schouwburg herinneringen
aan de vroegere kermisdagen. Dan stond er
op de Nieuwe Groenmarkt achter de granieten
pomp met den ijzeren zwengel met koperen
knop tegenover het postkantoor, te voren
Rechtbankgebouw, Judels of 'n ander met 'n
reizende tent en daar werd voor boeren, bur
gers en buitenlui een stuk opgevoerd ais de
„Kinderroofster", „Het Doorgezaagde Wees
meisje" of de „Moord op het platje „Othello",
de Koopman van Venetië", „het Ventje", pak
kende klucht of dramaen vol dat 't was
Van de N.V. Leidsche Uitgevers Mij. ont
vingen wij „Taalschut". een reeks artikelen
verschenen in de „Groene Amsterdammer",
gebundeld in keurigen band, handelend over
den tegenwoordigen staat van de Nederland-
sche schrijftaal. De schrijver: Dr. Ch. F. Haje,
droeg dit werk op aan Charivarius en aan de
nagedachtenis van I. Esser (Soera Rana).
Wij komen op den inhoud van dit actueele
boek in ons volgend nummer terug.
Terwijl de meeste geleerden zich bezighouden
met de vervolmaking van eleetrische machines,
die steeds grootere snelheden mogelijk maken,
zijn er anderen, die minder bekend zijn, maar
die toch onlangs een motor konden demonstree-
ren, welke slechts twee omwentelingen per
etmaal maakt. Door hetzelfde systeem nog ver
der door te voeren, zou het zelfs mogelijk zijn
een motor te construeeren, die o-ver één omwen
teling een jaar of nog langer doet; theoretisch
is de langzaamheid der beweging evenmin aan
grenzen gebonden als de snelheid.
De bovengenoemde electromotor is nog een ex
periment, doch het zal niet lang meer duren,
voordat hij in den handel gebracht kan worden.
De voornaamste toepassing ervan zou een nieu
we klok zijn, zooals ook reeds door de betrokken
technici van de Westing House Electric Com
pany, te weten L. W. Chubb en T. R. Watts,
werd gedemonstreerd. De klok heeft slechts vier
bewegende deelen, die de vier wijzers controlee
ren. De snelste heeft nog altijd niet meer dan
60 omwentelingen in de minuut. Als de vier aan
slijtage onderhevige deelen in olie worden inge
sloten en er juweelen voor worden gebruikt, zoo
als in alle horloges van goede kwaliteit het ge
val is, kan de klok voortdurend, blijven loopen,
zonder dat men er naar behoeft om te zien, ver
ondersteld natuurlijk, dat de eleetrische stroom
niet om een of andere reden wordt onderbroken.
De langzame omwentelingssnelheden, die de
uurwerkmakers noodig hebben, verkregen zij
altijd met behulp van reeksen tandraderen en
er zijn zelfs eleetrische klokken met motoren,
die 60 omwentelingen per minuut maken, waar
bij men niet minder dan vijf stel tandraderen
vindt om deze overbodige snelheid te verminde-
deren tot het voor de wijzers vereischte tempo.
Het verlies aan eleetrische energie kan bij dit
systeem verwaarloosd worden, doch de voort
durende slijtage wordt op den duur een factor
van belang.
Het merkwaardige bij de nieuwe klok is nu,
dat de tandwielen elkaar nooit aanraken. De
tandjes worden bijeengehouden door magneti
sche kracht en daardoor heeft men geen slijtage,
terwijl smering overbodig is. Door een celluloid
plaat van ongeveer 25 c.M. ïn het vierkant kan
men het geheele mechanisme waarnemen; het is
ongeveer 15 c.M. hoog en staat op de kast,
waarin zich de condensatoren en de weerstand
bevinden, die het roteerende magnetische veld
opwekken.
Vlak onder den buitenrand van de wijzerplaat
bevindt zich een omwikkelde ijzeren ring, de z.g.
stator, waarvan de windingen zoodanig loopen,
dat er omheen een magnetisch veld ontstaat
met 3600 omwentelingen in de minuut. Aan den
binnenkant van den ring bevinden zich 118
ijzeren tandjes en aan den buitenrand van een
tweeden, kleineren ring, zitten er 120. De tweede
ring, de z.g. rotor, dus het roteerende gedeelte
van den motor, raakt den eersten niet aan, hoe
wel de onderlinge afstand klein is. Het magnetis
me heeft nu de neiging om van den stator naar
den rotor over te springen, wanneer de tandjes
precies tegenover elkaar staan, terwijl men
langs het overige gedeelte van den ring een
Verniereffect aantreft. De motor beweegt
zich dus slechts twee tandjes vooruit met
elke omwenteling van het magnetische veld,
dus hoewel dit 2600 omwentelingen per
minuut maakt, maakt de rotor er slechts 60.
Deze snelheid heeft men noodig voor het
snelste wijzertje, waarmee men onderdeelen
van seconden kan aflezen.
Op zijn beurt heeft de rotor 122 ijzeren tandjes
aan den binnenrand, terwijl zich daar een nog
kleinere ronddraaiende ring bevindt met 120
tandjes aan den binnenrand. De eerste motor
wordt dus de stator voor den tweeden, doch
terwijl de eerste 60 omwentelingen per mi
nuut maakt in de eene richting, maakt de
tweede er 59 in de andere, zoodat de wer
kelijke vooruitgang 1 omwenteling per minuut
is. Dat is de snelheid, welke vereischt wordt
voor het secondenwijzertje.
Aan den tweeden rotor is een permanente
hoefijzermagneet bevestigd, die een nieuw rotee-
rend veld doet ontstaan in zijn 118 ijzeren tand
jes, waardoor op de boven beschreven wijze een
nog kleinere ring met 120 tandjes ertoe ge
bracht wordt, slechts één omwenteling per uur
te maken. Dat is de groote wijzer. Aan zijn rotor
is een tweede permanente magneet bevestigd,
die een roteerend veld doet ontstaan ïn zijn 22
tandjes, welke een rotor met 24 tandjes één om
wenteling in de 12 uur doet maken voor den
uurwijzer.
De werking van de klok berust dus op het
feit, dat elke rotor slechts twee tandjes vooruit
komt voor elke omwenteling van zijn mag
netisch veld. Door het aantal tandjes te ver
anderen, zou men ook andere snelheden nauw
keurig kunnen verkrijgen.
(Nadruk verboden.)
door
H. DE WAARD.
Hier is Hilversum de A.V.R.O. Dames en
heeren, ik moet thans eerst uw aandacht vragen
voer een S.O.S. Wil Mevrouw Jacobs-van de Putte
wonende te P.. zich zoo spoedig mogelijk naar
Amsterdam begeven, waar haar man, bij een ver
keersongeval ernstig gewond, in het Wilhelmina-
gasthuis is cpgenomen. Ik herhaal nog eens:
Wil Mevrouw
Ik herhaal nog eens! Alsof herhaling noodig
was! Oogenblikkelijk was zij opgesprongen, had
mantel en hoed uit de kast gerukt en was voort
gezweept door die stem uit den luidspreker, die
meedoogenlooze, neutrale stem het huis uit gehold
naar 't station. Toen ze daar buiten adem aan
kwam, hoorde ze, dat er pas over drie kwartier
een trein naar Amsterdam vertrok. O, de einde
loosheid van 't wachten op 't kille, leege perron
het tumult van gedachten en schrikbeelden in
haar nu reeds moegetobde hersenen.
In Ams rdam liet ze zich met een taxi naar
het ziekenhuis brengen. Met bonzend hart naar
binnen, moeizaam de vraag aan weer een neu
traal, onaangedaan man in uniform. Hoe vreemd
klonk zijn naam, hun naam, hier in de kille,
avond-stille vestibule! En toen opeens de slag, de
vernietigende slag door het nu toch wel met
medelijden uitgesproken woord het vonnis!
„Mag ik hem zien?" vroeg ze, moeilijk slikkend.
„Mag ik even bij hem?"
Een lange, lange reis door de spaarzaam ver
lichte gangen, looden vermoeidheid bij het trap-
penklimmen toen de kamer, waar zij plots
alleen was met hem. Zij viel neer op den stoel
naast het bed.
De verpleegster had het laken van zijn ge
zicht weggeslagen, zijn gezicht, dat nu in den
dood een vastberadener trek vertoonde dan toen
hij nog leefde.
Maai' de vraag, die zij hem had willen stellen,
die vraag, die haar woog op het hart, moest
onuitgesproken blijven.
Zelfs in zijn oogen, altijd weifelend en ontwij
kend, kon zij nu het antwoord niet meer lezen,
nu ze voor eeuwig gesloten waren.
Was dit eerst gisterenmorgen geweest, dat hij
haar blik ontweken had, en haar in onzekerheid
had achtergelaten?
Zpnder te weten hoe, had zij het ziekenhuis
weer verlaten, liep naar de naastbij zijnde tram
halte. Zij besefte vaag, dat zij nu niet weg had
moeten gaan; dat er natuurlijk allerlei dingen
geregeld moesten worden. Er moest toch ook over
de begrafenis gesproken worden. Maar ze liep
willoos door, voortgejaagd door een denkbeeld,
dat haar niet met rust liet. Naar huis! De post
afwachten. Zijn brief, die haar het antwoord
brengen zou.
Den laatsten trein haalde ze niet meer. Naar
een hotel. Den volgenden morgen met den eer
sten trein naar huis, alles in een roes. Bijna ziek
van vermoeidheid was ze, na een slapeloozen
nacht, waarin ze voortdurend Tom's gezicht voor
zich had gezien: niet het doode, met de gesloten
oogen, maar zoo als hij haar den vorigen ochtend
aan de ontbijttafel met zijn weifelende oogen
had aangekeken, terwijl hij, een beetje klaaglijk
gezegd had.
„Ja kindje, je ziet, dat ik eerlijk ben; ik ver
berg je niets. Alleen moet je me nu niet dwin-
OBERIAHNSTEIN
I
leveren wij de BESTE; in orde maken wïj do
slechtste voor den minsten prijs.
KAPPEN, HOEZEN, RUBBERMATTEN
Reparatiën aan KOFFERS, TASSCHEN
en FIJNE LEDERWAREN.
Ned. Herv. Kerk, Bloemendaal.
V.m. 10 uur, Dr. W. Th. Boissevair, predikant
te Leiden.
Overveen.
V.m. 10 uur, Dr. W. Th. Boissevain, predikant
stede.
Ned. Hervormde Evangelisatie
te Santpoort.
V.m. 10 uur, Ds. C. M. Veenhuijsen, Amsterdam.
Ned. Herv. Kerk, Santpoort.
V.m. 10 uur, Dr. Groeneman, Zaandijk.
Geref. Kerk te Bloemendaal.
V.m. 10 uur en n.m. 5 uur Ds. G. Zejjl, predi
kant te Glind.
De Vrjje Katholieke kerk.
Popellaan Kinheimpark.
Zondag, 21 Augustus, 10.30 v.m. gezongen H.
Mis.
Donderdag, 25 Aug. 7.30 v.m. gesproken H.
Mis.
gen, een beslissing te nemen. Dat kan ik niet.
nog niet. Zie je soms hou ik heel veel van
Ans, zooveel, dat ik denk, dat ik haar absoluut
niet kan missen.... en dan, als ik aan jou denk,
en ik zie ons gezellig huis, dan besef ik ineens
hoe oneindig veel ik van jou hou en dat ik jou
toch cok niet kan missen. Heusch, kindje", het
is ontzettend moeilijk voor me, begrijp dat toch!
Ik moet het eens rustig met mezelf uitvechten.
Ik moet vandaag naar Amsterdam en blijf een
paar dagen weg. Dan zie ik jullie geen van bei
den en kan rustig overwegen, wat ik doen moet.
Ik zal jullie dan allebe' schrijven, dat heb ik met
Ans ook afgesproken."
Met een diep ongelukkig gezicht was hij ver
trokken. „Ik vind het ellendig", waren zijn laatste
woorden géweest, „dat ik in ieder geval iemand
verdriet moet doen, ói jou óf Ans en je weet,
hoe moeilijk het mij valt, iemand te grieven."
En nu zat ze thuis, vcor het raam, op zijn be
slissing te wachten. Twee teer was de post al
voorbij gefietst. Daar.hij zette zijn fiets tegen
den boem. Zijn stap over het grinthet doffe
plofje van een brief op den ganglooper. Zelf was
ze al in den gang vóór de meid de keukendeur
had opengedaan en een cogenblik later zat ze
weer, met dof bonzend hart, in haar stoel voor
het raam. Neg durfde ze de enveloppe niet open
te scheuren even nog de beslissing verschui
ven. Nu kon ze nog denken, dat hij hóór de
voorkeur had gegeven straks was het mis
schien voor altijd uit.
Eindelijk, met een krampachtige beweging,
scheurde ze het couvert open, rukte den brief er
uit en door haar tranen heen, die nu ©erst welden,
las zij
„Lieveling,
Ik heb mijn besluit genomen. Ik besef te
duidelijk, dat ik bij jou hoor en bij jou alleen.
JÜ bent altijd zoo goed en lief voor mij geweest.
Ik heb je noodig. Zoo noodig, dat ik geen woor
den kan vinden, om mijn verlangen uit te druk
ken. Daarom zal ik kort zijn. Weldra zal ik weer
bij je zijn en in jouw armen uitrusten en alle
zorgen vergeten."
De tranen stroomden over Tines wangen. Van
haar was hij. Altijd! en nog! Eens zouden zij
elkaar weerzien, daar was zij nu zeker van.
Terzelfder tijd las ook Ans een brief en ook
haar stroomden d© tranen van vreugde over dë
wangen. Haar brief luidde:
„Lieve Tine,
Het spijt mij ontzettend, dat ik je verdriet
moet doen, maar ik weet nu zeker, dat mijn ge
voelens voor Ans niet van voorbijgaanden aard
zijn. Ik kan zender haar niet leven. Wil je me
vrij laten?"
Dezelfde verstrooidheid,, die Tom voor een
autobus had doen loopen en zijn dood had ver
oorzaakt, had hem ook de brieven in de verkeer
de enveloppes do-" sluiten en geluk en vrede
gebracht in twee harten.
(Nadruk verboden).
Een man van de wereld van zestig jaar huwde
een twintig-jarige. Een paar weken later kreeg
hij bezoek van een vriend, die hem vroeg:
„Hoor eens, heb je wel eerst goed overlegd,
wat je gedaan hebt? Want kijk eens hier: Nu
ben jij 60 en zij 20. Dat kan nog even. Maar over
tien jaar ben jij 70 en zij 30. Wat dan?"
„Dan laat ik me scheiden en trouw eep
jongere!"
