Zomerprijzen
Anthraciet
Firma a. verkout
Jiïi
Sousbras
CRAMA
Wij transporteeren de Bijen
i advertenties
FOTO ENG
Schoolboeken
Palthe - Almelo
Foto-toestellen
Automobielbedrijf „Bloemendaal"
Uiü zeelaio's LeesbiölioiiieeR en Kanieorhoeihanilei
VAN 'T LAND!
ND! I
1
25 ct.
Modevakschool K3NHE9M
W. POST
DOOR
F. C. DERKS
Geen hoogs kofenrekening meer
Wij handhaven onze lage prijzen van
onze prima kwaliteiten.
Firma A, DE GRAAF en Zn.
Groote sorteering
reeds vanaf f 4.25 -
Aanvang cursus 5 September
Het grootste en modernste bedrijf in BLOEMENDAAL
Normaie prijzen
Ostadestraat 6 Telefoon 12019
Alle soorten school- en schrijfbehoeften
Teekenbehoeften enz. door H.H. Leeraren opgeg. steeds voorradig
UWE
BESTELT U NATUURLIJK BIJ
Bloemend.weg S3 Tel. 23039
Groote voorraad in
TEEKENBEHOEFTEN
CAHIERS - POTLOODEN - enz.
Voor deze stadswijk is het agent
schap der ververij en Chem. Was-
scherij
Gevetsigd: Tetterodestr. 40 - Tel. 14492
'N TIMMERMAN?
ee/r£
outstrgg
aarfQ/n
Zoekt u een betrek
king? Plaats dan
een Kruidnoot!!!
HAARLEM
BLOEMENDAAL
TUuidnootfey*,,»
Voor Metselwerk
Voor uw reclame is
dit blad het beste object
Vraagt inlichtingen bij
de ADMINISTRATIE
We hielden bijen. M'n buurman en
vriend Hopkins en ik. Bijen zijn lieve
dieren en schrander en naarstig. Koning
Salomo stuurde er de dagdieven uit zijn
rijk heen en Maeterlinck! schreef een
boek over 't bijenleven. Bijen leeren je
veel. Onder meer ontwikkelen ze iemands
aangeboren luiheid in hooge mate. Ko
ning Salomo had in zekeren zin ongelijk
toen hij zijn onderdaan naar de bijen
stuurde om van zijn luiheid te genezen.
Dit weet ik uit eigen ervaring. Ik heb 't
gehad, dat mij verzocht was een studie
te schrijven over de maximum arbeids-
productie van een normaal mensch en
dat ik vijf minuten voordat ik zou be
ginnen, even mijn tuintje inslenterde.
Dan kwam er - en nooit miste dat in
tulke gevallen - een bij langs snorren.
Een van mijn bijen natuurlijk en ik keek
dit exemplaar van mijn kuddie vliesvee
na. om te zien, hoe ze over de bloemen
scharrelde, voordat ze de kast inschoof
met de balletjes stuifmeel aan de harige
pootjes. Dan keek ik naar 't vlieggat en
dat was mijn ongeluk want ik bleef kij
ken, uren lang, een vadzige, luie reus,
naar 't woelen en werkzaam krielen van
dat wriemelende wereldje, totdat opeens
een klok in de verte me vertelde, dat ik
zoo of zooveel uren had verkeken naar
mijn bijen, zoodat het te laat was om nog
aan de maximum arbeidsproductie te be
ginnen en dan zei ik dingen, die je op de
catechisatie gewoonlijk niet te hooren
krijgt, zoodat de vrouw van de boerderij
naast me haar jongens verbood, bij me
in de buurt te komen.
Hopkins was er beter achter. Die zat
van 's morgens tot 's middags vijf uur
op kantoor en kon dan uitvoeren wat hij
wilde. Hü was bovendien getrouwd en
liet zijn jongen en zijn dochtertje alvast
't een en ander doen in den tuin, zoodat
hij eigenlijk geheel voor zijn plezier im
kerde. Hij had zès volken; ik vier.
De kool bloeide en Hopkins en ik had
den onze tien kasten met paard en wa
gen naar een polder gebracht, waar onze
bijen tientallen kilo's geurigen koolzaad-
honig zouden verzamelen. Van wat plan
ken, ons door een braven landbouwer op
wiens grond we de kasten achterlieten,
verstrekt, hadden we een stalletje ge
maakt, waarop onze bijenhuizen vrij voor
regen en wind stonden.
Wekenlang hadden onze bijtjes de
gastvrijheid van de gele velden genoten
en Hopkins, die van nature een tevreden
mensch is, glimlachte zacht, toen hij na
eenigen tijd een kast oplichtte en kreeg
visioenen van contracten met honigafne-
mers en sprak er over, zijn veestapel met
twintig volken uit te breiden.
We waren in onze nopjes, die dagen.
Jammer genoeg was 't koolzaad bijna
uitgebloeid en omdat de honger n»ar
wereldsch goed niet wordt gestild, zoo
lang de mensch kans ziet, zijn bezit nog
uit te breiden, peinsde Hopkins er over,
om nog meer honig machtig te worden
dan zijn nijvere helpsters reeds hadden
aangebracht.
Op een avond in Augustus kwam hij
bij me. Ik had juist een uurtje geslapen
en voelde me tot groote ondernemingen
niet geconditioneerd.
„We kunnen nog meer honig krijgen!"
was 't eerste wat hij zeide.
„Wel?"
„Grabbles brengt zijn bijen naar de
zeeaster", verklaarde hij. „Zondag. De
zeeaster staat in bloei. Hij brengt er zijn
kasten met een zolderschuit heen!"
„Boomt ie dan zelf?"
„Welnee, er gaat een motorbootje voor-
'11 Uur of vier varen en als we onze vol
ken mee willen hebben, dan kan 't, na
tuurlijk tegen 'n kleine vergoeding!"
„Doe jij 't?"
„Vast. Wat 'n honig zal ik krijgen! Je
moet profiteeren, zoo lang je kunt, niet
waar?"
,,Dan breng ik mijn bijen ook weg!"
zei ik. „Jouw bijen en de mijne hebben
drie weken lief en leed gedeeld. Ik kan 't
niet over mijn hart verkrijgen, de stom
me dieren nu te scheiden."
Dat gesprek had midden in de week
plaats. Zondags zouden we aan het tran
sporteeren gaan.
't Begin viel al niet mee. Crabbles
woonde aan 't water en behoefde dus
zijn kasten en korven maar op de schuit
te brengen. Met ons ging dat anders. On
ze bijen gingen nog bij 't late koolzaad te
gast en we dienden ze weer met paard
en wagen te halen.
Crabbles heeft vele eigenaardigheden.
Ken er van was, dat hij met ons afre
kenen wilde, voordat we op reis gingen.
Dat was hem makkelijker, zei hij, omdat
h ijdan dadelijk met den man, die hem
't motorbootje en de zolderschuit ver
huurde, kon klaarkomen.
Wij betaalden zonder morren of aan
merking, totdat we des Zondagsmorgens
om vier uur op weg waren naar onze bij
en. Hopkins zat op de bok en ik rookte
naast hem een pijp. Toen maakten we
een korte berekening, die ons deed zien
dat we als we een auto hadden genomen,
even duur waren uitgeweest en als we
't heele zaakje met paard en wagen had
den, vervoerd ,vijf en veertig procent be
spaart hadden.
„Enfin," zei Hopkins berustend. ,,A1
dat gejaag met een auto of dat gehob-
bel met een paard bederft je goeie hu
meur maar. Over een paar uur zitten we
gezellig met z'n drieën aan boord en ha
len onze nachtrust in. 't Zal warm wor
den en dan is niets zoo lekker dan op 't
water zitten".
't Was heerlijk weer. We reden langs
water, waar de nevel nog uit op steeg en
ons paard, een goed, oud, mak beest, ex
pres voor deze gelegenheid gerequireerd,
omdat we geen van beiden veel met
paarden omgingen, sjokte half soezend
voor de kar. Hopkins en ik keken elkaar
vriendelijk aan.
„Net weer voor dat soort werk!" brom
de Hopkins.
„Buitengewoon!' antwoordde ik. „En
heb je er aan gedacht, Crabbles te zeg
gen, hoe laat hij ons verwachten kan?
Anders vertrekt hij met zijn motorboot
en wij hebben alle moeite voor niets ge
daan. Ik ken Crabbles!"
„Daar is niet veel kans op!" antwoord
de Hopkins, „want als ik me niet vergis,
komt hij daar op zijn motor aan, zeker
om ons te assisteeren!"
Ik keek nu cok om en zag in de verte
iemand op een motorfiets aankomen, 'n
Paar minuten later was het puffende
ding naast onze wagen, 't Was inderdaad
Crabbles met zijn jongen achterop.
„Daag," joelde hij al uit de verte. ,,Gaan
jullie de bijen halen? Dacht het al, Hop-
pins 'k ben al bij je thuis geweest. Ze
schenen nog te slapen!"
„Waarschijnlijk wel!" zei die. 't Ge
beurt me zelf af en toe ook wel, dat ik
nog om half vier in bed lig!"
„Ja.... ja, ja, maar ik ik zal
maar vooruit rijden, om den boel in orde
te maken. Heeft een van jullie 'n sigaar?
„Merci, Bob, nu, derde boerderij links
nietwaar noudaag!"
Hü zette de motor aan en was na een
minuut op weg.
„We zijn binnen Bob", zei Hopkins. „Ik
had gedacht, kalm onze kasten op te la
den en weg te rijden, maar als die twee
ons helpen, komen er ongelukken van.
Moet je opletten!"
We zeiden niet veel meer, totdat onze
rossinant 't hek van „Poldervreugd" in
reed en we- voor de boerderij stilhielden.
,,'n Kwaad volk heb je daar, Hopkins,"
zei Crabbles bestraffend en streng. „We
hebben twee kasten ingepakt, maar 't
kostte mij vier en Kees - Kees is zijn
zoon - vijf steken!"
„Ze kennen jou niet!" suste Hopkins.
„Laat ik 't maar doen, dan zetten we
ze gauw op den wagen en vertrekken."
Daar verscheen de boer, een joviale,
gulhartige kerel, die destijds ons had
aangeboden, onze bijen te bergen.
„Morgen heeren", zei hij. „Kom je je
bijen weghalen! De'r rijk is uit, hè?"
We vertelden, dat we onze diertjes naai
de bloeiende zeeasters gingen brengen.
„Zeeaster?" vroeg de boer. „Is daar ho
nig van te halen? Ik ken ze wel. 't Is
meer onkruid dan bloem!"
„Laat dat maar aan ons over, vader!"
lachte Crabbles, „honig bij ponden en
kilo's, 'k Kan zien, dat je er niet mee op
de hoogte bent. Nooit liefhebberij in ge
had zeker? Komt meer voor. Enfin, be
ginnen jullie nu, jongens? Voortmaken
hoor! We hebben nog genoeg te doen."
Tien kasten inpakken en op een wagen
laden is wel geen heksentoer, maar 't
vordert toch eenigen tijd en bimien 't
half uur hadden we 't zaakje niet opge
knapt, maar toen stonden we dan ook bij
de kar, gereed om te vertrekken met de
opgeladen bijenwoningen.
Maar. 't water dat langs 't huis
sroomde, schitterde1 zoo verleidelijk en de
kleine golfjes rimpelden zóó heerlijk, dat
Hopkins en ik elkaar aankeken, toen
naar 't water blikten en toen weer naar
elkander.
,,'t Zal lekker zijn", zei Hopkins.
„En 't hoeft niet lang te duren ook",
viel ik dadelijk bij. „Kees", de jongen
slenterde net voorbij, „we kruipen even
in 't water. Zeg maar tegen je vader, dat
wo dadelijk komen!"
We zwommen er vaak. In de schuur
hingen onze zwempakken en we gebruik
ten een boet voor kleedhokje. Vol ver
wachting kwamen we naar buiten en
stapten op 't water toe. Daar had je ook
Crabbles, me zijn horloge in de hand.
„Zijn jullie nou heelemaalbegon
hij. De rest ging verloren door 't lawaai,
veroorzaakt door 't plonsen van twee
lichamen in 't water en toen we boven
kwamen, zagen ws Crabbles' rug. Hij
keerde naar de boerderij, 't Was heerlijk
in 't water en we deden uitgelaten als
jongens, gooiden elkaar en trokken el
kander aan de beenen. Eenmaal uitge-
dold werden we kalm en bleven een paar
minuten drijven.
Een gekrijsch en gehuil, gemengd met
een lawaai, alsof de boerderij afgebroken
werd, verstoorde plotseling die illusie en
elkander aankijkend schoten we naar
den oever en holden, zoodra we vasten
grond onder de voeten hadden, vooruit
twee lange, magere figuren, die in hun
uiterst eenvoudige kleedij een bespotte-
lijken indruk maakten.
Voor de hoeve scheen de hel losgebro
ken. Een paar ruiten van 't huis waren
stuk, 't kippenhok lag onderstboven en
de kar met de bijenkasten, waarvan een
paar op den grond lagen, zat gekneld
tusschen twee lindeboomen, terwijl ons
goed, mak paard de kracht en het vuur
van twaalf Andaluzische hengsten in zich
scheen te vereenigen en bleek te vechten
met iets, dat wij niet konden zien, voor
dat we vlakbij waren.
Toen zagen en begrepen we alles. Crab
bles en Kees hadden niet van de kar met
kasten kunnen afblijven. Crabbles ver
klaarde later, dat een touwtje was los
gegaan, maar ik weet dat dat een perti
nente leugen is. Hoe 't zij, er was een
kast van den wagen gevallen, waardoor
vierduizend bijen mitsgaders vierduizend
angels op de omgeving waren losgelaten.
Crabbles had den toestand willen redden
door den wagen weg te rijden en had dus
ons peerd een flinken slag met een stok
gegeven, zoodat ons droomend ros zes
voet naar voren was gesprongen en dat
had nu weer tot gevolg, dat de bevolking
van vijf kasten rondvloog, gemelijk in 't
vroege morgenuur en bepaald vijandig
gestemd tegenover elk levend wezen dat
tien meter in den omtrek zich bevond en
waarvoor Crabbles, Kees en het paard
allereerst in aanmerking kwamen. De
eerste twee werden van alle kanten be
sprongen en voelden overal steken, ter
wijl een paar duizend bijen onze trek
kracht voor haar eigen rekening namen
en het arme dier op alle deelen van zijn
lichaam venijnige prikken toebrachten.
Negentig procent minder bijen was reeds
voldoende geweest, om het meest beza
digde paard tot de limiet van uiterste
dolheid te brengen; men kan zich dus 'n
kleine voorstelling maken van de vertwij
feling die het dier de kracht gaf voort
te rennen met een snelheid van 25 K.M.
per uur, eenvaartje, waarbij het kippen
hok werd medegenomen en waardoor de
wagen tegen een paar ruiten van de
boerderij werd geslingerd, voordat) twejq
lindeboomen, die gelukkig niet ver van
elkander stonden, de vriendelijkheid had
den, een barrière te vormen, die een
paardekracht weerstond en waartusschen
de wagen bekneld raakte.
't Moet een toer geweest zijn, om den
wagen tusschen de boomen in te werken,
maar om hem er uit te krijgen kostte ons
nog zooveel moeite, dat we in 't vroege
morgenuur hijgden als sjouwerlui. „We",
dat wil zeggen wij tweeën en Kees, want
nadat we eerst Crabbles den huid haa-
den volgescholden en passant het paard
met levensgevaar uit het tuig hadden
gehaald, hadden we onze gedienstigen
vriend beduid, dat het minste wat hij
doen kon toch wel was, ons ros wat tot;
bedaren te brengen. Hü had, verslagen,
toegestemd en nooit had ik zoo'n beeld
van schuldbesef gezien als toen Crabbles,
aan alle kanten angels uitplukkend, het
paard dat zenuwachtig was en de ooren
in den nek had gelegd, uit de buurt
bracht.
We zetten de kasten overeind en had
den het fortuintje, dat, toen we ons aan
gekleed hadden, de meeste gedeserteerde
büen de kasten weer hadden opgezocht.
In een oogenblik stonden ze weer op de
wagen, ditmaal zóó vastgemaakt, dat
zelfs de leugens van Crabbles ze niët
zouden kunnen losbreken.
Nadat we nog een kort onderhoud mét
den boer hadden .gahad, waarbü Crab
bles flauw glimlachend betoogde, dat hü
nog nooit zoo vroeg zooveel geld had uit
gegeven, gelukte het ons met zachten
drang ons paard weer tusschen de boo
men te krügen en een paar minuteif
later waren we weer op weg naar de stad'
waar, vóór Crabbles' huis, de boot ons
wachtte. In de verte zagen we no® 8416
een stip Crabbles met zün zoon op de
motor verdwünen, om de laatste toebe
reidselen te treffen. (Wordt vervolgd).
BESTELT NOG HEDEN
le soort Wales
2e soort Wales
Belgische
Hollandsche
Belgische
Hollandsche
Wales
20/30 30/50 1 2 40 p. H L.
20/30 30/50 f 1.95 p. H.L.
20/30 30/50 f 1.75 p. H.L.
20/30 30/50 f 1.60 p. H.L.
16/20 f 1.60 p. H.L.
16/20 f 1.50 p. H.L.
16/20 f 1.80 p. H.L.
Stookt onze niet slakkende SLUISKIL BRECHCOKES
Hollandsch beste product. Vraagt prijs
Levering franco bergplaats.
BLOEMENDAAL
Bloemendaalscheweg 42 Telefoon 22240
Bestelhuis HAARLEM, M. van Heemskerstraat 59,
Opslagplaats HAARLEM, Spaarndamschev! eg 23.
Kleverparkweg 7, - Tel. 16246 - Spaarnwouderstr. 138
KLEVERLAAN 113 hoek KINHEIMWEG bij spoorwegovergang
BLOEMENDAAL - Telefoon 23497
Lessen in knippen, naaien en patronen maken voor Dames- en
Kinderkleeding en het vervaardigen van eigtn werk. Dag en
avondlessen
Opleiding Costnmière, Coupeuse Leeraren.
Aanmelding dagelijks
Directrice: Mevr. CHR. HANSEN-Sakes.
Dr. DIRK BAKKERLAAN 12-16 - TELEFOON 22992
General Motor Dealer - Vauxhall Bedford truck - Sub-Dealer Buick
Bloemendaalscheweg 46, - Telefoon 23018
Bij geen gehoor Tel. 23728
Welk een voldoening....
geeft U een voorraad
WECK-glazen, gevu d
met groenten, fruit enz.
uitgezocht naar Uw ei
gen keus en bereid
volgens Uw eigen smaak
Koop geen namaak:
origineele WECK-toe-
stellen en glazen zijn
heel goedkoop en alleen
met „WECK" kunt U
„wecken"
Officieel vertegenw.
Huishoud- af deeling
Geopend v. m. 8-n m. 6 uur
Zaterdags tot 9 uur
59 35 ct*
Ongevoerd
3 paar
Gevoerd
3 paar
Directoir Eiastiek Q7Lpt
stukje 10 meter LI2 UI.
MEVR. V. PELT—LUCAS
Planeetk. Zülweg 25 b. d. Zül
brug. Dag. van 10-10 uur. Ook
schriftelük of op foto. Alleen
TEEKEN- EN SCHILDERLES
door Henk de Vries, Bloemen-
daalschestraat 8, „Sinneveld"
Santpoort-S t.
'n VAKKUNDIGE Permanent
Wave, onze specialiteit, f 5.
met garantie. Bosvan den
Enden, b.h. Postk. Bloemen
daal. Tel. 22386.
Tegelwerk, Peton en
Granietweik is het sp*-
ciaal adres:
Hoofdstr. 148 Santpoort
Drs. A. G. v. d. HORST
hervat zün privé lessen talen
en büwerken M.O. Bill. cond.
Zomerzorgerl. 22, Bloemen
daal en Zandv.laan 51 Heem
stede.
GEVRAAGD ter overn. boe
ken voor 4e kl. L. E. Kenn.
Lyceum. Vinkenb. 20, Sant
poort-station.
DAME met schoolgaand kind
zoekt pension of eenige ka
mers in besch. millieu.
Br. no. 291, bur. v. d. blad,
VERPLEEGSTER zoekt werk
tegen kl. vergoeding, geheel
extern, of tegen kost alleen.
Br. no. 289, bureau v. d. blad.
